Hoi dames, Mayra is vandaag 8 maanden en sinds een paar dagen is het alleen maar huilen. Alleen spelen wil ze niet meer (is ze nooit echt een held in geweest hoor). Baby tv vindt ze heel even leuk als ik er bij ben, maar ga ik naar de WC is het drama. Echt gillen gewoon! Ik kan niet meer weglopen! Maar ook vaak genoeg ben ik wel bij d'r en is het ook huilen. Niks is goed. ik weet het even echt niet meer. Op de creche gaat het wel hartstikke goed. Ze is de grootste lolbroek en ze liggen voordurend gevouwen van het lachen om haar. Alleen ook daar speelt ze weinig alleen en is ze alleen maar aan het kijken naar de andere kinderen wat ze erg leuk vindt. Nu heb ik geprobeert haar te laten huilen, maar ze stopt gewoon niet en dan alleen maar krijsen, krijsen, krijsen. Echt om gek van te worden. Laatst zat ik echt met tranen in m'n ogen voor haar. Moet je haar dan wel pakken of weer niet? We zijn wel afgelopen weekend een weekendje weggeweest naar de Veluwe en daar ging het heel goed. Sinds we weer terug zijn is het ellende. Is ze dan gewoon verwend of is het toch scheidingsangst? Want gisteren zat ze bij pappa op schoot en ik loop weg en weer helemaal over d'r toeren. Ook al ziet ze me op een paar meter afstand dan is het nog drama. Hebben jullie misschien tips wat het huilen betreft? Ook misschien wat tips hoe ik haar kan leren zelf te spelen? Naar bed gaan gaat gelukkig tot nu toe wel goed trouwens. Alleen kruipen doet ze nog steeds niet. Mevrouw speelt alleen maar vliegtuigje op d'r buik. Grt, Lesley (een zeer wanhopige mamma)
Mischien last van haar tandjes? want die kleine van mij huilde namelijk ook nooit en in eens wel en ze had dus last van haar tandjes.Scheidinsangst kan ook nog heb ik met kleine ook soms als ze na papa gaat maar dan laat ik haar gewoon bij papa zitten.
Hoi Gina, Mayra had al twee tandjes met 4 1/2 maand en toen reageerde ze niet zoals ze dat nu wel doet. Ik heb ook gekeken en gevoeld in d'r mondje en kan nog niets vinden. Verder is het dan wel vreemd dat ze er op de creche geen last van heeft en alleen bij mij thuis. Ik moet bij haar in de buurt blijven en anders is het drama. Maar hoe bedoel je dat het geen scheidingsangst kan zijn? Want ik weet niet hoe lang ik dit vol ga houden hoor Grt, Lesley
Hoi Gina, Ik zie nu dat je zegt dat het wel scheidingsangst zou kunnen zijn. Ik las het verkeerd, sorry Grt, Lesley PS iemand anders nog tips!
Mijn dochter is op het moment ook echt NIET TE HARDEN, blij om te lezen dat ik niet de enige ben, je word er soms toch helemaal stapel van, ik ben al moe voordat ik wakker word.. Goeie hoop dat dit allemaal weer snel overwaait!
Hoi, Ik geloof dat het misschien ook een sprongetje kan zijn, mijn zoontje had dit ook. Het sprongetje komt ongeveer bij de 8 en halve maand. Ik heb het boek Oei ik groei, daar staat het allemaal in. Niet alles klopt hoor, maar veel dingen komen wel overeen. Mijn zoontje kan zich ook heel erg moeilijk alleen vermaken, dat valt niet altijd mee, ik weet het. succes! Bella
Hoi, mijn dochter heeft het een heel klein beetje. Als het scheidingsangst is schijnt kiekeboe spelen hel goed te helpen, je kleintje leert dat dat je weg bent en weer terug komt. succes groetjes Lisette
Bedankt voor jullie reactie's! Maar hoe gaan jullie er mee om. Laten jullie ze gewoon huilen (krijsen) of pak je ze wel op? Moet ik haar nu echt de hele dag vermaken? Ik vind het zo moeilijk om er mee om te gaan. Ik ben ook zo lekker onzeker..... En dan kijk ik weer naar Baby's wil is wet en dan denk ik meteen al zouden er nog meer dingen zijn die haar dwars zitten. Erg he!
Wat jij vertelt komt ook overeen met mijn dochtertje Noa. Ze zitten nu idd midden in een ontwikkelingsfase. Dit gedrag hoort erbij, omdat hun wereldje even helemaal op z'n kop wordt gezet. Ze voelen dat ze nieuwe dingen kunnen, maar het lukt nog niet. Baby's worden daar heel erg onzeker van en ook angstig. Dat mama dan uit hun buurt gaat, maakt ze dan overstuur, want jij bent haar veilige haven. Heel moeilijk en vermoeiend, ik weet het. Realiseer je dat het maar een fase is. Als je uit haar buurt gaat, blijf tegen haar praten. Ze weet dat je dan nog niet helemaal weg bent. Als je terug komt, beloon haar door even met haar te knuffelen. Ik doe dit zo met Noa en beetje bij beetje merk ik dat het werkt. Ook heel veel kiekeboe spelletjes spelen werkt. Als je het even niet trekt, schakel de hulp in van anderen. Even lekker bijtanken met vriendinnen of iets anders wat je leuk vind. Reserveer echt tijd om ook lief te zijn voor jezelf.