Wan ellende! Vorige week was ons zoontje niet helemaal fit. Koorts, mopperig e.d. Sinds 2 dagen is hij koorts vrij maar ohhh echt niets is goed! Het is de hele dag mopperen en huilen. Echt de hele dag! Behalve als hij slaapt en dat doet hij gelukkig wel goed. Vanavond gingen we onverwachts uit eten met mn ouders en tot toen was hij een uurtje vrolijk. Eenmaal een paar frietjes op werd het één grote drama. En ik kon haast wel janken.... Wat moet ik nou met hem? Niets is goed... Troosten helpt helemaal niets... Alles is schijnbaar een drama. Morgen zouden mijn vriend en ik een dagje weg gaan en zoonlief zou bij mijn ouders logeren. Alles is nu afgeblazen. Ik kan zo toch niet van huis gaan? Kind toch niet achterlaten bij mijn ouders? Is het een sprong? (tot nu toe dan de heftigste??) Is het wat anders? Kiezen die doorkomen? Pffff voel me op het moment echt even een slechte moeder. Het lijkt wel zo'n drake-kind die je op tv ziet bij Eerste Hulp Bij Opvoeden. Kan iemand me even een hart onder de riem steken???? Please??
Ik heb geen idee, ben niet zo van de sprongetjes. Ik weet alleen dat mijn zoon van bijna 17 maanden er ook al een poosje last van heeft en het is inderdaad niet leuk.. Ga er maar vanuit dat het een fase is.
Bedankt voor je reactie Doet me goed haha! Wetende dat ik niet de enige ben haha! Ik heb echt het gevoel dat ik ergens iets gemist heb in de opvoeding, erg he? Ik vind ons best consequent en probeer vanalles van negeren tot meeleven en uitleggen waarom iets bijvoorbeeld niet mag of kan.
Haha.... ja, dubbel plezier! Ons zoontje is normaal bijna altijd vrolijk! Ik ken hem niet meer terug op het moment!
Mijn dochter was 2 mnd geleden ook een draakje! Zo'n beetje zoals jij omschrijft... Ik ben ook niet van de sprongen, maar dat er 'iets' gaande was, was duidelijk..! Nu was ik ook wel hoogzwanger toen... Maar ze is er nu doorheen, en ik moet zeggen, ineens kletst ze de oren van mijn kop, begrijpt ze veel meer en is ze echt een stuk wijzer! Dus dan toch een sprong?! Blijf jij jezelf en ga met hem om zoals je deed, dan komt het vast goed!
Er schijnt wel een sprong rond 19 maanden te zijn. Maar ik hoorde ook van collega van mijn vriend dat zijn zoon vanaf 18 maanden zijn avondeten begon te weigeren. Dat heeft een jaar geduurd eer hij weer ging avondeten. Bij ons is het nu ook drama met avondeten. In sommige gevallen wilt hij zelfs geen toetje terwijl hij er eerst zo dol op was. Vlees gaat nog wel. Maar groente en aardappelen krijgen wij er niet meer bij in. Hier is niet willen eten, geen eten. Wel toetje aanbieden, want dat hoort bij het avondeten. Bij ons is de regel 'wij bepalen wat je eet, jij bepaald hoeveel'. Als hij vervelend wordt met eten, wat vanavond voor het eerst eigenlijk gebeurde, zetten wij hem op de gang. Dat hij ons slaat om aandacht te krijgen vind ik nou niet bepaald nodig
Dat is dan dus een "sprong" Ik ben ook niet zo van die termen maar ik heb de meeste sprongen toch wel gemerkt in meer of mindere mate. Maar dit slaat echt alles. We hebben vandaag dus zijn logeerpartijtje bij pa en oma afgezegd en zelf gaan we morgen niet naar de Zwaluwhoeve omdat het mij dan niet lekker zit. We wachten het maar af en zuchten maar wat vaker Pfff hoogzwanger is zulk gedrag. Ohhh je zal er maar zo voor staan. Respect! Haha! Vandaag had ik zoiets "géén 2e kindje als het zo gaat haha" Maar volgende week ofzo ben ik dat allang weer vergeten
Hier weigerd meneer al een aantal maanden vanalles wat op zijn bord avondeten ligt. Vlees lust ie altijd wel tja... dus tegenwoordig schep ik aardappels en groenten voor ons alle 3 op. Vlees blijft nog in de pan in de keuken. Pas als hij minimaal wat groenten op heeft krijgt hij vlees. Yoghurt en vla gaat er altijd wel in hier. Het gekke is,is dat hij de ene avond graag bloemkool heeft. En een andere avond absoluut geen bloemkool
Ik lees mee.. Wilde net een topic openen met sprong 20 maanden... Wat een hel hier ook.. Pffff. Wordt er niet goed van... Alleen maar huilen huilen huilen en huilen.. Idd niks is goed. Ze lag net een uur op bed.. En nu al een uur wakker.. Niks is goed.. Geen drinken, flesje, heb zetpil gegeven, chamodent, schone luier, laten huilen, troosten.. Aarrgghh!!!!! Oh en als je dan in de nacht die sirene weer hoort af gaan dan gaan me nekharen echt overeind staan.. Maaar ik hou mega veel van me lieve meisje hoor
Hier ook een zetpil gegeven vanavond! Mocht het iets zijn wat pijnlijk is (kiezen krijgen??) Maar ik denk echt een sprong. Want toen we vanmiddag een stukje gingen wandelen wilde meneer de straat op en ik draaide hem om,de stoep op, dan laat hij zich zakken en gaat languit op de stoep liggen huilen. Niet echt een gevalletje van een pijntje oid zou ik zeggen. Maar toch voor het geval dát.... een zetpil
Groot gelijk heb je! Op straat liggen is ook heeel herkenbaar.. Ze moet van ons een handje buj het oversteken.. Nou dat wilt ze dus echt niet! Krijsen en op straat liggen... Heerlijk kind hahaha
Wat jij beschrijft heb ik hier nu ook. Zoontje is nu 19½ maand en al een week lang is het de hele dag huilen, gillen enz. Er is iets met hem, maar wat? Ook een paar dagen last van verhoging, niet fit enz. en is het huilen om alles. Niks is goed en niks werkt bij hem. Steeds momenten van ong. half uurtje dat het even gezellig is en hij lekker bezig is, en dan weer drama... Kreeg ook te horen dat het een sprong is, maar mag van mij snel over zijn!
En dan zie je die hoofden tussen de vitrage's gluren haha! Daar sta je dan als goedbedoelende mama. Je kind leren dat op straat liggen 100 jaar geleden misschien nog wel kon, maar nu niet zo verstandig is. Handje geven!??? Wat is dat??? Tsss... ik ben een grote jongen en wil dat niet. Vandaar dat wij bijna elke dag even een stukje gaan wandelen buiten om hem toch iets bij/aan te leren
ik weet niet meer wanneer zoiets begon bij Tycho maar met zo'n beetje 19/20maanden begon de 21 maanden sprong. Indd op de grond gaan liggen rollen als hij iets niet mocht, huilen/krijsen/gillen als iets niet lukte en slapen ho maar!! En alleen mama was goed genoeg, papa was even uit de gratie en owjee als mama even uit beeld was als ik moest plassen ofsow... En toen ineens was het voorbij en meneer leerde en sprak elke dag een nieuw woord uit terwijl hij daarvoor nog NOOIT een woord of klank had gezegd alleen maar "euh" en wijzen als wij vroegen waar iets was. Al heel snel maakte hij zinnen met 2 en 3 woorden en zit hij op zinnen met soms 5 en heeeel soms 6 woorden. Geduld geduld geduld, heel veel tot 10 tellen, consequent blijven en uitleggen uitleggen en uitleggen.... Ik kan niet heel veel ander advies geven. Ow en toch af en toe je zoon "uitbesteden" aan opa en oma, kunnen jullie even opladen en ook voor jullie zoon is het even lekker om uit de soort van gespannen sfeer te zijn, even een andere omgeving. Succes!! xx
JaAa oh zo herkenbaar! Zie mensen die aan het gluren zijn hahaha. Ik voel me soms zo opgelaten. Goed idd om af en toe buiten te oefenen! @sassie, ik herken alles je schrijft. De 21 maanden sprong dus. Ze is te laat geboren dus dat kan goed! Moet wel zeggen dat dit de alles ergste is tot nu toe. Ik mag niet eens een broodje smeren en ze begint al. Hoelang duurde de spRong bij jou.
Hier nog zo een. Zodra iets niet mag of hij wordt ook maar in het minst bijgestuurd: BAM, gezicht op onweer en als een schildpad op zijn rug gaan liggen spartelen op de grond hihi. Ook bij het naar bed brengen is het één groot drama (brullen!) de laatste dagen terwijl dat voorheen altijd perfect ging. Dit stelt me wel een beetje gerust Mijn zoontje zegt met 19 maanden nog geen woord. Niet eens mama of papa. Alleen dat UH! inderdaad.
Ik merk bij Dennis heel sterk wanneer hij weer een ontwikkeling gaat doormaken, bijna altijd gaat er zo'n periode als jij omschrijft aan vooraf, de ene keer wat heftiger dan de andere. Nu loopt Dennis nog niet los, maar het zit er aan te komen en dat merk je gewoon aan alles. Ik zal niet zeggen dat ie strontvervelend is. bij tijden is het nog een schatje en mega-vrolijk, maar lastig soms wel! Hij slaapt minder, eet minder goed, daagt constant uit, gooit met alles en zet idd echt een sirene (!) aan als iets hem niet zint. Gelukkig is hij bij de oppas (gastouder en soms m'n zus of opa en oma) superlief... grrr. Ook hier praat ie nu sinds z'n vorige 'sprong' (ik hou ook niet van die term) veel meer, (hoewel hij altijd al veel brabbelde) hij spreekt sommige woorden echt al uit zoals wij het doen, grappig is dat. Het zal dus beslist weer een fase zijn, net als bij jouw zoontje. Daar moeten we ons maar aan vasthouden, haha!!
hahaha nee dat doe ik ook niet.. Maar ja je ziet ze wel Ze zitten allemaal achter de bloemetjes whahahaha