veel mensen om mij heen vragen heel vaak hoe is het? kun je het allemaal nog aan? enz enz mijn collega zegt heel vaak oh dat doe ik wel even. zelf vind ik niet niet altijd fijn en denk ik ag ik kan het zelf wel. maar als ik naar mijn vriend kijk dan denk ik juist degene van wie ik dit wel nodig ben doet dit te weinig. als hij thuis is en hij zit mij tillen dan helpt hij wel. ik ben ook iemand die zoiets heeft van ag ik kan het wel komt wel goed. maar soms merk ik wel dat ik het beter aan een ander over kan laten. ik ben veel moe en geen energie om het huishouden te doen en als ik dat wel een x heb dan moet het gelijk gebeuren. dan zegt hij wel van dat kan toch nog wel doe toch rustig aan. maar ondertussen wel van die steekjes geven van pff wat een rommel dan denk ik dan moet je maar helpen. maar veel wil ik hem ook niet vragen hij werkt veeeeeeel meer als mij. en van een ander wil ik geen hulp
Daar ben ik heel snel klaar mee. "Schat, als je het hier een rommel vindt dan ruim je het maar zelf op, en anders niet zeuren."
Sinds een paar weken doet vriendlief alles in huis zo een beetje (op het toilet schoonmaken en de was na ). Daarvoor ging het wel wat met moeite, kon zelf ook nog vrijwel alles, maar sinds hij merkt dat het toch wel wat zwaarder wordt doet hij alles en meestal uit zichzelf. De was gaat ie deze week ook leren, want dat gaat ook niet altijd even soepel meer in de wasmachine en uit de wasmachine halen. Hij hoeft van mij alleen niet altijd te dweilen en afstoffen, want dan kan ik zelf nog gemakkelijk en anders heb ik zelf helemaal niks meer te doen. Boodschappen haalt hij vaak voor me voordat ie naar zijn werk gaat.
Bij ons is de situatie nog even anders.. Ik werk 40 uur en mijn vriend is huisvader Hij doet alle boodschappen en het huishouden. Ik hoef "alleen maar" te werken zodat er geld binnen komt Voor ik zwanger was deed hij dus eigenlijk alles al, maar nu helemaal! s 'avonds een kopje koffie en thee zetten wil hij zelfs nog voor mij doen! Nou moet ik daar wel bij zeggen dat ik nu behoorlijk last heb van mijn bekken (een dag Tilburgse kermis hakte er goed in bij mij) dus nu wil hij dat ik zoveel mogelijk rustig aan doe Ik besef me maar al te goed dat ik in mijn handjes moet knijpen voor zo'n vent! en dat doe ik ook absoluut
Bij mij was het: jij wilde paarden dus jij verzorgt ze. Ondertussen doet hij 90% van het werk bij de paarden (ik zet ze sochtends buiten en voer ze, hij zet het eten dan zelfs nog klaar de voorgaande avond) met zijn werk, mesten, verbouwing voor de kinderkamer etc vind ik niet dat ik nog meer van hem kan vragen. Hij stuurt me vaak ook de bank op want ik ben redelijk moe nu. Ik heb dus geen klagen maar huishoudelijk werk is niet echt zijn ding. Ach, dan maar wat minder schoon want ik heb helaas geen last van nesteldrang . Ik weet niet meer wanneer hij meer ging doen bij de paarden, volgens mij zo rond de 20 weken. Dat is altijd veel werk dus ik ben gewoon super blij dat hij dat voor mij doet.
Bij ons is het heel geleidelijk gegaan, maar ook nu doe en kan ik nog veel zelf. Als ik boodschappen heb gedaan vraag ik hem bijvoorbeeld om de zware tassen naar binnen te tillen... Tsja het is voornamelijk het tillen eigenlijk nu ik het zo bedenk Maar wat ik ook vraag, hij zou het zo doen. Vanaf het begin al, als dat nodig was geweest.
Mijn man tilt sowieso altijd ZELF de boodschappen of andere zware dingen. Of ik nou zwanger ben of niet. Nu ik zwanger ben doet hij eigenlijk alles. Hij doet het huishouden, laat de honden uit, doet zelf de boodschappen, kookt eten, wast af, noem het maar op.
Mijn vriend helpt me al ik het vraag. Soms stribbelt hij wat tegen omdat hij het onnodig vind wat ik wil maar doet het wel altijd. Ik hoef hem niet te vragen om te dweilen of stofzuigen bedden opmaken, was aanzetten Maar ik mag al nie veel meer sinds ik 13 weken zwanger ben in verband een cerclage. Dus hij is het nu gewent dus doet hij gewoon veel. Al heeft hij ook zijn dagen dat hij zo iets heeft van stik er in. heb het druk gehad op het werk de rest komt wel weer.
Mijn man tilt eigenlijk altijd al de boodschappen of laat mij kleine dingetjes halen. Huishouden doe ik zo goed als zelf maar heb ook een probleemloze zwangerschap dus vind ik geen probleem. Eten koken doet hij meestal en 's Avonds laat ie mij lekker op de bank zitten met mijn voetjes omhoog. Nu werk ik ook nog gemiddeld 36 uur. Hij zal ook niet klagen als het wat rommelig is. Mag in mijn handjes knijpen😊
Wat fijn zeg! Dat is hier absoluut niet zo. Als ik het minstens 5 keer vraag mest hij soms uit, maar meestal kom ik dan om 10 uur savonds om de laatste keer te voeren en is het nog jiet gedaan, wat betekend dat ik de volgende dag dubbel zoveel kan doen en het 2 keer zo zwaar is.
Och dat is jammer zeg en het is al best zwaar werk. Tja ik besef dat ik bof met mijn man. Het is niet zijn ding maar ondertussen is hij volgens mij net zo gek met de paarden als ik. Dat zal wel schelen.
Hier doet manlief zo min mogelijk.... Hij doet zoiezo altijd al boodschappen maar daar blijft het wel bij...soms doet hij op zaterdag weleens sofzuigen. Sinds enkele weken vraag ik of hij de trap wil stofzuigen ivm mijn bekkenklachten, lijkt me logisch dat dit iedere keer terug komt maar moet het iedere keer vragen.... Zit nu in mn verlof sinds deze week maar heb tot vorige week 21 uur gewerkt, fysiek vrij zwaar werk, onze peuter van 2 rondlopen en 8 paarden bij te houden maar goed hij vindt blijkbaar dat ik meer tijd heb Straks mag hij ploeteren ik krijg namelijk een keizersnee.
Hier 22 weken zwanger maar doe alles zelf nog, kind tillen, boodschappen doen, ook de zware dingen ( behalve als het tassen vol frisdrank is die laat ik staan in de auto voor hem ) en als ik echt aanvoel dat het niet lukt.. Vraag ik hem of hij het even wilt doen, ( doet het dan ook altijd ) beetje bij beetje zal er straks wel wat niet lukken.. Misschien wil ik ook alles zelf graag doen.. Maar ja het is jou lichaam en die zegt wat het wel en niet aankan dus als je zoiets hebt van nee dit gaat niet lukken zou ik om hulp vragen en dat is dan ook heel iets normaal!
Daar heb je gelijk in. Zo zie ik het ook. Wij doen ook allebei van alles. Alleen doe ik wat meer omdat ik het zie en ik het belangrijk vind. Maarrr als ik het manlief vraag dan doet hij het dus echt wel en helpt hij.
hellow, lees dit al even mee en ben jammer genoeg blij om te horen dat er blijkbaar redelijk wat mannen weinig doen in het huishouden voor iedereen die weinig hulp krijgt: het kan nog altijd erger! begin juli (was toen zo'n 20 weken) is mijn man van een ladder gevallen terwijl hij aan het dak aan het werken was. (klein klusje, en natuurlijk loopt het dan mis) normaal gezien is het huishouden voor ons een gedeelde taak (al ben ik wel degene die ziet dat er zaken moeten gebeuren), maar manlief heeft dus 2 weken in het ziekenhuis gelegen (10 dagen moeten wachten op operatie), ik elke dag op en af, ondertussen met peuter van 2 en stiefdochter thuis, de boel beredderd zo goed ik kan terwijl ik ook full-time werk. nu is hij 3 weken thuis, slaapt in de zetel, kan niets maar dan ook niets doen (zelfs niet zijn bokes smeren) want gebroken scheenbeen-verbrijzelde voet en gebroken arm! ik ben dus nog steeds full-time aan het werk, met een peuter thuis, onze vakantie is (vanzelfsprekend) niet doorgegaan, en ik ben dus bezig van als ik 's morgens wakker ben tot 's avonds een uur of 10 om alles gedaan te krijgen... dan besef je opeens wat je partner er ook allemaal bijneemt, en dat zijn dan idd meestal de wat fysiek zwaardere klussen (vuilbakken, tuin onderhouden, ...) soit, om iedereen maar wat perspectief te bieden kan jullie alleszins verzekeren dat ik nog nooit zo moe ben geweest! en ik die dacht dat ik tijdens mijn vorige zwangerschap te hard heb doorgedaan en het dus deze keer anders wou aanpakken