Dames, ik weet het even niet meer. Ik weet dat dit voor velen een luxe probleem is en dat ik blij moet zijn met mijn baan, maar ben benieuwd hoe anderen hier naar kijken en of iemand in mijn situatie gezeten heeft. Ik werk sinds jaar of 4 bij mijn huidige werkgever in de stad waar ik vandaan kom. Inmiddels heb ik huis gekocht (buiten de stad) met mijn man en hebben we een kindje. Elke week ga ik met enorme tegenzin naar mijn werk. De druk is heel hoog en de sfeer k*t. Tijdens mijn zwangerschap en daarna hoop dingen gebeurd die ik ivm evt herkenning niet hier neer wil zetten. Ik werk maar 3 dagen dus de week gaat gelukkig erg snel voorbij. Ik wil trouwens wel even vooropstellen dat ik echt niet te beroerd ben om te werken ofzo, vind het heerlijk om ook iets voor mezelf te hebben en tussen de grote mensen te zijn. Tijdens mijn verlof kwam er een prachtige vacature voorbij dichterbij huis. Ondanks dat achteraf bleek dat hij al gesloten was, werd ik op gesprek uitgenodigd. Ging erg goed, tot ze mn salariseis vroegen. Paar dagen later werd ik gebeld dat salaris toch wel probleem was, lonen liggen buiten de stad toch lager dan in de stad. Ik heb toen besloten het niet te doen, het salaris en daarbij mijn vastigheid van een vast contact opgeven... Oh wat heb ik een spijt!!! Nu ben ik wel rustig (lees: 2x per dag online vacatures zoeken) aan het rondkijken. Het is zo verrekte lastig! De meeste banen die ik tegenkom zijn of in diezelfde grote stad, of hebben veel lager salaris of zijn voor minimaal 32 uur. Financieel wordt het heel krap als ik geen baan heb en bovendien wil ik liever geen tbm zijn, is niks voor mij. Op zich kunnen we wat minder loon wel prima opvangen, maar dat risico dat ik na half jaar weer op straat sta is natuurlijk ook aanwezig. Het komt er eigenlijk dus op neer dat ik me gevangen voel in de situatie. Bah! Wat een verhaal, hoop dat een beetje te volgen is haha.
Je hebt het nu niet naar je zin in je huidige baan. Ik zou dan het risico van veranderen nemen (kan alleen maar beter worden toch). Je geeft zelf aan dat iets minder loon geen probleem is dus waarom niet? Mocht je uiteindelijk eventueel ontslagen worden, heb je recht op WW en tijd om iets nieuws te zoeken. Ik zeg doen...
Ik zou gaan! Je hebt het duidelijk niet naar je zin. En buiten dat zegt een vast contract tegenwoordig ook niet alles meer.. M'n man werkte 9 jaar voor een bedrijf en kon ook oprotten 😉 met als smoes reorganisatie.. Ze wouden de lonen omlaag hebben dus iedereen eruit geknald en konden weer komen met lager loon.
Ik denk dat het er erg vanaf hangt wat voor werk je nu doet, kan er niks veranderen? Waarom ga je met tegenzin? Zou een gesprek erover helpen? Ik zou eerst even bekijken wat er anders kan ik de huidige situatie...
Waarom is er een risico dat je na een half jaar weer op straat staat dan? Als je je werk gewoon goed doet, heb je niks te vrezen toch. Ik zou voor de andere baan gaan, want in de huidige baan ben je toch sowieso niet gelukkig.
Thans voor de reacties! Ik werk op een kantoor en het is nogal uuuuh ongeorganiseerd zeg maar. Elke oplossing is voor een maand en dan is het weer anders. Afgelopen jaren zijn er al hoop collega's met burnout geweest. Baas ziet het zelf niet wat het probleem is... Edit: ik heb op dit moment 1 sollicitatie lopen, is gesloten en verwacht een dezer dagen een reactie. Ik heb wel een aantal open sollicitaties, maar daar hoor je 9 van de 10x niks meer van.
Ja, maar dat wordt wel verlengd neem ik aan als je goed functioneert toch? I.i.g. ik zou de gok wel wagen. Succes met je beslissing!
Hier iemand die get risico genomen heeft om werk op te zeggen. Maar werk in de zorg en hier vraagt elke organisatie om personeel. Helaas werd de keus beperkter ivm het overal 6 dagen beschikbaar zijn. Nu een baan voor iets minder uurloon, geen vast contract, maar wel met uren die te combineren zijn met opvang en stuk minder gezeur van collega's. Ik heb jaren de stap niet durven zetten, maar was er ineens klaar mee. Maar ik wist dat ik ergens anders in ieder geval als oproepkracht kon beginnen.
Ja maar als je het dan goed doet en het gaat goed met de organisatie wordt die ook gewoon verlengd. Een vast contract is ook maar een ''schijn'' zekerheid tegenwoordig. Natuurlijk je krijgt vaak wel wat mee (al is dat ook overal steeds minder) maar als ze om bedrijfseconomische redenen van je af willen lukt dat ook wel. Recent heb ik het gedaan. Ik ben gestart bij een baan na mijn verlof (voor mijn verlof liep mijn contract af en ik kreeg geen ot) en ik ik dacht echt dit wil ik gewoon niet. De reisafstand was gigantisch (lees 4 uur per dag) de functie was niet leuk, het bedrijf paste niet bij me. Buikpijn dus ook. NOrmaal zou ik zijn doorgegaan maar ik ben recent moeder geworden en dacht: ik ga dit niet redden 32 uur werken, solliciteren,die reisafstand en tegen de tijd dat ik een nieuwe baan heb ben ik er aan onderdoor gegaan. Manlief overlegd en tot de conclusie gekomen dat we het wel even financieel zouden redden. Mijn baan opgezegd en het wonder: binnen twee weken een nieuwe baan en wat voor een. Echt mijn droombaan in alle opzichten. Nu vond ik het ook eng (stel dat ik een jaar thuis zit!) en als wij het financieel het niet even hadden gekund durf ik niet te zeggen dat ik het had gedaan en inderdaad ik werk voor 32 uur dus dat is makkelijker met het vinden van een baan. Maar wat ik wil aangeven is wel dat ik nu zo opgelucht ben. Gelukkig, heb echt zin om weer naar mijn werk te gaan. Ik ben normaal super rationeel maar ik ben heel blij dat ik eens een keer mijn gevoel en niet mijn verstand heb gevolgd. Ik denk dat je je moet afvragen: - houd ik dit nog vol tot ik een nieuwe baan heb? Hoe lang zou ik dit nog volhouden? - of kunnen wij het financieel wel even redden (al is het krap) en durf ik op te zeggen en het risico te nemen? Kunnen we het dan even aan met wat minder? Veel succes echt vervelend dat het zo voor je voelt. Oh overigens ik heb een jaarcontract gekregen Dus wie weet lukt dat ook nog wel!
Ik heb ook hetzelfde probleem. Ik ben vreselijk ongelukkig in mijn huidige baan, terwijl iedereen zegt dat ik er echt blij mee mag zijn. De sfeer is er verschrikkelijk en de medewerkers worden als nummers behandelt.. Ik ben gewoon op zoek na een andere baan, hoe moeilijk het ook niet is..
Vinden je collega's het wel leuk? Anders misschien eens de handen in een slaan en er samen wat aan doen? Als dat niet al geprobeerd id. Verder de moed niet opgeven en verder zoeken. Overigens vind ik het niet 'maar 3 dagen werken' maar dat terzijde. Xxx
hier ook iemand die vreselijk ongelukkig is in haar werk ben ook veel aan het rond kijken en aan het solliciteren en ik vind het echt schandalig Hoe weinig reactie je terug krijgt hoeveel moeite is het om even een berichtje te sturen van nee de keus is niet op jou gevallen ... heel veel succes met de zoektocht
Thanks, al die reacties doen me goed! Ik had op hele hoop onbegrip verwacht Mn baas wil het echt niet zien. Hij is heel goed in zijn vak, maar niet in het managen van een bedrijf. Het verloop van personeel is vrij groot. Laatste functioneringsgesprek (of beoordelingsgesprek, ik weet het al niet eens meer) is zeker 2 jaar terug geweest. Hard werken wordt niet gewaardeerd. Als je 10 min later naar huis gaat (ipv uur of meer later) word je aangekeken van "ga je nu al weg?!" (maar je krijgt geen minuut overwerk terug in tijd of geld). Sinds ik moeder ben ga ik echt stipt op tijd weg met max uitloop van 10 minuten (dan haal ik dezelfde trein). Zo kan ik nog wel even doorgaan. Jullie reacties hebben mij gesterkt in mijn idee dat ik echt nog harder ga zoeken naar wat anders. Begrijp ik goed van aantal van jullie zeggen: neem zelf ontslag en ga dan op zoek naar wat anders? Nog een puntje wat me doet twijfelen: we willen dit najaar graag voor een 2e gaan beginnen.
Nee dat zou ik nooit zeggen. Ik zou altijd proberen in mijn huidige baan te blijven en vanuit daar een nieuwe baan te vinden. Maar als je het idee hebt dat dit niet gaat lukken of dat je er tegen die tijd aan onder door gaat dan zou ik overwegen dat mits het financieel haalbaar is te stoppen. Als je voor een tweede gaat beginnen vind ik het al iets lastiger. Ik was werkloos tijdens mijn verlof (prima wordt toch betaald) en had vrij snel daarna een baan dus heb niet veel hoeven solliciteren maar ik kan mij voorstellen dat in zo'iets een vaste baan wel lekker is. Niet dat je switcht je contract niet wordt verlengd en je weer aan de slag kan. Al ken ik serieus ook heel veel werkgevers waarbij zwangerschap niet gelijk staat aan geen vervolgcontract. Maar het kán.
De keus is altijd aan jezelf. Ik vertelde dat ik het risico wel genomen had. Maar ook ik ben 3 jaar blijven hangen op mijn niet zo prettige werkplek ivm de mmm waarin ik zat, een huis wat we wilde kopen en toch de onzekerheid of je wel ergens anders werk vindt. Maar in dec was ik er helemaal klaar mee. Mijn kind werd de dupe van mijn werk ivm veel extra werken en de stress de hij bij mij voelde. Ik zat vaak tussendoor nog aan mijn werk thuis. Of had telefoondienst op je vrije avond. Maar jij bent de enige die de keus kan maken wat goed is op dit moment. Weet ook niet hoeveel werk er in je branche is.
Ik denk dat het nog niet zo erg is dat ik er onder door ga, gelukkig! Als ik zelf ontslag neem en vervolgens niks vind, krijg ik ook geen ww. Ik denk dat het verstandig is om maar ff uit te zitten... Voor mijn gevoel is het het veiligst om te wachten tot na een 2e zwangerschap, maar dan zit ik er sowieso nog ruim een jaar (of langer natuurlijk). Als ik me daar maar op instel kan het alleen maar meevallen als ik eerder iets anders vindt. Hoe zit dat trouwens, stel ik vind nu iets, ik raak later dit jaar zwanger en na mijn eerste contract willen ze die niet verlengen (of dat nou door die zwangerschap komt of niet). Dan heb ik recht op WW natuurlijk. Krijg ik tijdens mijn verlof dan ook gewoon een zwangerschapsuitkering als mijn WW dan al 'op' is?
Als je contract niet wordt verlengd en binnen 10 weken na het aflopen van dit contract is je uitgerekende datum dan heb je sowieso recht op zwangerschapsuitkering. Als je contract niet wordt verlengd en je hebt ww heb je bijv (mijn voorbeeld): 1 juli contract niet verlengd 1 juli tot 8 augustus (75%) ww. Toen van 8 aug tot 1 december zwangerschapsuitkering (100%) en toen van 1 dec tot 1 jan ww (70%) Of bedoel je als je ww is afgelopen of je dan nog recht hebt? Ik denk dat dan hetzelfde geldt en je ook weer 10 weken na afloop ww nog recht hebt. Maar dit durf ik niet te zeggen dat kun je het beste hier bij het uwv webcare team vragen!
Ik heb eind vorig jaar de beslissing genomen om te stoppen met mijn baan. De beste beslissing ooit kan ik je vertellen!! De rust die ik over me heen kreeg is niet te beschrijven. Nu heeft mijn vriend sinds vorig jaar een eigen bedrijf en redden we het voorlopig prima, dus voor mij geen druk om ander werk te zoeken, maar al zou dat wel moeten zou ik met minder salaris ook genoegen nemen. Zolang ik me maar prettig voel in mijn werk, dat is het belangrijkste. Dus ik zou er voor gaan