hoi allemaal, Mijn man is een geweldige papa maar hij heeft de vervelende gewoonte om de strijd aan te gaan met ons zoontje van 2 en half jaar. een paar voorbeeldjes. Bedtijd Papa : Erik kom naar bedje Erik : NEE Papa : jawel Erik : Nee niet Papa : ja wel! Erik : nee niet En dat gaat dan zo'n 20 minuten door he. Ik word er helemaal iebelig van! Bij mij is bedtijd gewoon bedtijd en ik ga er geen ja en nee strijd van maken. Als ie zegt nee dan pak ik hem bij de hand en dan neem ik hem gewoon mee naar boven. Mijn man doet dit strijden zodat ie Erik de kans wil geven om uit zichzelf mee naar boven te gaan. Nou, dat heeft nog geen 1 keer gewerkt. Want of Erik barst in huilen uit of ik maak er een einde aan aan het gekibbel omdat ik het onnodig vind en Erik er alleen maar moe en prikkelbaarder van word, Maar mijn man doet het ook met kleine, simpele dingen. Erik : auto is blauw papa : nee, auto is rood Erik : auto blauw papa : nee rood Erik : blauw papa : rood! enz enz Ook dit kan vreselijk lang doorgaan. En meestal stopt het weer doordat Erik gaat huilen of ik het niet langer kan aanhoren. ( ik begin dan gewoon over iets anders tegen Erik en dan is ie afgeleid van het onderwerp en is het goed. Na een aantal minuten zegt ie dan uit zichzelf dat de auto rood is ) Mijn man dan : ja maar die auto IS toch rood.?! Ja, dat weet ik wel. Maar wat berijk je er nou mee om de strijd met hem over aan te gaan? Hij gaat het toch niet toegeven op dat moment. Hebben jullie ook van die strijdende kinderen in huis? en wat doen jullie eraan?
Wie is hier nou het kind? Soms gebeurt het hier wel eens, maar Merel gaat er niet zo erg tegenin, die vindt het allemaal wel prima, oké dan is de auto dus rood.....
Die strijd hebben we hier ook gehad, niet zozeer het ja nee maar het niet naar bed willen gaan als wij het zeggen. Wat hier heel goed geholpen heeft is b.v een kwartier van te voren zeggen nog 15 minuten en bij de 10 minuten zette wij dan de kookwekker, als die af ging was het gewoon tijd, dan stellen we ook geen open vragen meer maar zeggen gewoon Kom Bedtijd. Dit heeft een weekje geduurt en toen was het allemaal weer duidelijk en hoeven we de kookwekker niet meer te zetten. Groetjes Anita
ow maar Erik gaat goed naar bed toe hoor. Als IK het zeg tenminste. Ik geef het idd net als jij zegt goed aan enzo. Maar ik vind dat papa dat ook moet leren om van begin tot het einde het bedritueel te kunnen uitvoeren. En daar gaat het dus mis Mijn man vind het voorbereiden ook zo van : gaat Erik direct naar bed? ja, en dan begin het he. Want hij begint met een vraag en dat moet je niet doen met Erik.
Haha! Nee zegt dochter ook als je vraagt of ze wil slapen. Ze zegt alleen ja als ze heel erg moe is, anders echt niet. Hier begint het met pyjama aandoen, handen wassen en tandenpoetsen, etc. Strijden met een kind van 2 schiet niet erg op, wij doen het allebei niet. Man doet het bijna allemaal hetzelfde.
Hier t zelfde verhaal, met mij strijdt ze niet omdat ze waarschijnlijk weet dat t nog niks uithaalt. Met dr papa is t overal strijd om, verschonen, aankleden, naar bed, aan tafel zitten, schoenen aan etc etc. We zijn gescheiden, de kleine woont bij mij maar komt uiteraard ook regelmatig bij dr papa. En elke keer als hij haar komt ophalen of terug brengen krijg ik er weer wat van mee, dat het dus nog steeds zo is. Dat maakt t denk ik ook nog wat ingewikkelder, dat ze dus in 2 huizen woont waar het ook op een andere manier gaat. Mijn magische woorden in dit geval? Loslaten...hij doet het op zijn manier, ik op de mijne.
Het ligt gewoon aan je man, kinderen op die leeftijd hebben gewoon duidelijkheid nodig, nee is nee ja is ja, en natuurlijk enige uitleg waarom iets zo is. Maar een discussie starten heeft echt geen zin in mijn optiek. Mijn man heeft er ook zo´n handje van met onze zoon van 2 ½ dus ik herken je situatie heel goed. Heb het ook al meerdere keren aangegeven aan mijn man, maarja net zoals mijn zoon is ook hij , goed eigenwijs
fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met zo'n huishouden Voelt af en toe net of ik 2 kinderen heb
hahahaha het eerste wat in me op komt was : zie hier het bewijs dat mannen gewoon grote kinderen zijn maar snap wel dat jij het als lastig ervaart , tja gewoon met je man praten lijkt me de best oplossing . Je kan slecht tegen je kind zeggen papa wil altijd gelijk hebben dus wees jij maar de verstandigste hahahahah
kan het altijd proberen natuurlijk Misschien blijkt ie wel de verstandigste te zijn van de twee zal vreselijk lachen zijn natuurlijk als ie dan opeens zegt : papa, ik ga niet met je in discussie hoor! Nee is nee
ik hoorde gister hier voor het eerst.. "anne ben je moe?" "ja" ik viel zowat van mijn stoel maar inderdaad.. als je gaat aankondigen dat ze naar bed gaat gaat ze bij voorbaat tegenspartelen. daarentegen werkt het wel als ik zeg "je mag nog 5 minuten spelen en dan gaan we naar bed" maar zodra ik er een vraag van maak is het "neeeeeeeeeeeee" en na die 5 minuten gaat ze ook zonder piepen naar bed maar dat is hier inderdaad nooit echt een probleem hooguit dat ze geen bedtijdkusjes wil geven aan papa... maar dat komt gelukkig later in het bedtijdritueel nog een keer terug en dan wil ze wel