Herkenbaar Yuni, zo gaat het hier helaas ook. Als er in de nacht iemand huilt is het altijd zuchten, want 'hij moet morgen weer vroeg werken'. Dat ik dat ook moet (3 dagen in de week) lijkt hem compleet te ontgaan. Klein verschil: ik denk dat als ik 6 flessen in de gang zou laten staan, dat die dan uiteindelijk wel opgeruimd zouden worden
Mijn man hoefde bij de eerste vrij weinig te doen, ik voelde me kip lekker en heb door gereden met de paarden tot vlak voor m'n bevalling Ook in de zin van 'ik ben zwanger en niet ziek hoor!' Maar deze zwangerschap valt me echt vanaf het begin fysiek heel zwaar. Hij probeert met zoveel mogelijk dingen te helpen waar hij kan (verzorgen van de wei, inloop stal uitmesten, mee gaan met grote boodschappen, ik ruim de vaatwasser uit hij in etc.) Ik kan nu ook alleen nog maar heel sneu de neusjes van de paarden insmeren met zonnebrand en er een borstel overheen halen en niet te veel bukken anders zit ik geheid met bekkenpijn en een harde buik Hij is altijd wel lief en behulpzaam op zijn eigen manier, soms moet ik specifiek ergens om vragen maar hij weet dat ik nogal hard voor mezelf ben en dat ik te makkelijk over m'n grenzen heen gaat. Wat eigenlijk nog fijner is, zijn de spontane kopjes thee en stukjes chocolade die je gebracht worden 's avonds, gewoon om extra lief te zijn. Als je dingen niet trekt, gewoon vragen aan je man/vriend. Als het niet gaat gaat het niet en dan ben je niet lastig. Je zit samen in dit schuitje.
Ik heb niet alles gelezen, kan me de discussie wel een beetje indenken Ik vind het een aparte vraag, TS! Doet je man nu niets in huis? Verder zou ik er niet om gaan 'zeuren' (zeuren doen kleine kinderen en zelfs van hen is het al ergerlijk!) maar gewoon zeggen dat je hulp nodig hebt en verwacht. Maak gewoon samen afspraken over wie wat doet, ook handig straks als de baby er is!
Ik kan alles nog prima zelf en doe dat dus ook. Het gaat alleen wel wat langzamer. Mijn man helpt me in die zin dat hij het helemaal niet erg vindt als er een dag niet gestofzuigd of gewassen wordt En hij zorgt ervoor dat ik zo min mogelijk hoef te tillen. Daarnaast verschoont hij al de hele zwangerschap de kattenbakken. Naast een werkweek van minstens 50 uur vind ik het ook echt niet nodig dat hij dingen in het huishouden er ook nog bij doet.
tillen doet die al gelijk mee helpen...huishouden moet ik nog weleens om zeuren..ik doe en kan gelukkig nog een hoop zelf ondanks bekken problemen...maar omdat we nog een kind hebben waarvan ik het grootste deel de taak op mijn neem vind ik het weleens fijn als manlief met het huishouden mee help...en soms gaat dat met enig gesputter maar soms zoals vanmorgen deed hij het uit zich zelf...hij heeft vanmorgen vroeg gewoon de was opgehangen, droge was opgevouwen, keuken opgeruimd...en dan ben ik al heel blij...en dan laat ik hem dat ook weten natuurlijk...moet er wel bij zeggen dat manlief..ongeveer 60 uur in de week werkt! dus het is logisch dat hij ook gewoon moe is s'avonds...maartoch als je rommel maakt kan je het ook zelf opruimen al zijn het de kleine dingetjes.. en kattenbak doet manlief ook heel de zwangerschap..
Dit is denk ik het beste advies (tot nu toe in ieder geval). Zeuren is nóóit een goed idee. Maakt je ook niet meer likeable. Maar, wat ik me ook afvraag, doet jou partner niets in het huishouden? De mijne vindt dat we samenwonen en dus ook samen verantwoordelijk zijn. Er is ook langzaam een verdeling ingeslopen en dat werkt prima... Maar, hoe ziet hij zich voor zich als de kleine Uk geboren is?
ik heb nu een schoonmaakster 1 x in de twee weken voor de bovenverdieping, badkamer en beneden alles dweilen. Verder doet mijn man de bedden opmaken en zodra hij thuis is wat actievere dingen met zoonlief (te fietsen, voetballen e.d.) (heb veel last van mijn bekken) Prima verdeling zo
Ik heb gelukkig een gouden vent! Hoef nooit wat te vragen Ik verwacht dat ook wel. Een man die niks in huis doet, moet ik niet hebben. Daarbij wel even zeggen dat als ik geen werk zou hebben, dan vind ik dat anders. Maar ik werk 34 uur, hij 40. We verdelen de boel al sinds we samenwonen. Afspraken maken zoals iemand al voorstelde is een goeie, dan weet hij waar hij aan toe is. Zet het op papier, dan kun je dat onder zijn neus duwen mocht het nodig zijn
verder dacht ik van de titel van dit topic dat dit ging over wanneer je je man liet steriliseren whahaha
bij de vorige zwangerschap hielp man lief heel veel. nu vind hij omdat hij veel werkt dat niet haalbaar. probeer het nu maar te houden met gooi je vieze was direct in de wasmachine in plaatst van op de grond. maar moet er nog iets getild worden in huis dan is hij er niet beroerd voor om mij te vragen te helpen. Ag nog maar even en dan zal ik me in ieder geval lichamelijk beter voelen.
Oh dat is wel een hele nare situatie. Vervelend dat hij wel aangeeft wat er is maar daar zelf niets mee wil doen. Goed gesprek helpt niet? Waarin je aangeeft wat je van hem verwacht etc?
Ben ik ook hoor. Hoe is dat bij jullie normaal gesproken dan? Is het dan ook zo scheef? Vier en vijf dagen werken vind ik niet echt een verschil ofzo. Zeker niet als je ook een kind hebt. Maar die van jou is wel een ehhh... Ongevoelige hork, als ik het zo mag zeggen. Qua jou ondersteunen dan.
En heb je hem al eens op die inconsequentie gewezen? Wat zegt hij dan? (Pfoe, hier zou hij m keihard terugkrijgen )
Zo zeg wat hebben de meesten van jullie behulpzame mannen! Mijn man tilt de boodschappen, brengt 's avonds onze dochter op bed en stofzuigt op zondag(nadat ik het gevraagd heb) het hele huis. Verder moet ik alles aan het vragen om te doen en dat komt er meestal veel gezucht waardoor ik het zelf ga doen ondanks ik last heb. Als ik aangeef te moe of teveel pijn te hebben is zijn reactie:dat doe je het toch niet en kom chill bij mij zitten. Om de taak vervolgens niet van mij over te nemen. Dus dan ga ik toch zelf aan de slag. Moet wel zeggen dat mijn man fulltime werkt en ik sinds 28 weken thuis zit door bekkenklachten. Red het huishouden wel alleen maar zou het fijner vinden als mijn man meer zou mee helpen. Hij heeft verder heel veel goede kanten hoor en is een lieve papa maar op het gebied van het huishouden..
Dat kost dan weer geld wat voor de verbouwing nodig is. En dan zou ik nog veel zelf doen want ik wil niet dat "de poets" denkg dat wij er een zooitje van maken haha. Gewoon doorbuffelen.. Als het goed is ga ik me vanzelf een keer beter voelen En als ik t vraag doet ml wel eea.. Maar ja.. Ook hij werkt veel 50uur+) en de verbouwing nog.. Dus tsja wat vraag je hem.. Hij brengt wel de tassen met boodschappen de kelder in dat doe ik nu echt niet meer
Ik moest mijn man altijd vragen of hij iets wilde tillen voor me, hij vond het dan onzin maar dat ging bij mij het ene oor en he andere uit. Pas toen we bij een zwangerschapscursus een avond met uitleg van een fysio hadden over zwaar tillen en bekkeninstabiliteit toen draaide hij heel snel bij. Daar werd gezegd dat als je nu voorzichtig bent met zwaar tillen, trap lopen en teveel lopen je daar na de bevalling profijt van hebt. Voorkomen is beter dan genezen zeg maar. Sinds die tijd zet hij me bij winkels voor bij de deur af of parkeert hij de auto zo dicht mogelijk bij de deur, gaan we met de lift en tilt hij de boodschappen als ze zwaar zijn. Dit was overigens ergens rond 24e zwangerschaps week.
Uhhh gewoon vóór een zwangerschap al.. Je leeft toch samen? Dan mag je ook hulp verwachten met wat dan ook, maar das mijn mening..