Dankje wel voor je antwoord. Ik had dat topic inderdaad gevonden maar durfde daar de vraag niet te stellen. Ik zal hem daar ook stellen. Ik vond tot nu toe dat er nog niemand inhoudelijk op mijn vraag gereageerd had. Vandaar hem hier geplaatst te hebben.
Ik heb dit uitvoerig besproken met mijn partner. Ik heb al jaren gelden aangegeven dat ik donor wil zijn. Mijn partner zag het donor zijn voor zichzelf niet zitten, vond het een eng idee. Nu zijn we uiteindelijk samen tot het besluit gekomen om het aan elkaar over te laten. Hij weet mijn wens (dus in ieder geval weefsel enz afstaan) maar in het geval van hersendood laat ik het aan hem over omdat hij degene is die er mee moet dealen in dat geval. Of het nu wel of niet door gaat die hele wijziging...iedereen is wel wakker geschud. Ik kan alleen maar hopen dat het uiteindelijk meer donoren op gaat leveren.
we doen toch geen wedstrijdje met Belgie?? En niemand beweert toch dat dit het probleem oplost, maar het is een poging tot. En ik ben er net als Pia Dijkstra van overtuigd dat dit iig meer donoren op gaat leveren.
We doen wel een wedstrijdje met België. Er wordt al jaren geroepen dat er in België wel veel meer aanbod is, want daar is iedereen automatisch orgaandonor. Dat is dus veel te kort door de bocht. Ook wordt er tegenwoordig in de ons omringende landen eerst gekeken of er in eigen land nog wat met de organen gedaan kan worden, voordat er gekeken wordt of er misschien een betere match is in een buurland. Dit ook omdat Nederland veel meer organen op die manier ontving dan afstond. Die situatie wordt ook niet door deze wet opgelost.
Ik zal er niets van krijgen nee, maar ik zou het fijner vinden als die longen terecht komen bij iemand die ze niet meteen 'verziekt'. Natuurlijk valt dat niet allemaal te monitoren, dus ik kan er best mee leven dat het zo is zoals het is (daarom ben ik ook alsnog gewoon zonder problemen donor). Dat zegt alleen niet dat ik er niets van mag vinden en/of vind verder.
is dat een wedstijdje dan? Ik zie het meer als een reden om deze wet hier ook te willen, in Belgie werkt het blijkbaar dus het is het proberen waard.
België had een aantal jaar geleden 4 x zoveel verkeersdoden per gereden kilometer als in Nederland, tel de potentiële donoren zou ik zeggen.
Tuc, MadeinUSA, helemaal eens met jullie. Ik begin het steeds moeilijker te vinden hier serieus mijn bijdrage te leveren. Fijn dat jullie dat doen. Wat betreft doneren van longen aan een roker (etc): iemand die naast z'n longproblemen nog andere problemen heeft (bv diabetes, overgewicht, hartfalen, ernstige psychische ziektes etc) komt niet in aanmerking voor een transplantatie. Evenals rokers of drugs/alcoholmisbruikers. Patiënten staan vaak lange tijd op de wachtlijst, dus mag je aan nemen dat patiënten niet 'effe' 3 weken stoppen om toch getransplanteerd te kunnen worden. Voor de toekomst weet je het natuurlijk nooit. Zoals met zoveel dingen. Maar iemand met bv cf heeft al zo'n hel doorstaan dat ik de eerste nog moet spreken die denkt: laat ik eens effe gaan roken. Zeker bij longen en hart. Die gaan namelijk niet mee tot je 80e. Bij niemand niet. En een tweede keer transplanteren doen ze niet.
ik heb een aantal mensen op mn negeerlijst gezet waarvan ik nav dit topic vind dat ze echt niet sporen...echt niet sporen. Niet omdat ze tegen dit plan zijn, want ik discussier graag maar nav bepaalde opmerkingen.
Eens (in dit geval in elk geval ) ook met In your eyes. Ik zou ergens ook graag voorwaarden stellen aan doneren (bv geen donor, dan ook niet ontvangen), maar het is niet reëel en ook niet eerlijk. Want waar eindigen dan je voorwaarden? Daarom maar goed ook dat het centraal geregeld wordt. Toch zou het denk ik goed zijn als er meer keuze-mogelijkheden komen, zoals ik eerder schreef. Bv dat je alleen non-heartbeating donor wilt zijn, of alleen weefseldonor. Ik denk dat dat veel potentiële donoren zou kunnen opleveren onder de mensen die hersendood niet dood vinden, of die vanwege andere bezwaren nu 'nee' stemmen.
In geval van dat laatste zou ik zeker mijn beslissing heroverwegen. Op dit moment ben ik daar nog niet zeker van (ik las een hoop paginas terug dat het wel mogelijk zou zijn om aan te kruisen doneren behalve de organen die vanuit een hersendode donor afkomstig zijn) maar dat is voor mij nu nog te onduidelijk hoe dat in elkaar zit. Meer keuzemogelijkheden en daarin betere voorlichting zou voor mij wel het overwegen waard zijn.
ja die voorwaarden stellen dat werkt in de praktijk niet nee. Al moet ik eerlijk zeggen dat wanneer iemand zegt niet donor te willen zijn ik mij wel afvraag hoe ze zouden reageren in de hypotetische situatie waarbij het kindje in levensgevaar op bv een nieuw hart ligt te wachten, ernaast een kindje ligt waarbij de ouders op dat moment beslissen over wel of niet doneren en dan zeggen: nee sorry we willen het toch niet, we laten jullie kindje helaas doodgaan. Natuurlijk weet ik dat dit in real live nooit zo gaat gebeuren maar het idee wel natuurlijk. Iedereen zou toch uitschreeuwen: ja doe het aub wel, het kan ons kindje redden.
Natuurlijk zou iedereen dat uitschreeuwen. Die situatie is afgrijselijk. Dat zal ik ook absoluut niet ontkennen. Maar sorry Tuc, ik vind het ook niet terecht om wanneer het gaat over hersendood je vast te houden aan de juridische wet en de persoonlijke gevoelens opzij te schuiven, en in dit geval de juridische wet (het recht op nee) opzij te schuiven en in te spelen op de persoonlijke gevoelens.
O maar ik hou mij qua hersendood toch niet aan de juridische wet?? Ik heb daar helemaal geen persoonlijke gevoelens bij. En iedereen heeft het recht om nee te zeggen en dat blijft zo, daar wil ik ook nooit iets aan veranderen. Maar als ik mij zo'n situatie voorstel dan kan ik gewoon niet anders dan ja zeggen tegen doneren en dan is het voor mij niet voor te stellen dat iemand nee zou zeggen. Het is niet om iemand een schuldgevoel aan te praten, want zo'n situatie komt zo letterlijk niet voor. Maar een persoonlijke noot van waarom ik voor donatie kies.
Maar het is de juridische wet die bepaald dat hersendood dood is. Daar is een hoop paginas terug al uitgebreid over gesproken. Volgens bepaalde spirituele wetten is dat niet het geval, en jij kiest er voor om de juridische wet aan te nemen, ik de spirituele. Daar zit het verschil Ik zou in zo'n situatie (die gelukkig nooit voor kan komen) me voor kunnen stellen dat ik mezelf onder druk zou zetten om vanuit schuldgevoel toch te doneren, terwijl ik daar zelf niet achter sta. Dat zou enorme consequenties kunnen hebben op mijn rouwproces. Dat zie je nu al in verschillende verhalen (en dan doel ik bewust even niet op de 'potentiële complottheorieën', maar oa de link die afgelopen week door de NOS werd geplaatst over ene mevrouw van mortel) die achteraf spijt had omdat ze onder druk gezet werd door de artsen om een beslissing te nemen. Hoe groot is die druk wanneer er een kindje op de kamer naast je ligt? Want dat is ook niet eerlijk om te vragen van de nabestaanden die het ook al zwaar genoeg hebben.. Maar ik merk dat jij vooral deze kwestie bekijkt vanuit het perspectief van ontvanger, en ik meer vanuit het perspectief van donor. Daar zitten zo veel verschillende emoties bij dat het ook vrijwel niet mogelijk is om het daarin met elkaar eens te zijn. Desalniettemin respecteer ik jouw mening wel, dat wilde ik nog wel even zeggen voordat ik afsluit. (Ik heb een paar erg drukke dagen voor de boeg dus zal niet veel tijd meer hebben om te reageren in dit topic) Fijn weekend!
Fijn weekend alvast! Ik bekijk het idd vanuit de ontvanger, dat is degene die er nog iets bij kan "winnen" zeg maar. Ik heb ook echt respect voor andere meningen daar ga je ook van nadenken dus dat vind ik sowieso een verrijking. Tot het moment dat die meningen echt te grof en idioot worden zoals van de week. Maar andere argumenten vind ik altijd interessant.
Tja, het is ook zo persoonlijk. Ik zou er juist troost in vinden dat de organen van mijn geliefde (of dat nou mijn man of mijn kinderen zijn) doorleven in iemand anders. Dat dit grote verdriet voor anderen juist de kans is op een nieuw leven.