Alleen mijn man (afegezien van medisch personeel). Ik moet er niet aan denken dat er nog iemand anders bij zou zijn. We hebben de bevalling ook zolang mogelijk stil gehouden, echter moest na een aantal uren de hond een keer uit, en hebben we mijn moeder ingelicht.
Ik had afgesproken met mijn moeder en schoonmoeder dat die erbij mochten zijn (en mijn partner natuurlijk) maar toen het eenmaal puntje bij paaltje kwam heeft mijn vader het er met mij overgehad en heb ik besloten alleen met mijn man te zijn,ik moet er wel bij zeggen dat mijn bevalling 80 uur duurde en ik 3 dagen met wee opwekkers lag en echt uitgeput was en me zelf onbewust tegenhield. Was dat niet zo geweest hadden ze gewoon aanwezig geweest,de aankomende bevalling doe ik weer met mijn man alleen bewust
Alleen hubbie (en gyn, verloskundige en wat verpleegsters) Ik vind dit echt iets van ons samen en hoe lief onze (schoon)moeders zijn, ik zou ze echt niet bij mn bevalling willen hebben en ik denk ook niet dat zij er op zitten te wachten om er bij te zijn
De eerste keer mijn man en mijn moeder en deze keer ook. Mijn schoonmoeder heeft wel gevraagd of ze erbij mocht zijn, maar dat zie ik niet zitten. Ik voel me bij haar niet zo op mijn gemak.
Mijn man en allebei mijn ouders. Mijn man en ik vonden het allebei erg fijn dat mijn ouders er ook bij waren. Extra ogen, handen en steun. Ik wilde niet alleen zijn en vond het erg prettig als iemand tijdens een wee op de maat van het puffen in mijn hand kneep . Zo konden ze afwisselen en was het voor mijn man ook fijn dat mijn ouders er bij waren. Dan kon hij ook eens naar de wc enzo. Bovendien konden mijn ouders mij beter lezen en afstemmen wat ik nodig had dan personeel van het ziekenhuis. Deze keer heb ik ze weer gevraagd om er bij te zijn.
alleen mijn man (en bij de 2e een heel batterij aan noodzakelijke mensen). Moet er niet aan denken iemand bij me te hebben...
Wat valt onder de bevalling? Bij beide keizersnedes is mijn man niet bij me geweest in de OK. Hij kon er niet tegen en is op de gang blijven wachten tot hij het huiltje hoorde en is daarna met onze dochters meegegaan met alle controles. Bij de oudste was het echter een spoedkeizersnee na 24 uur in het zh en al die tijd heeft hij me wel bijgestaan. Dus als dat bij de bevalling hoort, dan was bij de oudste mijn man, ok-team en het verpleegkundig personeel en bij de jongste (geplande ks) alleen het ok-team en het personeel.
Ik werd ingeleid, mijn ouders waren er bij toen ik nog een beetje beschaafd in de kleding lag zeg maar en mijn tante en mijn man. Mijn moeder had mijn tante gebeld om te zeggen dat is was opgenomen, ik vond het toen niet erg, maar nu wil ik niet dat ze mensen gaat bellen. Ik wil er nu alleen mijn man bij. Toen ik 8 cm ontsluiting had, en ik echt op dat moment ver heen was, kwam mijn zus nog binnen en mijn zwager wilde ook mee naar binnen, mijn moeder heeft hem tegengehouden want hij is vrij druk. Mijn zus stond te huilen dacht echt dat ik heel erg ziek was enzo, ik heb gezegd ik ben gewoon hard aan het werk en weet waar je aan begint als je ook kinderen wil. Zij is toen weggegaan en samen met man en medisch personeel ben ik kort daarop bevallen. Nu weten mijn ouders dat ik ga bevallen omdat mijn oudste daarheen gaat, of als het snachts is komen zij hierheen, maar mijn moeder mag nu niemand bellen, ze horen het allemaal wel als het er is. Ik heb ook duidelijke afspraken daarover nu, wij bellen als het er is dan komen ze met mijn oudste naar t zh, die mag dan even eerst bij ons komen kijken. Daarna mijn ouders, daarna bellen we pas zussen en schoonouders. Die wil ik helemaal niet in de buurt haha, vorige keer kwam ik gedouched van de verloskamer, en zat ik op bed mijn haar te kammen, en het eerste wat ik hoorde was mijn schoonmoeder die zei ow mevrouw moet eerst dr haar nog kammen. Ik kon dr wel schieten. Dus nu gebeurt het op mijn manier in alle rust en in de volgorde die ik wil. Ik ben degene die het zware werk doet, dus ik bepaal!
Hier ook alleen mn vriend, ergens heb ik wel getwijfeld om mn moeder erbij te hebben, vriendlief was er ook van overtuigd dat ik allen naar haar zou luisteren enzo (omdat toevallig zn zusje zo was?! ) ik heb m toen uitgelegd dat dat onzin was en ik wilde gewoon alleen hem erbij, ons momentje! En ik weet dat hoewel mn moeder t wel mooi of leuk zou vinden ze t ook verschrikkelijk zou vinden om mij pijn te zien lijden en als t dan lang duurt wordt mn pa ook nog bezorgd enzo.. (als die alleen is heeft die t erger, als mn ma bij m is heeft zij t erger en is hij ineens de nuchtere ) nee ik ben al iemand die me groot gaat zitten houden maar dat zou ik dan NOG erger hebben.. We doen t gewoon weer samen met hopelijk weer zon geweldige VK en verpleegster en dan wordt daarna iedereen gebeld Moet alleen vriendlief nog overtuigen dat ik t misschien ook wel fijn vind als eerst mn ouders met de kleine man komen en daarna de rest pas (lees: schoonouders en schoonzusje) maarja.. dat zien we dan wel!
dit word mijn eerste bevalling en ga het met mijn partner en moeder doen. schoonmoeder wil er ook graag bij zijn maar zie ik niet zitten. partner vind het ook fijn als mijn moeder erbij is heeft hij ook wat meer rust.
Hier me ouders en natuurlijk het ziekenhuis personeel. Me pa alleen tijdens de weeen kon hij fijn in me rug duwen toen ik mocht persen is alleen me ma gebleven en me pa is naar de gang gegaan. We hadden beide geen fijn gevoel dat hij dat zou zien.
Hier gaat alleen mijn man erbij zijn. Mijn moeder zou er misschien wel bij willen zijn, maar die valt haar hele leven al flauw als ze ziet dat 1 van ons (de kinderen) pijn heeft, dus lijkt me niet zo'n strak plan.
Alleen mijn man, had absoluut geen behoefte aan iemand anders. De arts en verpleegkundige waren ook alleen aanwezig op het moment van persen, had daar voor de rest ook geen trek in. Mijn man en ik hebben haar samen verwekt en zorgen er ook samen voor dat ze eruit kwam (manlief heeft haar aangepakt en geholpen helemaal geboren te worden)