Mijn man zijn grootouders hebben mij zelfs nog niet eens proficiat gewenst! Zijn oma zei vorige week enkel: amai, je bent al verdikt hoor, je gaat moeten opletten. Terwijl ik 6kg ben afgevallen door misselijk te zijn Ik heb mij er al bij neergelegd dat zij gewoon nooit enthousiast zal zijn en ik trek het mij dan ook niet aan.
Misschien dat er inderdaad iets speelt bij de schoonzus. Toen vrienden groots bekend maakte dat zij zwanger waren, was ik ook niet blij (Was toen zelf nog niet zwanger en zij wisten dat we ermee bezig waren, ivf etc.). Nu ga ik het zelf binnekort op mijn werk vertellen, maar weet dat een collega ook bezig is. Dus ga het haar eerst netjes persoonlijk vertellen, dat vind ik wel zo netjes.
Hier helaas ook niet heel positief Ik ben 43 en kreeg daarom veel commentaar En een tweede zoon, waardoor mijn schoonmoeder zei Jammer he geen meisje Ik voel mij ontzettend gezegend dat ik nog een gezond kind mag krijgen Mijn zoon van 3 kreeg ik op mijn 40ste Ik was even boos maar denk nu, laat maar zitten. Ik krijg mijn tweede zoon.
Vind dat er bij zo'n 'toneelstuk' alsnog blij gereageerd kan worden! Zo'n nieuws is toch prachtig? Ik hou zelf ook niet zo van ballonnen geprik en blij gedoe maar dat moet ieder voor zich weten. Hoe mijn schoonzus/zus/vriendin of collega het ook bekend zou maken ik zou toch enthousiast reageren. Daarom vind ik het ook erg vervelend voor je TS dat het zo is gelopen.
Hier een 2e op komst(8 weken zwanger). Ik was al snel niet lekker van de hormonen, dus we hebben ook vroeg verteld aan naaste familie. Iedereen was blij. Maar de reacties van (schoon)ouders vielen ook wel weer tegen, ze waren blij maar gelijk reageren van; er kan nog van alles gebeuren.... Nou ja zeg! lekker positief! ben allang blij dat het gelukt is, en daarbij, zelfs ná de geboorte kan het nog fout gaan. Waarom reageren mensen toch zo? dat wil je toch niet horen als je goed nieuws hebt? Jij heel erg gefeliciteerd!! en van je schoonzus, mss idd een reactie omdat zij ook nog graag een kindje willen? mss kun je er eens over praten.
Hier dus exact hetzelfde; je moet je er niet op verheugen want er kan nog van alles misgaan en dan zitten we hier straks met twee huilende mensem😡😡😡 no way dat ik mijn schoonouders verder op de hoogte ga houden
Hier wist iedereen in onze omgeving dat wij nog een enorm grote kinderwens hadden... Na 6 jaar vruchteloos proberen zijn we in de bovenste hemel dat dit wonder nog zal komen. Onze familie was helemaal in de wolken en superenthousiast. Van Vrienden en collega's kregen we snel de opmerking dat er toch wel een heel groot verschil zit tussen de oudste en de baby (11jaar).. dit steeds let een ondertoon van: "hmmm is het mss een ongelukje??" Maar zij waren ook al heel snel heel enthousiast. Mijn man wou deze keer niet vertellendat wij via ICSI zwanger werden waardoor ik telkens de drang voel om me te verdedigen dat dit beebje zo ontzettend welkom is en zo verwacht.. Nu was m'n schoonmama van de eerste seconde enorm maar echt enorm enthousiast.. tot enkele weken geleden. Toen wij de mededeling deden dat we ervoor gekozen hadden om schoonzusje tot meter te bombarderen.. Toen is er blijkbaar bij haar iets gebroken. Ik krijg geen berichtjes meer hoe het met de baby en mij gaat.. zelfs wanneer we elkaar zien, vraagt ze niet naar de zwangerschap.. En dan moeten we binnen enkele maanden nog vertellen dat het terug een meid wordt.. Zij hoopt heel hard op een kleinzoon.. Ben bang dat er nog minder interesse voor dit kleinte zal zijn(in hoeverre ze nog minder geïnteresseerd kan zijn :-/ ) Het doet me echt enorm veel pijn maar ik (en mijn man) staan 1000% achter onze keuze van schoonzusje en als zij het hier moeilijk mee heeft en dit afreageert op de interesse van haarfijn dit beebje is dat dan maar haar verlies denk ik dan.. :-/
Jammer dat het je is tegengevallen. Bij mij is het ook allemaal niet zo leuk verlopen hoor. Eerste zwangerschap was ongepland, maar mijn familie reageerde grotendeels positief. Voor de rest kreeg ik vaker de vraag of ik "het" wel wilde houden. Nou ja, ik was dolgelukkig dus dan is dat idd niet leuk, als andere mensen "niet zo enthousiast" reageren op het nieuws. Tweede zwangerschap reageerde mijn familie heel positief en blij. Mijn vriend had het ook al heel snel tegen zijn ouders verteld. Onze relatie is vlak erna verbroken. Maar ik heb helemaal niks van zijn ouders gehoord. Geen felicitatie, geen vraag hoe het met me gaat, niks. Terwijl ze wel gek waren op mij en hun eerste kleinkind (mijn zoontje). En nu ben ik bijna 19 weken en heb helemaal geen contact meer met ze. Vind het superraar. Overigens de eerste zwangerschap ook helemaal niks van ze vernomen. Sterker nog, de eerste ontmoeting met hun was toen ze op kraamvisite (!!!!) kwamen toen m'n zoontje nog geen dag oud was. Lijkt wel een herhaling van 4 jaar geleden dus voor mij. En van mij hoeft het ook niet meer, zou ze eigenlijk ook niet meer op kraamvisite willen ontvangen als de tweede geboren is! Oh ja en krijg ook weer van sommige mensen de vraag of ik het nog wel wil houden (vanwege relatieproblemen). Pffff. Hoe dan ook, geniet van je zwangerschap, en je familie draait nog wel bij.
Van harte gefeliciteerd! De reactie hoeft niet aan jou te liggen, soms speelt er meer. Wij zijn nu 28 weken en 2 dagen en kregen destijds met het aankondigen van iedereen hele leuke reacties, alleen viel het van mijn ouders nogal tegen.. (Moederlief die begint met de vraag of het gepland was) Na dik 4 jaar samenwonen, trouwen op aankomend 1 november en mijn leeftijd 21 jaar lijkt het misschien wat anders dan anderen. Ik zou me er niks van aantrekken en lekker van het geweldige babynieuws gaan genieten samen