Open over privezaken...

Tja.. ik denk dat ieder voor zich moet beslissen of ze zoiets op tv gaan vertellen of niet.
Ikzelf zou het niet doen. Daarintegen hebben wij het in onze omgeving wel meteen verteld dat ik een positieve test had.
Dezelfde dag nog. Ik was toen dus 4 wkn zwanger.
Bij Lisa wisten we niet wat we kregen maar bij Tim wel.
Ik heb dit zelf 3 wkn stil kunnen houden maar daarna MOEST ik kwijt dat we een zoontje kregen...

 

Ik ben er heel open in.
Aangezien het voor ons ook niet gemakkelijk ging.
Ik heb (had) pco, dus het heeft wel even geduurd.

Bij onze dochter wist niet iedereen dat we bezig waren.
Dat heeft een jaar geduurd, alleen keken we daar niet raar van op.
Dingen lezen of zoeken op het internet was er toen nog niet bij voor ons, en we dachten dat het vrij normaal was dat het zolang duurde ( en dat is het opzich ook natuurlijk, een jaar valt nog mee)
Maar toen wisten we niet dat ik pco had, en dat het puur toeval geweest is dat we een dochter kregen op de natuurlijke manier.

Bij de tweede was het wel anders, maar ik ben er altijd heel open ingeweest.
Eerst de schijnzwangerschap, en daardoor wist iedereen al dat we voor een tweede wouden gaan.
Vervolgens constatering pco.
De molen in wat onderzoeken en medicatie betreft.
Juiste dosering gevonden.
Miskraam.
En toen de zwangerschap.

Nee iedereen wist het bij ons, en toen het raak mocht zijn ook.
Toen het misging was het juist heel fijn dat mensen begrepen dat ik me naar voelde, en hoefde ik geen uitleg te geven.

En de vreugde van familie en vrienden toen het weer raak mocht zijn en allemaal goed ging.

Achteraf had ik het ook niet anders willen doen, het is fijn om begrip te krijgen van anderen.
Overiggens was het geslacht wel ons geheim.

Op tv komen , nee dat zou ik dan weer niet doen, maar dat heeft voor mij persoonlijke redenen ( camera schuw )

Maar ik waardeer het wel dat stellen die durf wel hebben, petje af daarvoor!

 

Ja ik waardeer het ook dat stellen er zo open over willen praten op de tv.
Ik ben zelf ook open over onze kinderwens en hoe het er mee staat. Als het even niet loopt zoals je graag zou willen is het fijn om steun te vinden bij de mensen om je heen. En het is ook fijn om er met anderen over te kunnen praten en het valt me op dat de openheid aanstekelijk is.
Vinden we het daarom hier niet allemaal zo fijn? Hier kunnen we open met elkaar praten over onze gevoelens en angsten en blijdschap met elkaar delen. Waarom zou je dat niet willen met de mensen om je heen?

 

nou bij ons in de omgeving weten ze dat ik gestopt ben met de pil.
weet dat mensen er over kunnen gaan vragen maar dat deden ze toch al.
ik ben er gewoon heel nuchter in zeg ook steeds
het enige waar we voor kiezen is om te stoppen met de pil daarna is er niets meer te kiezen.

 

Op tv komen dat zou ik nooit doen dat wordt me allemaal een beetje te persoonlijk en te intiem.

Ik heb bij mijn eerste zwangerschap best lang gewacht met het vertellen aan mijn vader maar dat lag ook aan de situatie.. hij kende mijn man amper toen we waren getrouwd en moest heel erg wennen aan die nieuwe situatie.. wilde het stapje voor stapje opbouwen zeg maar toen ik 5 maanden zwanger was en terugkwam uit Egypte heb ik het hem verteld. Mijn schoonouders toen ik 3 maanden zwanger was.. ik was gewoon te bang dat er wat mis zou gaan en ik dan weer alles zou moeten vertellen aan iedereen.. helemaal dan de hele familie in Egypte daar heb ik gewoon geen zin in.

Bij deze zwangerschap heb ik het mijn vader vertelt bij 2 maanden en mijn schoonfamilie ook rond die tijd.

Bij Firdaous mijn dochter was het op de echo bijna zeker dat het een meisje zou worden... toch hebben we dat stil gehouden omdat het niet helemaal duidelijk was.
Bij deze heb ik het wel verteld aan mijn vader dat we een jongetje verwachten omdat hij er naar vroeg en ik geen dingen wil verzwijgen.. mijn schoonfamilie weet het nog niet die zullen verrast worden..

Ik vind het wel leuk om naar te kijken hoor die mensen die er zo open over praten maar het hoeft van mij ook niet al te prive allemaal.

 

Ik ben open tegen mijn vrienden en familie. Toen de test positief bleek te zijn heb ik meteen me moeder gebeld, daarna me zus, daarna me zusje . Ik was zo blij . Het geslacht wist ik met 23 weken en heb ik toen ook meteen me moeder gebeld. Ik was nog niet eens de auto ingestapt hahahah! Mijn moeder had het weer aan me zusje doorgefaxt. Ik denk dat ik het van me ma heb dat ik niet me mond dicht kan houden.

Op tv komen nee dat zou ik niet durven, ik hou het toch liever prive. Me man zou het trouwens ook niet willen dus dan is de keus gauw gemaakt.
Ik vind het wel erg interresant om naar andermans verhaal te kijken, boeit me echt.

 

Voor ons is kinderen maken/krijgen een privézaak, en dat hebben we bij de eerste ook zo gehouden. Ik had alleen mijn 2 zussen verteld dat ik gestopt was met de pil, en ook toen ik in de 2e ronde allemaal verschijnselen had, heb ik dat ook met hun gedeeld. Ze waren dan ook helemaal niet verbaasd dat ik 2 streepjes op de test kon laten zien. Vanaf de positieve test heb ik het eigenlijk aan iedereen verteld, familie, vrienden, collega's enz...

Bij de 2e heb ik aan 1 zus verteld dat we op vakantie gingen en hoopten met souvenir tegug te komen.
Na de vakantie heb ik me aangemeld bij zwangerschapspagina.nl (toen was ik nog Bosengel ) in de hoop dat ik een anonieme plek had gevonden om ons vakantiegeluk van de daken te kunnen schreeuwen zonder meteen de familie in te lichten.

En toen kreeg ik bloedverlies... ik weet dat mijn zus dat ook heeft gehad bij haar eerste dus ik heb haar gebeld om raad, want bij haar is het goed gegaan en ik hoopte dat het bij mij ook zo zou zijn omdat ik maar heel weinig bloed had. Een dag later bij de huisarts bleek het tegendeel: ons 2e werd een vroege miskraam op ca 5,5 week.
Dat het mis is gegaan hebben we tegen familie en vrienden gezegd, dus vanaf toen wisten ze dat we weer "bezig" waren.
Toen ik de maand daarop alweer zwanger was, kregen we wel af en toe de reactie: huh? Nu alweer? Maar over het algemeen was iedereen heel blij voor ons.

Niet lang daarna kwam ik erachter dat zodra je op internet bij een forum gaat posten, je eigenlijk letterlijk met de billen bloot gaat voor heel de wereld
Misschien was het naïef om te denken dat je anoniem al je vragen en overdenkingen op internet kunt zetten, maar ik had vrij veel over mezelf en onze situatie geschreven.
Nou ja, lang verhaal kort maken: een oud-collega heeft een google op mij los gelaten en is met een omweg achter mijn loginnaam gekomen, en als je gaat zoeken met die naam... Bingo, heel kiki haar privé is na te lezen. Eerst balen, dan boos, maar uiteindelijk waren er toch geen schokkende geheimen naar boven gekomen, hooguit een paar genante details

Oeh, veel langer verhaal dan ik had verwacht, maar waar het op neer komt: voor TV zou ik misschien wel mee willen doen, mochten we nog een 3e krijgen. Wie weet bij de bevalling? Al is de kans op een keizersnede 100% de making of houden we maar lekker privé

Groet van Kiki

 

Ik zou niet op tv gaan, voornamelijk omdat ik voor de klas sta en niet zou willen dat leerlingen het ook allemaal meekrijgen. Ik heb wel leerlingen die hebben gevraagd of ik kinderen wil, en dan geef ik aan dat ik dat in de toekomst wel zou willen...
Directe familie en vrienden weten dat wij een grote kinderwens hebben en gestopt zijn met de pil. Voor de meesten hou ik het nog op "we zien wel wanneer het komt" en mijn moeder en drie goede vriendinnen weten dat het niet zo snel gaat als we gehoopt hadden en er veel mee bezig zijn. Vind het wel heel fijn om af en toe mijn hart even te kunnen luchten als ik bijvoorbeeld weer ongesteld ben geworden....

 

op tv gaan gaat voor ons persoonlijk niet ff iets te ver, maar toen ik de positieve testen in handen had, kon ik het echt niet voor me houden.

dat zal ongetwijfeld ook zijn gekomen doordat we zolang bezig zijn geweest in tegenstelling tot de andere zwangerschappen die we wel "stil" hielden tot we over die "gevreesde" periode heen waren....

openheid, prima op tv nee niet voor ons in ieder geval.

 

Op tv zou ik ook niet willen.

We hebben wel aan mijn schoonouders en ouders verteld dat we voor een kleintje gaan en ook mijn beste vriendin weet het.

In hoeverre ik het geheim houd als het eenmaal zover is? Geen idee. Mijn gevoel daarover verandert elke week. Dat zullen we wel zien als het eenmaal zover is. Ik denk (nu) dat ik mijn schoonouders het direct zou vertellen en misschien dat ik nog iets langer wacht om het aan mijn ouders te vertellen. En natuurlijk mijn beste vriendin, die bel ik gelijk. Zij leeft zo heerlijk met mij mee, ik zou het goeie nieuws direct met haar willen delen. Maar de aller, aller, allereerste die hoort van mijn positieve test is natuurlijk mijn vriendje!

 

Zelf vind ik het persoonlijk heel vervelend als "wildvreemden" allerlei persoonlijke vragen aan me stellen. Een collega vroeg me laatst of de zwangerschap "gepland" was. Wat gaat háár dat nou aan?

Ik vind het echt super als anderen er wel heel open over zijn en dat ben ik zelf ook naar goede vrienden. Alleen vind ik al die schaamteloze vragen véél te vrijpostig en daar voel ik me helemaal niet prettig bij.

Ik probeer er zelf ook op te letten dat ik dit soort vragen niet aan mijn vriendinnen etc stel, tenzij ik zeker weet dat zij dit oké vinden.

 

Half half denk ik. Ik had niemand verteld dat ik gestopt was met de pil. Dat vind ik iets voor ons tweetjes, anders krijg je elke maand de vraag 'en?'.

Toen ik overtijd was logeerde ik een weekje bij m'n moeder, ik heb niets gezegd.

Maar toen de test positief was zijn we het wel gelijk aan beide ouders gaan vertellen.

Met 9 weken wist iedereen het, ik kan dat niet voor me houden hoor, bovendien was ik echt supermoe en ging altijd heel snel weg op m'n werk. Ik was ook blij toen ik me versprak, want ik voelde me best schuldig dat ik steeds zo vroeg wegging. Toen begreep iedereen het.

Als het zwanger worden niet makkelijk was gegaan was ik daar denk ik wel heel open over geweest. Dan begrijpt iedereen je ook als je het niet opbrengt om met andere zwangeren mee te leven enzo.

Ik ga met dat soort dingen niet op tv. Dat vind ik een beetje te ver gaan, maar ieder zijn ding hoor!

Linda

 

wij zijn er ook heel open in.
Al moet ik zeggen, dat ik persoonlijk er niet op tv mee zou willen komen. Dat gaat voor mij te ver.
Maar wij hebben vrij vlug aan iedereen vertelt dat ik weer zwanger was, en nu hebben we ook aan iedereen vertelt dat het weer een meid wordt. Dat hebben we bij de vorige zwangerschap ook gedaan.

 

Wij zijn wat terughoudender daarin. Op tv al helemaal niet, omdat het iets tussen ons is, iets heel intiems. Nadat ik gestopt was met de pil, hebben we dat ook even stilgehouden. Pas na een maand ofzo heb ik dat aan de eersten verteld. Nu maak ik er geen geheim meer van, hoor. Ik ben wel heel open over hoe wij ermee omgaan: spontaan, afwachten, geen gereken, en we zien wel wanneer 't komt. Als ik een positieve test in handen heb willen we ook even wachten met dat bekend maken tot in de derde of vierde maand ofzo, denk ik. Het is natuurlijk wel afhankelijk van wanneer je een buikje krijgt en soms zijn er dingen waardoor je het gewoon niet geheim kúnt houden. Dan wordt het wel een ander verhaal.
Als het bij ons niet zou lukken zouden we onze ouders daar vrij snel van op de hoogte stellen denk ik. Ik zou er wel open over zijn als we in de MMM zitten, denk ik.

Mijn man is er minder open over dan ik. Tegenover zijn collega's verteld hij echt niks, hoewel zij best nieuwsgierig zijn of we al dan niet voorbehoedsmiddelen gebruiken. Mijn man laat zich er niet over uit. Maar over dingen als vertellen of we een kindje verwachten, maken we wel afspraken of we dat wel of niet al vertellen.

 

ik zou er zelf ook wel aan willen meedoen van mij mogen ze het allemaal weten. Maar ben al zwanger dus aan mij hebben ze niks
Wanneer begon het eigenlijk oktober of november?

 

onze beste vrienden en mijn moeder en zus weten wel wanneer wij graag een tweede zouden willen. Ik zou als ik zwanger zou zijn van de tweede ook niet meer wachten met vertellen aan de vrienden tot de twaalfde week. Ik weet zeker dat als het mis zou gaan we ook graag ons verhaal kwijt zouden willen.

Als het niet zou lukken denk ik dat ik daar ook wel open in zou zijn, vrienden van ons zitten al twee jaar in de mmm en hebben dit pas recent verteld, met als gevolg dat ze het zichzelf heel moeilijk hebben gemaakt.
Dus ik denk dat het makkelijker is in dat geval er open over te zijn.