sterkte in deze moeilijke tijd...mischien is er een homeopatisch middel wat je kalmeert (en 1 die je ook tijdens zw-schap kan gebruiken) en wat zei de vk?
De afgelopen 2 dagen heb ik veel gesprekken gevoerd, vooral gister. Met familie. Ze hebben vooral gevraagd wat IK wil. Hebben me geen mening opgedrongen, dat had ik echt even nodig. Vooral mijn moeder is heel lief en neutraal en ze zei: 'luister niet naar andere mensen want die hebben altijd makkelijker praten, luister puur naar wat JIJ wilt want jij moet het gaan doen straks'. De dag ná de kliniek begonnen weer de enorme twijfels. Ik weet niet of ik het twijfels kan noemen want zo voelt het niet eens meer...... Mijn verstand zegt nee, maar ook mijn gevoel zegt nu duidelijk nee. En dat is niet op te lossen met kalmeringspillen of wat dan ook.. Ik zie het gewoon niet gebeuren.. Hoe ik het ook probeer...hoe ik ook probeer om enthousiast te worden over deze zwangerschap.... het lukt me niet, echt niet. Ik word alleen maar somber als ik eraan denk...als ik denk aan straks! Dat is toch geen basis?!?!?! Ik weet nu zeker dat ik dit niet wil .. niet in deze situatie waar ik nu in zit. Mijn ex heeft makkelijk praten, maar uiteindelijk ben ik de persoon die ALLES mag doen.. (zoals altijd). Ik heb mijn afspraak bij FIOM afgelopen woensdag al gemaakt. Die staat voor vanmiddag. Daar ga ik nog wel heen. Maar als dat gesprek ook niet verandert aan mijn gevoel, dan weet ik wat me te doen staat. Maar uit
Hey hoi, maar je hoeft nu toch ook nog niet helemaal enthousiast te worden over de zwangerschap? Je bent er pas net achter dat abortus hem niet is voor je, je ex slaat opeens om en en en, tel alles maar bij elkaar op, dat je nu niet opeens staat te springen van blijheid lijkt me heel erg logisch. Mijn eerste reactie was is die trap hoog genoeg? Mijn voordeel was wel dat mijn vriend nog niet ex was, en we dus besloten om er keihard aan te werken nu, maar zonder deze zwangerschap hadden wij nu denk niet meer bij elkaar geweest omdat we beide de moeite niet meer namen met elkaar om te gaan. Dan ben je gewoon met teveel dingen bezig om blij te kunnen zijn met je zwangerschap, en je bent ook niet verplicht blij te zijn he, zolang het maar welkom is lijkt mij En je ex laat je zo te lezen niet met de baby zitten en dat is toch oo al prettig?
Dat is het hem nou juist! Ik WIL dit niet...... en dan kan ik wachten op een greintje enthousiasme tot ik een ons weeg.... In die kliniek barste ik in tranen uit, klopt. Dat was echt op dat moment een uitbarsting van allerlei opgekropte emoties.. EN mijn relatie die over is EN mijn ex die naast me zat EN die mevrouw die zo lief voor me was EN schuldgevoelens tegenover het vruchtje..
Meis... RUSTIG.. kalm aan.. je maakt jezelf helemaal gek. Je hebt net een beslissing gemaakt, laat het even op je inwerken, verwacht niet meteen dat je helemaal happy bent en verliefd op het vruchtje in je buik. Ik herken het zo.. ik ben nu 17 wk en ik kan nog steeds niet genieten. Maar ik weet wel dat dit kindje welkom is en ik heb het gister voor het eerst voelen schoppen en ik had een smile van oor tot oor. Nu pas wordt het voor mij tastbaar, dat heb jij nog niet. Probeer te kalmeren, te praten te praten en nog eens te praten. Super goed dat je naar het FIOM gaat. Hopelijk word je er wijzer van en weet je welke beslissing goed voor je is. Maar laat het eerst even bezinken voordat je jezelf weer helemaal gek maakt met gedachten die niet eens zeker zijn. Ik weet dat je de juiste keuze zult maken, welke dat ook is. Je bent een sterke en dappere vrouw dat heb je laten zien en als je alsnog kiest om de zwangerschap af te breken, dan zal ik je nog steeds sterk en dapper vinden. Want het is jouw leven, jouw keuze. veel sterkte.
oh oh oh wat moeilijk...maar idd tis je eigen beslissing jij moet er mee leven...maar gun jezelf even wat tijd...denk bij jezelf:eerst 3 dagen voor en dan 3 dagen tegen...en kijk waar jij je prettig bij voelt maar geef jezelf tijd
ik heb een paar van je topics gevolgd, en niet gereageerd omdat ik weet dat ik nogal een uitgesproken mening heb over abortus. Maar ik durf het aan: Meis je weet eigenlijk net dat je zwanger bent, je weet pas 2 dagen dat je de kleine toch wilt houden, en je zit in spanning of alles wel goed is, tel daar de hormonen bij op en logisch dat je even met je handen in het haar zit! Maar waarom zou jij dit niet kunnen en al die andere vrouwen wel? Wij vrouwen zijn geboren met een oerkracht! Jij kan dit, en ik denk echt dat je er spijt van gaat krijgen als je alsnog je kindje laat weghalen. je hebt nog 8 maanden om er naar toe te leven en alles op een rijtje te krijgen. Ik wil je in ieder geval heel veel succes en kracht toe wensen!
Hoi Assi, Ik had al eerder gereageerd in je andere topic, toen je het besluit had genomen om het weg te laten halen dacht ik ook echt dat je het ging doen. Ben verbaasd ... maar ook opgelucht dat je het niet hebt gedaan. Zo te lezen wordt het er allemaal niet makkelijker op voor je. Helaas kan ik je niet helpen, ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen. Ik ga je niet ompraten, want dat heeft geen zin. Ik hoop echt dat je een keuze maakt wat het beste is naar de toekomst toe. Ontzettend veel sterkte!!
hey Assi.. ik was benieuwd of je al duidelijkheid had gekregen dmv echo bij vk ivm de termijn....hoop dat alles goed is..??? wat de rest van de berichten betreft.. STERKTE.. en verder zwijg ik braaf...
goh, sta er van te kijken dat je nu toch weer denkt dat je het NIET kunt..... ik denk dat je het jezelf ook heeeel erg moeilijk maakt. je denkt TE veel na over dingen. sommige dingen moet je ook laten gebeuren/over je heen laten komen. je kunt de toekomst niet in detail uitstippelen. je was zo zeker dat je dit kindje wilde laten komen.....ga dadelijk niet een andere keus maken omdat je zelf te veel nadenkt over dingen. je zult het vanzelf zien....alles komt toch uiteindelijk op zijn pootjes terecht.
Hee Assi, Ik ben ook benieuwd hoe het met je is? Ik hoop dat het goed gaat. En dat je voor jezelf wat duidelijkheid en misschien zelfs beslissingen hebt kunnen maken. Ik hoop dat je ons op de hoogte houdt. Heel veel sterkte!
Het is inmiddels weer een paar dagen terug dat ik gereageerd heb. Ik ben niet meer actief op internet omdat ik mezelf distantieer van allerlei invloeden, ook heb ik familie vriendelijk gevraagd er niet meer mee te bemoeien. Ik denk dat het de enige manier is om ZELF tot een antwoord te komen. Wat ik ook besluit, het is mijn keuze. Toch wilde ik jullie even snel op de hoogte brengen van de ontwikkelingen. Ik heb afgelopen vrijdag een gesprek bij het FIOM gehad. Mijn ex was mee want ik wilde nou ook weleens horen (!) hoe hij er nou over dacht. Die heeft echt pas vrijdag, tijdens het gesprek, zijn mond opengetrokken over de hele toestand. Hij wilt geen abortus, hij is tegen abortus. En als ik voor een abortus ga, dan komt het misschien niet meer goed tussen ons. Maar ondertussen doet meneer er helemaal niks aan om zichzelf te verbeteren en trekt wederom zijn mond niet open over de zwangerschap, thuis zwijgt hij weer.. Lekker makkelijk voor hem! Het weekend ging hij ervandoor, lekker stappen. Ik zit thuis met de misselijkheid, vermoeidheid, alle emoties...en een baby van 8 maanden. Wel tegen abortus zijn, maar daarentegen niks doen om de situatie voor mij beter te maken zodat ik misschien sneller voor deze zwangerschap zou willen gaan. Jeetje, pas nu ik dit schrijf gaat er door me heen: Wat is het een sukkel!!! FIOM begrijp mijn redenen om niet voor de zwangerschap te gaan heel erg goed. Ik heb huiswerk gekregen voor thuis. Ik moest mezelf twee dagen voorhouden dat ik voor deze zwangerschap wilde gaan. Vervolgens moest ik twee dagen mezelf voorhouden dat ik een abortus zou doen. Misschien dat daaruit mijn echte gevoel zou blijken. Ook moet ik een lijstje maken met mijn redenen voor een abortus. Zodat, mocht ik daarmee doorgaan, ik na afloop altijd dat lijstje erbij kan pakken. En ik denk inderdaad erg veel. Ik ben een echte denker..altijd al geweest... Een zwangerschap en het vooruitzicht op een kindje erbij vind ik niet iets waarvan ik kan zeggen: Och, ik kijk wel over 8 maanden hoe het loopt.. Nee, dat kan ik niet. En ik wil ook geen zwangerschap waar ik continu te kampen krijg met heftige twijfels...want dan kunnen ze mij over 8 maanden opvegen. Dat is echt slopend. Ik ben nu al bijna op...... Ik ben niet meer zo actief hier.. zodat ik alles helder kan maken voor mezelf. Hopelijk lukt dat snel. Bedankt voor alle reacties! Liefs Assi
Meis ik heb echt diep respect voor je dat je dit allemaal doet. Echt helemaal super. Je bent zo ontzettend goed bezig, echt waar. Ik bewonder je daarvoor. Je bent dan inderdaad een denker, maar wel eentje die overal goed over nadenkt en ook hulp daarbij zoekt. Ik snap jouw vent niet, maar jij gelukkig zelf ook niet, dus het is wel duidelijk dat hij stom bezig is. Ik wil je nogmaals veel sterkte wensen met deze moeilijke keuze, ik weet dat je een goede beslissing zult maken, eentje waar JIJ achter staat en waar JIJ mee kunt leven. Welke dat ook zal zijn. Echt ik vind je een super mama en je doet t goed. sterkte.
Hoi Assi, Ik wil geen commentaar leveren en ook niet belerend overkomen, maar als ik je laatste post zo lees dan denk ik: praten jullie wel eens met elkaar? Heeft je partner ook maar enig idee wat je van hem wilt? Het valt me op dat veel vrouwen heel snel een man als "schuldige" aanwijzen, maar (ik steek zèker hand in eigen boezem) wij communiceren soms ook niet zo duidelijk. Ik veronderstel vaak dingen als bekend of "logisch" en mijn man kijkt daar dan toch heel anders tegenaan. En ik kan me voorstellen als jij een agressieve houding hebt dat toenaderingspogingen van zijn kant in de kiem gesmoord worden. Nogmaals, het is niet verwijtend, het is gewoon dat soms even afstandelijk je eigen gedrag onder de loep nemen best een stukje kan helpen. Heel veel sterkte in ieder geval in je besluitproces.
Assi, ik heb je topics meegelezen, en wat je ook besluit ik wens je er heeel veel sterkte mee... Wij denken aan je, en leven met je mee... Liefs Sas