Ben gewoon even nieuwsgierig of anderen dit herkennen. Mijn dreumes van 14 maanden heeft een enorme pijngrens. Hij valt best vaak, stoot zich regelmatig, zit altijd onder de blauwe plekken en schaafwonden, heeft elke week wel een tand door zijn lip, maar je hoort hem er haast nooit om. Vorige week viel hij in de speeltuin van een stoepje, plat op zijn gezicht. Ik dacht dat z'n hele voorhoofd wel open zou liggen, hij had inderdaad een flinke schaafwond en jammerde wel even, maar toen ik hem optilde was het alweer over. Een paar uur later viel hij een tand door zijn lip, alles zat onder het bloed, maar hij wilde niet eens even op schoot blijven zitten, maar liever verder spelen. En dat terwijl de oudste al alles bij elkaar krijst als hij zijn grote teen stoot. Zijn er hier nog meer van die kleine bikkeltjes?
haha wat een bikkeltje zeg! Gaan jullie er misschien zelf wat makkelijker ermee om? Ik merk wel dat Marin ook wel een bikkeltje is, soms huilt ze even maar meestal mag ik haar dan niet eens aanraken of optillen. Maar we gaan er ook heel makkelijk mee om, ik draai vaak mn hoofd even weg hoor. Denk altijd maar als het echt veel pijn doet dan hoor ik het vanzelf. Om je heen zie je vaak aan de kinderen hoe de ouders op zulke situaties reageren. Best grappig. Maar zit ook wel een beetje in het aard vant beesje hoor. Want zoals je aan geeft is je andere kindje er heel anders in!
Ja, ik ben zelf ook wel een beetje makkelijk, denk ik. Ik zie het vooral aan mijn zusje. Die heeft een dochtertje van dezelfde leeftijd. Als die omvalt, vliegt ze erop af, en onderzoekt haar gelijk helemaal van top tot teen. Dochtertje brult ook direct, zelfs als ze alleen maar van zit naar lig omkukelt. Ook probeert zij het altijd te voorkomen, terwijl ik me daar dus niet zo druk over maak. Ik probeer natuurlijk wel de gevaarlijke situaties te voorkomen, maar ik ben geen levend vangnet voor mijn kinderen, eerlijk gezegd. Ik wacht altijd eerst even af (tenzij ik zie dat het echt een akelige val of klap was natuurlijk), hoe de jongens er zelf op reageren. De oudste maakt vaak gelijk een heel drama, behalve als hij denkt dat niemand het gezien heeft, haha. En de jongste staat dus meestal gewoon gelijk weer op en gaat door met wat hij aan het doen was.
Hier ook 2 ontzettende bikkeltjes. Soms denk ik echt, als dat mij zou overkomen dat ik de hele buurt bij elkaar zou schreeuwen, maar nee hun staan weer op en gaan verder. Daarom kan ik het ook zo raar vinden dat ze dan wel huilen om iets heel lulligs zoals een stuk speelgoed waar ze niet bij kunnen of waar hun broer mee speelt.... maar ja dat is geen pijn he. Maar dan laten ze wel een traantje.
Hier ook een klein bikkeltje. Ik had het vroeger ook en had regelmatig een gebroken pols waar ze geen foto's van wouden maken omdat ik er gewoon alles mee deed. Na veel zeuren toch foto's en bleek elke keer echt gebroken. Mijn meisje nog niet zo erg gehad, maar huilt bijna nooit als ze valt of zich stoot ofzo. En ALS ze al huilt dan maar erg weinig.
Mijn dochter laat ook zelden zien dat ze pijn heeft. Ze kan vallen en haar knieen kapot schaven zonder een kik te geven. Ik heb me er wel eens zorgen over gemaakt. Een keer stond ze met haar blote buik tegen de kachel en die bleek loeiheet! Als ze haar hoofd stoot doet ze het gerust nog een keer en nog een keer.... Bij het CB zeiden ze dat als ze maar wel pijn kan voelen is het goed, en ik weet wel dat ze het kan voelen. Je ziet dat vaak bij kinderen met zo'n heftig temperament zeiden ze, dat ze niet zo op pijn reageren.
Onze dochter heeft ook een enorme pijngrens.. Ook met prikjes, vallen etc. Soms vind ik dat best lastig want als ze niet lekker is laat ze ook niet merken of ze miss buikpijn heeft o.i.d. Ze heeft vanaf de geboorte 2 1/2 maand in het ziekenhuis gelegen en helemaal lekgeprikt etc dus ik denk dat het daardoor komt. Groetjes
Hier nog een bikkeltje. Het ligt er volgens mij aan hoe je er zelf mee omgaat. Als ze valt of zich goed stoot dan kijkt ze mij eerst aan van, als je komt ga ik huilen anders speel ik gewoon verder. Vanaf het begin heb ik gewoon gezegd van, ach meid het is niet zo erg kus erop en verder spelen. Als ze echt goed hard vallen of wat dan ook dan laten ze het echt wel merken. 2 maanden geleden zat onze meid blijkbaar met haar vinger tussen de la (niet gemerkt), zij speelde gewoon verder, en toen ik omdraaide zag ik dat de keuken helemaal onder het bloed zat (vingertopje kapot ). En een bloedende vinger stelpen bij zo'n guppie valt tegen kan ik je wel vertellen . Ik ben ervan overtuigd dat het een beetje aan jezelf ligt. Kindjes hebben dat snel door.
Mijn zoontje was idd ook zo'n bikkel (op het moment niet meer ) Ik weet nog dat ik een keer op het cb was voor controle. Hij had toen over de 39 koorts. Dus ik zei dat tegen de arts en of ze in de oortjes wilde kijken. "Nou hij ziet er anders aardig levendig uit voor een kindje met hoge koorts" Ze geloofde me gewoon niet dat hij koorts had :x Toen ze hem ging onderzoeken zei ze "ohja hij voelt toch wel héél erg warm aan"....zei ik toch!!! Hij bleek dus dubbele oorontsteking te hebben, maar gaf geen kik. Ik merkte het alleen aan de koorts verder nergens aan.
Hier ook een bikkelmeisje, zit onder de blauwe plekken, klimt in de speeltuin op allerlei rekken en op de glijbaan en valt ook regelmatig maar huilen: 'ho maar'. Ik ga er ook niet op af als ze niet huilt, heb soms weleens gehad dat andere ouders op mijn dochter af wilde stappen wanneer ze gevallen was. Als ze echt pijn heeft huilt ze heus wel en komt ze heus wel naar me toe, anders laat ik dr lekker doorspelen hoor
Yep// meneertje huilt zelden of nooit als hij valt. Hij heeft al eens met spelen zijn arm gebroken.. hij huilde wel maar niet heel erg.. ik wist dat er wat aan de hand was omdat hij zijn arm bleef vast houden.. Wij naar de dokter.. daar was hij al stil.. Bij de eerste hulp dacht ik serieus dat ik voor aap zou staan aan gezien Dean aan het drummen was met zijn armen/handjes op de stoelen.. en rennen en lol maken. Hij moet een rontgen.. en hij werd boos.. trekken trekken aan zijn arm.. dames daar zeiden.. ooow dat is niet gebroken hoor hij trekt zo hard.. Nou mooi dat hij zijn arm in beide!!! botjes gebroken had !!! pfff heb 3 weken lang mijn hart vast gehouden hoe hij met die arm omging.. rollen/springen gek doen... maakte niks uit.
Hier ook een enorme bikkel die de meest idiote capriolen uithaalt en dus regelmatig valt, botst, kletst etc etc. Wat ik trouwens wel merk is dat nu hij ouder wordt, hij vaker gaat huilen. Niet omdat hij nu opeens meer pijn heeft maar voor aandacht. Hij komt dan met grote tranen laten zien waar het 'au' doet en dan moet er een kus op... over! Ik vind het wel fijn dat hij zo'n bikkeltje is... anders zou ik de hele dag alleen maar aan troosten zijn.
ja hier ook een bikkel hoor, maar wij gaan er ook makkelijk mee om, als hij valt ,zeg ik ook gewoon ja sta maar op, niks aan de hand, dus hier ook eentje die niet snel huilt Vorige week was hij op de psz gevallen en de juf was heel erg geschrokken hij had ook een flinke schaafwond bij zijn oog, maar wilde ook niet bij de juf zitten wen gewoon verder spelen.
Oei, dat herken ik ook. Dan voel ik me soms wel eens schuldig, zeker als iemand hem naar me toe komt brengen : "hij is gevallen hoor" en ik reageer daar dan een beetje laconiek op, omdat hij alweer aan het lostrekken is om verder te spelen. Dan voel ik me wel een slechte moeder soms, als ik hem gelijk weer neerzet en er verder niet zoveel aandacht aan besteed.
Hier is het heel verschillend hoe het ongelukje gebeurt... Als ze er zelf van schrikt, omdat het iets is dat ze niet verwacht, dan huilt ze wel even, maar niet van de pijn, meer van de schrik. Ik probeer wel dingen te voorkomen, want niemand wil natuurlijk dat zijn/haar kindje zich bezeert, maar ik kan het meestal toch niet voorkomen. Als ze zich dan bezeert en ik zie dat het niet ernstig is, dan kijk ik haar aan en begin te lachen, meestel lacht ze er dan zelf ook om. Ik heb gemerkt dat als je er meteen op af rent, dat je het dan erger kunt maken dan het eigenlijk is. Ze is geen bikkeltje, maar ook geen watje... Beetje een "batje" of een "wikkeltje", zeg maar
Ja hier ook een bikkeltje! Mijn zoon had laatst een teek in zijn been en kreeg het er niet uit dus naar de huisarts. Huisarts zei: hij vind mij strax niet meer lief want het doet zeer... huisarts trekt de teek er uit en mijn zoon geeft geen kick dus de huisarts zegt: zo dit is echt een stoer ventje! En zo ook bij de tandarts, mijn zoon is gevallen en heeft nu een ingeslagen tand dus moest naar de tandarts. Doet bij de tandarts heel braaf zijn mondje open en laat alles toe dus tandarts zei ook: wat een stoer ventje haha. En als mijn zoon valt zegt hij vaak alleen "boem" en speelt dan weer verder... behalve als hij heel moe is dan huildt hij vaak wel als hij valt. O ja bij de rpikken op het CB heeft hij ook nog nooit gehuild zelfs als baby niet
hier ook zo'n stoer ventje! Eergister bij opa en oma plat met zn snoetje op de harde tegels. Even huilen en een knuffel van opa was meer dan genoeg want hij wilde weer zo snel mogelijk spelen met zn autotje. Hier thuis ook regelmatig met zn toet tegen de tafel of box maar huilen? nee hoor Het ligt er vaak ook aan hoe de ouders reageren. Dat is in mijn familie heel goed te vergelijken. Als Damian onderuit gaat dan laten we m heel even gaan, kijken of ie gaat huilen of alleen aandacht zoekt. en dan gaat ie 9 van de 10x weer verder waar hij mee bezig was. Mijn schoonvader daarintegen rent als een idioot op hem af en gaat m als een gek zitten knuffelen en troosten. Ja dan zet de kleine man het op een huilen. Terwijl hij bij ons gewoon weer verder zou gaan spelen. Let maar eens op als je ergens bent met veel kinderen, mama's die snel naar kind rennen zieje vaak een jankend kind. Wij waren keertje bowlen en een gozertje viel continu van het zelfde trappetje af. Totaal niet huilen totdat mama het 1x zag en als een gek er naartoe rende. Jongetje heeft bijna een kwartier zitten huilen en snikken. Nergens voor nodig want die 20x ervoor boeide het m niet dat hij viel van het zelfde trappetje
Ben ik dan de enige die dat niet perse stoer vind of een bikkel Ik denk sowieso dat de huid van die kleine kindjes nog erg dun is waardoor ze om het minste of geringste al een blauwe plek hebben. En ik vraag me altijd af hoe zeer het vallen doet. Ze zijn nog maar zo laag bij de grond met bijna geen gewicht dus zal het allemaal wel meevallen denk ik dan. Ik moet er zelf niet aan denken om op mn knieen over onze leistenen vloer of de betontegels buiten te kruipen, dat vind ik echt een rot gevoel, maar onze dochter heeft het maanden gedaan. Ik denk idd ook dat als je je kindje de hele tijd gaat troosten en meteen opspringt als er niks gebeurd dat je daar wel huilerigere kindjes van krijgt. Maar ik denk persoonlijk dat het meeste vallen wel meevalt en dat kinderen ook gewoon snel af te leiden zijn. Mijn dochter heeft regelmatig vervelende onderzoeken gehad, met vaak prikken (ze geeft meestal geen kick omdat ik haar afleid) en het enige wat ze erg vervelend vond was de sonde inbrengen, maar dat was denk ik meer omdat haar vader en ik haar stevig vast moesten houden omdat ze niet mocht bewegen. Ik vind mn dochter dus geen bikkel, maar zorg ervoor dat het geen mietje wordt
Hier een kleine drama monstertje, als het hem even tegen zit dan brult hij alles bij elkaar. Stoot hij even zijn hoofd dan brullen, soms is het stil en wacht hij totdat ik naar hem kijk en dan is het brullen. Ik ga nooit gelijk naar hem toe en doe nooit zielig tegen hem maarja als je kindje valt wil je toch even kijken of hij niet bloed ofzo. Ik kijk dan altijd van een afstand maar 1 blik is al genoeg.