Hallo, Lang getwijfeld of ik nu wel of niet een topic zou openen, maar ik moet het echt kwijt en heb adviezen nodig. Ik heb een nogal overheersende schoonmoeder met veel kritiek en adviezen. Ze vind een hoop dingen die ik doe niet goed volgens mij. Toen hij twee weken was zijn we voor het eerst naar een verjaardag geweest en daarna zou sm bij ons eten. Hij had waarschijnlijkmiets teveel prikkels gehad dus savonds veel huilen. Volgens sm moest ik hem gewoon laten huilen want anders verwende ik hem teveel nou na een tijdje kon ik het niet meer aannen heb hem lekker opgepaktmen gekroeld. Kvoel me hier nu nog steeds schuldig over dat ik hem zo heb laten huilen. Altijd als zij hem vast heeft dannbegint ze erover dat hij zo vreselijke darmkrampjes heeft. Ik merk hier echt niets van. Hijnis wat winderig dat wel maar voor de rest lijkt hij er geen last van te hebben, Laatst had ze hem vast en begon ze tegen hem te praten van ach heb jij zulke krampjes heb je het zo slecht wordt jij zo slecht verzorgd? Ook is het steeds moet de deur niet dicht? Want IK voel het tochten, Ik zat een beetje te denken overnhoe straks bijvoeren en vind de rapley methode interresant dat vind ze helemaal niets ik bennknettergek als ik dat doe. Ik wil straks met hem gaan babyzwemmen, nou dat kan ik ook maar beter niet doen is koud en al die bacterien De eerste dag dat ik alleen met hem was heeft ze die avond wel 6x tijdens eenntelefoongesprek aan mijn man gevraagd of alles goed was gegaan. Hij komt elke week gemiddeld 250-300 gram aan en ja hij gaat hard. Ik moet hem dus minder eten geven volgens haar. ze zegt nog net niet dat het vast komt omdat ik te zwaar ben of niet goed eet ofzo. Ze heeft overal adviezen, tips en vooral kritiek op. Hoe moet ik hiermee omgaan? Naast me ligt nu een heerlijk mannetje te tukken af en toe een glimlachje hij groeit goed dus zo verkeerd zal ik het toch niet doen? Poe heel verhaal geworden Kben benieuwd naar jullie meningen Groetjes
Ene oor in en andere oor uit! Vertrouw vooral op je eigen moedergevoel.. Het valt niet mee hoor, mijn moeder is net als jouw schoonmoeder. Heb een paar keer gezegd dat ik het toch doe op mijn eigen manier maarja hielp niet echt..
Doe wat JIJ/JULLIE goed lijkt En bv toch ofzo moet je wel goed op letten daar geef ik schoonma gelijk in.. Maar voor de rest.. Lekker laten kletsen en gewoon ja, okee of uhu zeggen gewoon niet echt op reageren dus.. En als het niet over gaat gewoon een keer duidelijk zeggen dt ze het wss lief bedoeld maar dat je geen zin heb ik elke keer kritiek
Leuk zo'n schoonmoeder... not. Wat ik zou doen is of het laten gaan. Ene oor in, andere weer uit of tegen sm zeggen dat je het leuk vindt dat ze langskomt en zoveel interesse heeft in jullie en haar kleinkind, maar dat je niet gediend bent van al haar opmerkingen en kritiek en dat jullie de kleine zo opvoeden zoals jullie willen. Ook kun je zeggen dat sommige dingen van vroeger echt achterhaald zijn en nu niet meer worden toegepast (denk hierbij bijvoorbeeld aan het eerste hapje van een baby, dat was toen liga verkruimeld in sinaasappelsap) Succes ermee.
Ik let ook goed op de tocht zeker dat is heel belangrijk maar meestal staat er niet eens wind als ze het zegt het is meer de manier waarop dat ik dat dan niet zou voelen
Ik zou heel duidelijk en direct zeggen "Sorry schoonma, dit is MIJN kindje, als ik vragen of adviezen wil dan weet ik U te vinden maar verder wil ik liever dat U zich niet bemoeit met de opvoeding van MIJN kindje. En opmerkingen over hoe slecht ik hem verzorg vind ik gewoon ronduit kwetsend."
Ja ik herken het! Ik weet ook niet goed hoe ik erop moet reageren. Vooral toen de kleine net geboren was hoorde ik vaak "moet hij niet in de maxi-cosi liggen?" (nee? hij ligt hier lekker zo) "moet hij niet in een loopstoel, daar deden wij onze kinderen al vanaf 6 maanden in!" (moet ik weer gaan verdedigen waarom ik het nut er niet van in zie... Tja, het blijft moeilijk! Soms vraag ik me af of het gewoon is omdat ze zogezegd de 'ervaren' moeders zijn en denken dat wij net komen kijken en dus minder goed weten hoe en wat.
Vreselijk voor je! Gewoon zeggen dat je niet van al die kritiek gediend bent! Klinkt makkelijk, maar dat moet je echt doen hoor! Anders ga je je steeds schuldiger voelen. Een kindje van twee weken hoef je niet de hele tijd te laten huilen en kan zo jong nog niet verwend worden! Dat waren echt ideeen van vroeger! Gewoon doen wat jij wilt en goed vind voor je kindje! Al die "adviezen", alle jonge moeders zullen ze wel kennen... super-irritant! Succes!
Eens. Helemaal over die opmerkingen zeg. Wat denkt ze wel niet De meeste oma's 'weten het beter' maar opmerkingen over zogenaamde slechte verzorging is gewoon een compleet gebrek aan respect.
tegen mensen met 'goede' adviezen die niet vaak komen: ja knikken, en je eigen weg gaan. tegen mensen die vaker komen en hun ideeen en adviezen blijven spuien zei ik: u/jij hebt je kans gehad kindjes te verpesten, nu mag ik deze verpesten, dankjewel. en verder, jij bent moeder, en jij weet wat goed is voor je kindje, vertrouw daar op! goed advies van oma van vriendin op de vraag, wanneer doe ik het goed als moeder? zij: als je je op je gemak voelt bij je kindje, doe je t goed. hou dat voor ogen als je mannetje lekker ligt te slapen en te glimlachen, hij groeit super!
lekker laten kletsen. ALs je dit echter niet kan, zul je er wel wat van moeten zeggen. Kan ook samen met je man/vriend of hij alleen. Tja, hoe je dat doet ligt aan jou en haar. Je kan haar vriendelijk bedanken voor haar zorgen en zeggen dat jij samen met je partner besloten hebt op een bepaalde manier te handelen bij huilen, etc. bah , moeilijk hoor!! maar je doet het gewoon goed en er zijn altijd wel mensen die op- of aanmerkingen hebben. Vertrouw maar op je moedergevoel, die is (in mijn ervaring) altijd goed!
Ik zou het niet negeren, maar duidelijk vertellen dat je je gekwetst voelt door de opmerkingen en dat ze onrespectvol tegen je is. En dat jij nu de moeder bent en zelf kiest hoe je je kind opvoedt.
Oef, dat zijn wel hele gemene opmerkingen zeg, daar zou ik ook niet vrolijk van worden! Mijn schoonmoeder heeft ook vaak adviezen maar dat gaat nog op een vrij normale manier dus daar kan ik wel tegen.. sterker nog, dankzij een tip van haar slaapt ons zoontje nu ook overdag Maar zo respectloos als je schoonmoeder.. pff daar zou ik echt wel wat van zeggen hoor!.Dat hoef je toch niet over je heen te laten gaan? Kom op joh, je zoontje groeit, glimlacht!! Dan gaat het dus gewoon goed! Mischien niet op de manier die je schoonmoeder zou kiezen, maar wat maakt dat uit? Jouw manier is net zo goed. "Gewoon" van je af bijten hoor, laat haar maar weten dat je hier niet van gediend bent. Wel op een normale manier... ruzie zit je ook niet op te wachten denk ik!
Ik kan me voorstellen dat het met alle hormonen en ontzwangeren soms harder aan komt dan normaal. Wat je vertelt over je schoonmoeder is nl belachelijk!!! Echt belachelijk!! Dat mens is gek!!! Ze staat jullie geluk als gezin op deze manier volledig in de weg. Wat ik zou doen is je man met haar laten praten. (Het is tenslotte zijn moeder dus ook zijn probleem!) Laat hem uitleggen dat jullie het op jullie manier doen en dat ze dat moet accepteren. Jullie zijn volwassen mensen en zitten niet te wachten op al die goed bedoelde adviezen. Laat hem vooral vertellen dat jij je er heel ongelukkig door voelt en heel veel stress ervaart door al die kritiek. Laat hem vertellen dat het voor haar misschien goede adviezen zijn maar dat het op jullie over komt als kritiek. Het belangrijkste is dat jullen grenzen stellen! De grens is of jij je er gemakkelijk bij voelt of niet. Zo niet dan is ze je grens over en moet je haar daar op wijzen. Het zal niet van de ene op de andere dag beter gaan en heeft heel veel tijd en geduld nodig. Ik wens je ontzettend veel sterkte toe. En bedenk je: het ligt niet aan jou!
Mijn schoonmoeder heeft er ook een handje van! Super irritant!!! Het lijkt wel of ze vinden dat alleen hun manier de beste is! Gelukkig is mijn man heel duidelijk tegen zijn moeder en ook ik laat de kaas niet van m'n brood eten. Laatst had mijn man eten voor Tim warm gemaakt en dat was overduidelijk wat te warm geworden, geeft niks ff blazen en dan is het prima. Vind ze het nodig om te zeggen dat het nog veelte heet is!?! Ik was al een beetje pist dus zei dat ik niet aan het hyperventileren was maar aan het blazen!!! Vond ze niet leuk maar het was wel duidelijk hihi!
Allereerst: je stelt je niet aan! Wat je schoonmoeder zegt is gemeen en respectloos. Hoe denkt je man hierover? Zou het mogelijk zijn dat hij in eerste instantie met zijn moeder praat? En anders heb je inderdaad twee keuzes: negeren, maar dat lijkt me best lastig omdat je toch onzeker lijkt te worden van haar commentaar. En je zou zelf je schoonmoeder kunnen aanspreken, eventueel een brief schrijven zodat je je hele verhaal kwijt kunt zonder onderbroken te worden. Sterkte en zo te horen doe je het hartstikke goed!
Ik herken het!! Gek word ik ervan. Ik krijg de opmerkingen 's morgens voordat ik moet werken zodat ik vaak pissig in de auto naar mn werk ga. Zo vindt zij het bijvoorbeeld nodig om mn dochter een muts op te doen. Ik heb al aangegeven dat ik dat niet nodig vind maar toch weer vragen ' ze is zo vaak verkouden en verliest zoveel warmte via haar hoofdje' (ze is bang dat ze hersenvliesontsteking krijgt)....en dan die afkeurende geluiden en gezichten grrrr Wat ik mss nog wel erger vindt is dat iedereen mn dochter al kent nadat ze haar 5 minuten hebben gezien! Grrr.... Ik had nooit gedacht dat ik zo geirriteerd kon raken van al die opmerkingen maar het is helaas toch echt zo.....ligt mss ook aan alle hormonen in mn lijf maar voel me soms een leeuw die haar jonkie wil beschermen voor iedereen en hoe meer anderen wat zeggen of doen hoe erger dat gevoel wordt.... Zo ik ben ook weer ff wat frustratie kwijt haha
Heftige reacties hier zeg... Mijn advies, ene oor in, andere uit. Als je het niet meer trekt, leg eerst uit dat je vast wat overgevoelig bent door alle hormonen en vervolgens dat je het fijn vindt om tips te krijgen maar dat sommige goed bedoelde opmerkingen bij jou wat anders aankomen, terwijl je het liever ook gezellig hebt met z'n allen. Tenminste ik neem aan dat je voorheen ook best met je sm kon opschieten. Of laat je man het zo uitleggen.
Zwaar irritant van die "goedbedoelde" adviezen. Mijn schoonmoeder is ook zo'n bemoeial. Ze heeft overal een mening over en haar zinnen beginnen standaard met "je moet". Vooral toen mijn zoontje nog heel klein was (en ik nog stijf stond van de postnatale hormonen) kon ik er helemaal niet mee omgaan. Ik had al het gevoel dat ik niet goed functioneerde, maar als schoonmoeder het dan ook nog eens laat weten dat zij het beter weet... Ik begon zo vreselijk aan mezelf te twijfelen. Ik denk dat ik dat het vervelendste vond. Tegenwoordig doe ik haar adviezen af met: dat ging vroeger misschien zo, maar het advies is tegenwoordig anders. Of: bedankt voor de tip, maar ik doe het liever op mijn eigen manier. Tenslotte heeft iedereen zijn eigen wijze waarop hij bepaalde dingen doet. Ik heb ook wel eens gezegd: het is míjn kind, laat mij het dan alsjeblieft zelf oplossen. Of, iets erger: Als ze bij jou zijn, gelden jou regels, in mijn huis de mijne. Je kan ook proberen dat je man er wat van zegt. Misschien luistert ze beter naar haar zoon... Ik heb gemerkt dat subtiele hints niet werken en de heldere (botte) opmerkingen wel aankomen. Klinkt lullig, maar ja, als je zelf ook van die opmerkingen maakt, heb je het wel verdiend. Veel succes