Geen idee of het normaal is hoor, maar mijn meid is altijd zo ontevreden. Ze is enorm snel boos, huilerig, driftig. Ze hangt de hele dag aan mijn been en gilt en schreeuwt als ik haar niet oppak. Alleen spelen kan of wil ze niet. Ze is enorm onrustig. Ze heeft geen geduld voor haar fles bijvoorbeeld en als ze eet moet de tv aan anders weigert ze. Alles hebben we al geprobeerd, want ik ben er absoluut geen voorstander van om met de tv te eten, maar ze doet het gewoon echt niet. Ze duwt de lepel weg, gooit het op de grond, krijst en schreeuwt. Zodra de tv aanstaat eet ze zonder morren. Ook in de wandelwagen wil ze niet, na tien minuten wordt ze boos en wil ze eruit. Hetzelfde in de auto. Ik word er echt moedeloos van, momenteel hangt ze onder tafel aan mijn been te krijsen, maar ik probeer haar nu even te negeren. Kijken of dat helpt. Want oppakken is ook niet goed, zodra ik haar pak wil ze weer op de grond, en als ik haar neerzet is het ook niet goed, dan wil ze weer omhoog. Ik zie haar gewoon zelden lachen, ze heeft nooit plezier in iets. Ik denk dat ze 95% van de tijd wel chagrijnig is. Is dit normaal, hebben meer moeders dit met hun kindjes?
Wow, dat lijkt me heel heftig. Mijn zoontje is bijna even oud, maar die is eigenlijk nooit boos of sjaggie. Zou ze ergens pijn hebben ofzo? Heb je al met het CB overlegd? Heel veel succes ermee!
jeetje wat vreselijk. kan je nog wel van haar genieten? mij lijkt dat heel moeilijk. is ze altijd al zo geweest of is het van de laatste tijd? hopelijk is er snel een oplossing voor haar gedrag. ik heb er geen ervaring mee ,Esmee is altijd vrolijk.
In hoeverre heeft ze een vast patroon over de dag? Alle kinderen hebben daar baat bij maar sommige wat extremer. Duidelijk noemen wat je gaat doen en dit ook consequent volhouden. Wel goed kijken in hoeverre het haalbaar is voor haar om vol te houden. Als ze na tien minuten in de wandelwagen gaat huilen, ga dan 5 minuten wandelen en beloon haar goed gedrag. Tja, ik weet het ook niet, misschien dat je daar wat aan hebt? Erg vervelend allemaal. Als ik lees dat het niet goed is als je haar oppakt en ook niet goed is als je haar neer zet lijkt het haast of ze op een negatieve manier aandacht probeert te vragen. Proberen de situatie's positief te houden, voor zover dat mogelijk is? Moeilijk hoor....heel veel succes er mee.
Zat er idd ook aan te denken dat ze misschien een strak en vast ritme op de dag moet hebben. Levi is dan wel een stuk jonger,maar merk al aan hem dat als wij afwijken van zijn gewende ritme hij ook chago en boos reageerd.
mijn dochter heeft ook van die buien, maar ze is wel meerdendeel van de dag vrolijk. Misschien dat het lopen eraan komt, of een andere lastige ontwikkeling. Voor het lopen was onze dochter bijna onhandelbaar.
Merel had het ook rond die tijd...... de 13 maanden sprong was begonnen. Veel huilen, agressief, niks willen zeer opstandig, niet willen eten (wel met de tv aan net als bij jou) weinig drinken, slapen was een drama (veel akker en veel huilen) enz. Na een paar weken was het over.
Eigenlijk is het altijd al zo geweest. Voorheen toen ze alleen nog flessen dronk wilde ze ook nooit op schoot drinken, ze dronk alleen maar als ze op de grond of in bed lag en haar knuffel vasthield. Anders gewoon niet. Dat vond ik ook al zo vreemd. Op het kdv hadden ze zoiets ook nog nooit meegemaakt. Ik denk niet zozeer dat het aan ons ritme ligt, ik heb namelijk een vrij strak ritme. Ik ben altijd thuis als ze moet slapen, in de wagen slaapt ze namelijk niet. Ze heeft vaste tijden tussen haar slaapjes, alleen wordt ze de ene dag om 05.00 uur wakker en de andere dag om 06.00 uur. (ook al zo vroeg...) De tijden waarop haar volgende slaapjes zijn wisselen dus wel, maar dat is ook het enige. Verder gaat ze altijd om 19.00 uur naar bed. Ook geef ik haar eten op vaste momenten van de dag. In slaap vallen doet ze overigens prima, ik ga weg als ze wakker is en dan gaat ze zelf slapen. Maar wat ik ook zo jammer vind is dat ze nooit vrolijk wakker wordt en gaat spelen in bed, of brabbelen. Ze wordt altijd huilend wakker. Het duurt dan echt even voordat ze weer gezellig is. Toen ze heel klein was huilde ze soms wel 6 uur achter elkaar, maar dat was over nadat er verborgen reflux geconstateerd was en ze daar medicijnen voor kreeg. Een paar maanden terug ben ik een paar keer bij een osteopaat geweest omdat ik vermoedde dat ze idd pijn had met zitten vanwege het niet willen drinken op schoot of op schoot zitten en niet in de wandelwagen willen. Dat ging daarna wel beter, ze ging ook ineens veel meer doen, zitten en staan en stappen. Maar nu heb ik niet het idee dat ze pijn heeft, maar meer dat ze gewoon heel veel aandacht wil en enorm ongeduldig is. Op het kdv zeggen ze ook bijna altijd dat ze zo mopperig is geweest. Maar dat is thuis dus ook zo. Ik vraag me af of het in haar karakter zit of dat er iets is waarmee ik het aangenamer voor haar (en mezelf!) kan maken. Ik vind het zelf ook best zwaar zo moet ik zeggen. Dan hoor ik van anderen dat hun kindje zo vrolijk is altijd, en in de stad zie ik rustige baby's die gewoon lekker rondkijken. Dan ben ik best wel eens jaloers hoor. Van mijn vriend moet ik niet zo vergelijken met andere kindjes, maar ik kan er niks aan doen. Ik twijfel soms ook wel of het aan mezelf ligt. Doe ik zelf niet te druk, heb ik haar niet verwend door haar altijd te veel aandacht te hebben gegeven, moet ik haar juist meer aandacht geven? Ik weet het even allemaal echt niet meer.
Ik zou nog een keertje naar de Osteopaat gaan. Baat het niet dan... Voor de rest kan ik je helaas niet helpen. Veel succes!
Misschien wil ze meer dan ze kan en is ze daarover gefrustreerd. Als ze straks kan lopen of beter praten en wat meer dingen kan doen, kan het stukken beter gaan.
Sanne is ook wat chagarijniger als anders. Wil op schoot, wil niet op schoot. Zij dronk de 1e paar weken van haar leventje wel op schoot maar toen ze een maand of 3 was dronk ze alleen in de box of in haar bedje. Nu krijgt ze de fles in de box en houd daarbij haar knuffeltje vast. Hetzelfde als bij jou dus. Ik denk dat Sanne nu in een sprongetje zit, ze is snel boos als er iets niet mag en eet weer slecht. Ik heb eigenlijk geen tip voor je maar wens je wel veel succes!
Misschien een hele stomme vraag van mij, maar woon je in de buurt van een zendmast/telefoonmast? Onze buren hebben een kindje die totaal niet tegen die straling kan. Hij was daar zo gevoelig voor! Hun kindje was altijd boos, chagrijnig, driftig en zelfs onhandelbaar. Er is toen iemand geweest om de straling te meten, en die heeft toen apparaatjes geplaatst om de straling om te leiden. Het is nu een totaal ander kindje! Hopelijk heb je wat aan deze informatie, heel veel liefs.
ik merk dat de kleine van mij (huilt ook vrij snel) ontspand en geniet als ik haar masseer, daar geniet ze van (sinds zaterdag baker ik haar ook in)
Hoi, ik zou als ik jou was nog eens een keertje naar de osteopaat: kan best zijn dat er door groei toch nog iets niet helemaal lekker is komen te zitten... Als dat het niet is, heb je dat dan in ieder geval uitgesloten. Verder zou ik denken dat het ook wel eens met de 13-maandensprong te maken zou kunnen hebben.... Kijk eensd op www.oeiikgroei.nl, ze hebben handige tips (hier het boek in huis).
Ook ik zou zeggen, ga nog een keer langs de osteopaat. Misschien zit haar iets 'dwars' zonder dat ze daar al te veel pijn van heeft. Wij gaan woensdag voor de 2e x en merken dat onze meid wat relaxter is geworden. Niet dat ze vervelend was of veel huilde of zo hoor. Heeft het cb geen adviezen? Succes ermee!
Dat wat jij beschrijft, zie ik (en ook andere) terug bij het kindje van mijn nichtje. Hij is nu bijna 1,5 en elk kind heeft eigenlijk wel iets waardoor je moet lachen (acties-uitspraken-gezichtsuitdrukkingen etc.) hij heeft nog nooit iets gehad waardoor je moet lachen. Hij is nooit vrolijk, hij mag zeg maar alles maar toch gromt-jammert hij altijd, werkelijk altijd. Huilt of jammert hij nou omdat hij iets niet mag, of omdat hij pijn heeft of wat dan ook, maar nee, hij jammert altijd, waar dan ook. Wijzelf hebben het idee en dat hebben we haar ook gezegd dat er toch op de een of andere manier iets met hem is, en dat ze dit moet aangeven bij de huisarts, zij is verder geen andere kinderen gewent dus voor haar is dit gedrag van hem heel normaal, wij zijn tientallen andere kinderen gewent en wij zien dat dit gedrag gewoon niet normaal is (hoeft niet hetzelfde te zijn als bij jouw kleintje, ik betrek het nu even op deze kleine man) ik vind het zo triest om dat mannetje zo te zien, en kan me heel goed voorstellen dat jij ook niet weet wat te doen. Ik denk dat je niet anders kan dan de situatie voorleggen aan de huisarts, en eventueel een verwijzing vragen voor de kinderarts en dan horen wat zij ervan vinden? sterkte meid
ipv osteopaat en cb.. kun je natuurlijk ook gewoon eens langs de huisarts gaan. wellicht heeft die zoiets vaker gezien en een idee waar je het moet zoeken? lijkt me echt heel vervelend als je overal blije kindjes ziet.. maar je eigen kindje eigenlijk altijd nogal "depri" is je gaat je dan toch afvragen wat er aan de hand is denk ik ben wel heel benieuwd of ej de oorzaak nog vind anne druilt best wel regelmatig... maar "nooit vrolijk" is echt niet van toepassing... en dan iedereen maar roepen dat kinderen zo leuk zijn.. en ondertussen word je er zelf volgens mij ook gewoon goed depressief van denk ik?
Lieve meid, Ik zou je zo graag de ultieme tip willen geven die van je kindje het meest vrolijke kindje maakt, maar dat kan ik niet. Ik zou als ik jou was het aankaarten bij de huisarts en eventueel een doorverwijzing vragen voor de kinderarts. Misschien is er toch wel iets wat anderen over het hoofd zien. Misschien is er ook wel niets aan de hand, maar dan weet je dat in ieder geval. Misschien om je een beetje hoop te geven: mijn zusje lachte vroeger ook nooit, was erg serieus. Mensen dachten dat ze autistisch was. Als mensen aan haar vroegen waarom ze nooit lachte dan zei ze (met drie jaar!) 'Er valt toch niets te lachen?'. Door iedereen werd ze bestempeld als een vreemd, raar kind. Maar dat is super bijgetrokken. Ze is ongelofelijk sociaal, heeft een gigantische vriendenkring en iedereen kan op haar bouwen en een lol dat ze vaak heeft! Heel veel sterkte, Jacqueline
hoi, hier dezelfde symptomen, maar "gelukkig" zijn die van de laatste tijd, hiervoor had ik een heel vrolijk actief meisje, wat van het begin af aan heel makkelijk was en heerlijk sliep snachts. Nu pffff een meisje wat snel gefrustreerd raakt als ik haar niet snel genoeg oppak als zij dit wil en dat is vaak, constant aan mijn benen hangt, de hele dag mamma zegt, op schoot wil en dan weer huilen omdat ze er af wil, en s'nachts 2tot 3 x begint te huilen, ook onrustig slaapt en veel droomt. Ik hou me er een beetje aan vast dat dit een fase is, ik lees veel dat wanneer het lopen er aan zit te komen ze wat gefrustreerd raken, nou ik hoop maar dat dominique gauw gaat lopen anders wordt mamma gefrustreerd. Maar zoals gezegd is dit voor mij nu tijdelijk, als jij het gevoel hebt dat er iets niet goed is, zou ik toch proberen hulp te zoeken, succes meis! henriette
Al eens gedacht aan allergie voor bepaalde voedingsmiddelen? Met mijn oudste dochter Anouk (van nu 8 jaar) hebben wij ook jarenlang getobd. Zij was een heel gemakkelijk babytje, maar vanaf dat ze een peutertje was, had ze enorme driftbuien en was ze ook altijd chagerijnig en boos. Uiteindelijk kwamen we er pas op 6-jarige leeftijd achter dat ze allerlei voedselallergieen had (o.a. koemelk, suiker en allerlei fruitsoorten) en daardoor dus gewoon niet lekker in haar vel zat. Verder had ze hiervan eigenlijk nauwelijks uiterlijke symptomen, alleen slecht eten en een slechte stoelgang. Via bioresonantie-therapie kwamen we achter deze allergieen en toen we die voedingsmiddelen weglieten, kregen we ineens een heel ander kind en uiteindelijk is ze door middel van bioresonantie en naet van haar allergieen verlost. Nu is ze dan ook altijd het zonnetje in huis en zelden meer boos. Frieda