Hoi meiden. Mijn dochter die volgende week 5 word, heeft vanaf haar 3de verjaardag steeds meer het gevoel dat ze een jongen wil zijn. Rokjes / jurkjes zijn al heel lang uit den boze het zijn voetbalshirts, korte broeken en slippers. Ze wil haar haar eraf hebben, we hebben gezegd dat het wel een stuk korter mag maar we willen (nog) geen stiekels. Ze vraagt ook vaak wanneer ze nou een piemel krijgt. Ze speelt alleen maar met jongens op school en thuis, en alleen maar met paw patrol, vechten en cars. Ze zit op voetbal, er is ook echt niks meisjes aan haar behalve haar wat langere haar. Mijn vraag, zijn hier moeders die dit herkennen? In hoeverre en hoelang moeten we hier in meegaan? Ik kan haar nog in een badpak krijgen maar het liefst heeft ze een zwembroek aan..
Ik denk dat er een verschil zit tussen een jongen willen zijn en een jongen zijn (als meisje dan he). Onze dochter wilde ook graag een jongen zijn, ook de vraag van de piemel (1 keer beantwoord en daarna terugverwezen op dat gesprek) ik neem aan dat jullie daar ook duidelijk en eerlijk over zijn naar haar. Geen jurkjes, stekels willen, staand plassen etc. Inmiddels is dat afgezwakt/verdwenen en is het een gewoon stoer meisje (met lang haar) Qua verliefdheden is ze zowel op jongens als meisjes verliefd, daar kan ik niks over zeggen nog. Maar op die leeftijd heb ik het gewoon laten gaan, ze accepteerde wel dat we nog niet naar stekels gingen (dat doe je maar als je 16 bent heb ik gezegd ) zwembroek heb ik haar gewoon aan laten trekken, dat vond ik zelf niet een issue. Heb er nooit de nadruk op gelegd in ieder geval. Geen hele gesprekken. Maar meer: ok, als jij dat zo voelt is dat prima. Als ze echt ongelukkig is als meisje en een jongen is, lijkt het me heftiger. Maar daar heb ik geen ervaring mee.
Ik ken ook zo'n meisje nu iets ouder dan de jouwe. Haar ouders laten haar zijn zoals ze wil. Ze draagt dus net als jouw dochter vooral voetbalshirts en zwembroeken. Ook heeft ze nu echt een jongenskapsel, dat is hoe ze het zelf graag wil en dat vinden haar ouders prima. Vreemden zien ook niet dat ze een meisje is en dat lijkt ze fijn te vinden. Maar ze zien ook dat ze het nu wat moeilijk heeft. Ze heeft alleen maar jongensvriendjes maar ze merkt dat ze die fysiek niet zo goed aan kan, dat frustreert haar. Bij meisjes vindt ze absoluut geen aansluiting.
Ik zou daar niet in mee gaan kijk geen jurkjes willen oke maar ze is nou eenmaal een meisje En ik vind het niet gezond om daar nu al zo makkelijk mee te zijn En de vraag over een piemel zou ik gewoon heel duidelijk in zijn en zeggen dat die er niet komt want jij bent geboren als een meisje Klinkt misschien heel hard maar dat is mijn mening ik ben ook helemaal niet van een meisje of jongen willen zijn Je bent hoe je bent geboren klaar
Misschien een keer gesprek met je huisarts er over aan gaan? Mocht ze echt een transgender zijn lijkt me dat wel zaak om van kleins af aan op te pakken.. ( wij hebben toevallig buren waarbij dit als kind zijnde nooit erkend is en nu op late leeftijd alsnog een transmissie in gaat..)
Ik kan alleen maar voor jouw kinderen hopen geloof ik dat ze nooit met zo'n dilemma te maken krijgen..
Jij hebt wel echt een hele sterke mening hierin die je op een afschuwelijke manier brengt zeg. Dat je die mening hebt kun je toch anders overbrengen. Praat je ook zo tegen je kinderen als je zoon een roze truitje aanwilt?
Een roze truitje shirt geen probleem zolang het voor jongens is. Kleur roze kan voor beide Gaat om het feit een heel ander geslacht te willen hebben Niet om een meisje die mischien van voetbal kleding houd
In hoeverre en hoelang moeten we hier in mee gaan kunnen alleen jullie beantwoorden. Maar eigenlijk ligt het hele antwoord bij je dochter.
Zoals jij je mening schrijft over het geslacht had het mij niet verbaasd als je ook zo stellig was geweest over kleding. Hoe kun jij als moeder zijnde zo hard tegen je eigen kind zijn als die aangeeft dat ze graag een piemel had? Zeg je dan serieus dat ze gek is geworden? Kom je dan ook aan met je mening dat de mensheid jou kind gek heeft gemaakt omdat ze een piemel wilt? Je hebt haar overigens zelf opgevoed. Dus dan zou je haar als mens zijnde mee gek hebben gemaakt.
Mijn dochter (paar maanden jonger) roept ook dat ze een jongetje wil zijn, en vraagt wanneer haar piemeltje gaat groeien. Uitgelegd dat meisjes geen piemel krijgen, maar ze vraagt het zo nu en dan toch. Mijn mening, ze zijn er rond deze leeftijd allemaal mee bezig. Mijn dochter wil haren als Rapunzel, maar draagt ondertussen het liefste shirts met cars, brandweerman Sam, paw patrol etc. Ik ken meer meisjes met deze intresse dus dat zou me niet bezorgd maken om een evt. gender issue. Mocht jij je er wel zorgen om maken (anders open je dit topic niet lijkt me) dan zou ik via de huisarts een doorverwijzing vragen naar een kinderpsycholoog, puur om een buitenstaander (die er voor geleerd heeft) er een blik op te laten werpen. En vooralsnog haar lekker in jongens kleding laten lopen, het zijn kinderen!
Ja, hier herkenbaar. Ik heb er al eens vaker een post over geschreven, dan moet je even kijken in mijn berichten. Dochter (8) is hetzelfde als jouw dochter, ook op die leeftijd. Wij gaan er volledig in mee. Dit betekent jongenskleren, zwembroek in plaats van badpak, jongenskapsel, jongensspeelgoed enzovoort. Alleen die piemel, tja die kunnen wij haar niet geven. Wij geven wel aan haar te begrijpen dat ze graag een piemel wil. De tip die ik mee wil geven is vooral om te blijven kijken naar jullie dochter. Ga er in mee voor zover dat voor jullie allebei goed voelt. Kijk hoe het zich ontwikkelt. Mocht ze zich ongelukkig gaan voelen om haar geslacht, dan kun je eens gaan kijken hulp.
Niet gezond? Wat is daar niet gezond aan? Ik vind het eerder ongezond om daar nu al tegenin te gaan. Je weet nog helemaal niet hoe het zich ontwikkelt en als jouw kind zich nou gelukkig voelt in kleren van het andere geslacht.
De meeste transgenders hebben deze gevoelens al op zeer jonge leeftijd, de dochter van ts is daarop dus geen uitzondering. Ot: ik zou erin mee gaan. Als het inderdaad nog langer duurt dan zou ik eens een verwijzing laten maken door de huisarts naar een kinderpsycholoog.
Bedankt voor jullie reacties! Gisteren zijn we voor het eerst op de jongens afdeling gaan winkelen. Ik heb haar nog nooit zo gelukkig gezien, ze zei ook direct dat ze hoopte dat iedereen nou kon zien dat ze een jongen is. Het zal allemaal natuurlijk nog steeds een fase kunnen zijn maar het duurt nu al wel 2 jaar, ik merk dat haar gedachten ook steeds verder gaan. We gaan er inderdaad in mee, ze vraagt ook natuurlijk naar wanneer je dan wel een piemel krijgt. We hebben uitgelegd dat dit ooit kan als ze volwassen is. Ik denk dat wij zelf er niet zo'n moeite mee hebben hoor, ik denk meer dat ik moeite heb met haar omgeving. Hoe zullen ze reageren als ze haar zien met jongens kleding? En dan niet ten opzichte van mij maar meer van haar. Maar goed daar zullen we in mee gaan.
Ik denk dat dit echt niet zo is. Tuurlijk, meisjes vinden soms ook wel brandweerman Sam leuk, maar dat is niet van het kaliber waar ts het over heeft, dat komt echt niet zo heel vaak voor heb ik het idee. Onze meiden hebben trouwens jongensdingen nooit leuk gevonden, totaal geen interesse in gehad. Ts, vind dat jij het heel goed aanpakt! Je kan trouwens tegen je dochter zeggen dat jongens vaak ook wat langer haar hebben, dus dat ze niet persé stekels hoeft te hebben. Wij kennen ook een meisje dat een jongen wil zijn, ze is inmiddels 9 of 10, en heeft een jongenskapsel maar wel wat langer dan heel kort. Ik kan aan haar niet zo goed zien of het een jongen of meisje is, al ging ik er laatst de 'fout' mee in op de bso omdat ze wat verder weg stond en dacht dat het een jongen was. Maar dat vond ze zelf vast niet erg .
Daarom schreef ik ook, "mijn mening". Maar had inderdaad even over het feit dat het al zo vroeg begon heen gelezen. Mijn dochter heeft het in het afgelopen half jaar een keer of drie genoemd, en hoor klasgenootjes ook over piemels en jongetje zijn, vandaar mijn opmerking. Wilde niks bagatelliseren, sorry daarvoor! @ts: super van het shoppen! Jullie manier van hiermee om gaan vind ik erg mooi. Het geluk van je kind staat uiteraard voorop, of het nou een fase is of niet.
Super hoe jullie er mee omgaan! Er zijn idd ook jongens met lang haar, maar zeker ook meisjes met korter haar. Misschien samen eens kijken online wat jullie beiden mooi vinden? Zou bijv een (evt lange of schuine) bob prima zijn ?