Hoi allemaal, Onze dochter van 21 maanden heeft sinds een week ontzettende last van verlatingsangst. Zodra ik maar even uit haar richting loop begint ze te huilen en om me te roepen. Tot overmaat van ramp gaat ze vanaf aankomende woendag in totaal 3 weken naar het kdv als we beide moeten werken. Normaal gesproken was mijn schoonmoeder onze gastouder, maar zij is nu 3 weken op vakantie. Het kdv leek de ideale manier om dit te overbruggen (leuk met andere kindjes spelen, dacht ik, daar leek ze echt aan toe) in plaats van naar een ander gastgezin. Ze is er nu twee dagdelen geweest om te wennen, maar haar verlatingsangst is er helemaal erg door geworden, wat natuurlijk absoluut niet gek is! De leidsters zeggen dit vaker gezien te hebben en zijn ervan overtuigd dat het vanaf woensdag beter zal gaan op het kdv, omdat ze dan voelt dat ik echt aan het werk ben en dus niet in de buurt ben. Ik hoop maar dat ze gelijk hebben.. Als ik dit van tevoren had geweten, had ik toch voor een ander gastgezin gekozen. Maar dat is nu te kort dag. Ze wordt 's nachts ook mega vaak in paniek wakker en roept dan om papa om mama, we moeten er dan echt heen. Ze is meteen rustig als een van ons er is, maar zodra we haar kamer uit lopen begint het weer. Zo is ze gisteravond van 23.00 tot 02.30 uur bezig geweest, en vanmorgen natuurlijk gewoon om 7 uur wakker de arme meid was/is uitgeput. Ik zou heel graag willen weten of iemand tips heeft om haar in te laten zien dat ze echt niet bang hoeft te zijn dat we weg gaan of zijn. Ik vertel haar al altijd waar we naartoe gaan, wat we gaan doen, of wat ik ga doen als ik even weg loop (drinken pakken of naar het toilet bijvoorbeeld), maar dit helpt helaas niet. En zijn er meer moeders waarvan hun kindje rond deze leeftijd in zo'n fase heeft gezeten? En hoe lang duurde dit ongeveer? Alvast bedankt voor het lezen, en sorry voor het lange verhaal
Erg vervelend en ik herken vooral het nachtgedeelte erin.. Een paar weken geleden begon Finn ook het snachts wakker te worden in alle paniek.. Alsof hij een monster had gezien zo brulde hij het snachts.. Telkens op en neer gelopen, idd ook duidelijk uitgelegd dat papa en mama in de buurt zijn en dat als er iets is we zo bij hem zijn.. Dit werkte totdat we de deur uitliepen, weer hetzelfde, speen uit de mond en in alle paniek alles bij elkaar brullen.. Na 4 nachten vond ik het wel goed geweest, ik ben geen voorstander van hem bij ons in bed pakken, daar wennen ze in mijn ogen op deze leeftijd te snel aan, dus heb ik een dikke deken gepakt en ben naast zijn bedje op de grond gaan liggen.. Toen was het goed en is meneer is slaap gevallen, het was de bedoeling dat ik daarna ook weer na mijn eigen bedje zou gaan, maar ik ben ook in slaap gevallen, totdat manlief het sochtends met een zeer verbaasde blik mij wakker maakte.. Die middag gelijk een luchtbed gekocht en klaargezet, maar sinsdien slaapt hij weer prima.. Bij ons heeft het een paar dagen geduurd, hoop dat het bij jou ook snel beter gaat! Succes!