Dag, onze zoon van 18 maanden heeft vaak dat hij langs de tafel heen en weer loopt. Hij loopt dan ook met zijn hoofd gedraaid naar de zijde van de tafel en kijkt dus niet voor zich. Dit deed hij ook al toen hij nog niet kon lopen. Dan kon hij steeds langs de tafel met stoelen kruipen, heen en weer. Op zo'n moment zit hij ook in zijn eigen wereldje en reageert hij niet op zijn naam. Hij doet het ook wel eens bij de wasrek als deze in de kamer staat. Buiten vind hij prachtig, maar blijft ook dan steeds heen en weer lopen bijvoorbeeld langs de zandbak. Vandaag waren we bij monkeytown. Hij heeft eerst een tijdje in de ballenbak gezeten. Toen liep hij er uit en kon hij alleen maar steeds heen weer tussen de tafels doorlopen. Hij loopter dan ook strak langs zodat hij ook vaak eenkeer zijn hoofd stoot als ik hem dan op den duur op pak wordt hij vreselijk boos en bonkt hij met zijn hoofd tegen de mijne aan. Hij zit ook steeds bij mijn keukenkastjes hij pakt er niks uit maar steeds open en dicht en steeds harder dichtslaan. Of hij laat ze open en gaat dan ook steeds heen en weer lopen langs de kastjes. Ook praat hij nog niet veel, zegt alleen boe (van kiekeboe) en mamamama of papapapa. Verder kan hij ook wel heel rustig zitten spelen. Auto's rijd hij niet mee en kan ze wel steeds bekijken. Hij begint nu wel in boekjes te bladeren. Verder schud hij met zijn hoofd en neuriet om in slaap te komen met gevolg dat hij snachts wel bonkt. Zijn er ouders die dit herkennen? Ik maak me een beetje zorgen.
Ik herken wel wat dingetjes. Sowieso krijg je al snel met dreumessen die lang 'in hun eigen bubbel' blijven dat ze vaak niet reageren op naam of opdrachtjes of spelletjes doen die voor ons 'raar' zijn. Mijn dochter had dat ook. Ze is nu 21 maanden en begint nu pas langzaamaan uit der bubbel te geraken. Ook zij deed met 15 maanden deurtjes open en dicht. Nu worden keukenkastjes helemaal uitgeladen Dat heen en weer-en langs de tafel herken ik niet maar wel het hoofdschudden voor het slapen gaan. Dat doet ze nog steeds inclusief het bonken. Ook hier een meisje wat nog niet veel taal gebruikt. Ze kent in totaal misschien 15-20 woorden incl dierengeluiden. Gelukkig wordt het taalbegrip ook steeds beter. Ik heb me ook weleens zorgen gemaakt dat ze bijv een kleine achterstand of lichte vorm van autisme heeft. Denk ik nu niet meer want ze laat echt veel vooruitgang zien de afgelopen tijd. Waar maak jij je precies zorgen over?
@Mamasinds2006 bedankt voor je reactie. De achterstand maak ik me niet zo'n zorgen over. Van begin af aan is hij al soort van lui. Doet alles lekker op zijn eigen tempo. Hij is verder super makkelijk. Alleen die rare stereotiep maak ik me wat zorgen om. En idd is autisme ook waar ik aan zit te denken. Ik zelf wil het nog even aankijken, hij is nog zo jong. maar mijn man vind dat ik met hem naar de huisarts moet gaan.
Ik snap wat je bedoelt, mijn dochter doet ook alles op haar tempo. En daarbij nog een sterk eigen willetje dus zij doet iets alleen als zij dat wil, ook als ze iets allang kan. Maar als dat het enige is waar jij je zorgen om maakt zou ik het zeker nog even aankijken. Heeft je zoontje verder nog andere dingen waardoor jij je zorgen maakt? Hoe is bijv het oogcontact als je tegen hem praat, heeft hij nood aan structuur? Kan hij tegen prikkels? Nog steeds hoeft dit dan niets te betekenen. Ik maakte me ook zorgen een poos terug en nu af en toe ook nog wel. Maar dan bedenk ik me weer hoeveel ze de afgelopen tijd vooruit is gegaan. Wat ik je echt wil adviseren is NIET te gaan googlen of filmpjes op YouTube te kijken want dan maak je jezelf gek. En het zegt gewoon nog niets! Pas als je echt heel veel kenmerken van bijv autisme ziet met 2 jaar zou ik aan de bel trekken.
Dat van jou dochter herken ik ook wel. Ik denk dat onze zoon ook een sterk willetje heeft. Hij heeft vanaf begin een vast structuur. En je merkt ook aan hem dat hij soms niet kan hebben dat er iets veranderd. En toch valt dat soms ook wel weer mee. Hij maakt wel oogcontact. Als hij valt en pijn heeft komt hij naar me toe. Met een spelletje als kiekeboe maakt hij goed contact met me en kan ook erg lachen. Verder is hij wel gevoelig voor verandering bij voorbeeld als er mensen langs komen is hij eerst van slag en wat dan opvalt is dat hij zich richt op zijn handje(s). Hij sluit zich zo af voor wat er om hem heen gebeurt vermoed ik. Vooral dit laatste en het stereotiep lopen is wat mij vooral opvalt. Ik heb wel wat zitten googlen en daar lees je veel te veel. Het is een heerlijk mannetje en ik geniet ieder moment van hem. Maar ik hou het even in de gaten. Ik heb geen alarmbellen maar het is zo een onderbuikgevoel.
Hier 10 minuten flipperen met een ritslipje, deurtjes open en dicht tot in oneindigheid, boeken bladeren keer op keer en owee als je dr concentratie verbrak, dan keek ze me boooooos! Dr kwam amper geluid uit dus met 14mnd zo'n pratende hamster ingezet, toen kwam er in elk geval wat gepruttel en dreumesstijl geklets. Praten begon iets voor dr 2e verjaardag en sindsdien gaat t in fases ineens heel hard. Nog geen babbelbox, ja in haar taaltje als ze dr dag heeft, maar qua woordenschat wat ze spreekt niet heel bijzonder. Ze begrijpt wel verschrikkelijk veel, als ze niet spontaan oostindisch doof is en je gewoon geen contact krijgt. Maar geef mij ook een goed boek en ik ben onbereikbaar dus ik zoek t meer in die hoek, meestal is ze ook met iets ingewikkelds bezig (voor haar dan) afdeling schroefdraad is nu raaaaazend boeiend maar ritsen hebben ook nog steeds hun aantrekkingskracht. Puzzelt als een malle met die houten pin puzzels sinds kort. Heen en weer draaien of lopen dat herken ik niet. Je kan allicht bij de ha langsgaan en je zorgen uitten maar geloof dat zo jong er nog niet veel te testen valt.
In de gaten houden is altijd goed. Maar je onderbuikgevoel is niet altijd de beste raadgever hoor. Mama's denken altijd dat hun moedergevoel het bij het juiste eind heeft en dat is vaak ook zo...maar niet altijd. Soms ga je je zorgen maken en krijg je die alarmknop niet uit, ook als ze wel ontwikkelingen laten zien. Ja bij mijn dochter kun je soms op je kop gaan staan...als zij iets niet wil dan doet ze het niet. En soms schrik ik van het feit dat ze het na 1 keer vragen al meteen iets doet haha. Ik begreep van de logopediste dat taal en taalbegrip zomaar ineens -zonder aanloop als het ware- kan komen. En 18 maanden is nog heel jong hoor. Je zegt dat hij in nieuwe situaties zich richt op zijn handjes, bedoel je dat hij dan gaat fladderen? Fladderen lijkt hét autisme kenmerk maar ik zie het echt wel vaak kindjes doen hoor. Mijn dochter doet het eigenlijk bijna nooit alleen als ze heel boos/verdrietig is. Dan gaat ze der handjes wapperen en op de grond stampen. En wat betreft stereotiep gedrag heeft mijn dochter ook gedaan met periodes. Elke keer iets nieuws haha. Ze had bijv een poosje dat ze heel verwonderd naar der handjes keek. Ook een poosje dat ze onwijs zat te hummen. Hoeft ook echt niets te betekenen. Zolang je maar ziet dat hij goed contact maakt en er wederkerigheid is.
@Vero054 hier ook een toevallig een meisje wat ritsen boeiend vindt haha.. niet zozeer het omhoog of omlaag ritsen maar als ze bijv haar jas te pakken heeft gaat ze onwijs aan dat lipje van haar rits zitten frunniken. Kan ook zijn dat ze het hartje mooi vindt maar ze kan er gerust 5 min zoet mee zijn. Ze stopt em ook standaard in haar mond.
Nee hier niet in dr mond maar met een maand of 4-5 zat ze geregeld zeker 10 minuten lang zeer gebiologeerd te flipperen met dr vingertje. Was gewoon een rits van een van de kussens op de bank. Heel de tijd dat lipje op en neer flipperen. En dan vroeg ik "snap je al hoe dat werkt?" en kreeg een boze blik zo van "maaaaam ik ben BE-ZIG! Hou je mond, je stoort!" was wel lekker rustig! nu is t ons "aankleden" rits tot onder je kin al of niet met ons velletje er tussen, rits naar beneden en dan er achter naar je shirt loeren en hopla weer dicht, zelf ritsen bedienen (mama wel beginnetje maken). Knoopsluitingen en drukkers komen nu ook onder de aandacht maar ze is nu met "zelf aankleden" in dr koppie dus denk dat t een voor haar logische stap is nu. Maar de knoop kan ze nog niet doorheen kantelen en voor de gemiddelde drukker heeft ze nog te weinig kracht in dr vingers icm handigheid. Dus ze krijgt dr broek wel aan (verkeerd om, binnenste buiten ook geregeld) of dr jas maar komt wel omdat ze hulp nodig heeft. Truien, tshirts en rompers (eigenlijk alles incl slaapzakken die met de rits achter vast zitten...) krijgt ze overigens wel prima UIT! Maar daar gaat ze ook gerust voor zitten.
Ik zou wel even langs de huisarts gaan als je man dat graag wil. Waarschijnlijk is er helemaal niets aan de hand, maar misschien ook wel, als zijn vader zich zorgen maakt, dan kost het jou een uurtje om hem gerust te stellen. Verder kunnen gehoorproblemen ook de oorzaak zijn dat hij nog niet veel praat en dit gedrag laat zien, daar wil je zo snel mogelijk bij zijn.
Nee hij fladdert niet met zijn handjes. Hij houd dan zijn handje op ca 30cm afstand van zijn hoofd en gaat dan deze uitgebreid bestuderen. Ik heb niet het idee dat hij doof is want ook als ik een keer fluister kijkt hij wel naar mij. Vraag me dan eerder af of hij wel goed ziet. Hij kan met zijn neus letterlijk op het scherm van de tv zitten. Zou je al zo vroeg gehoor en ogen kunnen testen?
Ja, een optometrist kan meten of een kind een oogafwijking heeft. Een audioloog kan meten of de oren goed werken.
Heeft mijn dochter ook gedaan! Echt iets van 2 maanden ofzo. Niet per se in een nieuwe situatie maar dan had ze bijv iets in haar handje en dan kon ze dat ineens vergeten en helemaal verwonderd naar der handjes zitten kijken. En heel af en toe doet ze het nog steeds. Ze vindt die handjes gewoon boeiend want ze kijkt ook vaak naar mijn handen. Vind ik eigenlijk niet gek, zijn toch ook wonderlijke dingen? En als ik bijv op mijn vingers ga tellen kijkt ze heel gefascineerd en wilt ze dat ik het nog een keer doe en nog een keer. Ik snap trouwens wel waarom je het benoemd want ook dat kan een kenmerk van autisme zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn dochter veel kenmerken weleens de revue heeft laten passeren. Altijd maar tijdelijk. Maar weet je als je dus in die eigen bubbel zit, is het niet raar dat ze van alles gaan 'uitspoken' zonder anderen daarbij te betrekken. Maar ik heb dus niet meer dat idee dat er iets zou kunnen zijn, waar ik tot kort geleden nog weleens over twijfelde. Ik denk dat naar de ha gaan nog niet veel zin heeft tenzij je echt al een verwijzing wilt om.hem te laten testen. De ha kan jou in die 5 min dat hij jouw zoontje ziet gewoon precies niks vertellen. Oh en trouwens grappig dat je t zegt want hier krijg ik soms ook het idee dat ze misschien niet goed ziet. Heel soms pakt ze bijv een object en brengt dat dan heel dicht naar haar ogen. Maar het kan ook weer een nieuwe tijdelijke 'tic' zijn want ze doet dit nog niet zo lang. @Vero0504 ik zie dat jouw dochtertje een paar maandjes ouder is dan de mijne. Mijn dochter kan alleen nog iets uittrekken als de ene mouw er al uit is hahha. Ik werd heel blij toen ze opdrachtjes begon te begrijpen als 'armen omhoog' en 'voetjes erin' dat maakte het aan- en uitkleden ineens stukken makkelijker
Hoi hoi ik wilde toch even reageren.. vooral mbt je zorgen over autisme. Mijn zoon heeft ass (hij is ondertussen 10), maar op de leeftijd die jij noemt heb ik geen rare gedragingen aan hem gemerkt. Iig niet de "kenmerkende" gedragingen waar jij je nu zorgen over maakt. Achteraf gezien was t meer een soort algehele afwezigheid, in zijn eigen wereldje zitten en heeeel eenkennig zijn. Hij maakte ook wel gewoon oogcontact ( nog steeds) en hij had geen rare "tics"". Wij begonnen pas wat dingetjes te zien toen hij echt wat ouder was. Hij praatte ook al vroeg etc.. Ik wil hiermee zeggen dat op deze leeftijd heel veel gewoon normaal peuter gedrag is en het in mijn ervaring echt niet hoeft te duiden op autisme.
Dit inderdaad is ook precies hoe mijn zoon dat doet. ik zelf maak me er ook niet vreselijke zorgen over. Maar zoals gistermiddag, mooi weer, lekker naar buiten. loopt hij steeds heen en weer langs een muur. omdat hij dan scheef kijkt bijv naar rechts ziet hij niet altijd wat er voor hem staat. en liep hij hard met zijn hoofd tegen de muur. gevolg bult en schram. en dit is niet de eerste keer. dat begroot me zo. Mijn man begrijpt mij dat hij nog zo jong is en dat hij misschien nog wat tijd nodig heeft.we hebben afgesproken het nog even aan te zien tot hij ongeveer twee word. Dan is hij nog jong genoeg om de molen in te gaan, en wie weet valt het dan best wel mee. Het zijn de momenten waarop hij bijvoorbeeld dat stereotiep gedrag laat zien dat ik een raar onderbuikgevoel heb. maar buiten die momenten is het een heerlijk mannetje. ik kan met hem stoeien en dan reageert hij goed op mij. Het is alleen net wat 1 van jullie zei. als hij in zo'n bubbel zit dan heb ik amper contact. Verder is het goed
Lekker genieten dan! En die stereotiep gedragingen komen en gaan(althans bij mij). Probeer zo veel mogelijk af te leiden van dat heen en weer lopen. Bedenk wat hij echt leuk vindt en leid hem daarmee af. Het nadeel van een vaste structuur vind ik dat als je daar een keer vanaf wijkt je meteen een overprikkeld kind hebt. Ik heb mijn dochter vanaf begin af aan overal meegenomen en ook als baby had ze natuurlijk wel haar vaste eet en slaaptijden maar als het een keer niet uitkwam ja dan sliep ze maar in de maxi cosi. Ook nu geef haar de ene ochtend een boterham met melk, de andere pap en de andere ochtend gaan we weer ontbijten bij oma of ergens anders. Misschien dat je wat vaker bezoek kan vragen of met hem op stap kunt dan went hij wat meer aan andere mensen. Het komt vast helemaal goed geef hem gewoon wat tijd en lekker veel stimuleren
Dat stereotiep is al wel een tijdje aan de gang. Toen hij kon kruipen deed hij het al langs de tafel steeds heen en weer. Nu hij kan lopen doet hij het lopend. Vanmiddag probeerde ik hem af te leiden en dat lukte. Ik zal het eens aankijken of dat effect heeft. Dat vaste structuur heeft mijn zoon ook en ik vond dat ook heel makkelijk dus ben daar ook in mee gegaan. Ik zal proberen er een beetje variatie in aan te brengen. We hebben best wel wat aanloop dus daar ligt het niet zo aan. In ieder geval bedankt voor je tips. Hij heeft trouwens sinds gisteren iets nieuws. Ik zat op de grond bij hem op 1 knie en 1 voet had ik gehurkt. Hij kroop toen door mijn poortje zeg maar. Dat vond hij geweldig en deed dit toen nog een paar keer. Schreeuwde moord en brand toen ik ging staan. Maar nu iedere keer als ik bij hem op de grond ga zitten komt hij naar me kruipen met zijn hoofd gebogen in mijn schoot omdat hij weer onder mij door wil kruipen.
Graag gedaan. Je mag me altijd om tips vragen hoor, desnoods privé als je wilt. Ja ik zou zeker doorgaan met afleiden en dan in de hoop dat hij het dan 'vergeet' als het ware. Je kan ze best wel wat aanleren hoor haha. Over dat door je poortje gaan, als je het niet leuk vindt zou ik gauw beginnen met afleiden. Ik kon heel naar worden van de 'tics' die mijn dochter had( momenteel heeft ze niets, behalve dan heel af en toe dat iets naar der ogen brengen) totdat mijn man me erop aansprak. Hij gaf aan dat die gedragingen bij haar ontwikkeling horen en ik moest er niet meer zo op letten. Maar als je al een beetje dat idee hebt dat er iets zou kunnen zijn, dan ga je alles daar naar linken als het ware. Die alarmknop die je niet meer uit krijgt waar ik het over had. Nu kan ik er eigenlijk gewoon normaal naar kijken als onverklaarbaar dreumes gedrag Nou deed mijn dochter niets waarbij ze zichzelf bezeerde en eerlijk gezegd was ze ook niet heel obsessief met iets bezig. Dus ze deed die stereotiep 'tics' wel maar ook weer niet een kwartier lang ofzo. Ja ik zou idd echt wat variatie in je dag aanbrengen. Al is het bijv naar de supermarkt op een heel ander tijdstip dan normaal. Het wordt lekkerder weer dus je kan erop uit, lekker naar de kinderboerderij of de speeltuin. En als je neefjes of nichtjes of kenissen hebt met kinderen lekker speelafspraakjes maken. Ook al spelen ze nog lang niet samen, het gaat erom dat ze went andere kindjes om der heen te hebben. Gaat ze bijv naar een dagverblijf? Bij mij hielp dat echt want ze was niet zo sociaal. Nu is ze gek op kinderen.
Ik heb vanmorgen toch de huisarts gebeld. Ik ben constant aan het observeren van mijn zoon en zie ik steeds meer op mijn manier. Ik slaap er slecht van en moet soms gewoon huilen als ik naar hem kijk. Niet dat het nu ineens slechter gaat met hem maar meer omdat ik toch wel zeker weet dat hij zich niet normaal gedraagt. Gisteren pakte ik een vis uit het bad. Hield deze voor zijn gezicht en zei. Kijk Vis, hij kijkt er gewoon bij langs en pakt het niet. Dit is trouwens niet altijd zo. Afgelopen week gingen we fietsen, zwommen er allemaal eendjes, ik wijzen kijk daar eendjes. Hij kijkt niet eens. Vanmorgen is hij wakker komt beneden ziet zijn zus, deze is blij hem te zien. Maar het lijkt hem niks te doen, geen enkel lachje of blijdschap. Dit doet me zo vreselijk pijn. Volgende week kan ik naar de huisarts. Het was deze week best druk en volgende week heeft hij alle tijd voor mij dat is wel fijn.
He meis, wat vervelend voor je dat je zo verdrietig bent. Ik snap wel een beetje wat je bedoelt met dat observeren en dingen op jouw manier zien. Maar soms gaan we er zo ver in dat we niet eens meer zien wat ze wel allemaal kunnen en wat er allemaal goed gaat. Blijkbaar beginnen je zorgen zich wel grote vormen aan te nemen, want je slaapt er slecht van. Dan is het goed dat je naar de huisarts gaat. Ik herken wel een paar dingetjes uit het gedrag van je zoontje maar sommige dingetjes niet. Mijn dochter ziet al snel wat ik in mijn handen heb en wil het eigenlijk al hebben voordat ik haar erop wijs of het aanbied. Toen zij jonger was had ik wel vaak dat ik iets aanwees en dat ze dan naar mijn vinger keek ipv het aangewezen object. Heeft ze nog best lang gehad eigenlijk. En ook had zij heel lang dat het haar niet boeide als papa thuis kwam. Ze keek niet eens op. Als ik thuis kwam was ze wel altijd al heel blij. Nu is dat allemaal anders, ze kijkt naar wat ik aanwijs en is heel blij als papa of wie dan ook thuis komt en dan rent ze erop af. En ze is ook verdrietig als iemand zonder haar mee re nemen de deur uit gaat. Wat ik hiermee zeggen is het heeft allemaal te maken met die 'bubbel' waarin ze nog zo lang zitten. En nu mijn dochter een soort van 'ontwaakt' is doet en ziet ze die dingen allemaal wel. Ze wijst zelfs dingen aan nu; (nog) niet de dingen die ze wil maar als ze iets mooi of bijzonder vindt wijst ze ernaar. Het vb van die eendjes had ik ook gegeven toen zij 14/15 maand was. Nu vindt ze eendjes voeren superleuk en moet ik haar juist dicht bij me houden zodat ze niet het water in springt. Ik ken jouw kindje verder niet en weet niet of er meerdere kleine dingetjes zijn waardoor jij je zorgen maakt. Maar echt waar probeer je niet teveel zorgen te maken meid. Het gekke met die kleintjes is ze kunnen zich nu zo gedragen en 2 maanden later weer heel anders. Reageert je kindje verder goed op zijn naam en weet je zeker dat hij goed hoort?