Hoe dichter bij de data hoe ongelofelijker het wordt. Ik kan bijna niet geloven dat ik een baby bij me draag. Helemaal omdat je bewegingen steeds langzamer worden en ik soms geen idee heb wat ik voel en hoe het ligt. Dat vraag ik me echt af. Hoe ligt het nou he..zo opgekopt in die buik Volgens mij als er een konijn of iets anders uitkomt geloof ik het nog steeds. flauw. Ben zo benieuwd!
dat had ik vooral bij de eerste kon echt niet geloven dat er een kleine baby uit moest komen,ik was ook nog is niet erg dik van de eerste
Hier hetzelfde hoor. Ondanks dat het kamertje enzo al staat en ik toch wel bewegingen ga voelen, vind ik het nog altijd een rare gedachte dat er een kleintje in me zit, die straks in het ledikantje slaapt. Heel vreemd
heey meiss ik kan het vaak alleen geloven als de kleine lekker licht te trappelen en laat weten dat ie er is waar ik nu heel veel moeite mee heb is dan sta ik in de babykamer voor de ledikant en dan kan ik me moeilijk voorstellen dat daar straks gewoon wat in komt te liggen haha liefs ancie
Dat had ik ook. Kon tot het einde niet geloven dat er een baby in zat en zelfs toen Joshuah geboren was kon ik het een tijdje niet geloven dat hij van mij is
Ikzelf snap het ook niet. Ik meen dat ik gewoon wat dikker ben van het eten hahaha Ik lijk wel bijna te denken dat in juli een ooievaar mij een beeb komt brengen, en dat ze me daar al een foto van hebben laten zien (echo) Heeeel onwerkelijk!
Ik heb het ook! Ik snap niet dat er een klein mannetje in me buik kan zitten, snap niet hoe die ligt,wat ik voel bewegen, en hoe het past in mijn buik(ik heb namelijk niet echt een grote zwangere buik.
Ik zei het gisteren nog tegen de vk. Heb niet het idee dat ik ga bevallen en dat we een baby krijgen. Ik dacht eerst dat het aan mij lag, maar gelukkig ben ik neit de enige. Hoef ik me geen slechte moeder te voelen! Heb ook het gevoel alsof ik nog zeeen van tijd overal voor heb, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo.
Bij de eerste had ik daar wel meer last van, maar nu vind ik vooral de tijd zo hard gaan en ik ben nog niet klaar. Dus dat vind ik spannend. Ook wel weer onwerkelijk. Maar dat is ook het mooie ervan. Het gevoel wat je krijgt, als de baby geboren is, is echt overweldigend.
Ik had het er gisteren nog over met mijn schoonzusje. Ik kan me er nog steeds niet goed iets bij voorstellen. Echt een baby in mijn buik? Zij heeft een dochter van bijna acht maanden en heeft soms nog wel een gevoel van "is dit echt?". Ik vind het wel leuk als de kleine druk is met bewegen. Groetjes Mariska
Ik kan het me ook nog steeds niet voorstellen. Soms denk ik zelfs dat het een droom is. haha. Net of het niet van mij is zeg maar. Dacht dat het kwam vanwege de lange moeizame weg, maar dat hoeft dus niet.
Ik ben nog niet eens op de helft maar omdat ik me zo goed voel geloof ik ook niet dat er een wonder in mij groeid. Het is dat ik thuis he hartje kan horen en dat ik laatst een echo heb gehad waar ze duidelijk op te zien was waardoor ik het wel moet geloven. Hoop maar dat de rest van de zwangerschap en de bevalling net zo goed verlopen.
Heel herkenbaar! Zelfs toen hij geboren werd, had ik zoiets van: he, kom jij uit mij? En tegelijkertijd voelde het ook heel vertrouwd. Tegenstrijdig, maar dat kan ik niet goed uitleggen. In de eerste weken na de geboorte heb ik dat gevoel ook nog wel eens gehad: je bent hartstikke lief, maar wanneer komt je mama jou weer ophalen? Alsof ik niet kon geloven dat hij echt bij ons zou blijven. Het is ook nogal wat... maar man wat kun je veel van zo'n kleintje houden!
Ja, dat gevoel herken ik helemaal! Als ik een zwangere vrouw zie dan denk ik meteen; hé daar zit een baby in haar buik. Maar als ik mijn eigen buik zie dan kan ik dat beeld niet voor me krijgen. Voor mijn gevoel is het gewoon zo dik van het eten en drinken. Dat er straks een echt kindje uit die buik komt kan ik me ook niet voorstellen. Die omschakeling kan ik niet maken. Maarja, het zit er gelukkig toch echt, hihi!
haha dat heb ik ook, heel bizar gevoel is dat. zwanger zijn is 1 ding, maar dat er dan ook straks daadwerkelijk een baby is staat er op de een of andere manier los van!
Haha, ik wist het wel (zie buik... niet te missen) maar toen die gyn zei 'over een half uur ben je moeder' dacht ik 'jaaaaaaa tuurlijk, jij fantast :-s ' Heb vaak gezegd als er op dat moment een schaapje uit had gekomen, had ik dat niet eens gek gevonden. Het is zo ongelofelijk onvoorstelbaar dat dat geschop en gedraai gewoon een kindje is! Ik begin het nu pas echt te snappen en hoop dat ik er bij een volgende meer besef van heb. Dan zie ik Lena en denk ik... Heb ik negen maanden met jou rondgelopen? Géééék!
Volgens mij als er een konijn of iets anders uitkomt geloof ik het nog steeds. hihihi nu snap ik die reacties van sommige vrouwen toen met de bevalling hahah hun reactie was : het is het is het is een baby !
ik herken dat wel maar dat had ik alleen bij mijn eerste zwangerschap ben inmiddels zwanger van mijn vierde kindje maar vind het nog steeds een wonder dat er echt een klein mensje in me groeit geweldig en inderdaad wat een wonder ben dankbaar dat ik het vier keer heb mogen meemaken dit zal de laatste keer zijndus ga ik er dubbel van genieten zeker als de bevalling nadert het is ontzettend zwaar maar als de kleine beeb op je buik ligt is het alsof we altijd al bij elkaaar hoorde zo warm en vetrouwd gevoel het is iets van jezelf zo mooi en wonderbaarlijks ik vind het de mooiste ervaring die er is het moederschap. met al zijn ups en downs
Voor mij is het ook nog altijd een wonder. Meer ongeloof dan werkelijkheid. Komt denk ik ook omdat ik me echt super goed voel. Geen misselijkheid enkel een beetje moe. Soms vraag ik me af of alles nog wel ok is... Wat duren die weken tussen de echo's langs zeg! Heb wel al een goed buikje en dat doet me telkens weer beseffen dat er een klein wondertje inzit... Ik kan haast niet wachten tot de zomer!