Mijn zoontje moet nog 8 maanden worden, en zit al een poos in de wandelwagen. Wat hij voorheen altijd heerlijk vond. Hij keek zijn ogen uit en viel vaak makkelijk in slaap. Ik heb vaak heerlijk lang kunnen wandelen, de stad in kunnen gaan, boodschapjes kunnen doen zonder problemen. Alleen sinds een korte 2 weken heeft hij er geen zin in meer in en zet het op een huilen en krijsen.Hij wilt absoluut niets meer vd wagen weten. Enige wat helpt is hem eruit halen en dan is het meteen over met huilen. Alhoewel ik een draagdoek heb, is dragen geen optie. Ik ben namelijk 28 weken zwanger en het is momenteel gwn veel te zwaar voor mij. Waardoor ik erg gebonden ben aan huis, enige buiten wat we zien is de tuin overdag. Pas als papa thuis komt kunnen we naar buiten voor een boodschap en dergelijk ( die gebruikt de draagdoek dan). Heeft iemand tips/ ideeen voor mij?
Ik heb dit ook gehad met dochter. Ik heb haar gewoon in de wagen laten zitten. Met een paar weken was het ook ineens ook zo over. En nee.. echt leuk is het niet met een huilend kind over straat.. Ik heb haar wel weer met haar gezicht toen naar mij gedraaid een tijdje.
Je nadert de fase van verlatingsangst en dan willen ze vaak veel bij jou zijn. Wandelwagen duurt dan al snel te lang. Ik zou de normale dingen wel gewoon blijven doen, maar uren wandelen of boodschappen doen lijkt me sowieso niet zo fijn voor een kind. Ze willen lekker spelen en ontdekken en dat kan niet als je vast zit in een wandelwagen, (of in ieder geval nogal beperkt). Pas je dag dus wel echt een beetje aan naar je kindje, zodat die ook de kans krijgt de wereld te ontdekken.
Dank jullie wel voor de reacties. Dit is ook wat mijn man zegt, gewoon even doorbijten, laten huilen en dan gaat het vanzelf wel een keer over. Ik heb alleen de energie niet om het gehuil, gekrijs aan te horen en vind het echt sneu. Hij probeert zich echt los te wurmen en krokodillentranen.Iets wat mijn moederhart nu niet aankan. Eerst was het ook pas halverwege de reis dat het huilen begon en nu is het meteen al met het inzetten in de wandelwagen. Eruit halen, geprobeerd te kalmeren en weer te proberen en het begint weer van voor af aan. Best vermoeiend.
Heb je al eens de maxi cosi of het zitje geprobeerd in plaats van de reiswieg? Hier was de reiswieg ook al snel te saai. Maxi cosi op de wagen en het probleem was over. Niet voor lange stukken, maar even heen en weer naar de winkel kan best.
Hij zit sinds dat hij 5,5 maand is al niet meer in de reiswieg. Hij ging zich aan de zijkant vd wieg optrekken om te kunnen zitten haha en omdat hij al goed kon zitten zelfstandig hebben we dit omgebouwd naar zit. Hij zit trouwens van mij af, de kinderwagen heeft volgens mij niet de optie om hem naar je toe te kunnen zetten.
Verlatingsangst heb ik ook aan gedacht. Thuis hangt hij ook aan mijn benen huilend als ik bezig ben of even wegloop. Dat komt ie kruipend huilend achter mij aan. Bij zijn vader net zo hard. Zelfs als ik zit op de bank en hij speelt, en het spelen zat is komt ie huilend naar mij toe gekropen, hangend aan mijn benen om opgetild te worden. Valt hier wat aan te doen? Of er gwn aan overgeven, en hopen dat deze fase gauw overgaat.
Kan je niet eentje lenen bij iemand die wel naar je toe kan? En even kijken of het daarmee beter is? Mijn Quinny kon alleszins in de twee richtingen. De meeste ombouw versies wel, dacht ik.
Veel kiekeboe-spelletjes spelen, zodat hij gaat snappen dat je weer terugkomt als je even weg bent of verdwijnt. Voor de rest vooral toegeven: het is een fase en die gaat weer over.
Ik zou inderdaad ook zeggen het zitgedeelte naar je toe zetten. Hier heeft dochter het ook (gelukkig maar een paar dagen) gehad en bij haar hielp het om haar naar mij toe te laten zitten, zodat ze mij kon zien en ik makkelijker contact met haar kon maken. Ze vond de wereld om haar heen even te eng ofzo. De meeste wagens moeten volgens mij beide kanten kunnen draaien met het zitgedeelte. Welke kinderwagen heb je?
Ik heb al een draagdoek maar ze gaat zich na een tijdje vaak los proberen te wurmen/strekken/jammeren. Vooral als k even stilsta
Lastig is het wel he, die nieuwe fases. Vooral jammer dat je niet kunt dragen en je kindje nog niet loopt. Wat ik zou doen? Niet te vaak weg gaan. En wil je een paar uurtjes shoppen, dan zou ik oppas regelen. Klinkt flauw, maar ik zelf vind het belangrijk om niet te dwingen. Blijkbaar wil je kimdje meer vrijheid om zich te ontwikkelen, ik zou dat vooral stimuleren. Opnieuw proberen kan natuurlijk altijd. Neem wat lekkers mee voor het geval dat. Rozijntjes laten peuteren uit een doosje duurt lekker lang.
Als je het zitje niet om kunt draaien, kan je misschien de maxi cosi er nog op klikken? Die zitten altijd naar je toe gekeerd volgens mij. Verre van ideaal, maar dat is altijd maar thuis zitten ook niet. Ik heb toevallig eergisteren ons zitje omgekeerd omdat mijn zoontje van 9 mnd opeens begon te knerpen in de wagen...hier was dat duidelijk de oplossing. Opeens is hij weer helemaal tevreden omdat hij mama gewoon kan zien.