Hoihoi , Ik wou hier gewoon even mijn ei kwijt. We hebben 30 januari een terugplaatsing gehad van 2 cryo's en hierna kwamen we erheel snel achter dat ik zwanger was. Gisteren hadden wij dan ook al de eerste echo. In eerste instantie moest ze even goed zoeken en daar werden we gelijk erg bang van. Toen kwam het ons prachtige beebje zagen we met een mooi kloppend hartje! Ze zei zelfs dat het gewoon niet beter kon, hij was gewoon helemaal perfect! Dit gevoel was onbeschrijfelijk na alles. Hier hebben we het voor gedaan. Echter omdat er 2 zijn terug geplaatst was er ook een kans dat het een tweeling was. En dat is het dan ook geweest, de een heeft het alleen niet gered en is ongeveer 2 weken geleden gestopt. Waarschijnlijk heeft het hartje nooit geklopt. Het zit nog wel in me en ze waarschuwde me dat ik bloed kon gaan verliezen. We zijn zo blij met het goede nieuws, alleen hierdoor is het wel een beetje dubbel. Een heeft het niet gered en zit er nog gewoon, ikzelf vind dit erg moeilijk. Ze zei ook dat het kon dat hij de hele zwangerschap blijft zitten. Aan de ene kant ben je dus dolgelukkig maar aan de andere is het best verdrietig. Ook hoop ik natuurlijk dat het met ons beebje goed blijft gaan nu, Hebben vrouwen hiermee ervaring? Hoe gingen jullie ermee om en hoe ging het met de andere beeb? Liefs Silvana
ik heb hier geen ervaring mee maar ik wil je ten eerste feliciteren met je zwangerschap! en sterkte met t verlies van 1 vruchtje ik kan heel goed begrijpen dat je een dubbel gevoel heb.
Dankje, ja we zijn echt heel erg blij met de zwangerschap en zeker zo blij met het kloppend hartje. Hierdoor heb je inderdaad echt een dubbel gevoel. Liefs Silvana
wij hadden bij de eerste echo twee vruchtzakjes (nog geen hartjes) bij de tweede was er eentje verdwenen , je lichaam neemt dat vaak gewoon vanzelf op en merk je niets van, ik heb wel gebloed (niet veel maar steeds een beetje) Toen ik eenmaal hartje zag van 1 vond ik dat veel belangrijker dan om stil te staan bij een baby die nog geen baby was, het was maar een vruchtzakje zonder kloppend hartje, ik had het erger gevonden als bv na 10 weken ofzo eentje het had opgegeven, maar ik ben van het glas halfvol hoor, er zit een megawonder in je buik dat is wat telt denk ik dan. effe slikken en weer doorgaan..dat zegt niet dat ik ook niet effe aan moest passen hoor (als je al twee vruchtzakjes hebt gezien dan verwacht je de volgende keer ook weer twee)
tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik met 7 weken een vruchtje verloren, ik kon zien dat t echt een embriootje was.. ik was toen erg verdrietig en dacht dus omdat ik ook zo heftig bloedde dat ik niet meer zwangerwas.. Toen kreeg ik een echo om te kijken of alles weg was ivm onstekings gevaar en toen zagen we heel onverwachts, nog een baby in wording Met een kloppend hartje..! Ik was echt zoooo blij.. ik heb ook niet echt het gevoel dat ik een kindje verloren ben.. we weten dat de oudste eigenlijk een tweeling had kunnen zijn.. maar de blijdschap van toch een wangerschap overheerste bij ons meer.... voor iedereen dus anders... voor jullie heel veel sterkte, maar natuurlijk ook enorm veel gelukin je zwangerschap en straks met jullie kindje! liefs
Heel erg bedankt voor de leuke reacties, kijk en ik wil 1 ding duidelijk maken , wij zijn zo ongeloofelijk gelukkig dat we zwanger mogen zijn, dat er een kindje op komst is. Vriendlief heeft hetzelfde als wat jullie zeggen die heeft ook zoiets van dat we alleen maar bij het goede nieuws moeten stil staan, toch kwam dit voor mij hard aan. Jullie hebben inderdaad wel echt helemaal gelijk, en zijn misschien ook een beetje hormonen dat ik er zo mee zit, en zeker het idee dat het vruchtje nog in me zit. Ik ben iemand die iets heel snel op zichzelf betrekt en ook dat de vorige behandeling niet was gelukt heb ik wekenlang aan mezelf verweten. Later kwam ik tot het besef dat dat nou eenmaal gebeurd. iig heel erg bedankt voor de lieve berichtjes Liefs Silvana
Lieve Silvana, Wij zitten in precies dezelfde situatie! Wij hebben bij deze TP ook 2 eskimootjes teruggeplaatst gekregen die ook allebei ingenesteld zijn. Al snel bleek dat eentje het niet zou gaan redden. Ook bij ons heeft het hartje van ukje twee nooit geklopt (tenminste, dat kunnen ze niet met zekerheid zeggen, maar ze vermoeden het wel). Net als jullie zijn wij ook heel gelukkig met ons ukkie dat is blijven zitten en daarnaast is het ook een heel dubbel gevoel voor ukkie 2. Wij zien hem of haar dan ook als een heel belangrijke schakel voor het kindje dat nog leeft en voelen ook dat het zo heeft moeten zijn om ons toch een gezond kindje mogen te laten ontvangen. Ons tweede ukkie zit nog binnenboord en zal volgens de VK waarschijnlijk nu ook wel blijven zitten tot het einde van de zwangerschap. Meid, ik wil je heel veel sterkte toewensen met de dubbele gevoelens die door je hoofd heen malen. Probeer dan ook toch ook lekker te gaan genieten van je kindje dat als een wonder diep in je groeit. Liefs, Josien
Beste Josien, Wat een fijne reatie, en wat een goed nieuws voor jullie, ook jullie wil ik heel veel geluk wensen in de zwangerschap en met jullie kleintje! Het heeft inderdaad zo moeten zijn, en we zullen zeker van het wonder gaan genieten. Liefs Silvana
hey hier hetzelfde hoor 2 TP bij IVF en ja bij eerste echo wel dus twee vruchtjes te zien maar maar 1 kloppend hartje we hielden natuurlijk rekening met tweeling toen we telefoontje kregen dat behandeling gelukt was..... en ja was ook wel een beetje verdrietig dat de ene het niet heeft gehaald, maar ben er niet mee blijven zitten ik vertelde mezelf dat de ene juist heeft geholpen voor een goede innestelling bij de ander. ja ben misschien wat nuchterder. denk gewoon het is zo als het is vruchtje was niet goed genoeg om zelf te leven zo is de natuur vond het ook wonderlijk om er dus achter te komen dat het met 9 wkn gewoon ook helemaal weg was. heb geen bloeding gehad dus gewoon opgenomen door lichaam. en misschien juist door dat extra beetje hormonen aanmaak in het hele prillen begin door de ene dat de ander het juist heeft gered je lichaam is zo een wonderlijk iets en nou heb je een wonder in je buik geniet ervan meid geef het anders een plaatsje door voor jezelf een soort klein afscheidsceremonie-tje te houden. kaarsje branden, gebedje-gedichte opzeggen, en desnoods iets begraven in tuin ofzo. ( vlindertje/bloemetje of zoiets.........) geef je het een plekje en dat geeft misschien rust?