Ik wilde mijn jongste zoon nooit laten huilen als hij 's nachts wakker werd, ik sloot me aan bij de theorie dat je kindje het recht heeft te weten dat je er voor hem bent als hij wil communiceren, en dus heb ik het veertien maanden volgehouden om naast hem te blijven zitten tot hij sliep, of weer insliep. Afgelopen nacht is echter de druppel geweest, na veertien maanden van nooit tot bijna nooit doorslapen: M. werd wakker, ik ging naar hem toe. Ik bleef naast hem zitten, hij huilde, ik troostte hem zonder hem op te pakken en hij viel weer in slaap. Ik probeerde terug naar bed te gaan, maar meneertje werd wakker (zelfs op het moment dat ik het alleen maar dàcht om naar bed te gaan, werd hij alweer wakker), dit tot een keer of vier/vijf aan toe. Tot hij op een punt kwam dat hij over zijn slaap heen was en er een spelletje van ging maken zijn aap uit bed te gooien. Ik was zó moe dat ik de aap steeds 'nijdiger' terug gooide in zijn bed en dacht: 'ik zal jou eens moe maken, eens kijken wie de langste adem heeft'. Ik weet het, erg onvolwassen en niet zoals een moeder hoort te denken... Het bleek dat hij de langste adem heeft en voor de derde nacht op rij in ons bed belandde. Ik heb dus besloten om hem vanaf nu steeds tien minuten te laten huilen, ookal huilt hij echt heel hard binnen een minuut. En dan weer terug te gaan om hem te troosten. Ik denk dat dit de enige manier nog is, voor onze rust en voor zijn rust. Ik voel me er alleen niet helemaal happy bij, omdat dit niet mijn manier is. Doe ik hier uiteindelijk goed aan of zijn er nog andere manieren. Wie geeft me raad??
Ik vind dat je er goed aan doet. Ga het maar vragen aan het cb, zij zullen hetzelfde zeggen. Dat was in mijn geval wel zo. Laten huilen en dan na 10 min als hij nog huilt er naar toe gaan zeggen ga maar lekker slapen kusje, speentje en weer weggaan. Is het trouwens aan 1 stuk door huilen of is het ook wel eens een minuut of een paar minuten stil. Tuurlijk vindt je het niet leuk om je kleintje te laten huilen, dat vond ik ook niet maar dat is echt even doorzetten, en de tijd lijkt soms langer als dat het inwerkelijkheid is. Dan denk je zoo hij huilt al zo lang en kijk je op je horloge en is het pas 3 minuutjes. Maar als jij het echt niet leuk vindt om het zo te doen dan moet je het niet doen. Jij bent de moeder.. Succes.
Je kunt het proberen. Soms is even huilen niet erg. Hier houden we ook 10 minuten aan en dan even troosten (evt. speen) en weer weg. We moesten deze week stoppen met inbakeren en toen was het ook even wennen voor haar. Twee keer moeite met inslapen en huilen. Dus 10 minuten wachten, troosten en dit twee keer. Nu leg ik haar wakker in bed (wel dat ze moe is) en ze valt zonder huilen in slaap. Ik denk wel dat je een kind anders leert dat het toch wel in bed bij papa en mama mag. Niet altijd hoor, soms slaapt ze bij ons als we daar een reden voor hebben. Maar ze slaapt beter zonder ons En ik denk dat hoe ouder een baby is.. des te meer ze het doorhebben. Probeer het zou ik zeggen, zal vast niet zo 1-2-3 opgelost zijn.. maar het is het proberen waard. Hij moet toch proberen zonder jou/jullie te slapen. Succes!
wat vervelend.... helaas ken ik het . ik kan mijn zoontje ook niet laten huilen ik hou er gewoon niet van . hij sliep ook een tijd bij ons in bed en werd echt elke keer om de zelfde tijd wakker. ik nam hem nooit in bed maar toen ik na de bevalling van de jongste zo moe was heb ik dat maar gedaan want dan kon ik in ieder geval slapen. na een tijd kon dat niet meer want hij deed het er gewoon om. afgesproken met mijn vriend om hem dus maar te laten huilen. drama drama de eerste nacht heeft hij het bijna twee uur vol gehouden.... ik was ten einde raad. de tweede nacht een uur, en zo ging het steeds minder lang. het gaat dus over echt als je maar even vol houd. nu wordt hij af en toe nog wakker en dan ga ik er gewoon niet heen pas na een minuut of tien, maar meestal komt het niet meer zo ver. dus hoe naar het ook is, even volhouden en dan hebben jullie allemaal weer een fijne nacht ik wens je heel veel succes
ik kreeg van cb dat advies, niet meer gaan snachts. ik zou gisteren hiermee beginnen maar hij sliep gewoon door gisteren.wonderlijk. alsof hij begreep dat dit op agenda staat. ik zal kijken of hij vannacht weer huilt. veel succes!
Wij hebben op een gegeven moment ook laten huilen, hoe moeilijk ik het ook vond. Wanneer ze zich helemaal over de rooie huilde ging ik ze wel troosten. Soms hielp het om het hele bedritueel weer opnieuw te doen. Luier verschonen even wat drinken enz. ook allemaal geprobeerd. Vriendelijk uitgelegd waarom ze moest slapen hielp ook wel denk ik. Op een gegeven moment is het toch gelukt.
Poeh, geeft wel kracht dat ik niet meteen 'ontaarde moeder'-reacties krijg. Ik moet erbij zeggen dat ik vannacht echt van 23.30-02.30 naast zijn bed heb gezeten en hem toen pas naar mijn bed heb gebracht. Mijn man moet er om kwart voor vijf weer uit voor een pittige baan met veel verantwoordelijkheid en die heeft al die tijd zoiets gehad van 'ik moet slapen, dus ik wil eigenlijk niet dat je hem laat huilen', maar dit is ook geen doen, want hij heeft vannacht ook niet geslapen, omdat ie de kleine toch wel hoorde... Ja, cb gaf het een paar maanden geleden al aan inderdaad, maar toen kon ik het nog niet, ook omdat ik nog borstvoeding gaf en hij na de borstvoeding meestal wel weer sliep,ookal kwam hij drie keer per nacht. Dat schijnt er dan weer bij te horen, dus toen nam ik dat maar voor lief. Maar ik merk aan mijzelf dat ik het niet goed meer trek, dat ernaast blijven zitten, het is koud op de grond en het duurde altijd al een eeuwigheid,als hij dan nu helemaal niet meer gaat slapen... Waar doe ik het dan nog voor? Ik heb ook tegen mijn man gezegd: Ik moet mezelf nu op nummer 1 zetten, want anders ga ik er aan onderdoor. 'Draai je door?' 'Nee, maar ik heb geen kracht meer en ik merk dat ik laconiek ga worden en dat wil ik ook niet'...
aan het begin van de avond slaapt hij makkelijk in, zonder dat mama bij hem zit.omdat ik hem hiervoor 1 keer moest laten huilen. het duurde 40mn.de daaropvolgende 2-3 dagen steeds maar 5mn en nu leg ik hem gewoon in bed en hij gaat gewoon slapen en ik kan de kamer gewoon verlaten terwijl zijn oegen open zijn. nu dus ook snachts als hij wakker wordt niet meer gaan. wel erg moeilijk.
misschien moet je man ff naar dev logeerkamer gaan of op de bank in woonkamer? tja die pittige reacties komen wel denk ik, altijd over dit onderwerp iets zegt.
Wat een herkenning, alleen dat geeft al een stukje troost. Ik vind het wel moeilijk om te bepalen wanneer een kindje over de rooie gaat, want onze zoon lijkt dat al binnen twee minuten te worden en hoe lang ga je dan door en hoe lang ga je door als je al zes keer na tien minuten terug bent gegaan... En helemaal niet gaan, hoe lang laat je dat dan gaan: een half uur, een uur, een paar uur, de hele nacht?? Sabrina, het is hier echt aan één stuk door huilen. Als hij uit zichzelf nog tussendoor stil kon worden, zou dat het denk ik makkelijker maken, maar als ons zoontje ergens voor gaat, zet hij alles op alles en dat kun je horen, aan één stuk door...
Belize, ja, ik denk ook wel dat er pittige opmerkingen komen en het stomme is dat ik het me altijd zo aantrek ook... Wij wonen in een appartement, dus helaas geen logeerkamer en geen beneden. Ik heb al gevraagd of hij dan bij zijn ouders gaat slapen een week, maar dat wil hij niet.
tja,dan moet hij vrij nemen voor paar dagen. ik weet niet of dat lukt.maar goed, op een gegeven moment moet dat echt gebeuren. straks kunnen ze ook uit het bed komen enzo, dan wordt het ellende met deze methode. je man kan van je niet verwachten dat het kindje je leven zo moeilijk maakt.
a ja, je moet al binnen n paar dagen verbetering zien. zo niet dan is dat niet de manier voor jullie kindje.
Belize, je hebt gelijk hoor, hij zegt het zelf ook dat ik niet naast hem moet blijven zitten, maar hem mee naar bed moet nemen, maar dan ga je volgens mij van kwaad tot erger. Nee, we gaan het nu op deze manier doen en als hij moe wordt, moet hij maar bij zijn moeder slapen. Vrij nemen is helaas op dit moment geen optie, omdat hij nog een maand moet werken voor hij aan een bepaald aantal uren zit dat hij niet meer voor een uitzendbureau hoeft te werken...
mijn zoon slaapt helemaal niet als ik hem mee neem, tenzij hij ziek is. ik weet niet als je kindje bij je wel slaapt en jij ook, ik denk niet dat het kwaad erger hiermee wordt. er zijn wel heel veel moeders die dat doen en zeggen dat het prima is. dus jij moet dat zelf bepalen, wat wil jij?
maar goed, mijn zoon is ook niet gewend om bij ons te slapen, altijd in eigen bed geslapen. dus hij vindt het raar misschien als hij ineens bij mij ligt.
Ons bed is iets breder als een twijfelaar, dus eigenlijk te krap met zijn drietjes, ik lig dan toch al snel helemaal verkrampt en oudste zoon wil er dan toch later ook bij en dan past het helemaal niet meer, dus nee... dit moet hem worden en anders maar weer op oude voet verder en zien waar t schip strandt...eh, dit moet hem dus echt maar worden
Ja, dat hebben wij met de oudste ook wel. Die doet dan ook geen oog dicht als hij 's nachts bij ons zou moeten slapen, omdat hij ziek is oid.
ik vind dat je op een gegeven moment de een of de andere kiezen. je kunt niet een keer bij hem in de kamer zitten en andere keer wel meenemen. want hij weet dan ook wat zijn opties zijn.
Hier laatst ook een keer laten huilen omdat ik het niet meer wist. Meestal wil ze hier voeding als ze wakker wordt, maar ze wilde niks en alleen maar piepen. Ging al 3 avonden zo, dus toen maar laten huilen. Hadden een max. van half uur afgesproken en na 20 min. was ze stil. Ze huilt zich hier ook snel overstuur. Daarna was het ook over. Wel komt ze gewoon nog voor voeding(en) maar dat vind ik niet zo erg. Spoken doet ze maar in haar eigen bedje (tenzij er natuurlijk wat is).