Soms heb je van die dagen dat je het liefst in bed was blijven liggen... Vandaag een echte rotdag alles ging mis en liep niet lekker. Ik moet veel op een meisje van dezelfde leeftijd als mijn zoontje van2,5 passen, haar moeder is langdurig ziek. Vanmorgen begon het al met het ophalen van die twee op de peuterspeelzaal. Ik moest iets eerder komen omdat mijn zoon naar de KA moest. De juf kwam al op mij af om te vertellen dat mijn zoontje vandaag niet op zijn best was en twee kindjes had gebeten. Ik voelde mij hier echt lullig en schuldig onder. Vervolgens met de twee peuters naar het ziekenhuis. Ze braken de boel af gillen, rennen, schreeuwen. Ik probeerde kalm te blijven maar het ging niet. Gesprek met de ka liep uit tot een half uur, het gesprek met ging ook niet echt lekker en mijn zoontje moest naar de priklab omdat de ka het een en ander niet vertrouwde.. Ook kreeg ik het vermoedde dat de ka ook niet echt blij was met de situatie en gillende kinderen. Tel daarbij op dat ik hartstikke doof ben en mijn gehoorapparaten dat gegil niet aankunnen. Afijn vervolgens naar de priklab waar wij 20 minuten moesten wachten, het hek was van de dam. Kinderen waren moe en onhandelbaar, mijn lontje werd steeds korter.... Ik voelde mij zo rot onder hoe het gesprek is verlopen met de ka, zal ik hem morgen bellen om het toe te lichten of zal ik het even afwachten?
Zou ik niet doen, de ka zal dit vast wel vaker hebben gezien en grote kans dat hij t morgen weer vergeten is. Lekker op de bank liggen met een dekentje, tv kijken of een boek lezen. Of lekker vroeg naar bed gaan.