Normaal ben ik er niet zo van om mn beklaag te doen middels een forum, maar momenteel heb ik denk ik even behoefte aan de kijk van mensen nodig die mij niet zo goed kennen. Momenteel ben ik 23 weken zwanger en gevoelsmatig is het tot zover een geweldige zwangerschap. We waren ten eerste al gezegend dat het al zo snel lukte om zwanger te worden. Het was 1 oefenmaandje en bij de volgende maand al gelijk raak. Hiernaast heb ik tot zover nog totaal geen last gehad van wat voor zwangerschapskwaaltjes dan ook. Niet misselijk, niet extreem moe, geen pijntjes, helemaal niets. Ik voel me eigenlijk sterker en gezonder dan ooit, alsof mn lichaam een tevreden zucht afgeeft van: Hè, hè, eindelijk is het zover. Ook tijdens de controles is alles eigenlijk pico bello in orde, bloeddruk is uitmuntend, suiker is keurig binnen de norm, de kleine groeit netjes volgens de statistieken. Kortom ik lijk een vrolijk, gezond mens, maar toch, dan komt het steeds weer ter sprake mijn BMI (37). Elke keer als ik naar de verloskundige ga, heb ik het gevoel dat ze totaal geen interesse hebben in de groei en gezondheid van mijn kleintje en alleen maar weer kunnen vertellen. U heeft een te hoog BMI. Soms heb ik het idee dat ik me daar over hoor te verbazen, maar ze vertellen me geen nieuws wat ik nog niet weet. Ik ben me er heel erg bewust van dat ik geen slanke den ben en zeker de spiegel en weegschaal liegen niet tegen me. En hun bezorgdheid is allemaal goed en wel, maar waar ik me erg aan irriteer is dat ze me kennelijk niet zien als een persoon, maar als een miskleun die buiten de normale normen valt. Ik ben een dik persoon, dat klopt, maar ik word er gewoon zo moe van om dan meteen bestempeld te worden als iemand die ongezond eet en nooit beweegt. Het tegendeel is juist waar. Voor mijn zwangerschap beoefende ik 14 jaar lang 2 (soms 3) keer in de week intensief jiu jitsu (lessen van 2 uur), ik ging 1x in de week zwemmen en om de week een uur paardrijden. Tevens heb ik ook nog eens beroep waarbij ik heel veel moet lopen en andere fysieke handelingen moet uitvoeren, waardoor ik me niet druk hoef te maken over voldoende beweging. Ook nu ik zwanger ben beweeg ik nog erg veel. Zelfs het beoefenen van jiu jitsu heb ik tot 4,5 maand nog volgehouden (al dan niet meer met valbreken en andere gevaarlijke fratsen natuurlijk!). Nu blijven vooral lopen en zwemmen over. Ik ken mensen met een lagere BMI die minder in beweging zijn dan ik en zeker minder conditie hebben. Dan volgt er natuurlijk nog de voedingsgewoonte, want iemand van mijn postuur zal uiteraard wel elke dag een paar pakken chips en chocolade naar binnen werken. Ook hier moet ik men teleurstellen, want ik eet erg weinig en heb ook nauwelijks echt een honger gevoel. Gewoon even een dag voorbeeldje van wat de pot doordeweeks schaft. Je mag zelf een mening vormen of dit valt onder een ongezonde eetgewoonte. 08:00uur schaaltje met melk en muesli / kopje Engelse thee (geen suiker) 11:00uur 1 plakje ontbijtkoek / glas water / kopje rooibos thee (geen suiker) 14:00uur 2 sneetjes bruin brood met pindakaas / mandarijn / appelsap / kopje rooibos thee (geen suiker) 16:20uur kopje rooibos thee (geen suiker) 18:50uur aardappels + spinazie / 1 gekookt ei / 1 stukje kipfilet / geen saus / 2 a 3 glazen melk 21:00uur - 1 a 2 kopjes Engelse thee De enige uitzondering op dit voorbeeld is de zaterdag, een dag die wij snackdag noemen. Dan staat er bijvoorbeeld pizza met 2 glazen chocomelk op het menu als avondeten. Maar het ontbijt en middageten vallen nooit onder de norm snacken. De rest van de week worden er geen slechte extraatjes gegeten en we vinden dat dit te beperken tot maar 1 dag in de week je ook dankbaarder blijft voor traktatievoer. Als je elke dag een zak chips uit de kast kan trekken, dan is het niet bijzonder meer. Afijn, ik ben inderdaad een dikke, zwangere vrouw, maar ik voel me echt super gezond en zeker erg sterk. Ik heb geen kwaaltjes, ik word niet eens geveld door een griepje terwijl de rest om me heen zo ziek als een hond is. En de kleine is ook kern gezond en lekker volop in beweging al. Mijn enige probleem is dus dat de verloskundige en artsen dit niet willen aannemen en ook gewoon mijn tegenwoord negeren. Als ik ze probeer uit te leggen dat ik veel beweeg en zeker niet abnormaal veel vreet, dan lijken ze ineens doof te zijn. Volgens de statistieken hoor ik namelijk half dood te zijn en soms lijkt het wel of het ze irriteert dat ik niets mankeer. Zelfs vandaag zei de nieuwe verloskundige nog in volle verbazing: Je BMI is wel erg hoog, maar je lijkt zo gezond? Dat klopt ook! Ik ben ook gezond! Kon ik wel bijna met tranen in mn ogen zeggen. Hierna voegde ze ook nog toe dat ze niet gegokt zou hebben dat mijn BMI zo hoog was, want ik leek klein (1.60m) en erg stevig/compact, in plaats van klein en moddervet. Wellicht is dit zo dicht bij een compliment als ik zou kunnen komen bij deze vrouw. Ik hoop dat ik niet de enige dikke dame ben die hiermee te maken heeft en het verminderd zeker het plezier van het zwanger zijn. Want dan heb je het geluk dat je zonder klachten je zwangerschap doorkomt, dan voel je je wel depressief, omdat de verloskundigen en artsen je telkens inwrijven dat je te dik bent. Ik heb echt het gevoel alsof ik eigenlijk niet zwanger mag zijn en dat ik een grote misdaad begaan heb. En dan is er natuurlijk het feit dat je niet behandeld wordt als een individu, maar een ding dat niet klopt met de statistieken. En dan denk je in je leven goed je best te doen om je gezondheid en conditie op peil te houden, wordt het nog niet erkend of beloond. Hiernaast durf ik nu bijna niets meer te eten, want ik ben bang om een nog hogere BMI te krijgen en misschien wel verplicht een keizersnee krijg opgedwongen. *zucht* bedankt voor het lezen van mijn beklaag en ik hoop dat andere corpulente dames minder problemen ondervinden met de BMI-politie.
Mijn bmi isnog hoger maar ze hebben er hier niet echt een punt van gemaakt. Ze hebben het natuurlijk wel benoemd omdat er wel wat gevolgen waren als niet thuis bevallen, suiker prikken en extra groei echo s maar nooit naar over gedaan. Wel verteld dat ik beter niet te veel aan kon komen en dat ging prima ben 7 a 8 kg aangekomen dus heel netjes. Ben nu wel aan het afvallen. En wat bleek tot mijn verbazing ik at veel te weinig nu eet ik meer en val dus af. Mocht je ook wat kg kwijt willen is dit misschien bij jou ook wel het geval. Maar zo te lezen leef je in elk geval best gezond. Ik heb overigens ook mijn hele zwangerschap nergens last van gehad alleen de laatste 10 weken heel rustig moeten houden vanwege groeiachterstand van dochterlief terwijl ze aan het begin me waarschuwden voor een grote baby omdat mijn gewicht hoog is.
Het is natuurlijk niet leuk om steeds geconfronteerd te worden met je te hoge BMI en ik kan me voorstellen dat als jij je heel gezond voelt dat je de 'ernst' er wellicht minder van in ziet. Echter denk ik toch dat het goed is dat ze je er mee confronteren zodat je zelf scherp blijft dat je de laatste helft van je zwangerschap niet te veel aan komt (mijn ervaring is dat het dan het hardst gaat). Qua eetschema moet ik eerlijk gezegd wel even sceptisch zijn. Wat je hebt opgeschreven dat lijkt mij een gezonde maaltijd waarmee je je dagelijkse calorien max niet mee zou overschrijden. Maar als je iedere dag te weinig calorien zou binnen krijgen zou je op termin afvallen. Ik kan me best voorstellen dat je voor jou gevoel niet veel/gezond eet maar gezien je BMI (sorry nu doe ik het ook......) moet het toch ergens in zitten. Aangezien je ook heel veel sport zou je normaal gesproken met die maaltijd niet te dik zijn. Het is echt niet mijn bedoeling om je te beledigen maar ik ben van mening dat je van lucht niet aankomt dus het zal toch ergens in moeten zitten. Je kunt ookvt bij de vk aangeven dat je het niet leyk vindt als ze er steeds over beginnen. Succes!
Lieve skyldfaam, Ook hier iemand met een veel te hoog bmi. Vandaar ook een medische indicatie en een ziekenhuisbevalling. Bij mij krijg ik ook elke keer weer te horen dat ik te zwaar ben. Ik bedank ze gewoon voor hun goede blik en erken dat ik te zwaar ben. wat kun je anders doen? Laat het gewoon langs je heen glijden. Je doet er toch niets aan. Overigens denk ik niet dat je lijstje qua eten klopt. ik bedoel dit absoluuuuuuuut niet als een verwijt, maar ik denk dat je ongemerkt toch wat meer kcal binnen krijgt. Anders zou je nu echt keihard moeten afvallen en dat gebeurt ook niet. Mocht dit echt het lijstje zijn zou ik mezelf asap laten controleren door een arts. Als ik het zo zie zou ik het namelijk niet hoger schatten dan 1200 kcal. Een gezond mens -zonder al te veel lichaamsbeweging- heeft er sowieso 1600 nodig om goed te kunnen functioneren. Dus als jij er minder dan 1200 neemt zit je bijna op dat achterlijke cambridge dieet waar iedereen zo'n beetje 1.5 kg per week mee afvalt. Ik dacht vroegah ook dat ik zo weinig at, maar kwam er toch achter dat ik vaak een vettere variant at, paar dropjes tussendoor, etc. tikt al snel aan hoor We zijn niet dik geworden door gezond te eten, haha. tenminste.. ik niet maar over je vk.. Je kunt 2 dingen doen. het naast je neer leggen of haar erop aanspreken. Je kunt dan bijvoorbeeld zeggen. luister ik weet dat ik te zwaar ben, maar het heeft geen zin om dit elke week met mij te bespreken. ik weet het. ik erken het. maar ik kan moeilijk nu gaan afvallen. liever bespreek ik hoe we ervoor kunnen zorgen dat *baby* gezond ter wereld komt.. Sterkte. weet hoe het voelt (al vind ik de artsen nog VELE malen harder in hun uitspraken.. dan kan ik me weleens voelen alsof ik bijna dood ga terwijl ik eigenlijk hartstikke gezond ben.. totaal geen klachten en tot nu toe (31 weken) slechts 5.5 kg aangekomen).
Oja.. Ik ben 1.70 en weeg nu dus 109,5 kg. Mn bloeddruk is gemiddeld rond de 109/59. Sport nooit. Fiets alleen naar mijn werk ( 9 km). Ik eet gezond. drink geen alcohol. Rook niet. Nooit ziek (afkloppen). Baby zit goed op de groeicurve (oke, hoofdje is ietswat groot -zit in de familie- en heeft iets te lange benen) Hoofdligging. Geen zwangerschapsklachten. En toch.. elke keer wanneer ik naar een arts of wat dan ook ga moeten ze me weer erop wijzen hoe dik ik wel niet ben. hoe ongezond dat is.. Nou.. ik weet niet wat er nou ongezonder is.. een slanke vrouw die 35 kg aankomt tijdens haar zwangerschap, een rokende zwangere vrouw of een vrouw met overgewicht en verder een gezond eetpatroon. Zou ik als baby toch echt het liefste in de buik van het 'dikkertje' wilen zitten hoor! Ik eet trouwens gemiddeld zo'n 1600 kcal per dag en functioneer daar heerlijk op. heb sinds mijn zwangerschap voor het eerst een vol gevoel wanneer ik gegeten heb. Heerlijk! Hoop echt dat dit blijft wanneer ik bevallen ben, haha.
Wat naar zeg dat ze daar elke controle op terug komen!! Ik ben zelf ook te zwaar en heb het hier tijdens het eerste gesprek met de vk ook over gehad (uit mezelf) Voor de zwangerschap was ik al 30 kilo afgevallen en ik wilde weten wat de risico's zijn. Ook is mijn gewicht een gevoelig puntje en zag ik daardoor ook erg tegen de afspraak met de vk op. Mijn vk begeleid mij hier enorm goed in. Ze heeft verteld wat de risico's kunnen zijn en dat ik een extra onderzoek krijg vanwege suiker. Maar allemaal op een heel respectvolle manier. Nooit heb ik me naar gevoeld over mn gewicht. Door HG nu tijdens mn zwangerschap ben ik ook bij de gyn onder behandeling. Ook hij heeft geen enkel probleem met mijn gewicht. Hij zegt zelfs dat ze het niet zo heel belangrijk vinden omdat ze kijken naar de groei van de baby en andere zaken zoals bloeddruk. Kortom ik vind het belachelijk dat ze jou zo behandelen. Het is uiteraard prima om je te wijzen op eventuele risico's maar dan wel op een respectvolle manier. Ook is het totaal overbodig om het hier elke keer over te hebben. Ik zou dit aankaarten als ik jou was. Duidelijk maken dat je je er niet prettig bij voelt dat het elke keer over je gewicht gaat. Net zoals kattenvrouwtje al zegt. Je weegt nu eenmaal zoveel en daar valt nu niets aan te veranderen en dat is ook helemaal niet aan hun. Het is hun taak ervoor te zorgen dat je kindje zo gezond mogelijk ter wereld kan komen straks. Kom maar voor jezelf op meis!
Ik begrijp je gevoel. En ik ken beide zijden van het gewicht. Ik was voor de zwangerschap een persoon met een normaal gewicht en normaal bmi, nu ben ik te zwaar (bmi 31 denk ik). Ik weet ook dat ik nu die bmi maffia op mij af zou krijgen. En weet je, het is niet fair. Ik doe niets anders dan dat ik voor de zwangerschap deed. Ik heb PCOS, ben mbv hormonen zwanger geraakt (ligt het soms daaraan misschien?). Ben 30 kg aangekomen in de zwangerschap en maar 10 zijn eraf gevlogen. Ik weet ook wat jij bedoelt, ik word niet meer zwanger, maar op dat gebied ben ik daar maar blij om ook. Maar ben wel op de poli endocrinologie vanwege mijn schildklier (dat probleem had ik ook al voor de zwangerschap) en altijd hetzelfde gezeur. Tja, ik zou t ook liever anders zien. Maar waarom had je eerder nooit iets te zeuren over mijn leefstijl en nu wel? Daarbij vind ik als men het 1 of 2 keer genoemd heeft, dan is het voldoende lijkt me. Zou het ook in dossier laten zetten: heb risico's benoemd alsmede overgewicht, mevrouw is hiervan op de hoogte. Wil hier verder niet meer mee geconfronteerd worden. Ik moet zeggen, ik heb begrip voor dat men erover begint, ik heb geen begrip voor doorgedram. En ik vind het eerste stuk van je post een duidelijke uiting van je gevoel en ik zou dit anders gewoon aan je verloskundige sturen en vragen of in het dossier wil zetten dat ze het uiitgebreid met je besproken heeft (je BMI en de risico's),dat je dat begrijpt en dat je nu graag verder van je zwangerschap wilt genieten zonder je continu aangevallen te voelen. Ik wens je een fijne zwangerschap!
Jeetje, vervelend zeg! Ik zou de vk er inderdaad 'op aanspreken', vertel haar eerlijk dat dit je ontzettend dwars zit. Misschien heeft ze het zelf niet eens in de gaten. Wat betreft je eetschema; No offense maar dit is echt veel te weinig. Je komt nauwelijks aan 1200 kcal per dag, waardoor je lichaam dus alle voedingsstoffen die het wel binnen krijgt op gaat slaan als reserves waardoor je dus meer vet percentage krijgt. Je lichaam kun je zien als een motor, die werkt alleen als er benzine in zit. Je lichaam werkt harder en beter als je de energie binnen krijgt die je lichaam nodig heeft. Hetgeen je afvalt door het tekort aan calorieën en je mate van bewegen is dusdanig groot dat je vetvrije massa eraan gaat. Dat wil zeggen; je verliest meer spieren en vocht dan vet, wat heel ongezond is. Je zou nu juist tijdens je zwangerschap meer moeten eten met die mate van bewegen (bij 1-3 keer sporten in de week ongeveer 200 kcal per dag meer) Je kunt op internet heel makkelijk je bmr uitrekenen (basal metabolic rate) Dit zijn het aantal calorieën dat je lichaam dagelijks nodig heeft om op hetzelfde gewicht te blijven. Dit word berekend naar je leeftijd, lengte, gewicht en mate van bewegen. Ik ben met een personal trainer aan de slag gegaan vorig jaar en maar liefst 12 kilo verloren, door gewoon, normaal te eten, geen dieet ( gezond aantal calorieën) en drie meer per week te sporten. Ik heb nu Een BMI van 19 en helemaal klaar voor mijn zwangerschap! Ik wil je niet aanvallen, het is alleen een advies Iedere vrouw is mooi, een maatje meer of minder doet er niet toe. Het belangrijkste is dat je er zelf niet onder te lijden hebt en je gelukkig voelt met je lijf, wat anderen ook zeggen! Geniet van je zwangerschap
Ik zou het idd ook bespreken met je vk, dat het nu wel eens klaar is en dat je echt niet elke afspraak hetzelfde riedeltje aan hoeft te horen. Van wat ik van de dames hierboven lees denk ik ook dat je misschien te weinig eet juist en daardoor meer reserves opslaat. Is het een idee om hiervoor eens te gaan praten met een dietist? Dus niet per se om af te vallen maar om te kijken of je juist wel genoeg eet, als je egrijpt wat ik bedoel. Zeker nu je zwanger bent is het belangrijk dat zowel jij als je kindje alle voedingsstoffen binnenkrijgen die jullie zo hard nodig hebben!
Vervelend dat je het zo ervaart, maar (en je moet dit niet zien als een verwijt) met het schema dat je hebt beschreven en de beweging daarbij, zou je toch geen bmi moeten hebben van 37. Dan komt het toch ergens door? Is er een lichamelijke reden of eet je toch meer dan je denkt? Je zult het zelf al wel weten, maar een hoog bmi brengt veel gevaren met zich mee. Het is de taak van de verloskundige jou daarop te wijzen en er samen met jou voor te zorgen dat je niet 'onnodig' veel kilo s in de zwangerschap aankomt. Nog een fijne en gezonde zwangerschap gewenst.
Hier ook flink overgewicht, nu een bmi van 39. Maar de vk heeft er nog nooit iets over gezegd na de eerste afspraak en het aangeven dat de gyn (werken ze mee samen) wil dat ik een suikertest en extra groeiecho krijg. Zou het daadwerkelijk ook niet pikken, ben daar vrij duidelijk in. Ik zou het gewoon aankaarten als je daar weer bent en zeggen dat je er vanaf dan niets meer over wilt horen. Straks lig je te bevallen en zeggen ze dat je wel een dikke kont hebt bv...zie het al voor me...wat zij doen, kan echt niet. Overigens denk ik ook wel dat je te weinig eet voor hetgeen je doet, maar dat is nu even niet de vraag. Verder vind ik de opmerking "je word niet dik van de lucht" altijd zo gemakkelijk. Iedereen heeft nl wel een andere stofwisseling. Ik kan bv eten volgens de geëikte diëten en niets afvallen en zelfs aankomen. Gewoon omdat mijn lichaam met bepaalde koolhydraten niet om kan gaan. Eet ik paleo/oerdis (dus weinig koolhydraten, maar wel veel) dan vliegen de kilo's eraf. Terwijl ik dan dingen eet die reguliere diëten vermijden. Daarom is het kwetsend om altijd maar te noemen dat mensen met overgewicht dat zelf in de hand hebben. Dat is dus niet altijd zo simpel gesteld en is ook kwetsend voor sommige mensen.
Hier ook een hoog bmi, 34. Ik moest me iedere keer wegen, heel vervelend vond ik dat. Ik had ook een prima bloeddruk en suikergehalte en een hele fijne zwangerschap. Ik denk dat het er ook om gaat hoe jij je opstelt, je maakt er zelf best een punt van. Ik heb ook zomaar het ideedat je wat overdijft. Zo nie4, dan moet je echt even tegen die verloskundige zeggen dat ze zich er niet mee moet bemoeien en dat je je gewicht voortaan lekker zelf bijhoudt. Dat ga ik bij mijn volgende zwangerschap doen.
Hier ook te dik, maar gelukkig krijg ik daar niet elke keer opmerkingen over. Ik sportte ook altijd veel en ik at gezond. Maar er gebeurde helemaal niets met mijn gewicht.. Tot! Tot ik metformine voorgeschreven kreeg van de arts in Gent. Zij zei dat overgewicht kan zorgen voor insuline-resistentie en ze wilde dat ik het een tijdje zou proberen. En opeens begon ik af te vallen. Ik zweer je dat ik niet anders ben gaan eten en ook niet meer of anders ben gaan sporten... En in 5 maanden tijd was ik opeens 15kg lichter. Ik ben nog steeds te zwaar, maar ik kom nauwelijks aan deze zwangerschap. Met 34w was ik pas +4.8kg. Wel heb ik met 13w al de OGTT moeten doen, ondanks dat mijn nuchtere waardes altijd goed zijn geweest. En blij toe, want ze hebben toch zwangerschapssuiker gevonden. Ik heb het tot 25w zonder insuline gered en nu spuit ik af en toe insuline bij als het nodig is. Nuchter zit ik nog steeds keurig, maar mijn lijf kan niet goed omgaan met de suikers die ik binnenkrijg. En het is wel heel belangrijk voor de baby dat je suiker onder controle is.
De eerste keer bij de gewone verloskundige geweest en daar doorverwezen naar t ziekenhuis. Vanwege je bmi moeten we je doorverwijzen en uitgelegd hoemhet verder werkt. Er werd zelfs verteld dat de controles mogelijk weer door de gewone verloskundige gedaan kunnen worden. Er is niets vervelends over mn gewicht gezegd en geloof me, die is vele vele malen hoger dan de jouwe. Omdat ik wat later achter mn zwangerschap kwam werd ik direct bloedgeprikt, ook de glucose in t bloed werd gecontroleerd, was prima met 15 weken. Heb nooit een suikertest hoeven doen, wel rond week 28(denk ik) opnieuw bloedgeprikt op hb en suiker. Ik heb al mn controles in t ziekenhuis gehad, de ene keer naar de verloskundige van het ziekenhuis en andere keer gyn. Vooraf op de poli melden, wegen en bloeddruk meten, er is nooit iets raars gezegd.... Alleen de echoscopiste legde uit dat een echo wat onduiderlijker kon zijn door mn vetlaag...extra bescherming voor de baby Jammer dat jij er wel steeds op word aangesproken. Ik kwam pas aan na week 30, maar dit kwam door de pre eclampsie, mn bloeddruk begon toen ook te stijgen. Met 37 weken bevallen van een klein jongetje. Hopelijk heb je een fijne zwangerschap verder. De mijne was prima!
Bij de zwangerschap van tweede dochter had ik ook een te hoog BMI (30.1). Ik heb 2x een suikertest moeten doen maar buiten dat nooit iets van gehoord. Op de weegschaal hoefde ook niet, zou het even aankaarten dat het echt niet leuk is om steeds dat aan te moeten horen. Wat betreft je eten en drinken, drink je frisdrank? Ik goot makkelijk 3 glazen 7-up weg op een avond, je wil niet weten hoeveel suiker erin zit! En elk klein extra snoepje of koekje tikt aan.. Succes!
Lieve dames, Bedankt voor alle reacties tot zover en het zijn er een stuk meer dan ik eigenlijk verwacht had. Het duurde dan ook even voor ik ze allemaal gelezen had. En het feit dat ik te weinig eet hoor ik heel vaak van andere mensen, maar het is lastig te eten als je steeds geen honger gevoel hebt. In de ochtend is het eigenlijk al een hele strijd om er alleen al dat bakje muesli in te krijgen. Ik eet soms best met tegenzin, maar ik weet dat het moet, omdat er ook voedingstoffen in het lijf moeten. Hiernaast slik ik ook elke dag multivitaminen. En het de mensen die me verdenken van stiekem snoepen moet ik ook helaas teleurstellen. Er is maar 1 dag in de week wanneer er iets te snacken valt en voor de rest zijn de kasten leeg. Wat er niet is, kan je ook niet eten. Er zijn meestal alleen tomaten, appels of mandarijnen als ik echt trek zou hebben. Hiernaast ben ik op mn werk ook altijd die saaie collega die een traktatie afslaat met verjaardagen. Er wordt daarom ook zo vaak gezegd: Ik snap echt niet dat je niet afvalt, je eet nooit wat. En vergeleken met collegas die elke dag als middageten een half brood naar binnen werken, lijkt het inderdaad erg weinig. Ik op mijn beurt vraag me ook altijd af waar ze dat laten en hoe ze daarna nog honger kunnen hebben. Hiernaast heb ik een hekel aan zoete frisdranken en ik drink veel liever, (karne)melk, thee, water of puur vruchtensap. En ik heb zelf altijd het idee gehad dat ik niet snel mijn eten verwerk/verbrand, omdat ik me altijd zo lang vol blijf voelen. Hiernaast wil ik eigenlijk wel de theorie geloven dat juist door mijn weinige eten, mn lichaam misschien in een reactie daarop een onnodige voorraad aan het opslaan. Zon beetje met het idee van: Vet maken die hap, want het lijkt een slechte tijd te zijn. En wat aankomen betreft, voor mn zwangerschap kwam ik nooit aan en ik viel niet of nauwelijks af. Ik had al jaren een zeer constant gewicht. Nu tijdens mijn zwangerschap ben ik tot zover 3,5kg aangekomen, wat volgens mij geen slecht iets is. En om even terug te komen op de uitspraak die mij het meest deed lachen: Van alleen lucht kom je niet aan. Ik mag inderdaad hopen van niet, want anders gaan de doctoren me nog verbieden adem te halen ook. Hiernaast de tip om het in mijn dossier te laten zetten dat ik niet telkens erop gewezen hoef te worden dat ik een hoog BMI heb, vind ik ook een hele goede. Het irritante is namelijk dat ik steeds een andere verloskundige voor mn neus heb, omdat er zon groot team bij die praktijk werkt. Daarnaast zijn er nog de losse deskundigen waar je steeds langs gestuurd wordt, die het verhaaltje ook graag herhalen. Ik ben in ieder geval wel erg blij voor de meesten die wel een positieve band hebben met hun verloskundige/gynaecoloog en die hun wel gewoon als mens in de waarde laten.
Vervelend zeg! Ik zou gewoon bij het volgende consult duidelijk aangeven dat je niet iedere keer wil praten over de BMI. Vertel dat je bewust met je lichaam bezig ben en dat je jezelf bewust ben van je gewicht en dat niet iedere keer hoef aan te horen. Je mag daar best fel in zijn want dan weten ze dat het je menens is. Lijkt me echt irritant. Met de laatste zwangerschap was ik ook aan de zware kant maar is nooit een onderwerp van gesprek geweest en ik mocht ook thuisbevallen.
Hier waren er ook meerdere vk in de praktijk en eentje daarvan (zelf ook niet de slankste) vond het ook nodig om mij er bij elke afspraak er op te moeten wijzen dat ik een te hoog bmi had. Tijdens de controle begon ze dan te mopperen dat ze het niet kon voelen omdat er teveel vet voor zat etc en dan stuurde ze me weer door voor een echo (gelukkig maakten ze die wel in de praktijk) Ben ook lek geprikt want is was dik dus ik zou wel suiker hebben, zodra de uitslag er was (die elke keer goed was) had ze alweer een nieuw onderzoek uitgeschreven. Toen ik weer een keer bij haar was en ze begon weer over het niet kunnen voelen etc heb ik haar recht in het gezicht gezegd dat ze dan misschien een bijscholingscursus nodig had omdat de andere vk en gynaecoloog daar helemaal geen last van had. Toen ik zwanger was van de tweede wist ik al dat ik in het ziekenhuis moest bevallen (ivm eerdere keizersnee) en heb ik meteen aangegeven dat ik haar niet voor de controles wilde hebben.
Bij mij is het juist andersom.. ik heb een bmi van 33.8 en hou deze zo nauwlettend in de gaten dat mij vk zei dat ik daar echt mee op moet houden en best mag aankomen omdat ik zwanger ben. Dit zei ze nadat ik zei dat ik niet meer dan 6 tot 7 kilo aan wil komen omdat ik te dik ben. Ik ben overigens zelf ook degene die er tijdens afspraken zelf over begint. Bijvoorbeeld bij de echo die lastig te zien was. Ik zei meteen: dat komt zeker door mijn vetlaag.. en de vk probeerde dat dan weer netjes te brengen. Hun hebben er minder moeite mee dan ik. Bij mij komt het, dat ik er zelf over begin, omdat ik zelf heel erg geloof dat mijn kont er niet uit zichzelf is gekomen (zo vind ik het bij mij, ik wil hier niemand mee aanvallen behalve mezelf) en ik me schuldig voel over mijn gewicht. Ik hoef niet dik te zijn maar hou van lekker avond eten en daarin zitten mijn kilo's. Sommige mensen met wat meer gewicht kunnen dit helaas niet zeggen omdat er soms een medische achterliggende rede is dat lijkt me enorm frustrerend en vervelend. In de situatie van de ts denk ik ook dat je misschien juist weinig eet.. toen ik meer ben gaan eten was ik binnen korte tijd 10 kilo kwijt... geen pretje want ineens moest ik ontbijten maar at wel s avonds minder waardoor ik dus afviel. Door meer te eten kreeg ik ook meer honger terwijl het me voorheen goed af ging met 2-3 (met ontbijt 3 en met alleen lunch 2) sneetjes brood per dag en avond eten. Ik zou ook iets aangeven bij je vk... lijkt me vreselijk als ze er steeds over begint terwijl je je juist netjes houd qua eten. Je bent er toch van op de hoogte, dan hoeft ze je niet steeds met je neus op de feiten te duwen. Als ze het zo veel vind moet ze je anders maar overdragen aan een gynaecoloog ipv te blijven mopperen.