Ja, het zal ook een groot deel de hormonen zijn maar ik word soms zo overmand door emoties. Vragen als: "kan ik dit wel" "ben zo bang voor bevallen" "komt alles op zn pootjes" Mijn contract is niet verlengd, huis van mn vriend is nog niet verkocht etc etc. Als ik relativeer denk ik...Wat een luxe...We hebben twee huizen en kunnen het bekostigen. Een ww uitkering na nonstop 11 jaar werken is echt geen schande en daar komen we makkelijk met zn tweeen overheen maar als ik dan weer ff mezelf laat meeslepen zit ik alleen maar zorgen te maken... Herkennen jullie dit?
hier hetzelfde hoor meis, alleen ben ik dan een stuk verder dan jou haha ik krijg nu pas een beetje de 'zenuwen' over hoe het straks allemaal gaat hoe het gaat bij de bevalling, hoe ik het ga ervaren, hoe ik met de pijn om zal gaan en hoe het straks is om met die kleine thuis te zijn kan er af en toe zo in op gaan dat ik er de kriebels van krijg en me helemaal mee laat slepen hahah geniet nog even lekker van je prille zwangerschap, iedereen zei tegen mij de laatste loodjes duren zo lang maar ik vind de weken voorbij vliegen! xxxx
Heel herkenbaar hoor, vragen als ben ik wel ene goede moeder, kan ik het allemaal wel, en angst voor het bevallen...Vervelend he.
Hier ook heel herkenbaar hoor! In het begin ben ik echt ziek geweest van alles "wat er nog geregeld moest worden". Het is heel raar, maar zodra je zwanger bent zie je opeens elk klein dingetje dat je nog niet op orde hebt. Zelfs nu (38 wk) kan ik nog liggen twijfelen 'snachts of het allemaal wel zo slim is, zo'n kind. Ben ik er wel klaar voor? Ben ik zelf niet nog veel te veel kind (ben 30, maar goed..)? Troost je maar met de gedachte dat je dit soort angsten hebt juist omdat je een goede moeder zal zijn. Als al die dingen je koud lieten, zou het veel erger zijn!
Heel logisch hoor meis, en die vragen zullen straks veranderen in andere vragen zodra je kleine uk is geboren, groter groeit etc. Ik denk ook dat dat je juist een goede moeder maakt, omdat je inspeelt op je gevoel en wat beter is en wat je beter niet kan doen.
Ik heb het ook nu pas voor het eerst. Eigenlijk nadat de rare dromen begonnen. "kind vergeten, kind laten vallen" Echt ontzettend nare dromen, die mij aan het denken zetten. Gelukkig is mijn man heel nuchter en stelt me gerust!
Heel herkenbaar, die angsten horen er toch echt bij. Ik kon er soms ook helemaal van in paniek raken! En dan is dit m'n tweede! Dus ik dacht echt dat ik gek werd... Maar nee dus! Een zwangerschap duurt niet voor niets negen maanden, dan heb jij als a.s. moeder ook de tijd om er aan te wennen. Maar sommige krijgen juist die angsten bij de laatste loodjes (zoals o.a. ik), hoe dan ook; het hoort erbij! Succes!
Hier ook wel last van 'angsten' hoor.. jaren gaat het hier goed.. maar ben dan ineens bang dat we het huis kwijtraken (geen reden voor), ik geen baan meer heb (loopt geen contract af ofzo), of ik wel een goede moeder wordt, of het allemaal wel zo'n goed idee is.. En een minuut later kan ik al met mn gedachten bij de babykamer zitten.. heel apart, denk dat het normaal is hoor, beetje angst voor wat er komen gaat, je wilt immers je kindje een stabiele situatie bieden en dan ga je ineens na of alles wel zo goed is als je het nu hebt.
Hihi, dacht dat ik de enige was die zo aan het piekeren is. Ik durf met niemand te praten over deze gevoelens, maar begrijp dus dat jullie hetzelfde ervaren. We worden (zijn) uitstekende moeders!
Zolang we zo nu en dan twijfelen aan ons zelf, zijn we alert in wat we doen, en dat is niet verkeerd toch. Als we zouden zeggen dat we perfect waren dan denk ik dat we toch echte en verkeerde pet hebben opgezet. Die dromen vond ik trouwens ook heel naar... dan werd je smorgens gewoonweg broerd wakker.