Meerdere keren per week is het hier raak en word onze dochter gillend, krijsend, trappend en slaand wakker. Normaal kan ik haar er op een moment wel uithalen door middel van sussen, een washandje met koud water maken en dan haar gezicht zachtjes deppen maar vanavond was het anders ze bleef erin. Tot aan spugen aan toe en alleen maar auw auw auw roepend. Omdat ze sinds gisteren koorts had en ik bang was dat ik toch wat over het hoofd zag de HAP gebeld en na grondig mijn dochter nagekeken te hebben kwam ze uit op waarschijnlijk nachtangsten. Zijn er hier meer mensen met een kind met nachtangsten en wat kan ik als ouder in hemelsnaam doen om haar weer rustig te krijgen.
Volgens mij kun je hier vrij weinig tegen doen behalve bij haar zijn en haar troosten als ze dat toelaat. Meestal weten de kinderen er de dag erna ook niets meer van. Op internet vind je hier vanalles over terug en een aantal tips hoe je het evt zou kunnen voorkomen. Het is in ieder geval onschuldig en gaat na verloop van tijd vanzelf weer over. Hoop dat je hier iets aan hebt
Dank je wel voor je bericht. Ik had het inderdaad gezien dat er op internet veel over te vinden is maar ik dacht wellicht zitten hier ook ouders die het nu meemaken met hun kind(eren) en gedeelde smart is halve smart zeg ik dan maar. Het is echt heel frustrerend om in te zitten.
Ja, herkenbaar! Al lijken hier ook wel triggers te zijn. Ik zet redelijk hard tik tak op, soms is ze dan ineens stil en valt in slaap. Ik voel me vaak onmachtig en het is ook vermoeiend.... Hier slaapt ze nu bij mij in bed en als ik er snel bij ben dan is ze ook sneller kalm.
Ja! Hier ook een zoon met nachtangst. Hij is nu 1.5 maar heeft het met 9 maanden voor het eerst gehad. Komt hier gelukkig niet vaak voor. 1x en de 3 maanden ofzo? Staan in bed. Gillen huilen krijsen. Kan dan ook niet bij hem doorkomen. Als hij nog redelijk rustig is haal ik hem uit bed en laat ik hem bij me zitten tot het over is. Wellicht merkt hij wel dat ik on de buurt ben. Maar er zijn ook keren dat hij woest wordt als ik hem aanraak of zelfs tegen hem praat. Ik zet hem dan op de grond. Ga zelf in zijn kamer zitten. Zeg niks en wacht tot het over is. (Spelletje spelen op mijn telefoon of een beetje scrollen op zp of facebook ofzo). Duurt hier meestal zo'n 20 minuten. Als hij dan wat gekalmeerd is vraag ik of hij bij mij wil komen zitten. Is het antwoord 'ja' dan neem ik hem op schoot en is hij binnen een minuut weer in diepe slaap. Is het antwoord 'Gillen krijsen, nog woester worden' dan laat ik hem nog even uitrazen. Je kan er verder niks mee. Schijt de overgang te zijn van remslaap naar diepe slaap die het helemaal soepel verloopt. Ze groeien er vanzelf weer overheen. Staat ook op internet: binnen 1 tot 3 uur nadat ze zijn gaan slapen. Hier klopt dat wel. Hier als het namiddags is vaak na 1 tot 1.5 uur. En als het s avonds is ma 2.5 tot 3 uur. Uitzitten. Rustig blijven. Niet onnodig aanraken of praten. En zelf relativeren dat ze er zelf niks van merken en eigenlijk nog gewoon slapen. Meer kun je niet doen.
Hier heeft mijn jongste het sinds een half jaar. Bij haar wisselt het sterk wanneer ze het heeft, doms nachten achter elkaar, soms dagen niet. Bij haar helpt het als ik haar op schoot neem, ga knuffelen en zacht tegen haar praat. Het is erg sneu om te zien al geeft het mij rust dat ze er zelf geen last van heeft zoals bij nachtmerries bijvoorbeeld.
Vannacht nog meerdere keren . Ze had koorts , dat Is een trigger. Het enige wat hier soort van werkt Is haar mee te nemen de slaapkamer uit en in de woonkamer te gaan zitten met het grote licht aan. Ook al protesteert ze hier heftig tegen want ze wil niet worden aangeraakt, als ik eenmaal met haar zit wordt ze meestal snel weer rustig.
Hier heeft dochter het ook gehad ze was toen een jaar of 2/3 maar wist er de volgende ochtend niets meer van. Voor jezelf is het slopend want je ben toch een poosje wakker.. Maar ze hebben niets door en hebben er dus ook geen last van.. Ik pakte haar altijd uit bed en hield haar vast tot ze rustig werd, en ze is erover heen gegroeid, maar dat heeft wel een half jaar geduurd..
Hier ook een dochter met nachtangst. Vooral als ze een drukke dag heeft gehad of ziek is. Ik ga meestal bij haar op bed zitten en laat haar gaan, wrijf wat over haar hoofd en zeg zachtjes dat ik bij haar ben. Volgens mij is het beter om ze niet wakker te maken. Hier duurt het een minuut of 5/10 En dan is het weer voorbij.
Onze dochter heeft het een paar jaar gehad, heel heftig ook. Op een gegeven moment zijn we mede daarom de dutjes over gaan slaan. Het beste is niks doen, gewoon erbij zijn om te voorkomen dat je kind zich pijn doet. Het gaat het snelst over als je ze verder met rust laat, al gaat dat helemaal tegen je moedergevoel in. Aanraken en welke andere poging tot kalmeren dan ook resulteerde in nog veel meer paniek bij ons meisje. Het is heel rot om te zien. Meestal zijn er inderdaad wel triggers, drukke periodes of veranderingen of ziektes. Onze dochter is nu bijna vijf en heeft het al een tijdje niet meer gehad gelukkig.
Hier ook een paar keer gehad, het zag er vreselijk uit. Maar je kon niks.. we zijn erbij gaan zitten en hebben afgewacht.
Dank allemaal voor de reacties. Ik heb het hele weekend op de automatische piloot geleefd en ben nu een beetje bij getrokken. Na avonden dit soort aanvallen (helaas weet dochter alles smorgens nog heel goed) ben ik vandaag bij onze huisarts beland. Ik zag het echt niet meer zitten. Dochter heeft het zo ernstig ga niet allemaal vertellen wat ze doet (blijft toch op internet staan) maar huisarts vond het drastisch genoeg om haar melatonine te gaan geven. Hij vermoed dat ze HSP heeft en daardoor haar prikkels moeilijk kan verwerken. Ik heb haar vandaag 0.3 mg moeten geven en tot nu toe slaapt ze! Zijn idee van de melatonine is om de overgang inderdaad tussen 2 slaapfases soepeler te laten verlopen. Ik hoop werkelijk waar dat dit gaat helpen want ik ben op!
Die nachtangsten zijn ook vreselijk naar. Mijn oudste kind had het rond zijn derde echt heel heftig, gillend voor het raam staan en gillen en wijzen en huilen. Kreeg er echt de kriebels van. De jongste van net 6 jaar heeft het ook weleens. Ze zit dan recht in bed of staat rechtop in haar kamer en praat heel onduidelijk en huilt er vaak bij, aangeraakt worden wil ze dan niet want dan wordt het erger. Wat hier heeft geholpen is om haar wanneer ze 2 uurtjes ligt te slapen haar even wakker te schudden, dan doorbreek je min of meer die overgang naar de andere slaapfase. Ze is een aantal maanden terug ook eens uit bed gevallen en had toen vier tanden door haar lip, wat heeft ze gegild en gejammerd, zo zielig. Nu is het gelukkig even rustig, hier is het overigens gekomen toen we een half jaar geleden onze pup kregen en tegelijkertijd ging het niet zo lekker op school, misschien toch ook spanningen die het triggeren? Ik hoop dat je dochter goed zal reageren op de melatonine en er rustige nachten zullen aanbreken, het is echt vreselijk ok je kind zo in angst te zien.
Vannacht heeft ze heerlijk rustig geslapen! We hebben haar de hele nacht niet gehoord! Wat was dit heerlijk om zo'n rustig nachtje te hebben. Eindelijk hebben we vannacht eindelijk allemaal door kunnen slapen. Doet ook een hele hoop goed aan het humeur! Triggers zijn er nu genoeg. De man met de witte baard is weer in het land en ons huis staat vol met dozen omdat we gaan verhuizen. Dus ik ben ook nu anders dan anders omdat ik overal aan moet denken en maar hoop dat ik alles voor de verhuisdatum af krijg. Dochter zei net zelf toen ik vroeg of ze lekker had geslapen. Echt met een zucht ja ik heb heerlijk geslapen! Kijk daar doen we het voor! Ik zei al geen boze bui hè! Kreeg echt een grote glimlach en haar antwoord was nee geen boze bui! Nu kun je natuurlijk nooit van 1 nachtje medicijnen uitgaan dus hopelijk vannacht weer!
Nou deze hebben jullie alvast in je zak zitten en dit zijn inderdaad best wat triggers die het in de hand kunnen werken maar helaas ontkom je er soms niet aan, Hopen dat het zo goed blijft gaan
Huisarts vermoed dat dochter niet om kan gaan met de prikkels. Nu heb ik gisteravond een arts gemaild die hierin verder gestudeerd is en ik mag haar vandaag even bellen erover. Heel fijn want wellicht kan zij mij tips en trucs geven hoe ik dit voor dochter kan vergemakkelijken en natuurlijk ook voor de rest van het gezin!
Wanneer je dochter alles ‘s morgens kan herinneren lijkt het inderdaad geen nachtangst te zijn. Daarbij weten kinderen juist niet dat ze het hebben gehad. Goed dat je bij de huisarts bent geweest en deze hier serieus naar kijkt.
Onze dochter had het ook heel erg vroeger. Je mag ze trouwens niet proberen wakker maken (ik lees met een koud washandje e.d. ...) Als ze het 's ochtends nog weet is het idd geen nachtangst... Dan denk ik eerder aan paniek na een nachtmerrie (maar dan zijn ze dus wel wakker) of slechte verwerking van prikkels overdag. Van dat laatste heeft onze dochter ook erg veel last (HSP en strong willed). Wat hier enorm helpt is mee in bed gaan liggen en tot in detail (zelfs met welke lepel ze gegeten heeft) heeeel de dag overlopen met haar. Ze vraagt soms zelf naar "vertellen, mama". En soms heeft ze er ook gewoon geen nood aan, ze voelt het intussen al zelf (ze wordt 3 in februari).
We zijn er zeer waarschijnlijk achter wat er is. We hebben dan wel uitgelegd wat verhuizen is maar euhm hoe weet een 3-jarige wat verhuizen is? Niet dus! Iedereen heeft het geven dochter over het verhuizen maar zij snapt er geen moer van! Nu dus heel snel een boekje besteld over Bobbi die gaat verhuizen om het visueel voor haar te maken! Gloeiende, gloeiende dat we dit niet hebben kunnen bedenken! De arts waarmee ik een gesprek had kwam ermee die zei ineens heb je het wel visueel gemaakt voor haar? Euhm nee. Tja hoe moet zij dan weten wat er gaat gebeuren?