Hi Dames, De eerste periode is natuurlijk behoorlijk spannend en ik ben nogal een pessimist. Diep van binnen denk ik wel dat het goed zit maar durf gewoon nog niet echt blij te zijn en te genieten. Wanneer durften jullie dat? Liefs Mickey
Van harte met je zwangerschap! Ik geniet al vanaf dag 1, maar de onzekerheid van zal alles wel goed gaan, dat blijft toch wel iets... en volgens mij is dat de gehele zwangerschap. Maar iets onzeker zijn lijkt me ook wel gezond, tis allemaal niet van zelfsprekend! Ik geniet dus elke dag, maar leef wel steeds naar de controles toe, weer bevestiging dat het goed gaat....
Hai, Ik heb morgen mijn echo bij de verloskundige, ben dan 10 weken en 4 dagen. Als alles goed is kan ik er denk pas echt van genieten. We hebben al wel een loppend hartje gezien met 7 weken en 3 dagen maar er kan zoveel mis gaan in de tussentijd. Hopelijk is alles goed. Veel liefs Nataly
Ik vanaf week 6/7 toen we voor het eerst haar kloppende hartje zagen, en haar zagen zwaaien naar ons Maar idd, voordat ik haar had gevoeld (week 13) was ik bij elke controle even zenuwachtig of alles wel goed zou zijn hoor, maar volgens mij heeft idd bijna iedereen dat wel... Proberen te genieten dus, vanaf nu!
Ik probeer nu al te genieten. Ben natuurlijk wel bezorgd of het goed zal gaan, maar als straks de baby er is wordt dat misschien alleen maar erger.... Dan ben je weer bezorgd of je baby goed op zal groeien, als ze groter worden gaan ze alleen buiten spelen en ben je weer bezorgd of ze wel veilig zijn... Dus er kan altijd wat ergs gebeuren, je hele leven lang. Maar daar moet je niet vanuit gaan. Gewoon genieten van wat je nu voor moois hebt!
Ik genoot ook al vanaf dag 1(ondanks al het gespuug en etc etc hihi) maar moet zeggen dat ik nu,sinds ik het getrappel echt duidelijk en vaak voel het grote genieten echt is begonnen
Ik kan vanaf vanmorgen echt genieten. Heb 1 mk gehad dus de periode tot de echo van vandaag was weer erg spannend. Net als bij de eerste trouwens. Maar een beetje gezonde spanning is niet erg denk ik. Bij mijn vorige zwangerschap was ik dolblij toen ik de baby eindelijk iedere dag voelde. Dan heb je pas echt bevestiging dat het goed is. Maar probeer toch al te genieten want voor je het weet zijn die 9 maanden voorbij!
Ik ging pas echt genieten toen ik de eerste echo had gezien en iedereen het mocht weten! We waren vrij snel zwanger dus ik was in het begin behoorlijk in shock over alles en dat in combi met de gierende hormoontjes zorgde ervoor dat ik me heel vaag voelde... Van de ene op de andere dag ben je zwanger en dat moet je maar geloven omdat zo'n test het zegt was vooral mijn gevoel. Maar toen we de kleine hadden gezien en je er over kon praten met iedereen vloog ik direct naar die roze wolk en ben er vervolgens niet meer afgekomen Ik heb me eigenlijk geen moment druk gemaakt over "of het wel goed zat" maar kan me voorstellen dat jij er wel last van hebt en het spannend vindt maar ik durf te wedden als je die kleine eenmaal hebt gezien je zeker durft te genieten! Maar probeer positief te zijn het is zoals al meerdere zeiden, 9 maanden zijn zo om!
Eigenlijk genieten wij al vanaf het eerste moment, ondanks dat we niet konden geloven dat het zo snel 'raak' was. Ook meteen verteld aan ouders en broers. Het echte delen en dus meer genieten hebben we gedaan vanaf de eerste echo, dus dat was in week 11. Ik kreeg toen ook een heel lief kaartje van een vriendinnetje, met een gedichtje met de strekking dat je echt van dit wonder moet genieten: Gerommel in je buik, van het kindje zo klein. Duwtjes en schopjes, iedere beweging voelt zo fijn. Je buik die groeit en wordt steeds ronder, een leven dat ontstaat is het grootste wonder. Geniet van je zwangerschap, negen maanden zijn zo kort. Want voor je het weet is daar de tijd dat de baby geboren wordt. Dit kaartje hangt op de spiegel waarin ik elke ochtend even kijk voor ik van huis weg ga. Dus elke dag wordt ik ook weer even herinnert dat het toch wel heel mooi en bijzonder is! Geniet ervan!
hoi, Gewoon genieten hoor, want er is altijd wel iets waar je je zorgen over kan maken. Voor ik mn eerste echo had gehad dacht ik steeds: ooh, als het nou maar goed zit, als k het hartje zie kloppen ben ik gerust. Met 9 weken met de echo was alles perfect, en ik was in de wolken voor 3 dagen, en toen dacht ik alweer: oh, de 12 weken zijn nog niet voorbij, dat ook maar ff afwachten dan, en toen de 12 weken voorbij waren en alles nog steeds goed was dacht ik: nou, als k et eenmaal voel bewegen maak ik me geen zorgen meer, toen voelde ik t bewegen en toen dacht ik: ja maar dalijk is er iets mis met de 20 weken echo... alles was gewoon prima, en dan heb je je dus druk zitten maken om niks (en daarna kan er nog vanalles gebeuren, en als je de bevalling goed doorkomt kan er nog veeeeel meer gebeuren)
En dan is de 20 weken echo goed en dan voel je hem een halve dag niet en dan wordt je weer ongerust. Of je gaat je tegen het einde druk maken over de bevalling en of dat wel allemaal goed gaat e.d. Bij mij is het nooit echt opgehouden dat zorgen maken. Ik denk dat ik me nog steeds druk maak al is ie 45 hahaha
Bij mij is de knop omgegaan toen we met 14 weken terug gingen naar de verloskundige en zij naar het hartje luisterde en hem snel vond. Voor die tijd een erg actief babytje gezien met een kloppend hartje op de echo van 9 weken maar durfde nog niet helemaal happy te zijn omdat er nog zoveel kan gebeuren in die tijd.
Gekke is... Ik geniet nu pas sinds een paar weken... Ander huisje die af is... en kan dingen voelen in mijn buik.. voor die tijd voelde ik niets en zaten we in onzekerheid met het huis.. Nu alles rond is... en me buik zichtbaar is en ik het voel geniet ik vol op.
Ik geniet met vlagen Net als de misselijkheid zeg maar Vanochtend weer een mooie (3e) echo gehad van een druk kleintje, ik ga nu pas geloven dat het allemaal goed komt. Maar toch denk ik nog steeds af en toe oh jee, als maar niet dit, en als maar niet dat!
Ik geniet al sinds ik weet dat ik zwanger ben. Maar het echte genieten was natuurlijk pas toen in week 10 de misselijkheid totaal verdwenen was! Alles ik GEWELDIG en geniet met volle teugen.
Ik vond het tot een week of 10 vooral erg eng allemaal. Daarna vond ik het wel minder eng, maar pas vanaf een week of 13 heb ik echt het HOSANNAAAAAAAAA \/ gevoel.
Ik geniet wel al, maar nog niet voluit, merk ik. Omdat ik het allemaal nog een beetje eng vind, en ook onwerkelijk. Ik ben dus zwanger, maar op de zwangerschapssymptomen na zie je niks en voel je niks. Er kan ook nog van alles fout gaan, al heb ik wel sterk het idee dat het goed zit. Soms vind ik het ook wel beangstigend als ik een tijdje aan iets anders heb gedacht, en me dan ineens weer bedenk: o ja, ik ben zwanger! Soms voelt dat...beklemmend of zo. Alsof ik niet meer de persoon ben die ik voor deze tijd was. Ik voel me niet meer Mikki, maar een soort gastvrouw voor dat wezentje dat in mij groeit. Het gaat niet meer om mij, maar om het beebje, en daar moet ik best wel aan wennen. Klinkt wel een beetje raar he? Maar ik ben dolgelukkig met mijn zwangerschap hoor!
Ik geniet vanaf dag 1 van het feit dat ik zwanger ben, heb me er nog geen moment druk om gemaakt dat het mis kan gaan... Tuurlijk weet ik dat dat kan gebeuren, maar of ik me daar nou druk om maak of niet: als het gebeurt, gebeurt het en kan ik maar beter genoten hebben van de tijd die ik gehad heb. Ik voorkom iets ergs niet met piekeren...
ik kan nog steeds niet voor de volle 100% genieten! Vorig jaar april een bbz gehad en heb nog steeds de angst om mijn kindje kwijt te raken. Maar bij elke beweging die ik voel, voel ik me wel heeel erg gelukkig!