Lieve allemaal, Een tijdje geleden heb ik een post geschreven over mijn dochter van 3,5 maand en dat het niet zo lekker ging. Inmiddels zijn we 1,5 week verder en het gaat gelukkig al een stuk beter! Door middel van het aanbieden van rust en regelmaat gaat het echt een stuk beter, maar ik blijf me zo onzeker voelen als moeder. Voor mijn gevoel ben ik de hele dag bezig met "brandjes blussen". Mijn dochter slaapt ongeveer 1 tot 1,5 uur tussen de voedingen, soms iets korter. Het duurt een poosje voordat ze lekker slaapt, waardoor ik tig keer naar boven loop om haar te sussen. Ik heb wel eens geprobeerd om haar tussentijds eerder er uit te halen en dan opnieuw wat te spelen, maar dat wil ze niet. Maar goed, dat wordt met de tijd wel beter hoop ik. Ik vind de namiddag nog wel heel pittig, dan heeft ze vaak haar huiluurtje. Maar waar ik vooral heel onzeker over ben, is of ik het allemaal wel goed genoeg doe. Plan ik de slaapjes wel goed genoeg, hoe lang ze slaapt is dat wel goed genoeg, hoe gaat dat straks als ze ouder is met de slaapjes... het lijkt of andere moeders alles zo goed weten en ik doe voor mn gevoel maar wat...
Wat zou het handig zijn als ze met handleiding en al geboren zouden worden, hè!? Helaas.. Ik keek nooit zo naar de klok, maar meer naar de behoeften van het kind. Dus niet om 10 uur 'nu moet je naar bed', maar 'gapen / met handjes in ogen wrijven' zijn moeheidssignalen en bracht ze naar bed. Dat kon 9.30 zijn, maar ook om 10.30 uur. En dan deed ik dingen altijd in een vaste volgorde: naar boven, schone luier, in bed + speen, gordijnen dicht, kusje/aai/ tot straks, slaap lekker, deur dicht. Mijn tip is probeer je niet vast te staren naar het tijdstip, maar naar je kind en creëer voorspelbaarheid zodat ze weet 'Oh, nu moet ik gaan slapen'. Geloof in je eigen kunnen, volgens mij ben je een lieve moeder!
Dit dus, zo deed en doe ik het ook. Kijken naar je kindje met wat zijn behoefte is. Heeft hij honger, krampjes, zit er een boertje dwars, zie je moeheidssignalen (2 van mijn kinderen gaven dat duidelijk aan terwijl de middelste heel subtiel was en ik ècht moest leren herkennen voordat hij oververmoeid en huilerig werd) ,wil hij spelen of knuffelen en geborgenheid. Alleen jij kent je kindje het allerrrbeste, je doet het fantastisch en geloof in jezelf. Echt hoor, ik snap je onzekerheid maar als je de signalen van je kindje herkend is dat het beste wat je kan geven. Slaapt zij? Lekker laten slapen. Kinderen kunnen zelf vaak goed regelen met wat ze nodig hebben. Het kan zijn dat je kindje nét te wakker of té moe op bed wordt gelegd en dan gaat jammeren. Of mama honger...ze is nog zo klein. Volg je gevoel..dat is de juiste..
Ze komen niet met een handleiding en heb je m net geschreven, kan je weer opnieuw beginnen. Hier snapte de kat de verschillende huiltjes beter dan ik (Dunstan methode als ze nog echt mini zijn). Voel je je ook in de zeik gezet als nieuwbakken moeder. Nouja wel handig dat als man weg was er tenminste nog IEMAND er wat van begreep. G. gaf dr slaapsignalen veeeeels te laat, daar moest ik echt naar dr gezicht kijken en dr oortjes ipv t gapen/ogen wrijven. G. was wit gezichtje, rode oortjes/wangetjes en blauw verkleuring op komst onder de ogen dan naar bed. R. gaapt prima op tijd, 1 gaap en afvoeren naar bed die handel. Maar goed die handleiding deed t tot voor kort prima en nu breekt ie in de avond de tent af. (Staat te feesten en te jodelen in zn bed, slapen ho maar). Het "oei ik groei" boek, app, website is wel handig. Mijn kinderen lopen niet helemaal op schema geloof ik maar als de gebruiksaanwijzing weer eens helemaal overhoop getrokken werd vond ik t wel fijn om te lezen wat voor opties er onder andere aan konden komen qua ontwikkeling. Dan had ik iets meer begrip en voorstellingsvermogen bij die ommezwaai. Hier keken we ook nooit naar de klok qua slapen, qua eten moesten we wel (verborgen refluxers). Vaste patronen en volgorde van handelingen met naar bed gaan. Of dat vervolgens een uur eerder of later was maakte niet uit. Vanaf 1900 ging alles wel op "nachtmodus", dan komen ze de kamer niet meer af tot de ochtend. Al hou je dat met 1 kind makkelijker vol dan met meer dan 1 (want die jengelt de rest wakker).
Ik vond het boek ‘Droomritme’ wel handig om wat inzicht te hebben in de wakkertijd per leeftijd en ook hoeveel slaap een baby per leeftijd ongeveer nodig heeft. Natuurlijk verschilt het per kind en blijft naar je eigen kind kijken het belangrijkste maar het geeft toch wat houvast. Er staan ook handige slaapschema’s in. En verder zijn die eerste maanden vaak wat minder gestructureerd qua slapen ed. Ze hebben bijv nog moeite met inslapen of wat langere slaapjes doen. Straks merk je dat er wat meer structuur inkomt doordat er bijv 3 vaste slaapjes zijn en als ze wat ouder is 2 slaapjes. Maar dan nog zijn er genoeg periodes dat ze moeilijk slaapt door verschillende oorzaken. Blijf op je gevoel afgaan en het is niet erg als er wat mindere dagen tussen zitten!
Je eerste kindje is zo erg zoeken, en wat er al gezegd is; ze komen niet met een handleiding. Ik denk dat alle moeders in een bepaalde mate wel met wat onzekerheid worstelen in het begin. Ik was bij mijn tweede zoveel zekerder dan bij de eerste. Mijn zoontjes waren niet van de slaapsignalen, ze gingen van normaal naar hyperactief oververmoeid zonder signalen af te geven. De Droomritme methode werkte perfect voor beide zoontjes. Slaapsignalen zijn altijd leidend maar sommige kindjes geven dat dus niet zo duidelijk aan.. dan is Droomritme een fijne houvast.