Heel mijn zwangerschap verloopt al niet leuk. Ben onder andere in het ziekenhuis opgenomen geweest en ben vanaf 12 weken alleen maar aan het overgeven , flauwvallen en duizelig. Ik bracht mijn dagen veel in bed door , zit al vanaf 15 weken in ziektewet. Maar sinds 4 dagen kan ik niet meer slapen, slaap hooguit 2 tot 4 uurtjes per nacht. Mijn rug doet zo veel pijn net als mijn bekken. Heb vandaag al meer dan 6 uur in bad gelegen omdat de pijn dan enigszins dragelijk is. Iemand tips voor mij? Ik ben op , moe en verdrietig.
Heel veel sterkte toegewenst en ik zou het in elk geval bij je gyn aangeven misschien dat ze vanaf 39 wk kunnen inleiden of slaapmiddel kunnen geven?
Ik gok dat je inderdaad dan ook bij de gyn loopt? Toch maar aangeven dat je lichaam op is, wellicht kunnen ze je inleiden zodat je hopelijk iets sneller in je normale doen bent. Of ze hebben evt medicatie (die je dan zou mogen) zodat de laatste weken nog te doen zijn. Let goed op jezelf hoor! Voor je het weet hou je er psychische klachten aan over
Een vriendin had ook zulk soort klachten en mocht met medicatie in t ziekenhuis een nachtje gaan slapen. Maar zij was al ruim overtijd en bleek al aardig wat ontsluiting te hebben, ging toen bevallen. Ik zou in ieder geval even advies vragen aan je verloskundige of gyn
Ik ben nu 38 weken zwanger. Al mijn hele zwangerschap veel gespuugd (ook opname en gebruik medicijnen). Ik gebruik een rolstoel door de bekken instabiliteit. En nu al wekenlang voorweeën elke nacht waardoor ik niet kan slapen. Slaappillen wel gekregen maar doen voor mij niets. Een warme douche of bad vind ik fijn omdat het wat verlichting geeft, maar dan moet mn man in de buurt zijn. Vorige week heeft de verloskundige gestript omdat ik al 2cm ontsluiting heb. En maandag mag ik op gesprek bij de gynaecoloog om te praten over inleiden. Hopelijk kan dat snel gaan gebeuren. Heel veel sterkte! De laatste weekjes nog maar, je bent er bijna!
hoi, ik herken je verhaal. ik heb ook erg moeilijke zwangerschappen. bij de eerste was het voor mij echtuitkijken naar de 32 weken want ik wist dat als hij dan geboren werd het met een couveuse wel goed zou komen. ik was er dan ook echt klaar mee eens die 32 weken voorbij. tot ik op kraambezoek ging bij een vriendin. die lag zo zalig in haar bed te knuffelen met haar verse babytje. dat heeft mij toen de moed gegeven om door te aan zo lang het iets of wat ging. dat babytje zit toch te beste bij mama tot 38 weken en mss beter wat langer. dat beeld heb ik in mijn hoofd gehouden om vol te houden. mijn babytje bij mij in bed en zalig genieten. en dat hebben we ook gedaan toen hij er nu 38 weken en 2 dagen was... misschien kan dit voor jou ook een motivatie zijn om toch nog eventjes vol te houden.