meid ik heb niet alles gelezen... maar het is toch heel simpel. Je bent toch potverdorie veel meer waard dan een vent die niet 100% voor je wilt gaan!
Zoals ik het lees zoek je zelf idd redenen/excuses voor zijn twijfelgedrag. Daarmee maak je het hem heel makkelijk, hij hoeft maar toe te geven en klaar! Het is heel fijn dat hij er voor je is/mag zijn wat betreft jullie zoontje. Prima! Maar laat hem tot daar toe en zie hem alleen als de vader van je kind. Als hij ook nog je bed, je geld en je liefde/gevoel met je mag delen (okee das misschien grof gezegd) dan is het voor hem heel makkelijk om bij je te blijven en er maar omheen te draaien. Blijkbaar komt hij na al die tijd niet met een concreet antwoord, dus als jij echt voor jezelf kiest en zegt: "nu laat ik je los uit mijn gevoel, want ik wil zo niet verder" heb jij ook voor hem de beslissing gemaakt. Als hij merkt dat jij je grenzen goed aangeeft en er bij jou niks "extra's" meer te halen valt wordt de situatie voor hem ook minder aantrekkelijk en geeft het stof tot nadenken wat hij nu eigenlijk wil. Mannen zijn soms net als kleine kinderen, die moet je even een duwtje in de rug geven als ze niet vooruit willen lopen.
Je zoekt idd excuses. Hij is verdorie 40!!!!!!!!!! Laat hem ff volwassen worden en verantwoordelijkheid nemen, gatverdamme zeg! Als jij daar genoegen mee wilt nemen moet je dat helemaak zelf weten, maar je doet jezelf tekort en zou veel beter kunnen krijgen. Zo verandert er idd helemaal niks.
Ik geloof niet dat je moet zeggen dat die 6 jaar verspild zijn. Misschien de laatste 1,5 a 2 jaar wel... maar je hebt er potdorie mooie herinneringen aan, je hebt een prachtige zoon met zn 2-en, en je hebt een goede verstandhouding met elkaar! Maar verder denk ik, dat je nu voor jezelf moet kiezen en "alleen" verder gaan. Dat hij niet kan accepteren dat jij wel verder gaat, dat is zijn probleem en niet het jouwe. Je moet niet alles van zijn gevoelens oid laten afhangen!
Damiana... dat je van m houd is geen vraag. dat is een feit. Dat je veel voor hem over hebt ook. De vraag is houd hij van jou?! Ik zou uitspraken als je bent de moeder van mijn kind en mijn beste vriendin niet genoeg vinden om daar mijn leven op in te richten (tenzij hij dan ook vol voor me gaat!) Het feit dat hij jaloers reageerd is heel vleiend.. ik vrees alleen dat als HIJ iemand tegen komt hij je laat vallen als een baksteen en jij met de stukjes zit om jezelf weer bij elkaar te rapen! dus het enige wat ik wil zeggen.. denk goed na. en wees voorzichtig.
Ja tot er wat 'beters' voorbij komt voor hem. Zo jammer. Maar ik snap ts wel hoor. Liefde doet een hoop met je.
Meis, ik ben bang dat je nooit antwoord zal krijgen, hij vindt het wel makkelijk zo denk ik. Ik was 19 toen ik mijn man leerde kennen, mijn man 20. En we zijn, 11 jaar later, nog steeds samen en 2 kindjes rijker. Je 'vriend' is 40, als je dan NOG niet weet wat je wilt, weet je het NOOIT! Of hij gebruikt je, of hij heeft bindingsangst, en aan beiden heb je niets he! Ik zou echt voor mezelf kiezen in mijn situatie. Ik weet niet hoe oud jij bent, maar ik dacht echt dat hij maximaal 20 jaar was, dan kan ik het me nog enigzins inbeelden, zijn gedrag. Sterkte en succes en laat het los, maar dan ook echt los.
Meis jij houd van hem met alles wat je hebt. Jij ben verkikkerd op hem en zal dat heel lang nog blijven ga geen beloftes aan die je niet kunt waar maken. Probeer voor je zelf deze Lat te accepteren zoals die komt hij wil zich niet definitief binden. Hij wil jou wel maar niet met alles wat er bij hoort. Zulke relaties bestaan. Kies er dan ook voor kies er voor of kap er mee. Het huisje boompje beestje wat je verlangt word zo geen waarheid. maar je kan wel je eigen huisje boompje beestje maken met elkaar apart en toch van elkaar blijven houden.. Geloof me je komt niet zo maar van hem af. Dat had je anders jaren geleden al gedaan. Mijn advies is. Neem je relatie dus zoals die komt. Dan zal je zien dat je gelukkiger (samen bent) dan je dacht. Ik hoop dat je me begrijpt...
Geen beslissing nemen is ook een NEE. Het is 'ja' of niks. Met minder moet je geen genoegen nemen, echt niet.
Eigenlijk zit ik al 13 jaar in het zelfde schuitje. Wel bij elkaar niet bij elkaar wel niet wel niet wel niet. Getrouwd samen gescheiden Lat ... twee kinderen samen. Ik heb geaccepteerd. ( soms ook niet hoor) dat we op deze manier beter kunnen samen leven dan officieel samen... Onofficeel is voor ons beter en zo klinkt het bij t.s ook. Ik heb het geaccepteerd om zo te leven. En moet zeggen van af ik het geaccepteerd heb ik hem beter begrijp ik meer en meer gelukkiger met de situatie ben geworden. Soms zijn er relaties die zo lopen. Niet perfect in de ogen van anderen maar perfect genoeg voor mij. Dat geeft ook een stuk eigenwaarden als je accepteert dat niet alles gaat zo als je zou willen. Ik ben er gelukkiger mee me kinderen en me vriend.
VInd het nog al wat. als je SAMEN hier gelukkig van wordt zeg ik ok.. maar als 1 iemand hier gelukkig van wordt en de ander het moet accepteren... uh.. tja.. in alles wat ik van Damiana heb gelezen heb ik het gevoel dat ze DOLGRAAG!! huisje boompje beestje wil. een man die onvoorwaardelijk voor haar gaat en van haar houd! die er is als ze thuis komt en wakker wordt etc. ECHT samen. dan kan je niet zeggen accepteer het maar..... Maar Dat is mijn gevoel hoe ik denk dat ze het zou willen. en mijn gevoel dat ze het bij E niet gaat krijgen hoe hard ze ook hoopt! Hij zal altijd alle opties open willen houden. maar meis. je moet doen wat je zelf wilt. ik zou alleen niet kunnen accepteren dat IK me wel zo moet gedragen als IN een relatie (want hij wil wel dat jij je aanpast en dat je van andere kerels afblijft) maar hij niet wil geven wat daar dan ook bij hoort. beeeeetje eenrichtingsverkeer. Al zegt ie maar ik hou van je! en ben met JOU! ik wil alleen niet samen wonen.. (ook een optie) maar nu...
Ik denk dat dit de lading wel dekt. Als je gelukkig kan zijn in een lat relatie die niet perfect is in de ogen van anderen, wie zijn die anderen dan om dat te veroordelen. ik denk alleen dat in het geval van Damiana er verschillende verwachtingen zijn. Damiana wil een "echte" relatie, huisje-boompje-beestje, en samenwonen met de man van wie ze houdt. En dat is niet wat haar ex wil. Ik vind het zo jammer he, maar aan de andere kant, ook dit is een keuze. Ze KIEST hiervoor, ondanks dat ze daar ongelukkig van wordt, want het is niet wat ze wil. Maar blijkbaar vind ze dat ze niet beter verdiend ....
Amen! Alleen is dit niet eens officieel een lat. of iets. eigenlijk is het geen eens een relatie. want dat heeft hij al die tijd gezegd..
Oh nee....niks veranderd dus! Precies waar ik al bang voor was. Meid, je verdient toch zo veel beter!! Kom op! Wat is er met jou dat je jezelf dat niet gunt? Dat je denkt dat je dat niet waard bent? Dat je denkt dat je niks beters kunt krijgen? Dat je hier maar aan vast houdt uit angst voor het onbekende? Ik raad je aan om echt met een professional hierover intensief te gaan praten, want hier word jij (en ik zou zelf voorzichtig durven zeggen, uiteindelijk je kind ook niet) nooit oprecht gelukkig van! Je schrijft dat hem dwingen tot antwoord geven geen optie is. Hoezo niet vraag ik me dan af? Je hebt toch zeker recht op een antwoord dat voor jou voldoende duidelijk is? En als hij dat niet geeft, dan zegt dat toch genoeg?? Ophoepelen ermee! Ook is hij jaloers en "mag" jij geen ander. WTF!? Wie is hij wel om eisen aan jou te gaan stellen, terwijl hij zelf niet wil binden? Jij ziet dit volgens mij ook nog als een compliment...en iets hoopgevends, dat hij jaloers is. Dat vind ik nog het ergste! Dat is niet positief, dat is zo negatief als wat! Ik gun jou zo erg om echte liefde te gaan ervaren van een man...want dat heb je nog niet gehad denk ik..want dan zou je weten dat dit dat in ieder geval absoluut niet is! Zo lang JIJ niet hier een knoop doorhakt en hiermee stopt zul je eeuwig hiermee doorgaan...totdat...hij een ander heeft en hups weg is ie! Je zult het zien, dat is de enige afloop die ik nog zie hiervoor... Want hij wacht gewoon af tot er iets beters komt. En dan komt er een vrouw die WEL eisen durft te stellen..en daar kiest hij dan voor en dan delf jij het onderspit. Mannen willen een sterke vrouw en niet eentje die alles maar laat gebeuren en zich naar hem voegt. Ik ben me er van bewust dan mensen nu misschien vinden dat ik "hard" ben in mijn woorden. Maar ik schrijf dit juist uit goede bedoelingen. heb dit zo vaak van dichtbij meegemaakt.. het is gewoon triest..de jaren verstrijken en je komt niet verder. Je verdient beter!!!!! Maak voor jezelf (en je kind) de beste keuze! Stop hiermee. En als het je zelf niet lukt, vraag hulp. Je kunt ook nog eens het boek "he is just not that into you" lezen..werkt verhelderend.. Ik weet dat er inmiddels ook een film van is, maar dat is meer voor de entertainment. Ik heb destijds de originele engelse versie gelezen en het kan echt een enorme eye opener zijn.
Nee hoor, ik vind niet dat je hard bent, sterker, ik deel je mening Dat boek is echt een goeie. Ik heb 'm gelezen, omdat mijn relaties in het verleden ook geen schoonheidsprijs verdienden, ik weet dus ook waar ik over praat. Niet zozeer achter mannen aangelopen als een verlopen puppie, maar meer foute mannen. Damiana, als je dit nog leest, koop dat boek en sta er open voor...
Dat boek, he is just not that into you, daar moest ik ook aan denken Verder niets toe te voegen, zal weinig helpen..
Dat is ook het enige wat ik denk. Wanneer jij met een vrouw een kind hebt, 40 bent (dus nee geen broekie die nog weet wat hij wil etc) en je weet nog steeds niet zeker of hij wel met je samen wil zijn maar ondertussen het wel best vind om lekker sex te hebben en leuke dingen te doen.. dan denk ik, he is just not that into you en wacht tot er iets interessanters voorbij komt. Of jij je tijd daaraan wilt verdoen, is jouw pakkie aan. Nog even en hij komt in een midlifecrisis en dan ben je helemaal de pineut.