Hallo dames! Vl is erg wispelturig als het gaat om een tweede! Ik heb al wel aangegeven graag voor een tweede te willen gaan, als hij er ook klaar voor zou zijn. Paar weken terug zei hij het nog wel te willen, maar nu nog niet, van het weekend zei hij toch wel heel erg menens niet op een tweede te zitten wachten met als argumenten; -zijn we net van alle 'sores' af, beginnen we weer.. Hij doelt op nachtvoeden, huiluurtjes, afhankelijk zijn, luiers, flesjes etc.. -ze moeten straks ook naar school en dan heb je wel een dubbele rekening -ik ben ook enigskind en ik vind het prima! -een tweede kind brengt over all veel kosten met zich mee. Hij is denk ik vooral bang dat we er financieel op achter uitgaan en onze kinderen dan niet datgene kunnen geven wat we graag willen geven (een opleiding zonder schulden, we willen graag 1 x per jaar 'luxe' op vakantie (of hotel of rondreis) en hij is bang dat dit met een tweede niet meer gaat. We hebben allebei een goede baan met zekerheid en gaan ook nog meer verdienen. Dus ik persoonlijk ben niet bang dat we nou met een tweede ineens in armoede moeten leven! Maar als hij dan vraagt waarom ik nou zo graag een tweede wil kom ik niet verder; dat is een gevoel! Ik kan gewoon niet bevatten dat nu alles na mijn dochter stopt... Heel kinderachtig gezegd; ik wil gewoon npg een keer zwanger worden, ik fantaseer al hoe we aankondigen dat dochter grote zus wordt, ik wil nog een keer een kans krijgen om natuurlijk te bevallen, ik wil nog eens die intieme momentjes met bv meemaken, ik wil Dochter trotse grote zus zien worden... Zucht... Allemaal argumenten die eigenlijk geen argument mogen zijn om voor een tweede te willen gaan, maar ook dat ultieme geluksgevoel als je je kindje voor het eerst ziet, het was zo mooi en fijn! Wat was jullie reden om voor een tweede te gaan? En zijn jullie ook bang geweest het financieel minder te krijgen?
Wij gunden ons kind een broertje of een zusje. Iemand van zijn eigen generaties. Wij zullen tenslotte er op een gegeven moment niet meer zijn. We hebben beide een zus en mijn vader leeft niet meer en ik weet dus hoe waardevol het is om een zus of broer te hebben. Daarbij zie ik veel toegevoegde waarde voor kinderen om op te groeien in een gezin met andere kinderen. Financien is bij ons geen afweging geweest. Er is zelfs een derde gekomen.
Wij zijn voor een 2e gegaan, omdat we dat allebei wilden. We vinden een broertje (in ons geval dan, een zusje zou natuurlijk hetzelfde voor gelden) voor onze dochter gewoon leuk. Ze kan nu leren spelen, delen, ruzie maken en het weer bijleggen enz. Anders leren ze het natuurlijk ook wel op de psz of kdv of anders op school natuurlijk, daar niet van. Wij vinden het dus ook goed voor de ontwikkeling van onze 1e. Niet slecht bedoeld voor mensen die 1 kindje hebben of enigs kind zijn natuurlijk, daar is ook niks mis mee! Maar ook was voor ons het gezinnetje nog niet compleet met 1 kindje. het was dus ook een gevoel, dus ik denk dat je aan onze argument weinig hebt. Wat betreft het financiële deel: een 2e is goedkoper dan de 1e, gewoon omdat je al een hele hoop hebt. Dus je hoeft niet veel dingen meer aan te schaffen. Het zijn eigenlijk alleen extra pampertjes, bij deze leeftijd dan bij ons viel dat dus reuze mee
Tja, vl is dus niet te porren met ik gun dochter een broertje of zusje... Daarnaast heb ik niet zo al te goed contact met mijn broer, wat natuurlijk niet bevordelijk is om hem 'over te halen'....
Wij wilden een tweede omdat we dat graag wilde . haha daar help ik je niet echt mee he ? Heb wel iets positiefs, toen onze dochter een maand of 8 was riep mijn man nog : '' nee de komende 3 jaar niet hoor ''. En ineens toen ze 10 maanden was sloeg hij om en zei hij : '' wanneer zullen wij voor een tweede gaan ? , nu ? '' Dus wie weet slaat hij ook ineens om .. dat je bij jezelf denkt heuh ?? Financieel zijn we soms ook wel bang , ik heb geen baan en mijn man werkt fulltime maar verdient ook niet super veel. Toch heeft ons dat niet weerhouden,Als onze dochter straks naar school gaat ga ik weer werken. En je leeft naar wat je hebt of wilt hebben . Ons boeit een vakantie niet echt, tenminste wij hoeven niet naar gran canaria op vakantie in een dik hotel, een camping in frankrijk of zelfs gewoon in nederland vinden wij leuk zat. Het is net wat jullie zelf willen , als je 2x per jaar duur op vakantie wilt tsja dan snap ik je man wel ergens want dat word dan ook een stuk duurder.
Toen de oudste 14 maanden was gingen we voor een tweede. Gewoon omdat we dat zo voelden. We riepen daarna allebei dat het mooi was. Toen de middelste 2 jaar was, wilde we toch ineens allebei heel graag nog een 3e die ons gelukkig gegund was. Dure reizen worden inderdaad lastiger, maar geld is bij ons nooit een afweging geweest. Een reis kan toch niet op tegen een kindje?
Ik was 5 maanden na de geboorte van onze dochter zwanger. Niet gepland dus, en heel eerlijk gezegd weet ik niet zeker of we er zelf voor gekozen hadden als het niet was gebeurd. Nu mijn zoontje er is vind ik het soms zwaar, maar ik ben wel erg blij dat ze nu met zn tweeen zijn. Ze schelen maar 14 mnd en ik moet zeggen dat het eigenlijk in een moeite door gaat. Ik heb ook geen fantastische band met mijn broertje, maar ben wel blij dat hij er is. Als onze ouders er straks niet meer zijn deel je toch samen je verleden. Er is iemand die dezelfde herinneringen heeft en die je ouders net zo kent als jij. Vind ik erg waardevol.
Hier is de twijfel ook heel erg groot, eigenlijk wordt die twijfel alleen maar groter! Je wilt je kindjes alles kunnen bieden, kan dat met 2 kinderen? Je weet gewoon niet hoe je toekomst eruit ziet. Snap je twijfel zo ontzettend goed. Maar toch nog 1x zwanger zijn, nog 1x schopjes in je buik voelen. Het verlangen is ook weer zo ontzettend groot naar een 2e. Moeilijk moeilijk moeilijk....
Wij hebben nog geen 2e maar willen het wel. We vinden het beide belangrijk dat ze niet alleen opgroeien. We zijn zelf ook geen enigskind en vinden het belangrijk dat onze dochter ook iemand heeft van haar eigen generatie. Ook denken we dat een 2e kindje ons misschien nog gelukkiger kan maken en dat we gewoon ouders zijn voor 2 kindjes en niet voor 1 kindje. Dus bij ons zit ook sterk het gevoel.
Herkenbaar, hoewel wij nog geen 2e hebben, onze 1e is 5 maand. We willen wel een 2e, om zelfde redenen als hierboven. Heb zelf een oudere broer, we konden elkaar vroeger de hersens soms inslaan, maar had niet alleen op willen groeien hoor! Als onze ouders er niet meer zijn kunnen we altijd nog samen herinneringen ophalen.
Omdat kinderen je leven zoveel waardevoller maken Dat is toch reden genoeg lijkt me! Hier twee keer zwanger ondanks anticonceptie (ze wilden gewoon heel graag komen denk ik). Maar ik wil toch graag ook nog een derde op termijn. Een groot gezin vind ik gezellig en ik vind het fantastisch om mijn eigen kinderen op te zien groeien en lol mee te hebben. Ook bovenstaande argumenten vind ik belangrijk, het hebben van een broer of zus.
Misschien heeft je man nog wat meer tijd nodig. Na 1 jaar wou ik een tweede, man absoluut niet. Bij 2 jaar wou hij graag een tweede en ik niet. Nu met bijna 3 gaan we er toch beide voor. Manlief had echt tijd nodig, pas toen de baby tijd echt een poos achter ons lag en ons gezin een goede balans had gevonden was er voor hem ruimte om over een tweede te denken. Pushen werkte averechts, bij mij ook trouwens.
Ik heb nog geen tweede, maar wil het ook heel erg graag. Mijn vriend is net als jou een beetje wispelturig. Hij wil liever wachten omdat hij op dit moment zijn werk niet erg leuk vindt en niet aan wil gaan solliciteren voor een andere baan met een tweede op komst. Maar ja, wat zijn mijn argumenten: 1) Ik wil het zooooo graag 2) Ik ben enig kind en hij heeft 2 broers, is toch leuk om broers te hebben later, kunnen ze samen spelen en als ze volwassen zijn hebben ze steun aan elkaar, enzv. 3) De grote kosten voor een eerste zijn veel groter dan voor een tweede: je hebt al alle spullen, dus niet zo kostelijk als bij de eerste 4) Als je nu een tweede kind hebt nu de eerste nog klein is, ben je sneller "uit de luiers" en de nachtvoedingen etc. Stel je voor dat je eerste kind al ouder is en dán pas terug opnieuw beginnen met een baby in huis is véél moeilijker om er terug aan te wennen denk ik. 5) Mijn zinnetje is "Weet je nog schat hoe bang je was voor een eerste kindje en zie nu hoe leuk het is... Met een tweede wordt het net hetzelfde". Daarmee wil ik zeggen dat het vaak gewoon angst tussen de oren is en dat dat wel over gaat eenmaal die 2de spruit er is... Uiteindelijk is hij nu toch bijgedraaid en gaan we als onze jongen 1 jaar is voor een tweede...
Ik heb ook een soortgelijke topic geplaatst, maar omdat ik zelf ook twijfel.. Mijn partner geeft ongeveer dezelfde argumenten, maar omdat die baby-periode ook een hel was voor ons beiden! Het "ik ben ook enig kind"-argument gebruikt hij ook, maar zelf heb ik 2 broers en ik kan mijn oudste broer geen twee dagen missen! Mijn jongste broer is dan weer een laatkomer en dat botst enorm, dus dat wil ik ook absoluut vermijden... Maar bij ons is het dus ook nog niet uitgeklaart, vooral erover praten met je partner en denk erover na waarom jij het wilt zodat je het zo ook aan je man kan uitleggen (want wij zijn toch zo'n moeilijke wezens om te begrijpen) en idd vooral niet willen pushen want dat werkt averechts
Ik wil hem ook niet pushen hoor! Maar ik werd zo verdrietig van zijn uitspraak ik hoop dat hij ooit nog wel bijdraait! Hihihi! Wie weet als we op kraamvisite zijn geweest! Hebben binnenkort 2 kraamvisites! Haha!
Tussen mijn vriend en zijn broertje zit geen groot leeftijdsverschil. 20 maanden. Geweldig vond hij dat als kind. Altijd een maatje waar hij mee op pad kon en kan. Tussen mijn broertje en mij zit ruim 7 jaar. Wij zijn eigenlijk opgegroeid als 2 enigst kinderen. Niks mis mee, maar we hebben geen goede band opgebouwd. Ik heb altijd geroepen dat ik een eventuele 2e niet te snel na mijn oudste zoon wilde (als je al iets te willen hebt, het moet je natuurlijk wel gegund zijn). Maar na 14 maanden begon het bij mij ook te kriebelen. Dat kun je niet met argumenten onderbouwen. Dat gevoel heb je gewoon, of niet. Gelukkig voor ons was het de maand erop gelijk raak. En nu vind ik het heerlijk! En ja, het is wat duurder. Luiers, kleding, 2 kindjes op het kinderdagverblijf etc. Maar daar raakt je uitgavenpatroon ook weer aan gewend. Je zult dingen moeten laten... Ik kan je helaas geen tips geven hoe je vriend op andere gedachten te krijgen. Ik denk dat ook bij hem dat gevoel moet komen...
Hier waren we het er altijd al over eens dat we er twee wilde en dan liefst kort na elkaar. Gewoon gevoelskwestie ja.... ook omdat we zelf geen enigs kind zijn. Mijn man heeft 1 en ik 2 broers.
Heb je even voor de vele redenen waarom wel . Ik wou heel graag een tweede. We wonen klein. Dus ze moeten bij elkaar. Dan liever niet te groot leeftijd verschil Ik niet gelijk zwanger wou zijn als je schoonzus (en wist dat zij met 1 jaar er voor zouden gaan) Ik geen pil wou en Man geen condoom Ik angst had dat wanneer ik lang zou wachten niet meer durfde We nu leven en ons leven er over 2 jaar misschien wel heel anders uur ziet ons gevoel er erg goed over was de zwangerschap kolos er toch niet af waren (nu wel) we toch nog in het baby ritme zaten onze liefde groot genoeg dus met zes maand er voor gegaan. Leeftijd verschil een ruime 15 mnd. Heerlijk zijn ze samen. Echt genieten twee. Dubbel genieten overal van. Van mij mag de derde komen. Maar dat past echt niet in ons huis. En niet in me man zijn hart (helaas)