Het is bij mij allemaal een beetje anders, maar ik moet het toch even kwijt. Ruim drie jaar geleden zijn mijn vriendin en ik begonnen met proberen zwanger te worden van ons tweede kind. Zij heeft ons eerste kindje gedragen en nu was ik aan de beurt...dachten we. 2 1/2 jaar later, na 6 KID, 6 IUI, 3 ICSI-pogingen en heel wat terugplaatsingen stonden we nog steeds met lege handen. Gelukkig kregen we van het ziekenhuis nog een aantal pogingen zodat mijn vriendin het nog eens mocht proberen. En eindelijk na 3 jaar hadden we gisteren een positieve test. De eerste test die we deden was niet positief, maar we geloofden dat niet (dat ding was ook al heel oud). We hadden nog een digitale clearblue test liggen en die hebben we gedaan en die was dus hartstikke positief. Nu lopen we met een heerlijk geheim rond en kunnen haast niet wachten tot we onze dochter kunnen vertellen dat ze grote zus wordt. En het mooie is, al die jaren hebben we deze maand overgeslagen omdat we niet wilden dat ons volgende kind rond de verjaardag van onze dochter zou worden geboren en nu is mijn vriendin precies een week voor de verjaardag van onze dochter uitgerekend. Het heeft blijkbaar zo moeten zijn. En hoewel ik niet zelf zwanger ben, voelt het wel alsof mijn vriendin zwanger is van het kindje dat ik niet kon krijgen.
Wauw gefeliciteerd, wat een bijzonder verhaal! Ik kan me je gevoel van 'het heeft zo moeten zijn' goed voorstellen, evenals het gevoel dat je vriendin nu het kindje draagt dat jij niet kon krijgen. Heel veel geluk gewenst, geniet ervan samen!!
Bijzonder verhaal! Dat het je niet gelukt is, maar dan toch op zo'n manier wel... Hartstikke proficiat!! Geniet ervan samen!!
Wat bijzonder dat ze dan precies vlak voor jullie dochter uitgerekend is. Wat jammer dat het niet voor jou heeft mogen lukken, maar wat heerlijk dat jullie nu samen weer een wondertje mogen verwachten. Gefeliciteerd!