Hoi, Bij mijn eerste bevalling bleef het schoudertje van mijn kindje vastzitten. Nu ben ik weer zwanger en vraag me af hoe groot de kans is dat dit weer gebeurd. Wie heeft er ook ervaring met een 2e bevalling na een schouderdystocie. Ik mag nu kiezen tussen een ingeleide bevalling of een keizersnede.
Ik zat een jaar geleden in dezelfde situatie, en wat ik ervan begrepen heb: - Het maakt veel uit of er bij de eerste een duidelijke reden was voor schouderdystocie (achteraf gezien), bijv. een erg grote baby of ongunstige ligging. Als er geen duidelijke reden was, lag het misschien aan jou (even simpel gezegd). Als er wel een duidelijke reden was, kan je nagaan of dat nu weer speelt of niet. En het kan nogal verschillen hoe ernstig de schouderdystocie was. Als het met een paar kunstgrepen opgelost was, durven ze het veel eerder opnieuw aan dan wanneer je kindje bijna overleden is. - Verder is een eerdere schouderdystocie, zeker als er geen eerdere "voorspoedige" bevallingen geweest zijn, wel de grootste voorspellende factor voor een nieuwe schouderdystocie. Dus je geschiedenis is belangrijker om het verloop van een nieuwe bevalling te voorspellen dan bijv. gewicht van de baby, zwangerschapsduur, etc. - De tweede grote factor, maar die is lastig om goed in te schatten, is het gewicht van je baby. Grote baby's zitten vaker vast. In mijn geval hebben we een geplande ks gekozen, en daar ben ik achteraf heel erg blij mee. Mijn zoontje woog 9,5 pond bij 38.5 weken - nou, dat had ik echt niet aangedurfd hoor! De eerste woog 9 pond en dat ging behoorlijk fout, dus kans op herhaling was, achteraf gezien, inderdaad te groot. Maar dat is heel erg afhankelijk van je persoonlijke situatie; ik zou vooral goed overleggen met je gynaecoloog. Zo rond 37 weken kunnen ze daar meestal wel iets zinnigs over zeggen. En voor hen gelden dezelfde afwegingen als voor jou: vaginale bevalling is in principe beter voor moeder en kind, maar zij nemen ook echt geen onverantwoorde risico's als ze een bevalling moeten begeleiden. Wij kregen iig heel goed advies, en mochten uiteindelijk zelf kiezen. Sterkte ermee!
Beankt voor je reactie. Mijn eerste kindje was ook groot. Binnenkort krijg ik een groei-echo. Ik ben benieuwd of er nog meer mensen ervaring hebben met een tweede keer bevallen na schouderdystocie.
Ik lees mee! Voor eventueel een 2e bevalling hier. Eerste zat ook goed klem, en van de oplossing (mcroberts manouvre) heb ik nu nog dagelijks last. Liefs,
Mijn oudste bleef ook vastzitten met zijn schoudertje en dat had ws te maken met zijn gewicht (4100 gram) en zijn bouw ( gewoon brede schouders). Bij de tweede ben ik om die reden ingeleid bij ruim 37 weken, omdat dat ook een flinkerd bleek te zijn. Hij woog 7 pond en floepte er zonder problemen uit. Ook nr. 3 (3700 gram) en nr. 4 (4100 gram) werden zonder problemen spontaan geboren. Vooral bij nr. 4 had ik weer veel stress, omdat de gyn niet wilde inleiden voor de 40 weken, terwijl toch weer heel duidelijk was dat hij flink groeide! Achteraf heeft de gyn het goed ingeschat dat het zou moeten passen
Bij mn eerste zat het schoudertje een paar minuten lang vast. Uiteindelijk was het geen dystocie, maar de gyn moest wel haar best doen om het er goed uit te krijgen. De eerste was klein en licht. De tweede vloog eruit alsof het een granaatje was. Ik heb maar een keer hoeven persen. Ze was bijna een kilo zwaarder dan haar oudere zus en had flink bredere schoudees, maar heeft dus nooit vast gezeten. Een groot verschil tussen beide bevallingen (behalve eerste versus tweede ) was dat ik bij de eerste op mn rug moest liggen en bij de tweede rechtop op mn knieen zat en tijdens de gehele bevalling letterlijk geen seconde heb gelegen.
Bij mij zat nr 2 (4050 gram) klem. Mijn eerste zoontje was ook.groot (3945 gram). Bij nr 3 extra groeiecho's gehad, maar hier zijn ze eigenlijk niet voor inleiding voor de 40 weken. Het schijnt vaak niet veel uit te maken of vaker te leiden tot een keizersnede omdat moeder of kind er dan toch nog niet klaar voor is? Ik vond het vrij eng, omdat mijn dame toch ineens erg groot bleek. Ik ben toen wel overgenomen door de gyn. Uiteindelijk ben ik met 39+4 probleemloos bevallen (nou ja, 3 hechtingen door een scheurtje) en zij bleek toch de grootste van de 3 met haat 4150 gram.
Ik had bij nummer 2 een schouderdystocie. Zoontje heeft er uiteindelijk niets aan overgehouden, zelf wel een subtotaalruptuur. Hij woog 7,5 pond, dus niet extreem groot. Vanwege de subtotaalruptuur en omdat mijn zoontje er echt lastig uitkwam raadt de gynaecoloog nu (ben nu 31 weken) een keizersnede aan. Ik krijg nog wel een groeiecho en misschien als hij niet te groot is is een inleiding bij 38 weken ook nog een optie.