er zit nog wel een verschil in tussen alleen thuis zijn of met een vriendje. Mijn dochter gaat over 1,5 jaar inderdaad naar de middelbare school. Daarbij komt dat ze het zelf niet prettig vind. Mijn zoon was 10 toen hij naar de middelbare school ging en dus 10 km moest fietsen. Die zelfde zoon is nu 13 en waar we in groep achten dus het alleen zijn opbouwden mag diezelfde zoon nu helemaal niet alleen thuis zijn. Heel simpel, hij vreet dan van alles uit en is niet vertrouwd. Het ene kind is het andere kind niet. Mijn zoon heeft ADHD, PDD NOS en ODD en is aan het puberen, een geweldige combinatie. Mijn zoon heeft dus geen sleutel meer van het huis, maar mijn dochter die net 11 is wel. En ja, als ik dan hoor dat bijvoorbeeld een klasgenoot van mijn dochter in groep 4 al alleen thuis was van 15.15 tot 17.00 dan schrik ik daar erg van. Een voorbeeld. Een aantal jaar geleden toen mijn zoon in groep 7 zat (nu 3e jaar middelbare school) was zijn vriendje regelmatig alleen thuis. Hij en een andere klasgenoot kochten een speciaal snoep achtig iets. Vervolgens kwamen ze thuis en moest dat open. Daar pakten ze een groot keukenmes bij wat dus mis ging. Flink diep, moest gehecht worden en was net goed genoeg gegaan om zijn pees niet door te hebben gesneden. Dat is een reden waarom ik er anders over denk als iemand alleen thuis is of met vriendjes. met een vriendje er bij word er sneller minder goed nagedacht en sneller iets gedaan waarvan ze weten dat het verstandiger is om het niet te doen. En tussen een kind van 9 of 12 zit wel een groot verschil of je die alleen laat. Heel simpel ik vind inderdaad dat een kind van 12 of 13 ook nog niet een hele middag of dag alleen kan zijn. Ondanks dat ik een full time werkende moeder ben deel ik die mening. Ik zou het mezelf een stuk makkelijker maken als ik daar anders over dacht. Nu moet ik daar dus zaken op verzinnen. het is een van de redenen waarom ik eigen baas ben en een deel van mijn uren in de avond en het weekend maak. Maar ja, ik ben ook zo een moeder die het onzinnig vind dat een kind vanuit school meteen achter een beeldscherm gaat. Gelukkig zijn we allemaal anders en moet je doen waar je jezelf goed bij voelt. Het gaat er om waar jezelf achter staat. Je kind voorbereiden op zijn puberjaren en middelbare school hoeft niet in te houden dat je al heel vroeg alleen moet zijn. En nogmaals ieder kind is anders. Je kunt niet op grond van leeftijd oordelen.
Het is bij mij geen angst, maar verantwoordelijkheidsgevoel. Ik vertrouw mijn dochter volledig. Maar het gaat om de onverwachte situaties. En ja, toen ze een jaar of 9 was ging ik best wel een boodschapje doen en was dan een minuut of 20 - 30 alleen. En zo bouw je dingen op. Toen ze 10 was ging ik ook wel even weg terwijl ze met een vriendin was, maar ik was dan nooit ver. Nu is ze 11 en ben ik soms bij een klant als zij uit school komt. Dan kan het zijn dat ik op 35 min afstand zit. Maar ik weet dat ik mijn kantoor achter huis heb waar ik mijn werknemers heb zitten op een aantal dagen, dus als er iets is, dan kan ze altijd daar heen. Neem gisteren: Ik zat op 40 min afstand. Ze was tussen de middag alleen thuis en om 15.15. In principe komt mijn vriend meestal om 1630-16.45 thuis. Die belde tegen 17.00 dat hij met pech stond. ik ben op dat moment toch bij mijn klant vervroegd weggegaan aangezien ik niet wist hoe lang dat nog zou duren. Ja, je kunt het overbezorgdheid noemen, maar ook gestaag wennen. We nemen steeds meer stapjes. Ze mag hier in het dorp naar al haar vriendinnen fietsen en ook naar mijn moeder 1,5 km verderop, maar niet naar mijn zus 5 km verderop, aangezien ze daar een naar stuk weg voor moet fietsen. Daarvoor gaan we binnenkort oefenen. Maar beetje bij beetje. zonder iemand aan te vallen (zo is het niet bedoeld). Ik heb wel het gevoel dat het vaak ook erg makkelijk is en dat dat de hoofdzakelijke reden is. Niet de reden van: ze moeten straks naar de middelbare school. Mijn dochter is 12,5 als ze naar de middelbare school gaat. daar hoef ik niet op 8 of 9 jarige leeftijd dan mee te beginnen. Maar zoals in een eerder reactie aangegeven: ieder moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt.
Hier hebben we wel vaker gesprekken over wat er zou kunnen gebeuren en hoe ze dan denkt te gaan handelen en daarop kan ik dan inspelen. Ze is overigens alleen thuis en dan heeft ze geen ruzie etc. Maar ze mag bv van mij geen appel schillen, als ze alleen is Hier zijn wij heel open en alles is bespreekbaar. Maar goed mijn dochter is heel wereldwijs en eigen zelfstandig.
Heel herkenbaar! Mijn dochter wordt in juni 10 jaar en ik durf haar ook niet langer dan een half uur alleen te laten. Ze wil heel graag thuisblijven als haar broertje zwemles heeft. Maar ik vind het nog te spannend.. Misschien toch maar eens doen.
9 jaar is toch een prima leeftijd voor een uur alleen? Mijn dochter is 7, absoluut geen held, maar ook die blijft vaak thuis als ik met haar broertje boodschappen doe. Ze is dan een half uurtje alleen ofzo. Dus met 9 jaar zal dat echt wel een uurtje zijn.
Wij ook idd, alles is bespreekbaar. Maar bij iemand anders zijn de regels toch weer anders en ik weet dan ook niet wat die moeder precies afspreekt met de kids. Ze mochten/konden bijvoorbeeld op internet, ze konden snoep pakken, ze bleef ook uiteindelijk twee uur weg... Mijn dochter begon zich ook op een gegeven moment af te vragen waar de moeder van het vriendinnetje bleef En ik bedenk me ook nu, er is op zo'n moment ook bijna geen weg meer terug. Stel dat ze naar huis wil kan dat niet, althans, niet gemakkelijk.
Ik denk vooral de balans vinden tussen loslaten en inschatten welke verantwoordelijkheden bij welke leeftijd passen. En ik ben het er ook niet mee ens dat als een kind al iets kan het, het meteen dan moet gebruiken. Wij zijn ervoor om juist dat te begrenzen en te begeleiden, maar ook zeker een (veilig) kader aan te bieden om te kunnen ontplooien. En om het te vertalen naar mijn situatie; omdat ze zelfstandig is betekent het nog niet dat ik haar in zo'n situatie moet plaatsen. Ik moet zelf de verantwoordelijkheid nemen en inschatten of het goed is of niet. Nu is alles gelukkig goed gegaan, maar ik ben nog steeds niet blij met de keuze die ik heb gemaakt. Ik vind haar nog te jong om 2 uur alleen te zijn met twee vriendinnen (8 & 9) bij iemand thuis waarbij ik zelf geen afspraken heb kunnen maken over wat te doen als. Ik zie het maar als een belangrijk leermoment
Ik ben het met je eens hoor Angel. Ik vind dat soort dingen ook niks. Lang alleen thuis zijn en dan nog bij een andere waar andere regels gelden. Stel dat er brand uit breekt of zo....gebeurd natuurlijk niet zo snel maar goed.... Daarbij is het ene kind het andere niet. Onze dochter (9 in juli) fietst ook nog niet eens naar school. Want ze heeft nog niet het verkeersinzicht wat ik wil dat ze heeft, ze fietst gewoon de rotonde op terwijl er van alles aankomt dus...en een ongeluk zit in een klein hoekje. En dat loslaten komt vanzelf als het ook gewoon kan. Onze dochter heeft ook vriendinnen van 8 die al de hele middag in het lokale winkelcentrum hangen. Ik vind het een beetje vroeg allemaal dus nee. Maar ik begrijp wat je zegt over andere ouders van wie al van alles mag. We gaan er gewoon niet in mee. Wat moet een kind van die leeftijd in een winkelcentrum. Volg je eigen gevoel en niet te veel van aantrekken. Ik ben ook zo'n zeur die nog nergens aan toe is. Kan mij het schelen...er zijn er genoeg die het wel met mij eens zijn.
Ik vind net 9 nog wat te jong denk ik, oudste is hier net 8. Maar wilde haar een half jaar geleden heel even alleen laten omdat ze ziek was en ik de jongste van school ging halen maar dat wilde ze absoluut niet . Ze zei toen: ik denk dat als ik 10 ben ik wel alleen thuis wil blijven. Dus dat is makkelijk Jongste van net 6 is weleens 5 minuten alleen thuis als ik de oudste buiten zoek . Buiten spelen doet oudste dus wel, altijd met een vriendje of vriendinnetje en dan is ze zo 1,5 weg, maar wel altijd hier in de straat of op het grasveld achter.
Mijn oudste van bijna 9 is deze week voor het eerst een uurtje alleen thuis gebleven. Eerder wel al voor kortere tijd. Vond ze best eventjes spannend en ik ook, maar het ging prima. Als ik niet dacht dat ze dat zou aankunnen, had ik het ook niet gedaan. En ik heb halverwege eventjes gebeld. Maar... geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken om haar een uur (of langer) alleen te laten met een vriendinnetje. Of dat ze bij een vriendinnetje thuis zo lang alleen thuis zou blijven. In dat geval had ik gezegd dat ze maar mooi bij ons moesten komen spelen. Of een andere keer spelen als dat geen optie is. Want dat vind ik echt van een andere orde, je weet nooit wat ze dan ineens samen verzinnen om uit te spoken (zoals ook al een voorbeeld is genoemd eerder in dit topic). Wel al eens met een vriendinnetje een 5 a 10 minuten alleen gelaten omdat ik voor 5 uur echt nog even naar de brievenbus moest. Maar veel langer dan dat als ze met z'n 2en zijn, nee, absoluut nog niet.
Mijn oudste is zeven en die is weleens een half uur alleen met zusje van Vijf en broer van vier. Gaat eigenlijk prima. De jongsten zijn eigenlijk nog minder bang als de oudste. Nou is wel mijn man altijd op 150 meter afstand waar ze naar toe kan lopen en ik ben of een boodschap doen of sporten en dat mijn man zo binnenkomt. Ik ga niet uitgebreid winkelen of op de koffie bij iemand.
Mijn dochter is bijna 6 en zoon bijna 4. We hebben 2 honden en die moeten gewoon uitgelaten worden. Nu willen ze niet altijd meer mee, en dat begrijp ik ook wel. Zeker als het slecht weer is, dan sta ik zelf namelijk ook niet te trappelen. Het grootste deel van de dag sta ik er alleen voor en dus ook met de honden. Nu hoeven ze van mij niet altijd meer mee en mogen ze thuis blijven. Als ze met z'n tweeen thuis zijn dan loop ik een blokje om van max. 20 minuten. Als bv. zoon alleen thuis blijft dan loop ik alleen voor op het gras. Dan kan ik de voordeur en het huis in de gaten houden. Beide gedragen zich altijd prima zonder ruzie te maken. Ze kijken wat tv of de een is aan het tekenen. Ik vertel wel altijd dat ze voor niemand open mogen doen. Maar meer ook niet. Ze zijn wel wat jong maar ik vind dit op zich niet zo'n probleem zolang ze het zelf ook als positief ervaren. Dus er niet bang van worden, dat is namelijk niet de bedoeling. Maar zelf vinden ze het ook wel stoer van zichzelf dat ze dit durven. Een goede opstap naar het meer loslaten en voor hun om zelfvertrouwen op te bouwen.
Dochter is sinds ze net 6 is regelmatig alleen thuis. Als ze geen zin heeft mee te gaan met boodschappen, sporten van de jongste of als ik zelf even ga sporten. Met een max. van ongeveer 2.5 uur. Ze weet perfect hoe de telefoon werkt en als ze niemand te pakken krijgt moet ze naar de buren.En voor niemand de duer openen. Gaat uitstekend. Overigens laat ik haar nooit alleen met een vriendinnetje. Ik ken mijn eigen kind maar weet niet wat een ander kind zal doen
Verschilt per kind natuurlijk maar ik zou zeggen vanaf een jaar of 6. Toen ik een jaar of 8-9 was zat ik al in de bioscoop met een vriendje te zoenen dus ja toen kon ik makkelijk alleen thuis blijven. Laat staan met 11 jaar, toen zat ik in de brugklas
Mijn 9-jarige (juli wordt ze 10) is wel eens 10 minuutjes alleen thuis met haar broertje van 11 maanden die dan slaapt. Alleen thuis is ze vanaf een jaar of 5 (5-10 minuutjes), en dat is langzaam opgebouwd naar nu af en toe een uurtje. Altijd vrije keuze, ze mag dan wel mee boodschappen doen ofzo maar wil ook wel eens even lekker luieren of spelen. Ze is ondanks haar leeftijd sowieso erg zelfstandig hoor, ze gaat alleen op de fiets/step/lopend naar haar zwemtraining 2,5 kilometer van huis, altijd zelf naar/van school en ze gaat ook wel eens alleen naar het dorp met haar pinpas Over ruim een jaar zit ze op de middelbare school dus oefenen we vast met loslaten, was niet van plan haar dan nog altijd aan haar handje te houden bij alles Alleen met een vriendinnetje vind ik overigens anders, dan zou ik een half uurtje met/bij bepaalde vriendinnetjes acceptabel vinden, geen uur/anderhalf uur.
Het verschilt per kind, maar die van mij blijven regelmatig even alleen. Als kleuter bijvoorbeeld als ik de hond even uit ging laten en ze toch achter de t.v. zaten. Ze zijn nu 6 en 8 jaar, maar als ik de oudste van een clubje haal of speelafspraakje, blijft die van 6 ook gewoon thuis. Soms doe ik ook boodschappen als ze alleen thuis zijn of als er eentje naar sport of een clubje moet, mijn dochter is dan nog wel eens een uur tot anderhalf uur alleen. Ze weten hoe de telefoon werkt, weten dat als er wat is, ze naar de buren moeten gaan en verder doen ze de deur niet open als iemand aanbelt. Werk liever nu stap voor stap naar steeds meer zelfstandigheid toe, dan dat ik gek word van bezorgdheid als ze zelf naar de middelbare school moeten enzo. Niet alleen op het gebied van alleen thuis zijn, maar ook zelf alleen dingen doen zoals boodschappen, naar de bieb etc. Mijn dochter gaat ook jaarlijks op kamp, vorig jaar was ze 7, ik had er meer moeite mee dan zij, ze vindt het zelf helemaal geweldig. Overigens laat ik ze op deze leeftijd nog niet alleen thuis met vriendjes en vriendinnetjes. Misschien in groep 7 en 8 ofzo, al ligt het er dan nog aan wie ze meebrengen .
Dat vind ik idd ook wel een goeie idd. Het alleen thuisblijven geldt alleen voor mijn dochter in haar eentje. NIET met haar broertje en ook niet met een vriendinnetje.
Maar jouw jongste is 6 en gaat over 5 of 6 jaar naar de middelbare school, je hoeft nu toch niet al te beginnen met meer zelfstandigheid in de zin van alleen thuis blijven? Mijn idee is vanaf een jaar of 9/10, dan hebben ze ruim de tijd om eraan te wennen. Met 6 jaar alleen thuis laten gaat hier echt niet gebeuren, ja, de 5 minuten dat ik de oudste buiten zoek, maar meer ook niet.