Hoi!! Hebben jullie ook last van 'bemoeials' tijdens je zwangerschap? Ik ben natuurlijk nog niet zolang zwanger maar we konden het niet meer voor ons houden en hebben het mijn ouders en de schoonouders verteld. Nou... daar breekt het los hoor.. Van de week waren we weer bij mijn schoonouders en kreeg weer het e.e.a. te horen. Zo ben ik er zeker van dat als de omstandigheden daar naar zijn, ik weer wil gaan werken na de bevalling en dan lijkt het mij fijn als mijn moeder een dagje kan oppassen en dan een of twee daagjes kinderdagverblijf.. Nou het was aangetoond dat dat heel slecht voor kinderen is, en dat moest ik echt niet doen.. en mijn schoonzusje zei: Ik ga wel partime werken om op te kunnen passen (???).. Ze voelen zich beledigd als ze niet op mogen passen, terwijl het mij beter voor een kindje lijkt om ook een paar dagen naar kdv te gaan... en ze weten dat ik een bepaalde naam erg mooi vind maar die naam kan echt niet en zij zoeken wel namen... ze had er al een paar gevonden.. en als ik ga bevallen moet ik wel bellen want dan komen ze eraan... en pff... Had al 'voor de grap' gezegd: Joh schrijf al je wensen voor mijn bevalling maar even op, zal er zoveel mogelijk rekening mee houden... vroeg ook al of ikzelf wel bij mijn eigen bevalling mocht zijn... Mijn man zegt dat ik me niet zo moet aanstellen en dat het alleen maar goedbedoelde adviezen zijn. Ik heb het gevoel dat me dingen worden opgelegd en dat ik me straks moet gaan verantwoorden tegenover ze... zie het al helemaal voor me... zijn zo verschrikkelijk dwingend... stel ik me nou aan of gaat dit te ver? Hebben jullie ook soortgelijke dingen meegemaakt? xxx
Het zijn idd misschien in hun ogen goed bedoelde adviezen, maar het is wel mega irritant. Eigenlijk als ze weer beginnen moet je zeggen, ik weet nu wat jullie wensen zijn, maar is het niet belangrijker als onze wensen (die van mij en jullie zoon) worden nagestreefd. Het is ten slotte onze baby. Het is zo irritant als mensen het altijd beter weten. Mijn moeder is ook zo. Mijn zus met wie ik geen contact meer heb heeft een kindje geboren in aug. Ze liep in het begin de hele tijd dit doet ze niet goed dat doet ze niet goed zus niet zo niet...... blablabla. Nu ik zwanger ben, zegt ze tegen mij ja als je bevallen bent zal ik iedere dag bij je komen om je te helpen. Ik weet wat ze daar mee bedoeld en dat is zich alleen maar bemoeien met die kleine. Ik ben bang om te zeggen, als de kleine er is, willen we er zelf van genieten en niet dat je iedere dag hier op de stoep staat, want ze bedoelt het allemaal zo goed........... Ze heeft mij iedere dag geholpen toen ik mijn rug gebroken had 3 jaar geleden. Meid ik zou zeggen SUCCES!!!!!!!!!
@ Reintje - snap dat het knetterirritant is. Ze bedoelen het waarschijnlijk echt wel goed, maar het is jullie kindje en het zijn jullie beslissingen. Laat je alsjeblieft niet overrompelen door je schoonfamilie! Mijn zus vond het ook al niet zo leuk dat ik het kdv heb besproken op de dagen dat zij vrij is... Maar als je met iedereen rekening moet gaan houden, dan ben je straks alleen bezig anderen te pleasen, terwijl al je aandacht voor je kindje, jezelf en je man moet zijn..! Heel veel succes in ieder geval, Annette
Dat is idd het vervelende..ze bedoelen het goed dus kan je er weinig van zeggen... wel lekkern om te lezen dat ik niet de einige ben, hihi.
Nou, er niets van kunnen zeggen.... ik vind het feit dat ze namen gaan bedenken voor jullie kind echt NIET kunnen!!! sorry... maar dat is toch van de zotte??!! Als er andere oppasmiddelen zijn dan KDV snap ik wel dat ze dat beter vinden, maar als jij je kindje graag ook een dag naar de KDV wil voor sociale aspecten e.d. dan is dat zo! dat is toch jou keus? Sorry... ook al is het goedbedoeld, zoals jij het in je eerste berichtje neerzet klinkt het meer als een stukje wil oplegging dan als adviezen... Mijn schoonmoeder riep laatst ook zoiets van " wat zul je me vaak bellen met vragen als de kleine er straks is" eeeh... dat denk ik niet, misschien af en toe, maar heb zelf ook een moeder en wil ook echt haar of mijn moeder niet ELKE dag op de stoep hebben... ik moet het zelf toch ook leren?! gelukkig kan ik dit wel gewoon tegen ze zeggen zonder dat ze beledigd zijn...
heb ook zo'n bemoeial-schoonmoeder maar ze zou niet durven zeggen dat ik een bepaalde naam maar niet moet geven omdat het maar 'niks' is en even namen zal opzoeken of hoe ik wat moet doen!!!!!!!!!!! waar ik me zorgen maak is (en wat ik echt voor mn ogen zie) dat ze elke min. op de stoep staat met dit moet zo gedaan worden en dit zo wat betreft de kleine en wat bof ik dat ik indezelfde flat woon als haar !!!!!!!!!!!! dus dat wordt lettlerlijk elke uur nu komt ze niet vaak 2xper maand ofzo ze heeft geen met geen enkel kind een goede band dus zie haar gelukkig niet veel maar dat zal straks anders zijn ben ik bang ik heb nu al zitten brainstormen hoe ik kan voorkomen haar elk uur te zien zal gewoon zeggen dat ze nu de kleine is zich niet verplicht moet voelen om elke dag langs te komen maar dat ze langskomt zoals altijd!!!! want wij hebben onze rust ook nodig (mn schoonzus gezellig ook indezelfde flat waar ze nauwelijks contact mee had, ja alleen ruzie, kreeg in mei een dochter en opeens was mn schoonmoeder elke dag bij hun al is het voor een halfuurtje!!! ) en zie dat ook bij mij gebeuren als ik er niets vanzeg dus zou er ook zeker wat van zeggen!!! het is jullie kindje !! jullie beslissen hoe en wat!! laat hun zich maar beledigd voelen als jij gestresst toch??? liever hun dan jij
Het is jullie leven meid, en de beslissingen die jullie nemen hebben ze niks mee van nodig. Mijn schoonmoeder had na de bevalling 3 weken vrij genomen om zogenaamd te helpen. Viel dat even vies tegen. Ik had 55 uur kraamhulp (coeveuse nazorg), en mijn mannetje had 2 weken vrij. Dus het eindigde steeds dat zij gewoon op de bank zat, en op het laatst zelfs wegbleef. Prima goed bedoelde adviezen, maar dat moet je eigen leven niet bepalen. Soms vergeten ouders wel eens dat ook hun kinderen volwassen worden, en zelf hun weg wel kiezen
Helaas is het aan mijn schouders kant echt not done om er iets van te zeggen. Het is echt, ja en amen. Mijn man gaat ook nooit tegen zijn ouders in. Nu ik het ook van jullie hoor, word ik er nog bozer om eigenlijk! Ook nog een hele mooie: Ze vroegen of we het geslacht wilden weten. Dus ik zeg: dat weten we nog niet. nou me schoonzusje ging helemaal uit haar dak: maar ik móet het weten, en anders ga ik wel mee en dan kijk ik wel maar jullie niet... o mijn god...
Ik kan niets anders zeggen dan... puke. Helaas in mijn zwangerschap ook gehad! op een gegeven moment ben ik uigeflipt. hielp niets. dus maar laten zitten... niet meer luisteren.. Vervolgens na de bevalling, belde mijn man, jullie zijn oma en opa! stonden ze binnen een kwartier!! op de bevallingskamer, ik was nog niet eens gewassen, lag met een deken over mijn blote buik en ..... had nog niet eens geplast... helaas heeft de verpleegkundige mijn zoon bij ze in de handen gedrukt en manlief snel fotootjes genomen. toen heb ik gevraagd of ze weg wilden gaan.. Ik hou heel veel van ze maar ik heb nog steeds spijt dat ik ze een vinger gegeven heb... ze nemen altijd de hand... Nog steeds krijg ik te horen hoe is het met mijn kind, het is gvd niet JOUW kind, maar de mijne! Dat jullie nou toevallig daardoor opa en oma zijn kan ik helaas niet helpen.... Moraal: doe echt alleen wat je hart zegt.... laat je niet verleiden, omdat het moet.....! Succes en fijne zwangerschap
wat erg jongemamainspe! vooral gelijk na je bevaling voor je neus staan... ppff, moet er niet aan denken! Ben daar ook heel bang voor... en inderdaad ook elke keer op de stoep staan... wat een gedoe allemaal he! echt jammer. vind dingetjes als; namen uitzoeken, echo's, babykamers e.d. zo bijzonder om voor het eerst met zijn tween mee te maken. en ook echt iets van ons samen. helaas...
oeeeei! je krijgt idd vaak ongevraagd goed bedoelde adviezen. zoals de andere meiden ook al zeggen tis jullie kindje wellicht dat jij onder invloed van zwangersschapshormonen iets minder goed kan relativeren... by the way mijn dochter gaat 3 dasgen naar KDV en het is de beste beslissing ever! ze leert erg veel van andere kindjes is sociaal heel goed ontwikkeld tov nichtje die enkel thuis is (waar ook niks mis mee is hoor!) en dochter heeft leren omgaan met prikkels hetgeen voorhaar als kleine baby heel moeilijk was met gevolg dat ze veel huilde en nog een voordeelpa's en oma's kunnen gewoon in die rol blijven en worden geen opvoeders.....
Je schoonouders gaan wel erg ver ja. Ik heb heel goed contact met mijn schoonouders, met mijn ouders geen. Mijn schoonmoeder heeft van die dagen dat ze heel veel 'advies' geeft, mijn schoonvader zegt er dan meestal iets van.. Ik bedenk me ook steeds dat ze t goed bedoelen maar kan er soms echt niet tegen. Kan je man niet een keer een opmerking maken waaruit blijkt dat je t lief vind dat ze mee willen denken, maar dat jullie heel goed zelf beslissingen kunnen nemen?
Hoi meid, Ik snap heel goed wat je bedoelt, ik heb ook zo'n fijne schoonfamilie Vooral mijn schoonvader is over enthousiast. Ik heb altijd het idee dat ik hem moet afremmen. Hij heeft eens gezegd, als er iemand aan het bevallen is, maakt niet uit wie, mijn dochter of schoondochter, dan spring ik in de auto. Toen had ik zo iets van: Pardon?? Ik heb hem toen ook gelijk duidelijk gemaakt dat ik het niet op prijs stel dat hij tijdens mijn bevalling komt kijken hoe het gaat. Ook heb ik een lijst met regels voor mijn bevalling en kraamtijd gemaakt en die hebben ze maar na te leven. Mijn schoonouders wonen in hetzelfde dorp en ik zie er voor aan dat ze elke dag langskomen. Nou, ik heb pas aangegeven aan mijn schoonmoeder dat het MIJN bevalling, MIJN kraamtijd en MIJN kind is en dat IK bepaal wie er langskomt en wanneer en wie het kindje vast houdt en wanneer. Ik ben gewoon heel direct geweest en mijn man steunt me hierin gelukkig. Heb ook gezegd dat ze ervan mogen denken wat ze willen, maar dat dat me geen fluit kan schelen. Mocht het tijdens de kraamtijd niet lopen door hoe zij zich gedragen, dan blijft de deur gesloten voor hen. Het is misschien heel hard, maar je mag in deze tijd best aan jezelf denken en een beetje harder reageren dan anders, voor mij werkt het prima in ieder geval. Heel veel succes!
Helaas vind mijn man dat ik overdrijf... daar heb ik dus niks aan en ook zou hij het wel vinden. tegen zijn ouders is het ja en amen... Is ook wat van je schoonvader! moet ik ook weer ergens aan denken... toen wij aan mijn schoonvader gingen vertellen dat ik zwanger ben, zei ie: nou dan mogen jullie wel gaan sparen... ik was daar echt door beledigd! We hebben alletwee een goede baan, koophuis en gezorgd dat we een spaarcentje hebben. We hebben er echt bewust naatoegeleefd zeg maar. en dan zo'n domme opmerking...alsof we een stel kleine kinderen zonder verantwoordelijkheid zijn...moet je mij hebben... ik ben zo'n beetje een levende spreadsheet met overal planningen en berkeningen voor... mmm misschien heb ik toch ook wel een beetje last van hormonen... zit hier nu als een bezetene te tikken...
Ach ja, schoonouders aan de man zijn kant zijn altijd moeilijker met loslaten van hun zoon. Mijn schoonouders hebben zich ook eens proberen te bemoeien met onze financiele zaken, nou toen heb ik dus het volgende gezegd: Wij zijn beiden volwassen, getrouwd en hebben geen zin om ons te verantwoorden over onze financien tegenover jullie. Sindsdien hebben ze nooit meer wat gevraagd Ze zullen je altijd als kinderen zien, ook al ben je dat niet.. Maar balen dat je man met zn ouders mee praat. Als ik jou was zou ik dus eerst met hem praten en hem heel duidelijk maken dat jij van hem verwacht dat hij jou steunt, anders is er geen beginnen aan...
hihi...dat is altijd zo'n gevoelig onderwerp bij ons... heb namelijk ook weleens gezegd dat ik het teveel vind als we zijn familie 3 keer per week zien... en heb er ook geen zin in als de hele heutemeut vrijdagavond zichzelf bij ons neerplant na een week hard werken en dan tot 2 uur snachts blijf zitten.. verder worden we ook bij alle problemen binnen het gezin betrokken. Als bijvoorbeeld zijn broertjes ruzie hebben ofzo, lijkt het wel alsof er een telefoonboom word ingezet... ze vader belt hem...ze moeder belt hem, iedereen gaat bellen.. pff.. ik bel hun ook niet als wij ruzie hebben, mijn man trouwens ook niet hoor. hij is gewoon heel anders opgevoed dan ik en is veel closer met zijn familie. dus hij gaat al snel in de 'verdedigingsmode' als ik over zijn familie begin. maar ken mezelf, schiet binnenkort wel een keer uit me slof, vooral onder invloed van deze hoormoontjes!
Okee, ja ik heb mijn man zowat opnieuw moeten opvoeden wat zijn familie betreft en gelukkig denkt hij er nu hetzelfde over... Ik zou het echt bespreekbaar proberen te maken, anders wordt het misschien noooit zoals jij het wilt..
3 keer per week je schoon familie zien agggh zou een hartverzakking krijgen. Kan je ze niet een beetje gaan ontlopen door te zeggen dat je moe/misselijk ben? Ik zou ook vooral geen toezeggingen doen over oppassen ed en gewoon plannen wat jij wilt. Goed bedoelde adviesen ene oor in andere oor uit. Op een vrije zaterdag (al gauw) spontaan tegen mannetje zeggen kom we gaan naar een babywinkel kijken voor een kamertje/wagen. Hoef je hem nog niet te kopen maar weet je wel wat jullie willen. Verders veel sterkte met deze schoon familie hoop dat ze gaan luisteren voor de bom barst:x
Pfff mijn souders zouden zich echt niet moeten bemoeien over babynaam/kamer/wagen/etc! Nou heb ik het geluk dat ik geen man dus ook geen souders heb, maar zelfs mijn moeder bemoeid zich daar niet mee. Ik zou echt gek worden! Naam is zo privé, daar hebben hun toch geen ruk over te melden? Gewoon niet meer over hebben met hun, jou man moet straks de baby aangeven, niet je souders. Zou wel proberen beetje te praten met je man, dat het leuk is om bepaalde dingen samen te doen, bijv de echo! En misschien je souders een keer mee nemen babyshoppen, dan hebben ze niet het gevoel dat ze worden buitengesloten.
Het enige advies wat ik je kan geven....maak het toch met je man bespreekbaar. Maak duidelijk waarom het je zo tegen staat (een schoonzus die 'eist' dat ze het geslacht moet weten?? Kom op!). Het is jullie kind, jullie leven en jullie beslissingen!! (Schoon)familie heeft daar niets, maar dan ook niets mee te maken, punt uit. Ze kunnen het goed bedoelen, maar het kan te ver gaan. Bij jou gaat het overduidelijk te ver. Ik heb ook te maken gehad met een zeer moeilijke schoonfamilie waarbij ruzie aan de orde van de dag was. Gelukkig stond mijn man aan mijn zijde en heeft hij ruim 2 jaar geleden alle contact verbroken. Triest dat het zo moest zijn, maar heerlijk voor ons.