Ik denk dat in de zorg (verzorgende/IG) altijd wel werk is. De keuze is inderdaad moeilijk alleen alom de reden wat hier boven al genoemd wordt...ik ga dus echt niet meer met plezier werken Ik werk in een (kleine) winkel en zelfs als ik in mijn verlof even een boodschap moet doen ga ik al met tegenzin naar binnen. Ook ga ik soms weer met een rot humeur weer naar buiten als er iets vervelend is gezegd of als ik totaal genegeerd wordt en als "klant" behandeld wordt. Ik denk dus dat ik inderdaad moet gaan soliciteren bij een bedrijf die de opleiding betalen en je dus ook meteen voor 4dg dienst nemen
Vaste contracten zeggen in deze tijd ook niks meer helaas.....ken genoeg mensen die zelfs na 20 jaar vaste dienst zo op straat stonden! En tja 27 jaar oud? Als je er zo tegenover staat en je je voelt dan wel ja.....gewoon altijd positief blijven en van je zelf overtuigd zijn!
Als jouw man dit plan niets vindt, heeft hij dan evt. een plan B.? Of is dit iets wat je helemaal alleen moet bedenken? Want dat lijkt me knap lastig bij zo'n groot vraagstuk. Misschien is het één niet haalbaar, maar het ander wel. Helaas zul je rekening moeten houden met je inkomsten in jullie geval, maar ook met het feit dat je je goed voelt bij de manier waarop het binnenkomt. En op moment dat jij aan een opleiding wil beginnen, mét een kindje én alles; hou er rekening mee dat je totale belasting meer dan 40 uur gaat worden met werken en alles mee. De steun vanuit het gezin en je familie is dan wel erg belangrijk!
Ik zou het doen! Zelf werk ik in de gehandicaptenzorg, daar is wel altijd werk, maar om meteen een contract met (veel) uren te krijgen is lastig! Dus ik zou dat wel even navragen bij de instelling waar je gaat werken en leren, wat ze je dus bieden als je klaar bent..
Ik deed het niet. Sowieso omdat je het financieel dan niet redt (althans...red je het financieel of niet want dat maak ik er niet helemaal uit op). Hier zou ik dat financieel niet redden en ik zou niet mijn gezin in financiele problemen willen brengen (en ook mezelf) omdat ik een opleiding zou willen doen. Zeker in deze crisistijden niet. Verder vind ik het ook belangrijk dat je man erachter staat. Hij moet toch ook veel opofferen als jij wilt studeren. Ik heb een paar jaar geleden ook een fulltime opleiding gevolgd, maar ik had toen geen kindjes en we woonden in een goedkoop huurflatje waardoor het financieel ook mogelijk was. Denk er nog goed over na. Studeren kan altijd nog. Mijn moeder heeft zich op haar 45e nog om laten scholen. Leeftijd zegt niks. Is er geen andere mogelijkheid/soort opleiding? Waarom is een avondopleiding geen optie bijvoorbeeld? Veel succes met je beslissing!
@Catie: mijn man staat er niet achter omdat een hele loon weg gaat vallen..logisch. Dus hij gaf ook al aan om een avond/weekend opleiding te gaan doen als ik perse iets anders wil. Steun van familie hebben we volop. Mijn moeder werkt niet en mijn schoonouders wonen 5min van ons vandaan en hebben een eigen bedrijf aan huis dus zoonlief gaat daar sowieso al heen als ik werken ben. Verder kwam ik ook pas thuis rond 18:30 bij mijn huidige baan en dan wordt meestal wel bij mijn schoonouders gegeten omdat zoonlief en ml daar ook eet. @Justmy: zoals ik hierboven beschreef staat mijn man er wel achter maar niet als een hele loon weg valt..en dat begrijp ik natuurlijk want wil absoluut niet financieel in de problemen komen met 2 kinderen!! Momenteel verdien ik 980,- netto voor 24uur en KEI hard werken,en dan ook nog zonder plezier. Ik moet er nog maar eens goed overname denken,opleidingen beginnen toch pas in augustus dus heb nog heel even de tijd.
Ik denk dat je hier beiden voor de volle 100% achter moet staan. Het heeft niet alleen financiële gevolgen. Straks ben je fulltime aan het werk, de huishoudelijke taken zullen ook verdeeld moeten worden. Daarnaast zul je ook je huiswerk nog moeten doen en dat 3 jaar lang. Ik weer niet waarom je zo vroeg thuis bent in je zwangerschap, maar verzorgende is een zwaar beroep, gaat dat straks wel lukken. Daarnaast zou ik eerst de bevalling afwachten. Ik vond de overgang van 1 naar 2 flink wennen en best pittig. Als je daarnaast ook net begint aan een studie en heel veel van huis bent zou het voor mij veel te pittig zijn!
Ik ben met 22wk gestopt met werken omdat ik erg veel last had van harde buiken. Het zal inderdaad vrij pittig zijn met 2 kinderen en een huishouden,daar ben ik me erg van bewust Maar ik ben juist bang dat ik spijt krijg als ik er niet voor ga.
Welke regio woon je?? Ik zou solliciteren bij een organisatie. Dan krijg je vanaf dag 1 betaald!! Je mag pben met vragen. Ik ben zelf wijkvpk met veel niv3 collegas en leerlingen.
Dan moet je het doen meid, mits het financieel haalbaar is. Ik ben ook nog steeds iedere dag naar bbl opleidingen aan het zoeken, maar via zorgnetlimburg al paar gesolliciteerd en steeds afwezen. Kan me ook niet inschrijven voor bbl opleiding want daar moet je een baan voor hebben in de zorg en die vind ik niet.
Ik zou het niet doen omdat ik helemaal gek zou worden van de stress, maar als jij je nu zo ongelukkig voelt met je baan is dat natuurlijk ook niet meer te doen. Ik denk dat je alles 10 keer op een rijtje moet zetten, of 100 keer, en moet bekijken of het écht mogelijk is. En als dat ook maar een beetje zo is.. Ervoor gaan!
Zo Melanie, jij bent wel over radicale zaken aan het denken met al die hormonen in je ! Ik vind wel echt dat je je hart moet volgen, je moet nog 40 jaar werken en laten we eerlijk zijn als je dat nu al zonder plezier doet wordt het misschien later nog erger! Maar dan het financiele probleem (ik lees vaker posts van je dus denk dat het je emotioneel wel aan kan)... Kunnen jullie het opvangen als jouw salaris wegvalt (of iig gedeeltelijk wegvalt)? Als dat zo is denk ik: ga ervoor! Als het niet zo is, doordat de lasten dan te hoog worden, dan is misschien een avond-opleiding een middenweg?! Wel is het zo dat de zorg natuurlijk een branche is waardoor de veroudering aan de ene kant veel werk zal blijven maar aan de andere kant zijn er wel steeds bezuinigingen! Maar krijg je een baangarantie? Dat vind ik ook wel een belangrijke overweging! Als dat nl. zo is heb je toch al wat meer vastigheid. Succes met je keuze!
Ik zie dat je hoogzwanger bent...ik zou het wel doen als ik nou was, maar pas een jaar later. Eerst even met het nieuwe kindje op routine draaien en zo min mogelijk veranderen. Met een tweede verandert er echt veel hoor! En inderdaad vanaf nu proberen zoveel mogelijk van het inkomen van je man zien rond te komen en je eigen loon opsparen. En natuurlijk kijken naar een werk/leer optie i.p.v. fulltime school!
Ik zou het niet durven. Zit ook niet op mijn plek bij mijn huidige baan en zou graag als gastouder of iets aan de slag gaan. Maar durf het echt niet aan want heb mijn inkomen echt nodig om rond te komen. En iets anders (zoals gastouder) geeft nu geen garantie van vaste inkomsten.
Als dit echt je droom is moet je er voor gaan maar je bent nog jong, stel het een jaar uit (zelf zou ik wachten tot de jongste op school zit) De kleine heeft dan zijn/haar goede ritme te pakken een ook als gezin draai je dan al een tijdje. Je hebt dan een jaar de tijd geld apart te zetten om straks financiële tegenvallers te compenseren.
Ik zou het gewoon doen. Spaar nu alvast wat. Zet allebei het vakantiegeld hiervoor opzij, plus het geld wat je eventueel was de belastingteruggaaf krijgt, zodat je de 7 maanden gedeeltelijk kunt opvangen. Dan dit jaar maar geen vakantie verweg maar gewoon goedkoop thuis. Een baan naar je hart is ook heel erg belangrijk, en wat zijn nou 7 maanden. Maak nu een financieel plan hoe je de 7 maanden gaat doorkomen en stel je er allebei op in dat je 7 maanden krap zit. De periode is te overzien. Enneh ik zou m'n vastebaan pas in de laatste paar weken van je zwangerschapsverlof opzeggen, dan heb je iniedergeval dit salaris zo lang mogelijk. Succes met je keuze, maar ik zou het gewoon nu doen.
Oeh herkenbaar dilemma. Ik loop ook al een tijd te denken aan omscholen. Maar zie daar zelf gewoon echt geen mogelijkheden voor. Ik ben alleenstaand moeder, dus mijn salaris is mijn enige inkomstenbron, dat kan niet wegvallen. En om naast m'n baan en mn huishouden en (vooral) m'n kind ook nog een studie te gaan doen, dat zie ik niet zitten. Dus hoe erg ik ook baal van mn baan, ik zal moeten blijven zitten waar ik zit. Tenzij ik de loterij win ofzo