Ik heb in het verleden al vaker hier een topic over voorbij zien komen, alleen wist ik niet dat ik er ook "last" van zou hebben. Inmiddels al 25 weken zwanger van mijn tweede kindje, met vele risico's ben ik deze zwangerschap aangegaan omdat ik zooo graag een broertje of zusje wil voor mijn zoontje. (chronisch nierpatiënt) Nu ben ik zwanger...blij, maar ook ongerust. Hoe kan ik nou zooveel liefde aan dit kindje geven als ik al stapelverliefd ben op de 1e. Bij de 1e in mijn buik was ik zo blij en gaf ik hem zoveel aandacht, dan ik nu echt twijfel aan mijn moederliefde voor de 2e in mijn buik. Mijn man zegt dat het vanzelf wel komt na de bevalling. Is dat ook echt zo. Zal ik ook echt dat van dit kindje houden als van mijn eerste zoontje?
Ik ben ook zwanger van mijn 2de en het is niet altijd even makkelijk maar ik ben er heilig van overtuigd dat ik genoeg liefde in mij heb om ze allebei even veel liefde en aandacht te geven. Dit kindje is weer anders. Eerste 3,5 mmm gehad nu spontaan zwanger wat toch ook anders voelt. Ben er zo blij mee. Lisa betrek ik overal in ze is nu nog nummer 1 en dat ze in zal moeten leveren is nu eenmaal zo maar ze krijgt er als het goed is een maatje voor het leven bij.
oh ja, kan ik volmondig beamen. hier ook die 'twijfels' gehad want mijn 1e kindje was ons hartedief, konden niet genoeg van haar krijgen. eens ik bevallen was, verdubbelde mijn liefde echt, ik was echt weer verliefd op dat 2e beebje! En ook de volgende weken, maanden groeide die liefde alleen maar! Wat wel opvallend was: tov van de baby was ik een echte 'babymama' en tov de peuter was ik een 'peutermama' ik voelde me dus wel anders naargelang met welk kindje ik omging. kan ik moeilijk omschrijven, maar er was wel een verschil. niet in liefde, maar wel in omvang. heel raar. en nu een 3e onderweg en nu al helemaal verliefd op straks dit nieuwe leven, terwijl ik mijn 2 schatten ook nog steeds (uiteraard ) dolgraag zie!
Hier ook zwanger van de tweede en ook meer bezorgd dan bij de eerste. Voel me ook schuldig omdat ik de kleine minder aandacht geef dan bij de eerste het geval was. Maar ik ben nu ook drukker en meer moe. Komt vanzelf.... als de tweede er is zal ik me wel vaker schuldig voelen omdat nr 2 meer aandacht krijgt dan nr 1 omdat die dat gewoon meer nodig heeft. Komt toch goed!
ik herken je gevoel helemaal!! toen de eerste er was... ik was en ben nog steeds hoor. zo gek op hem. toen ik zwanger was van de tweede heb ik me ook zorgen gemaakt. wat nou als ik van mijn eerste meer blijf houden dan van de tweede. en hoe kan ik met de tweede net o'n sterke band krijgen als met de eerste? is er genoeg liefde? kon het me niet voorstellen dat ik zoveel liefde had dat er genoeg was voor 2. want die ene nam al heel erg veel. en nu ben ik zwanger van de derde en maak ik me er helemaal geen zorgen over. het komt helemaal goed. ik hou nog steeds evenveel van mijn eerste en houd ook net zoveel van de tweede. en weet dat het straks met de 3e ook goed is. ik heb precies hetzelfde gevoeld echt! maar maak je nie druk gaat goedkomen
Nadat de 2e geboren was, heb je je toen nooit schuldig gevoeld tov je 1e? Lijkt me zo moeilijk om je aandacht te geven aan je kleine baby en dan je 1e ook dezelfde aandacht te geven.... Of zijn mijn hormonen weer op hol geslagen
Ook hier iemand die zwanger is van de tweede! Mijn hele zwangerschap was bizar. Met 12 weken raakte ik gewond en kwam ik in het ziekenhuis terecht. Operatie gehad, weken op bed door moeten brengen en nu na 4 dikke maanden revalideren ben ik eigenlijk net voor m'n bevalling straks weer op de been. Tussen week 12 en week 28 heb ik sowieso totaal geen aandacht kunnen besteden aan m'n zwangerschap ivm m'n gezondheid. Ik ben druk bezig met alle schade inhalen, alle tijd die ik niet voor m'n peutertje heb kunnen zorgen. Ik hou zo ontzettend veel van dat meisje dat ik idd hoop dat ik dit ook voor haar broertje kan voelen. Dat lijkt nu alleen bijna onmogelijk! Ze is echt de liefde van m'n leven. Ik ben sinds 4 weken eigenlijk pas echt met deze zwangerschap bezig. En toch groeit mijn vertrouwen langzaam dat alles goed zal komen. Ik heb het kamertje ingericht, vandaag heb ik met veel zorg zijn eerste pakje gekocht. Begin na te denken over het leven met twee kindjes en zie mn dochter dan samen met dat nog onbekende jongetje hand in hand door het bos lopen en zich als tweede moeder over hem ontfermen. Bovendien bedenk ik me dat mijn (nu immense) liefde voor haar eigenlijk ook heeft moeten groeien. Ik heb trouwens ook nog nooit achteraf een moeder horen zeggen: nee idd nu de tweede er is, bleek m'n liefde op . Dit gaat helemaal goed komen meiden, maar het gevoel is zeer herkenbaar.
schuldig voelen... soms wel, maar je kan er immers niets aan doen hé. elk kindje verdient z'n specifieke aandacht en dat kan nooit 50-50 zijn... als de baby sliep, besteede ik extra aandacht aan de grote meid. Soms moest er eens eentje effe wachten, en heel soms (vb tijdens het voeden) kon ik aandacht aan beiden geven. je moet wat een evenwicht zoeken in de nieuwe gezinssituatie. soms is het echt uit 2 moeilijke situaties hetbeste kiezen. vb baby huilt maar peuter moet dringend op 't potje... wat is het 'dringendst'? Je moedergevoel neemt dat echt wel over hoor, geen enkel kind zal het je levenslang kwalijk nemen dat je toen die periode effe niet voldoende tijd had. Loopt wel los! Ouder kindje genoeg betrekken bij verzorging baby en iedereen tevree
Ik dacht ook tijdens de zwangerschap van de tweede dat ik nooit zoveel van haar kon houden als van de eerste. Maar er gaat gewoon een extra luikje open waar nog een nieuwe stoot liefde uit komt! (Nu met de derde vraag ik het mij weer af... stom he?)
Erg herkenbaar. Het kindje in mijn buik krijgt nu al minder aandacht dan de 1e 2 keren dat ik zwanger was (1e kindje overleden in zwangerschap). En ik ben zo dol op mijn dochter.... hoe kan ik straks net zoveel van een ander kindje houden? Terwijl ik toen ik zwanger wilde worden, zo bang was dat ik dit nooit meer mee zou maken. Geruststellend om te lezen dat het goed gaat komen!
Als moeder van inmiddels 3 kinderen: echt, het komt goed!! Liefde is onuitputbaar, er zit geen limiet op van hoeveel mensen je kunt houden. Al mijn kinderen zijn mijn schatjes, ik hou van ze allemaal. En het delen van aandacht... dat is wel even wennen, maar ook daar vind je je weg wel in. Waar ik me wel soms wat schuldig over voel, dat ik bij nr 1 veel meer heb genoteerd, opgeschreven, bijgehouden etc. Bij nr 2 minder, door tijdgebrek en helaas bij nr 3 nog minder... Maar ja. Het is nu eenmaal niet anders. Het opgroeien als oudste, middelste of jongste is toch anders, hoe je het als ouders ook aanpakt.
Hier zwanger van de vierde.. Écht... Je hart groeit mee met het aantal kindjes dat je hebt!! Geen zorgen.. Komt goed!
Toen ik zwanger was van onze tweede maakte ik me ook druk en zorgen of ik wel even veel kon houden of even liefde had voor onze tweede. Ik was er echt bang voor. Dus het is, zoals alle meiden zeggen, wel heel herkenbaar. Met de eerste heb je al een band opgebouwd en de tweede nog niet. Inmiddels ben ik zwanger van onze derde spruit en maak me totaal geen zorgen over of ik wel of niet genoeg van dit kindje ga houden. Want ik weet héél zeker dat ik van dit kindje net zoveel ga houden als van de andere 2 .
Ik ben gisteravond bevallen van onze 2e. En mijn liefde voor haar is net zo groot als voor mijn 1e. Ik ben van mening dat je hart meegroeit met het aantal kindjes dat je hebt.
Dat gaat zo vanzelf, je houd straks van alletwee evenveel maar op hun eigen manier, de ene heeft dit wat leuk is de andere heeft dat weer apart.. Ik maak me nergens zorgen om.... ja soms hoe ik het weer allemaal ga doen (was net helemaal eruit namelijk) maar komt ook wel goed.. gewoon even prioriteiten goed hebben staan en niet teveel willen.
Ik heb het juist andersom, ben nu al verliefd op de kleine in mijn buik en maak me geen zorgen of ik er net zoveel van zou kunnen houden. Voel me juist tegenover de eerste schuldig dat hij zo meteen de 1ste plaats moet delen en minder aandacht zal krijgen. Maar ik weer rationeel gezien ook wel dat het goed komt.
Ben inmiddels mama van drie kindjes en kan jullie vertellen dat de liefde die je voor een eerste voelt je ook hebt voor een tweede. Na de bevalling voel je net zoveel liefde voor je kindje. Nu met een derde kindje voel ik net zoveel liefde voor de eerste, tweede en derde. Je hart groeit.
Echt,geloof me... Zodra jij je kindje in je armen hebt word je echt helemaal overspoelt met liefde voor je kindje! Ik had die angst ook toen ik zwanger was van de 2e maar zodra ze in mijn armen lag,kersvers geboren en nog geen 5 seconden oud,voelde ik zo ontzettend veel liefde voor haar. En nu ben ik 7 weken terug bevallen van ons 3e meisje en echt,zodra ze in mijn armen lag werd ik wederom overspoelt met enorm veel liefde voor haar. Toen ik uit het ziekenhuis kwam na 2 dagen samen met ons kleinste meisje en mijn andere meisjes samen op ons zaten te wachten wist ik het zeker! Ik hou van alle 3 evenveel,en dat is echt super super super veel!!! Ik ben ook echt van mening dat je echt niet van je ene kindje meer houdt van je andere kindje. Gaat echt goed komen!!!
Ik heb precies hetzelfde als jou gedacht en ook vaak uitgesproken. Mijn eerste dochter was mijn droom, ze was alles wat ik wilde. Sterker nog, als mijn vriend 1 kindje goed had gevonden dan was ze wrs enigst kind gebleven. Ik voelde me in de zwangerschap dus ook vaak schuldig. Ik genoot wel van het leven in mijn buik hoor, maar het was gewoon totaal anders. Ik was er ook veel minder mee bezig, tijd ging dubbel zo snel. Maar, alle cliché's zijn zo waar. Toen ze er was voelde ik meteen dezelfde onvoorwaardelijke liefde als voor mijn eerste dochter. Zo onbeschrijfelijk hoe dat 'gewoon' gebeurt! Ik heb de afgelopen maanden al vaak gezegd dat het nog zoooooo veel mooier is dan ik ooit gedacht had! Iedere dag zeg ik haar wel 10x dat ze mijn kadootje is, en dat ze mijn leven zo enorm verrijkt . Ze is ook zooo lief, mooi, knuffelig en tevreden. Sterker nog, ik geniet nu nog meer bewust dan bij de eerste. Je weet nu veel meer en handelt daar naar wat het veelal makkelijker maakt (huiltjes herkennen, borstvoeding, en je bent gewoon gemakkelijker in alles). Volgensmij is het wel duidelijk wat ik wil zeggen he?