Typte ik eergisteren nog dat k na een periode van veel bleren, weinig eten en spugen mijn lieve meisje alweer een weekje weer de oude was. Gisteren begon het al weer, meer huilen, beetje dreinerig en vandaag is het helemaal geweldig. Halve flesjes drinken, in slaap vallen, daarna weer mekkeren vanwege de honger, huilen om niets.... In elk geval, nu ligt ze alweer een half uur te bleren (eerst een hele tijd gewoon te mopperen, de laatste vijf minuten is het meer echt huilen). Als ik ga kijken dan is ze meteen stil en ik heb nu ook echt het idee dat ze zichzelf aan de gang maakt... Volgens mij heeft ze gewoon weer last van zo'n *&^^$!@sprongetje?Ik denk ik laat haar huilen tot tien voor half 10 maar die tijd is het bijna. (Okee, heb haar nu uit bed gehaald, en meteen een blije terwijl ze echt was gaan krijsen...) Echt hoor, eten: check. Luier: check. Niet te warm of koud: check. Het is nu al een drama queen! Normaal slaapt ze heerlijk in haar bedje! Maar goed... dat huilen. Wat doen jullie dan (als je weet dat ze last hebben van een 'sprongetje'? Laten huilen tot ze slapen, iets langer laten huilen of juist troosten?
Nou hier hetzelfde drama... ze ligt alweer een tijdje te gillen maar Louise is op de leeftijd dat ze door gaat krijgen dat als ze huilt, er iemand komt en er misbruik van kan maken... Ik vind het ook nog steeds zo moeilijk. Mijn vriend zegt, laat haar maar even, en ik denk nee ik moet naar haar toe. Maar ja, ze moet ook leren dat ze gewoon moet gaan slapen als ze in bed ligt... ppfff sterkte hoor!
Ik ben ook nog steeds van het troosten hoor! Alleen laat ik Eva nu wel wat langer huilen (in totaal hooguit een half uur en dan ben ik al een paar keer bij haar geweest, en het is dan dus niet overstuur krijsen) en vaak op het punt dat ik denk 'nu ga ik naar haar toe', valt ze in slaap . Oftewel, het is redelijk goed afgestemd nu . Bij een sprongetje zou ik haar niet laten huilen, ze heeft je dan gewoon nodig. Wat je kan doen, is haar troosten en weer weggaan en om de paar minuten haar even snel troosten. Aan de andere kant, ze is misschien nog wel erg klein voor deze methode.... Ik doe het nu dus bij Eva zo, zodat ze weet dat we er voor haar zijn, maar ik maak het niet te leuk, ik geef een aai over haar bol, kus erop en zeg 'ga maar lekker slapen'. Als ze dan nog huilt, blaas ik in haar gezicht, wordt ze rustig van. Vaak begint ze dan heel hard te huilen als ik wegloop, maar al heel snel daarna is het vaak dan alweer stil. Dramaqueen . Manuela, ik zou het dus ook zo doen, of misschien kan je bij Louise alleen even je gezicht laten zien en zeggen dat ze lekker moet gaan slapen. Dan weet ze in ieder geval dat je er bent. Of anders alleen maar zeggen bij de deur dat ze moet gaan slapen. Volgens mij kan zij dat al wel snappen.
Troosten! Ze is pas twee maanden! Kleine weet zelf amper wat haar gebeurt. Tuurlijk word je er op een gegeven moment een beetje gek van, maar ik heb me er dan altijd weer overheen gezet en gedacht aan mijn dochter, hoe zij zich voelt. Ze heeft je gewoon even nodig, ze komt vanzelf weer in een gewoon ritme. Het is allemaal zo tijdelijk.
Ja dank je wel! Ben alleen zelf zoooo moe de laatste paar dagen, ben vanmiddag zelfs in slaap gevallen dat is me in geen 20 jaar gebeurd midden op de dag! Heb 'r ff op d'r buikje in de box gelegd, daavan wordt ze meestal wel moe. Hoop dat ze nu wil slapen Maar het is zo zielig he als ze zo liggen te huilen en ontroostbaar liggen te wezen...
Ik weet hoe je je voelt hoor, hier is het ook vaak drama geweest met slapen. Eva heeft altijd al moeite gehad met prikkels te verwerken en al helemaal tijdens een sprongetje. Ik heb ook wel eens gedacht, laat maar huilen en zoek het maar uit, maar daar kwam ik altijd na een paar minuten op terug . Maar het is soms zo frustrerend en onbegrijpelijk, dat je denkt, ga toch gewoon lekker slapen, wat is nou het probleem?! Hier gaat het slapen telkens ietsjes beter, Eva huilt ook veel minder en eigenlijk nooit meer overstuur. Dat maakt het wat makkelijker ermee om te gaan. Wij zitten nu in het 26 weken sprongetje, maar ik merk er (nog?) niet veel van. Eva is wat hangerig, wat spontaan overgaat als ze bij mij op schoot mag springen en staan . En ze heeft volgens mij 'last' van haar tandje, die is net door en volgens mij vindt ze het erg vreemd.
Op die leeftijd( op welke leeftijd wel eigenlijk?) , je kindje nooit laten huilen. Ze hebben je zo nodig, ze willen alleen maar bij mama zijn, dat moet je in mijn optiek niet negeren. Mijn zoontje had het ook rond die leeftijd, dus het is heel herkenbaar. Heb je al eens aan een draagdoek gedacht? Dan heb je je handen vrij, en is je kind lekker bij je.
hier ook gewoon getroost! En heb er wat vanaf gewandelt tot diep in de nacht, want dat vondt ze heerlijk ( en nog )
lekker bij je nemen hoor. is beter voor jullie beiden! zeker op die leeftijd. ze is natuurlijk pas twee maanden kan me herinneren dat ik met Dano weleens tot 12 a 1 uur bezig ben geweest. maarja ze kan nog niet verwend worden en er komt een einde aan deze periode. ze voelt zich even onvweilig nu en daarom wil ze bij je zijn. Dano zit ook in de periode dat hiuj het doorheeft dat als hij huilt er iemand komt. dus wij moeten echt even opletten dat we onderscheid maken tussen een sprongetje en verwend gedrag lekker aan toe geven. zwaar he af en toe. succes ermee.
Haha okee Ik laat haar ook nooit lang huilen hoor, nooit langer dat een minuutje of 10 tot heden, 9 van de 10 keer ligt ze al voor die tien minuten om zijn te slapen! En verwennen met aandacht daar geloof ik ook niet zo in hoor, dingen die je aanleert krijg je mijns inziens ook wel weer afgeleerd.... Nou ja, volgens mij breekt er nu dus weer een periode aan dat het wat minder vaak na die tien minuten stil is.... @ Jingels zo'n draagdoek hebben we, maar helaas wordt ze nogal panisch als ik haar erin doe Ik ga het binnenkort wel weer proberen als ze goed rechtop kan blijven zodat ze anders kan zitten, maar volgens mij heeft ze na de bevalling nog steed iets tegen het idee van 'klem zitten'... Maar bedankt allemaal ! Gewoon lekker met het urretje blijven wandelen
Sascha is nu alweer 3 weken zo huilerig en irritant. niets is er goed. daarbij ook last van tandjes die eraan zitten te komen. overdag is er mee om te gaan maar na 17.00 uur gooit ze alle remmen los. het lieve rustige meisje dat om 19.00 lekker ging slapen gaat nu pas rond elf uur slapen. ik ben gestopt met haar uit bed halen. want al lacht ze nog zo lief als je haar halen gaat zodra ze uit bed is wil ze ook niets meer. nu gaat ze op bed en gaan we elke 5 minuten dat ze alleen ligt om de beurt 3,4,5,6 keer naar haar toe om te kijken of ze wel melk wilt (want dat wil ze alleen maar als ze in bed ligt s avonds) en dan valt ze uiteindelijk in slaap. het is hartstikke zielig want ze krijst het uit als ik haar kamertje uitloop maar ik denk wel dat het beter is wanneer ze doodmoe is en gewoon haar slaap nodig heeft.
Demi heeft het juist overdag! Typisch is dat dat het ene kindje juist overdag last heeft en het andere juist in de nacht. Snoopy prijs je gelukkig, hier ook de 26wksprong en man oh man geen land mee te bezeilen al een ruime week. Vaak ontroostbaar huilen, niets is goed pffffffff vermoeiend! Enig voordeel dat ik er aan zie, is dat ze dan savonds zo bekaf is dat ze zomaar slaapt. En ja ik troost ook zoveel mogelijk dan. Maar helaas heltp het zo weinig, ze moet er gewoon doorheen. Maarja niet troosten kan ik ook niet over mn hart verkrijgen...
ik denk dat je gewoon echt moet doen waar je jezelf goed ibij voelt. troosten helpt bij amy vaak nieet, ja ze word wel even rustig maar zodra je haar dan weer in bed legt begint t feest weer opnieuw. ik laat amy meestal ff huilen, dan huilt ze zichzelf in slap. wel zielig maar zo krijgt ze wel slaap in ieder geval, als ik haar er steeds uit moet hale niet.
Lexie, dan is Demi er ook vroeg bij toch? Susan, ik troost Eva meestal in haar bed, dus ik haal haar er niet snel uit. Behalve als ze echt overstuur is en dat is heel makkelijk te zien, ze huilt dan echt grote tranen . Eva is wel wat jengelig en dat ben ik niet van haar gewend, maar verder valt het mee, maar wie weet wat er nog komen gaat... ze heeft ook last van haar 2e tandje die aan het doorkomen is denk ik, dus misschien niet eens last nog van de sprong.
Mijn armen hangen ergens bij mijn enkels van het vele dragen wat ik met mijn dochter heb gedaan, die huilde toch zoveel! Maar ik heb haar nooit laten huilen. Toen ze ouder werd en ik doorkreeg dat het een ander huiltje was liet ik haar wel eens 10 minuten huilen, maar nooit langer. Boaz heeft nog nooit langer dan 1 minuut gehuild, die weet gewoon dat ik kom en huilt zelden. Hij kan wel vreselijk snel van slag zijn in een sprong en niets willen, maar ook dan pak ik hem snel op. Na een sprong is hij dan weer helemaal de oude. Het is wel intensief ja
ja dat lijkt idd zo. Maar als je het Oeiikgroei-boek leest, dan zie je de ervaringsverhalen waarin bij sommigen de kindjes al rond week 22/23 last hebben en kindjes die pas later last hebben. Het schijnt erg te varieren in deze sprong. Ergens tussen de 22 en 28 week zit het iig. Ik dacht eerst ook hoor, dat is de sprong nog niet, maar ja de 19wk sprong had ze ook vrij vroeg. Dus wellicht daarom nu ook vroeger. Ik weet zeker dat het de sprong is, want ik herken zoveel uit dat hoofdstuk in het boek, dat het gewoon niet kan missen. Plus dat ik mn dochter ken, ik weet hoe ze is, tijdens een srpong. Alleen duurt deze wel lang hoor pfff
Da's inderdaad waar, dat het ergens rond die week moet zitten. Hopelijk is ie bij jullie met 26 weken al helemaal afgelopen . En je weet altijd wel als het een sprongetje is. Daarom twijfel ik ook zo en ben ik bang dat het echte werk misschien nog gaat komen .
ja dat kan ook inderdaad, ik ga er ook wel heen hoor na een poosje, ff kijken of alles goed is, maar zodra ze me ziet word ze ontzettend boos omdat ik haar er niet uithaal pittige tante gelukkig komt dit zelden voor hoor. toevallig nu een paar avonden raak. van het 6 maanden sprongetje heb ik ook niet heel veel gemerkt en wat er nu is met amy? missschien alsnog het sprongetje ik weet niet of tanden ellende. ik hoop dat ze allemaal in een keer komen haha dan zijn we er in 1 keer vanaf
Tijdens sprongetjes troost ik altijd. Zeker toen hij nog zo jong was. Als ze ouder worden, is het ook steeds makkelijker om een zeurhuiltje van een echt huiltje te onderscheiden. En zeuren tijdens sprongetjes of tandjes is ook weer anders. Als Siem er zelf niets aan kan doen, dan troost ik altijd. (maar hier gaat hij soms al zeuren als hij niet bij een blokje kan, terwijl hij donders goed kan kruipen... )