Zo op mijn ziel getrapt

Echt,ik ben zo op mijn ziel getrapt.
En nog wel door mijn bloed eigen vader!
Het begon gisteren avond.
Eergisteren nacht moesten we naar het ziekenhuis omdat ik weeën had en vochtverlies.
Mijn moeder kwam er aan om op onze 2 dochtertjes te passen die natuurlijk lagen te slapen.
Dit word hun 9e kleinkindje en bij elke bevalling die gaande was ging mijn vader in die bewuste nachten gewoon doorslapen.
Niks mis mee want hij kan toch niks doen.
Nu was hij eergisteren nacht wakker gebleven,iets wat hij zelf wou.
Mijn weeén waren weg en geen ontsluiting dus ik mocht naar huis die nacht.
Mijn vader had gisteren vrij genomen,uit eigen beslissing,omdat hij zich moe voelde.
Logisch als je wakker blijft uiteraard.
Nu belde ik gisteren naar mijn ouders omdat ik gisteren een nachtje zou slapen in het ziekenhuis op een prik met slaapmiddel en zou afspreken met mijn moeder hoe laat ze hier was,want de kinderen konden we natuurlijk niet mee nemen.
Opeens begint mijn vader tekeer te gaan tegen mij
Hij zei: Alles draait om jou denk jij nu opeens,ik heb mijn werk moeten afbellen door jou gezeik met je zogenaamde bevalling die op gang kwam,jij wilt gewoon aandacht,ik pas me niet meer aan jou aan want jij verziekt de hele boel en iedereen moet maar aan jou eisen voldoen.
Huilend heb ik de telefoon opgehangen.
Nu krijg ik van hem berichtjes op mijn telefoon (mobiel) dat ik een aansteller ben,een remy ben en ga zo maar door.
En dat omdat het er op leek dat de bevalling zich aankondigde...
Heel de zwangerschap vond hij geweldig en nu begint hij zo te doen,zomaar,uit het niets.
Er was helemaal niks gebeurd en gisteren aan de telefoon deed hij zo aan de telefoon en nu stuurt hij berichtjes met vanalles en nog wat met schelden enzo.
Ik heb mijn moeder dit laten weten en die is natuurlijk ontzettend kwaad op hem nu.
Ze gaat hem er op aan spreken en nu weet ik dat hun straks ruzie hebben.
Mijn vader is een hele,hele lastige man.
Hij mag je of hij mag je niet,hij heeft een drankprobleem en dat maakt hem nog moeilijker dan dat hij al is.
Ik heb al zoveel ellende meegemaakt door hem vroeger maar heb hem na de geboorte van de oudtste,bijna 7 jaar terug,een laatste kans gegeven en die is altijd met ups en downs geweest maar goed,hij kreeg die kans,ik weet hoe hij is dus ik bleef die kans die hij had in stand houden.
Maar na gisteren en vandaag kan ik het niet meer.
Hij heeft mij zo gekwetst,zo op mijn ziel getrapt.
En ik weet dat als ik straks bevallen ben hij mij weer de hemel in gaat prijzen,gaat showen met zin 9e kleinkindje enz...
Maar ik heb besloten dat hij gewoon niet meer op kraamvisite hoeft te komen.
Hij komt de kraamafdeling gewoon echt niet op want ik laat hem gewoon echt weg sturen en bij mij thuis hoeft hij ook niet aan te komen als ik weer thuis ben met de baby.
Mijn vriend is nu overigens ook opeens de kwade volgens mijn vader.
Hij is een lamzak,een nietsnut,een slechte vader enz enz enz....
Echt,waar dit vandaan komt? Al sla je me dood maar hij verpest nu wel mijn laatste weken van deze zwangerschap.
De baby is er nog niet eens en het lijkt wel of het hem nu al te veel is dat hij weer opa word.
Niet dat hij nou een leuke opa is want een opa die altijd weggaat als een van de kleinkinderen komt (en dan gaat hij dus naar de kroeg om vervolgens straal bezopen thuis te komen) is gewoon geen leuke opa.
Mijn kinderen kennen hem eigenlijk niet nuchter.
Nu graag niet beginnen waarom mijn moeder dan nog bij hem is enz... dat is een heel lang verhaal
Hij beloofd mijn oudtste altijd leuke dingen.
Zo zou hij de laatste week van de vakantie met haar naar de Efteling gaan,heeft ie dus niet gedaan...
Had al niks tegen mijn dochterte gezegd omdat ik weet hoe hij is daarin.
Anyway,ik ben ZO verdrietig hier om,het doet mij zoveel pijn.
Zo uit het niets mij uitschelden en kleineren,net zoals vroeger....
Ben er echt even kapot van.
Precies in mijn laatste weken als zwangere,de tijd waar ik nog wou genieten heeft nu plaats gemaakt voor stress en verdriet.

Sorry voor mijn lange zeik verhaal maar moest het gewoon kwijt.

 

Poehh... Wat een verhaal.. Inderdaad niet leuk nee. Ik zou het ook soort van afsluiten voor mezelf. Soms moet je jezelf en zeker ook je kinderen in bescherming nemen. Zeker als er drank in het spel is. Vind het nog gevaarlijk ook. Mag hopen dat je kinderen nooit alleen met hem zijn als hij bezopen is.

Ik wens je heel veel sterkte toe. Ik hoop dat je wel steun bij je moeder vindt!

 

jeetje wat heb jij een HORK van een vader zeg.
ik snap heel goed dat het voor jou klaar is.
ik weet niet zo goed of ik he advies of iets kan geven alleen dat je nu om jezelf moet denken.
heel veel sterkte, we zijn bijna even ver zie ik, ik hoop voor je dat het nog even rustig blijft.

dikke knuff.

 

Mijn kinderen heb ik nooit alleen met hem gelaten en al helemaal niet als hij weer gezopen heeft.
Dan gaat hij nergens naar toe met ze.
Mijn moeder is mijn grote steun en toeverlaat gelukkig.
Maar de kans die mijn vader gehad heeft,heeft hij echt helemaal verknalt voor zichzelf.
Bah,ik walg gewoon nu van die man die mijn vader is...

 

Jeetje meis wat een verhaal.
En jij zeurt dus absoluut niet, dus daar hoef je echt geen sorry voor te zeggen. Elk normaal mens zou dit toch raken?
Ik vind het heel erg voor je dat je zo je laatste eken in moet gaan, maar bedenk wel wat er op je staat te wachten aan het eind van die weken: jullie nieuwste wondertje!!
Denk aan je eigen gezin (doe je zo te lezen ook) en aan je mams, want daar zit veel liefde zo te lezen.

Even op een andere toon: is je buik weer rustig nu? Want kan me zo voorstellen dat je van dit gedoe ook nog eens flink harde buiken kan krijgen.

Hou je hoofd omhoog meis, je doet het goed zo!!

 

Snap heel goed dat je boos bent. Er is geen excuus om zo te doen. Ik zou hem duidelijk maken dat je hier niet van gediend bent en vervolgens zou ik hem lekker vergeten en gaan genieten van je laatste weekjes verlof!!

 

Pfff wat erg voor jullie en voor jullie kindjes. Ik heb een schoonvader met een psychische aandoening. Heeft zijn goede momenten en vaak slechte...... Mijn man aanvaardt zijn ziekte maar rond ons kinderen en bezoek zijn er regels. Hij komt er niet onaangekondigd in en mijn kids mogen niet naar mijn schoonouders zonder mijn man (ze mogen er dus niet alleen mee zijn)
Ik heb bewondering voor jou en je mama en er zal idd wel reden zijn waarom zij bij hem blijft. Probeer te genieten nog van de laatste weken!

 

Wat een vervelende situatie zeg en niet alleen voor jou maar ook voor jouw moeder.
Ik zou ondanks dat het zoveel pijn doet ook afstand nemen voor jezelf maar ook voor je kindjes.
Je geeft zelf aan dat hij al heel veel kansen van je gehad heeft maar het blijft verpesten. op een gegeven moment moet je toch jezelf beschermen en ookal zal het zeer doen om afstand van hem te nemen denk ik dat als je dat niet doet je nog veel meer pijn zult lijden.
Veel sterkte en succes met de laatste loodjes!!
knuffel Boeffie

 

Mijn laatste weken zwangerschap gaan al niet echt goed.
Het rommelt heel erg,maar nu is al heel mijn zwangerschap de vraag of ik nu 36 of 37 weken ben.
Even kort uitleggen.
Bij de 13 weken echo lag het kindje niet stil genoeg om een duidelijk termijn te meten maar ze dacht dat ik 6 september uitgerekend zou zijn maar kon dit niet met zekerheid zeggen.
En het lastige is dat ik altijd een hele regelmatige cyclus heb gehad voor deze zwangerschap en ik precies wist wanneer ik ongesteld had moeten worden.
Maar als ik uit moet gaan volgens de termijn echo zou ik ruim een week voor mijn ongesteldheid knal positief getest moeten hebben,ook de cb digitaal gaf 3+ aan.
En dat komt totaal niet overeen met de termijn echo want dan zou ik dus een week voor mijn ongesteldheid 3+ hebben getest met de digitale test en volgens mijn eigen berekening was ik ook 5 dagen overtijd en klopte die 3+ precies.
Dus het dilemma is of ik nu 36 of 37 weken zwanger ben.
Ik ben dus eigenlijk op de gok op de uitgerekende datum gezet die waarschijnlijk dus niet klopt en ik nu 37 weken zwanger kan zijn.
Dus het gerommel kan al beginnend werk zijn zoals ook de gyn zei.
Maar de hele situatie bevorderd het allemaal niet.
Heb de hele tijd harde buiken en buikpijn.
En nu word ik waarschijnlijk ook nog opgenomen en al over een paar dagen mogelijk ingeleid.
Zou eigenlijk na vannacht moeten blijven in het ziekenhuis maar een verpleegster heeft mij alsnog ontslagen en naar huis gestuurd maar de gyn belt straks weer om mij zeer waarschijnlijk weer terug te halen.
Stress stress stress dus....

Belde net naar mijn moeder,of ze wat van mijn vader gehoord had.
Hij was onderweg en bijna thuis.
Mijn moeder vroeg hem waarom hij zo tegen mij doet en volgens hem is er niks van waar en blaas ik de boel weer op voor aandacht :x
Hij heeft niks verkeerds gedaan beweerd hij en berichtjes sturen?
Nee hoor,heb ik niet gedaan zegt hij dan tegen haar.
Nu zal hij ze op zijn telefoon gewist hebben maar is hij niet zo slim geweest door te denken dat ik ze wel bewaar zodat mijn moeder deze gewoon kan lezen.
Ik verwijder ze niet.
Klote is nu wel dat mijn vader nu ontzettend kwaad is op mijn moeder omdat ze hem in zijn ogen vals beschuldigd omdat ik de boel bij elkaar verzin volgens hem.
Mijn moeder geloofd mij uiteraard want bewijs staat gewoon in mijn telefoon.
En daarbij,waarom zou ik zoiets verzinnen?
Zo laag ben ik niet!
Maar het feit is dat er nu bonje is bij mijn ouders thuis omdat ik gezegd heb tegen mijn moeder wat er gaande is.
Het is toch logisch dat ik dat tegen mijn moeder zeg wat er gaande is?
Zij hoort eenmaal te weten waar hij nu mee bezig is.
En dat vind ze zelf ook.
Maar nu heb ik het gevoel dat het mijn schuld is dat hun nu bonje hebben.
Had ik gewoon mijn mond maar gehouden denk ik steeds,dan was het daar in ieder geval rustig.
Want echt,met mijn vader wil je gewoon geen ruzie want het is een vreselijke man op dat gebied,hij kan je zo krenken dat je er gek van word.
Hij is trouwens ook een zware borderliner en dus met drankprobleem ook nog eens.
De laatste tijd is hij echt heel erg maar niemand kan er iets tegen doen want zodra je hulp aanbied ben je verkeerd in zijn ogen en dan heb je dus ruzie met hem en dan kun je je echt beter bergen want hij zal doorgaan tot hij je heeft waar hij je hebben wil en als dat gelukt is dan heeft hij wat hij hebben wil en zoals het voor hem moet gaan en dan is het opeens weer goed bij hem.
Maar zoals hij nu bezig is heb ik nog nooit meegemaakt.
Zo uit het niets,niks gaande vooraf en opeens BOEM pakt ie mij op deze manier en zal hij doorgaan tot ik er doorheen zit.
Dus ik hou zeker afstand want ik wil dat dus niet zo ver laten komen.
Hij komt er bij mij thuis niet meer in en ik moet hem ook zeker niet zien als de baby net geboren is.
Ik zou het echt lef vinden hebben van hem als hij dan opeens binnen komt alsof er niks aan de hand is.
Ik ga ook zeker doorgeven tegen die tijd op de verlosafdeling en kraamafdeling aan de verpleging dat hij gewoon niet mag komen.
Ik wil het niet meer,ik trek het niet meer.
Hij blijft maar lekker waar hij zit op dat moment,en dat zal de kroeg wel zijn want hij zal ohw zo zenuwachtig zijn als ik lig te bevallen en dat moet hij uiteraard wel even melden bij zijn mede kroeg maatjes,even lekker opscheppen,wat dat kan hij zo goed.
Als het goed is vertrekt hij voor zijn werk binnenkort een poos naar China.
Van mij mag hij daar lekker blijven...

 

Wat een verhaal zeg.
Ik heb maar 1 advies meid, denk aan jezelf en je gezinnetje...
Het is je vader, ik kan me voorstellen hoe moeilijk dit het maakt... maar zolang hij een alcoholprobleem heeft, zal hij niet veranderen. Laat hem jullie gezinnetje niet nog meer verdriet doen.

Sterkte met de laatste loodjes.
xx

 

Wat een verhaal .
Ik wil je sterkte wensen met de laatste loodjes en hopelijk kan je ondanks dit toch nog genieten.

 

Toen ik het eerste deel van je bericht las dacht ik gelijk, die was dronken. Meid niet naar je toe trekkken! Heel veel geluk met je gezin en succes met je vader

 

Zo erg voor je! Net in deze laatste (emotioneel) kwetsbare fase heet je vader een flipactie. Vreselijk als iemand die laatste dagen, weken van je zwangerschapzo vergalt.
Zoals je schrijft is je vader een heel lastige man en ik zou je willen zeggen 'het is de alcohol die spreekt'...maar goed na tientallen jaren ellende door die .....alcohol snap ik dat je er voor nu helemaal klar mee bent.

Kun je dat ook tegen je vader zeggen? Hem eens goed de wind van voren geven? Alles eruit knallen? Lucht misschien wat open dan kan hij ff in zijn sop gaarkoken.

Triest voor je moeder ook joh...zij moet en met je vader leven en er voor haar dochter zijn. Hoop dat ze iemand heeft, jij?, waar ze terecht kan met haar emoties rond dit alles.

Sterkte!

 

Heeel vervelend allemaal, proberen er niet zoveel van aan te trekken en je rustig proberen te houden voor je bevalling, uiteindelijk komt het allemaal wel goed! Met of zonder hem ..

Succes met de laatste loodjes meid

 

Je zegt het al zelf... je kinderen kennen hun opa niet nuchter. Daar kon zijn tirannade vandaan, hij zal wel weer flink gezopen hebben.

Maar niettemin... HIJ heeft ervoor gekozen om wakker te blijven en hij heeft zich onterecht ziekgemeld. Hij was niet moe, hij had vast een kater (neem ik nu even aan).

Wat erg voor je dat je een dronkenlap als vader hebt en dat je kinderen zo'n kerel als opa hebben. Ik denk dat het goed is als je een gezonde afstand schept... wat moeten je kinderen daar van leren? Moeilijk... maar verstandig. Je kunt je niet tot in den treuren laten kwetsen door zijn drankgebruik. Zulke mensen hebben 2 gezichten... de echte nuchtere en de zieke dronken. Helaas krijg je de eerste niet op bestelling en zul je die niet vaak zien.
Wellicht kun je een grens stellen, hij is alleen nuchter welkom... heeft hij gedronken dan zet je hem zonder pardon weer buiten (zorg dat je man thuis is zou ik zeggen voor jullie veiligheid).

 

Oooch, wat naar van je vader. Ik vind het echt heel erg voor je.. ik hoop dat je het een beetje van je af kan zetten en je nog lekker de laatste paar daagjes kan genieten van je kindjes en je man. En wat een geweldige moeder heb je, fijn voor je dat je bij haar je ei kwijt kan, daar zijn moeders immers voor.
Laat je vader maar lekker, want hij is het niet waard om je druk over te maken, al is dat heel makkelijk gezegd van mij.. want ik snap je volkomen.

Heeeel veel succes bij de bevalling, ik hoop dat alles goed verloopt en je lekker kan genieten van jullie nieuwe kindje.

 

Bedankt voor jullie lieve reacties,doet mij echt goed!
Was eerst bang dat ik door mijn gierende hormonen zo zou reageren maar ik besef nu dat ik gewoon reageer als mens,niet als zwanger mens

Intussen heb ik 3 nachten in het ziekenhuis gelegen.
Uitputting en een erg geprikkelde baarmoeder waardoor ongelooflijk veel helse pijnen.
In die dagen dat ik daar lag heb ik gewoon NIKS van hem gehoord.
Geen belletje,geen whatsappje,niks....
Kun je nagaan hoe meegaand hij is:x
Mijn ouders hebben overigens knallende ruzie door zijn manier van doen.
Hij doet niks fout zegt hij,ik doe alles verkeerd zoals hij tegen mijn moeder zei.
Over een paar dagen ga ik ingeleid worden (ivm de extreme pijnen die ik niet meer aan kan,kan niet eens meer alleen naar de wc lopen of douchen) en ook dat weet hij want mijn moeder houdt hem gewoon op de hoogte,puur ook om te peilen hoe hij reageert want het is immers ook zijn kleinkind,of hij het leuk vind of niet.
Maar hij heeft ook daar ook niks op laten horen.
Het boeit hem gewoon niet meer krijg ik de indruk.
Maak mij er ook niet meer druk om,Leuk is het zeker niet maar wat heb ik er aan als ik me er nu druk om ga maken terwijl hij wel lacht want hij denkt mij te hebben waar hij mij hebben wil maar dat is dus niet gelukt deze keer.
Focus mijzelf nu juist op mijn gezin en de komst van de baby over een paar dagen.
Dat is nu het gene dat voor mij telt.
De kinderen en mijn vriend en de komst van ons 3e kleintje.

Ik weet trouwens niet of hij dronken was toen hij zo deed.
Meestal is hij juist zo in nuchtere toestand.
Hij voelt zich dan niet lekker (hij zegt ook echt elke keer als hij nuchter is dat hij zich zo beroerd voelt,geeft dan bv makkelijk over,heeft erge hoofdpijn,erge maagpijn,snelle hartslag,kortom...verslaving/ontwennigsveschijnselen)
Hij belde mij normaal ook alleen als hij juist dronken was en beloofde dan goude bergen,was dan zogenaamd de leuke vader en opa en ik werd de hemel ingeprezen.
Maar wel enkel wanneer hij stom dronken was.

Eergisteren belde ik trouwens naar mijn moeder,gewoon op de huistelefoon.
Ze zou naar mij komen maar moest even wat vragen.
Opeens bedacht ik me,nadat de telefoon 3x over was gegaan,dat ze niet thuis was maar even eerst naar mijn tante moest.
Ik hing dus op,want niemand had nog opgenomen.
10 minuten later ging de telefoon en zag dat het het nummer van mijn ouders was dus ik neem op.
Dacht dat mijn moeder op dat moment even thuis was en zag dat ik gebeld had.
Ik neem dus op maar ik hoor niks.
Paar keer hallo gezegd maar hoorde niks dus ik dacht dat de verbinding niet goed was of iets.
Opeens hoor ik een geirriteerde zucht en gemompel en 3x raden wie dat was.... Mijn vader dus....
Ik heb maar opgehangen want ik had er zo geen zin in,en aan zijn gemompel te horen was hij heeeeeeel dronken.
Maar dat hij dus ziet dat ik gebeld heb en mij niet dwars wil zitten,waarom gaat hij dan dit soort telefoontjes zitten plegen?
ZO kinderachtig!!
Ik weet gewoon dat hij dat deed om gewoon te stangen,gewoon uitlokken was het.
Sindsdien niks meer gehoord van hem maar als hij de eerst volgende keer weer zo gaat bellen dan hou ik mijzelf niet in en flap ik er uit wat ik op dat moment wil zeggen.
Klinkt heel hard maar deze vader ben ik liever kwijt dan rijk.
Ben er zo klaar mee!

 

Een woedeuitbarsting en alcoholprobleem van een vader komen mij helaas bekend voor. Zorg dat je altijd alles bij je moeder kwijt kunt, die heeft vast geen oogkleppen op. Klinkt misschien raar, maar gedraag jij je als de volwassene, ook al ben je zijn kind.
Het is vervelend om te zeggen, maar ik voel me verheven boven mijn vader, juist door zijn probleem. Ik kan de lompe uitspraken, gedragsissues etc allemaal niet meer uitstaan en laat hem dit ook goed weten, maar altijd 'politiek correct' en mi vindt hij dat nog het ergste.

Ik zal mijn vader mijn kind niet snel toevertrouwen, ondanks dat ik als hij nuchter is redelijk met hem kan opschieten, maar de alcohol heeft hem mentaal ook kapot gemaakt. Het is niet de man wie hij vroeger was en dit zal hij ook nooit meer worden.
Verslaafd ben je voor het leven zeggen ze en ik ben helaas nog niet anders tegengekomen.

Dus laat je vader voor wat hij is, richt je op jezelf en de baby en je moeder staat hopelijk d'r mannetje wel.

Sterkte en succes met je bevalling straks!
x