Helemaal niet. Ik was al een week overtijd toen ik besloot om toch nog even naar de kapper te gaan. Die middag voordat ik naar de kapper ging, kreeg ik wat kramp. In de kappersstoel werden de weeën (wist ik toen nog niet maar nu wel) erger en toen ik geknipt was besloot ik toch maar naar huis te gaan. Dit was rond 16u. Om 19u de verloskundige gebeld en toen had ik 5 cm ontsluiting en kon ik direct door naar het ziekenhuis. Maar ik lag wél goed geknipt in mijn kraambed!
Hier kon het gelukkig wel.. maar voor ik überhaupt dacht dat ik iets van een wee had zat ik op 6cm. Gelukkig waren mijn vliezen gebroken anders had ik het tot een cm of 8 niet door gehad toen ik dacht; 'holy moly dit zijn dus weeën' moest ik al gaan persen
Ik heb me wel opgesloten. Niet omdat ik dacht dat de bevalling ergens zou beginnen (oké om die reden ben ik wel bewust niet meer bij mijn schoonmoeder geweest want ze had dan met haar neus vooraan gestaan), ik sloot me op omdat ik niet meer naar buiten wilde vanaf een week of 37. Ik had geen leuke zwangerschap, was er helemaal klaar mee en wilde niemand meer zien. Heb alleen de hond nog uitgelaten en een paar boodschappen gedaan. En ik vond het heerlijk, opgesloten in mijn huis zitten. Als ik er nu aan terug denk hoop ik dat ik dat straks echt niet wil want dan heb ik een hele dwarse dochter . Maar opsluiten omdat de bevalling misschien wel kan gaan beginnen vind ik een beetje overdreven. Die kans is niet zo groot.
Grappig hoe dit voor iedereen verschilt. Ik vond die eerste fase het zwaarst, toen ik eenmaal mocht persen zat ik net goed in een ritme (bij de eerste dan) en vond ik de weeen enorm meevallen. Maar dat was misschien ook omdat ik in bad zat en in een roes.
Nog geen ervaring, maar dit is wat ik van plan ben te gaan doen Vind het wel fijn om geen afspraken te hebben rond die tijd, dat geeft me nu in ieder geval al wel wat rust.
Ik ging op het laatst ook de deur niet uit tenzij het moest...kon ook niete chat meer vanwege pijnlijke bekken bij het lopen...ik zat thuis lekker te gamen en te haken haha...af en toe visite die langs kwam... Vliezen zijn s nachts gebroken en toen kwam de bevalling op gang. Bevallen met 41+3. Moet zeggen vond het ook wel lekker in mijn eigen wereldje en niemand die aan mijn hoofd zeurde hoe lang het nog ging duren...vond ik vreselijk omdat ik al zo overtijd liep...liet mij maar met rust haha Nu met de 2e zal het wel anders zijn denk ik...heb straks een kleuter die gewoon naar school moet...maar misschien op de lange dagen kan ze overblijven als t echt niet anders gaat. We gaan het zien...is nog erg pril de zwangerschap dus eerst maar naar de 12 weken hihi
Ik ben de dag voor inleiding nog gewoon naar een voetbalwedstrijd gaan kijken in een groot stadion (wij staan altijd helemaal boven in dus veeeel trappen hihi. Oke in de 2de helft ben ik toch maar op een stoeltje gaan zitten hihi. Enige voorzorgmaatregel, mijn vriend mocht niet drinken voor geval dat . De volgende ochtend was de inleinding en bleek ik al ruim 5 cm ontsluiting te hebben. Vrienden zeiden nog... pas op als die vliezen hier breken worden de trappen een glijbaan mannen . Maar alles ging gewoon prima. Oke wel wat trager en had veel last van mijn bekken waar ik wel rekening mee moest houden van mijn bekkentherapeute maar heb me zeker niet opgesloten
Ik deed ook gewoon alles nog. Op de uitgerekende dag voelde ik me opeens belabberd, snipverkouden. Toen deed ik het als vanzelf rustig aan De volgende dag braken s nachts mijn vliezen Ga nu ook gewoon net zo lang door met dingen doen en ondernemen tot het niet meer gaat of ik beval.
Of topic hier ben ik dus bang voor! Bij mnn eerste braken m'n vliezen dus ik wist dat er weeen moesten komen maar echt pijnlijk waren ze pas bij 7/8 cm ofzo dus ik ben bang dat nu m'n vliezen niet eerst breken en ik het niet door heb!
Als het voor jou niet meer prettig voelt om de deur uit te gaan: lekker niet doen denk ik dan! Het maakt dan ook niet uit wat wij doen. Ik merk dat ik zelf nog wel de deur uit wil, maar bij mijn eerste begon dit rond dit tijdstip ook al wel lastiger te worden. In ieder geval niet meer ver van huis. Dus wel in de stad waar ik woon blijven en niet meer uren lang weg, maar alleen voor snel een boodschap oid.
Herkenbaar, hier denk ik daar ook constant over na. Ik heb met de vk afgesproken dat ik bel ook al zijn ze niet pijnlijk maar als ik denk dat het weeën zijn. Mijn zus heeft dit dus voor elkaar gekregen met de 2de. Dacht geen weeën te hebben. Vk kwam, vliezen braken op de trap en ze beviel toen thuis terwijl ze naar het ziekenhuis wilde vk heeft de bevalling maar opgeschreven als 5 min.
Mijn oudste kwam pas met 42+3, dan had ik me wel lang op moeten sluiten. Ik kon niet veel meer door de BI, die laatste weken, zeker niet in een flat zonder lift. Maar ML liet me elke dag "even uit" . Ik ben eigenlijk steeds gewoon mijn ding blijven doen. De dag dat de jongste geboren werd liep ik met weeën op het schoolplein om de oudste naar school te brengen. (ik heb hem niet meer opgehaald `s middags hoor, toen was ik in het ZH)
Ik zat met volle weeën nog lekker te lunchen met mijn man Op de terugweg dacht ik: "Hmm, misschien zijn dit geen oefenweeën maar is dit echt?" 4 uur later was ons dochtertje er! Ik was 40+1 trouwens
Wel grappig om hier te lezen dat je water bijna nooit in het openbaar breekt. Hier dus wel degelijk op de parking van de supermarkt bij mijn eerste Maar opsluiten, nee, absoluut niet. Had wel altijd een dik badlaken in mijn auto liggen en op de zetel.
Ja ik wilde bij de eerste dus ook al in het ziekenhuis bevallen maar dat werd door de snelheid thuis...nu is dat prima maar ik hoop het wel door te hebben haha. Overigens heb ik dezelfde afspraak!
Zou ervoor tekenen dat ik het niet door had tot 8cm haha. Nou ben ik de vorige keer thuis bevallen en nu hopelijk weer dus wat dat betreft hoef ik de deur verder niet meer uit! Ik had weken lang van die irritante voorweeen waarbij je dan steeds twijfelt of het wel of niet zo is....bij twijfel, is het niet echt zei mijn vk altijd. In de nacht dat de eerste echte echte wee begon twijfelde ik ook geen seconde en wist ik het meteen, toen dacht ik echt: shit nu kan ik niet meer terug
Bij de 1e had ik nog een bezoekje aan de nagelstyliste gepland staan in de middag, toen 's morgens tijdens mijn ontbijtje mijn vliezen braken. Bij de 2e was ik de dag van mijn bevalling nog bij mijn ouders langs geweest en was ik vastbesloten de volgende dag nog een ijsje te gaan halen (het was bloedjeheet), toen in de avond rond 23.00 uur mijn vliezen braken. Beide keren dus nog activiteiten gepland zeer kort voor de bevalling. En beide bevallingen hier dus begonnen met het breken van de vliezen.
Bij de oudste was ik nog volop aan het werk. Kwam spontaan vijf weken te vroeg. Bij de middelste stond ik met 40 weken weeen weg te puffen in een hoekje van de intertoys hihi Bij de jongste liep ik nog rond in het winkelcentrum terwijl het voorwerk al bezig was. De dag ervoor fietste ik nog rond. Ik heb die rust om me terug te trekken nooit gehad en ging overal nog naartoe en onderweg.
Ik vond het heerlijk om me "op te sluiten" in huis. Lezen, rommelen, series kijken, boodschapje, beetje schoonmaken, koken... ergens koffie drinken deed ik nog wel, maar zat lekker in m'n coconnetje. Dat zal deze keer wel heel anders zijn met een (nogal actieve) peuter.