Hallo allemaal, ik weet dat dit onderwerp al een keer de revue is gepasseerd, maar ik moest toch even mijn verhaal kwijt en vroeg mij af of er meerderen zijn die zich hierin herkennen? bij de 20 weken een aantal weken geleden werd bij mijn dochter een te kleine buikomvang gevonden (onder de schaal, dus P<3), schedelomtrek was laag-normaal en dijbeenlengte gemiddeld. Omdat er een discussie over de termijn was (2 verschillende termijn uitslagen bij termijn echo en later nekplooimeting) heeft het 2 weken geduurd voordat mijn verloskundige ivm collega's de termijn terugschoof en mijn kind dus echt te klein was. Nu heb ik vandaag een GUO (gespecialiseerde echo) gehad in het UMC WKZ en die was goed, behalve de te kleine buikomtrek. Zoals het er nu uit ziet heb ik een lange, dunne dochter. Omdat de placenta goed lijkt te functioneren denken en ze lange benen heeft denken ze niet dat ze 'gewoon' dun is maar dat er mogelijk meer aan de hand is, zoals bv. infecties (met name CMV of toxoplasmose) dan wel chromosomale afwijkingen. De combi test was 1 op 5000 voor trisomie 13,18 en 21 dus klein. Na mijn afspraak heb ik bloed laten afnemen voor virus serologie. Vrijdag wordt mijn 'geval' besproken in interdisciplinair overleg. Ik las in een eerdere topic dat er meerdere dames waren die een 'te dun' kindje hadden maar wel een goed functionerende placenta. Ik heb dan ook veel behoefte aan mensen die hier ervaring mee hebben en gewoon een gezond kind hebben gekregen. Ik krijg namelijk het gevoel alsof het niet meer een optie is dat onze dochter gewoon gezond zal zijn. Onze oudste dochter was bij haar geboorte 52 cm en 4200 gr en daarom vinden ze in het zh de groeiachterstand des te verdachter.....
ja mijn oudste dochter woog bij 40 weken en 4 dagen 2180 gram maar was verder helemaal gezond ze was lang maar tenger en nu is ze 11 jaar en ze is nog steeds een tenger meisje. Dus het is echt niet erg als ze klein zijn hoor als ze maar gezond zijn.
hier ook een lange meid , met een klein buikje .. die loopt nu f ruim een week achter. maar volgens mij kan dat geen kwaad
Zelf geen ervaring, maar een kennisje van ons, daarvan was de oudste 8,5 pond. De jongste had steeds een groeiachterstand en zou dus niet gezond zijn. In ziekenhuis bevallen met een heel team stand-by om direct in te kunnen grijpen, maar dat bleek helemaal niet nodig: de dame was klein, maar kerngezond! (uit mijn hoofd 47 cm en 5 pond en een beetje). Weet je hoe dik de navelstreng was bij je oudste en hoe dat nu zit? De dikte van de navelstreng maakt namelijk nogal uit in hoe doorspekt ze zijn.... Dat was bij die kennis dus ook zo: hun zoon een dikke navelstreng, bij hun dochter gewoon veel dunner. Ik had bij mijn dochter een dikke navelstreng en nu weer, dus op basis daarvan verwachten ze dat we wel weer een dikkerdje op de wereld gaan zetten, (Thirza was 4330 bij 53 cm).
@rozemarijke, ik weet eigenlijk niet hoe dik de navelstreng was. Ze hebben doppler metingen gedaan om de kwaliteit van de placenta & navelstreng te meten en die waren iets onder gemiddeld (P<50) maar gewoon binnen de normale variatie zeg maar. Het is jammer dat ik de 20 weken echo van mijn oudste dochter niet kan vinden, dan kon ik zien in welke P-waarde haar buikomvang was. Gelukkig! werd ik vanmorgen gebeld met goed nieuws: er zijn geen tekenen van infectie in mijn bloed te vinden en dus hoef ik me vooralsnog voor congenitale infecties geen zorgen te maken. Ik moet nu elke week voor doppler en elke 2 weken voor een groeiecho. Misschien wat overkill allemaal, maar nu ik weet dat ze in ieder geval uitgaan van een gezond kind ben ik niet meer zo ongerust!
Goed dat ze het in de gaten houden, en misschien even bij je gyn dan navragen hoe het zit met percentages bij dit soort 'gevallen'? Want het hoeft idd niks te zijn, maar kan wel. En vanwege dat 'kan wel' houden ze je in de gaten. Zo ben ik nu extra gecheckt op zwangerschapssuiker, vanwege Thirza's hoge geboortegewicht, omdat het nu eenmaal kan zijn dat daar het gewicht vandaan komt, en in dat geval moet je er wel wat mee. Is ook deze keer bij mij niet aan de hand, en Thirza had ook grote handen en voeten, (heb van de week de foto's eens terug zitten kijken, maar ze was echt groot! ), dus haar gewicht paste daar ook wel enigszins bij, en bij die dikke navelstreng dus. Maar schrijf al je vragen vooral op, zodat je ze bij de gyn niet vergeet te stellen en die je gerust kan stellen ook!
Mijn oudste dochter Amy was bij haar geboorte 52 cm en 4200 gr, vergelijkbaar met jouw Thirza dus. Ze hebben bij mij 1x de suiker geprikt en daarna uiteraard niet meer, gezien de groeiachterstand van nr 2 Ik heb nog wel gevraagd hoe vaak ze dit soort varianten zien, maar heb toch noch toe alleen arts-assistenten gezien en daar kan ook niet van worden verwacht dat zij al veel ervaring hebben. Eigenlijk weten ze gewoon niet zo goed waar ze tegen aan kijken. Je zou denken, met al die 20 weken echo's, dat de variant lange benen, redelijk groot hoofd en kleine buikomvang toch wel vaker voorkomt. Nou ja, in ieder geval geen grote onderzoeken meer, alleen maar vervolgen. Daar ben ik wel heel bij mee
In het ziekenhuis zien ze wel meest problematische zwangerschappen he? Een VK ziet veel meer de echte dwarsdoorsnede van zwangerschappen, dus die zal eerder dit soort 'variaties' tegenkomen, waarbij er verder geen enkel probleem speelt. Hoe is jullie bouw? Want dat speelt ook mee natuurlijk. Thirza was qua geboortegewicht enzo een totale verrassing, want manlief en ik zijn 1.75 en 1.72 met beiden een slank/gemiddeld postuur. Hier was het dat Thirza binnen 2 dagen 350 gram afviel, en vervolgens 3 weken rond die 4 kilo bleef schommelen. 20 gram erbij, 30 eraf, 40 erbij, 20 eraf: dat soort dingen. Deden VK en kraamhulp toen heel moeilijk over, maar achteraf denk ik dat ze die tijd nodig heeft gehad om in de goede verhouding te komen: slank voor haar lengte, (want lengte bleef op bovenlijn, gewicht op gemiddelde. Rond 9 maanden zakte ze terug naar gemiddelde lengte en ondergemiddeld gewicht: meer passend bij ons postuur ). Dus ik zou eea vooral ook wel proberen te zien bij hoe jullie zelf gebouwd zijn
klinkt heel herkenbaar, Amy was dan wel groot bij de bevalling maar vond al snel haar eigen groeilijntje waar ze dan vervolgens iedere keer van afweek en dan er weer naar toe groeide. Nu is ze een slanke peuter met een onder gemiddelde BMI die de CB arts eigenlijk graag ziet. Ik ben 1.71 m en mijn man 1.78 m en ik was vroeger heel slank en mijn man tot hij het bier ontdekte ook
En als je dat dan bekijkt, zou deze kleine de lengte en bouw van je man kunnen hebben dus? Moet ze later maar wel het bier laten staan dan....
haha, ik ga er maar van uit dat ze de bouw van mijn man (met uitzondering van zijn skeletafwijking) heeft. Je moet tenslotte ook kunnen genieten van een zwangerschap he? Zoals we er nu tegenaan kijken wordt dit de laatste, dus het zou zonde zijn als ik in de rats heb gezeten en er een prachtige gezonde meid geboren wordt vervolgens!