Ik zou het ook nog voorlopig niet aandurven. En niet omdat ik mijn zoontje niet vertrouw maar meer wat als er wel iets gebeurd zoals brand etc. inderdaad nog niet genoeg zelfredzaam. En wat als er iets met mij gebeurd onderweg. Dan zou hij weleens lang alleen thuis kunnen zitten. Nou ik moet er niet aan denken. Ik zie het wel maar de komende 3 jaar zeker niet.
Mijn oudste is 7 en mag af en toe even 10 minuutjes alleen thuisblijven als ik zijn broertje van 5 ga ophalen bij een vriendje. Met stricte instructies over het niet opendoen van deuren en de telefoon met mijn mobiele nummer klaar voor gebruik voor het grijpen.
Eens en ik vind met vijf ook nog te jong. Hier begon ik ook met 8/9 jaar een vlugge boodschap met nu 13 blijft hij met gemak de hele dag alleen thuis maar ja daar is hij nu wel oud genoeg voor en toch met 13 doet hij nog wel eens dingen van de volgende keer ga je gewoon weer mee.
Ik zou haar liever even alleen thuis laten, dan dat ik dr alleen buiten laat spelen.. Al ontkom je aan dat laatste bijna niet, rond deze leeftijd. Maar ik zie buiten meer potentiele gevaren (verkeer icm enthousiasme als er andere kindjes bij zijn). Gisteren moest ik toevallig even snel een brief posten (einde van de straat). Het was dat er een vriendinnetje bij was, dan vertrouw ik haar stukken minder. Al twijfelde ik wel, zou ik ff snel.. Maar ik laat haar ook alleen beneden als ik boven aan het douchen ben. Dan hoor ik denk ik ook niet alles. Al kan ze dan natuurlijk wel naar me toe komen. Toevallig heb ik haar van het weekend nog geleerd hoe ze 112 moet bellen op mijn smartphone. We hadden het er over wat je moet doen als er iets met mij gebeurt als ze verder alleen thuis is. Ik heb een aantal nummers voorgeprogrammeerd, dat zou ze ook prima kunnen. Maar ik heb maar 1 telefoon (geen vaste), dus kan er niet een thuis laten als ik zelf weg ben. Of ze in paniek zou raken, dat ligt denk ik heel erg aan de situatie. Sowieso kun je dat nooit helemaal van te voren voorspellen denk ik (ook over je zelf niet altijd). Laatst had ze de wc deur op slot gedaan en kreeg m niet direct open (wat ze eigenlijk ook niet mag van mij!). Maar toen was t wel direct 'help!'. Dat ging net goed, want kreeg m toch snel open.
zoontje gaf zelf aan toen hij 3 jaar 11 maanden of zoiets was.ik moest even naar de kiosk(totaal 10mn) hij was een film aan het kijken en hij wilde dat ik alleen ging. dat ging prima. 1 week ervoor(ik wilde even naar de schuur beneden gaan) wilde hij niet mee. maar toen ik naar buiten ging hoorde ik hem enorm huilen. was een test. ik kwam terug natuurlijk. ik denk dat ik hem nu niet meer alleen kan laten want hij is nu veel handiger met de dingen en durft meer. hij kan bellen, gaan zelf douchen, cake proberen te maken bijvrbeeld; als ik hem alleen laat. want hij doet dat soort dingen stiekem als ik even de was aan het doen ben of zoiets. hij smeekt me echt soms om te gaan boodschappen te doen zonder hem(mama misschien is de melk op, kun jij even naar de supermarkt gaan? alleen? ik kan wel alleen thuis blijven mama, maak je geen zorgen). dus hij hft echt een plan als hij alleen thuis mag blijven. dus dat doe ik niet! het ligt aan het kind en aan zijn dromen/fantasieën op dat moment.
Mijn oudste is nu ruim 6 en ik vind hem nu nog te jong, maar hij wil het zelf ook nog niet. Hij vindt het altijd nog leuk om mee te gaan, ik denk met een jaar of 7-8 dat ik hem wel even alleen durf te laten.
Oudste dochter mocht vanaf haar 7e verjaardag even alleen thuis blijven, als ik bijv de kleintjes van de psz ging halen. Ik was dan ongeveer 15 minuten weg. Dat was voor mij wel echt de grens. Nu een jaar later kan ze wel een half uurtje of zo alleen zijn. Langer dan dat vind ik niet nodig. Dan gaat ze toch maar even mee.
Mijn stiefdochter is nu ruim 8 jaar en is soms wel alleen voor een paar minuten. Het begon met de hond uitlaten ( tot ik thuis kwam en ze onder de tafel zat want ze was bang ). Een paar maanden later hier verderop in de straat sigaretten gehaald en sinds dien is ze afentoe alleen. Maar is meestal Max 15 min en alleen voor boodschap op de hoek of hond uit laten. Ze kan het wel nu gaat heel goed maar vind zelf nog niet zown lekker idee.
Gisteren stond ik bij de winkel om de hoek met de jongste, en mijn man en oudste twee (5 en bijna 7) waren thuis. Sta ik bij de kassa zie ik dat ik geen bankpas bij me heb. Heb man gebeld, dat hij moest komen, maar de jongens hadden hun pyjama nog aan. Winkel is 3 minuten lopen. Man heeft de huistelefoon gebeld, de oudste heeft opgenomen en constant contact gehad. Man bracht mij de bankkaart en is terug naar huis gegaan. Dit is echt een hoge uitzondering, want liever heb ik het niet (zeker niet omdat ze allebei autistisch zijn) maar ik moest echt die spullen op dat moment hebben en het was de laatste in de winkel die ze niet achter wilden houden voor me.
Bij ons mag het ook pas vanaf dat hij 9 is. Hij is dan of buiten spelen met de buurtkinderen op het pleintje, bij regen is hij binnen, met de telefoon en telefoonnummers naast zich. Hij weet ook dat als er wat is, hij naar een buurman moet lopen, en als die niet thuis is waar dan heen te gaan. en niet de hele straat af moet scharrelen. Alarmnummers is hij van op de hoogte...eigenlijk vind ik het spannender dan hij, elke keer weer...
Mijn moeder deed altijd een briefje in haar zak "op (adres) is een kind (leeftijd ) alleen aanwezig . Als je dan aangereden wordt of wat dan ook ... Vind dat wel een goeie , zal dat zeker ook doen tegen die tijd .