toen ik dit berichtje gisteren las wilde ik eigenlijk direct reageren, maar kon het niet. mijn gedachten waren direct op topsnelheid aan het malen en denken en peinzen........ zie je wel....., het kan wel......, had ik maar......., waarom bij ons niet......, mijn kindje werd zelfs 2 weken (24 wkn) later geboren, was 26 cm en 420 gram en heeft zonder medisch ingrijpen een half uurtje mogen leven. ik heb gesmeekt om weeenremmers, maar volgens de gyneacoloog zou dat niet helpen in dit stadium van de zwangerschap... nu denk ik verdomme, had het niet gebaat dan had het toch ook niet geschaad! volgens de gyneacoloog zou het hoogst waarschijnlijk de bevalling niet overleven.... ik weet nog dat ik helemaal in paniek raakte dat ik mijn kindje zag ademen en bewegen en schreeuwde "ze leeft nog" waarop mij werd verteld dat dit stuiptrekkingen waren en dat ze er zelf niets van zou merken........ ik werd helemaal verdrietig toen ik op de site van de telegraaf de reacties las van verschillende mensen die zelf of uit hun omgeving met voorbeelden kwamen over premature baby's die met 24 weken wel gezond dit overleefd hebben. ik weet dat ik dit van me af moet zetten, het heeft geen zin meer om achteraf hierover nog eens in een psychische dip te vallen, ik krijg mijn kindje er niet mee terug maar een verhaal als dit is wel heel wrang en dan te weten dat ik normaal gesproken best wel drammerig kan zijn, vraag ik me nu af...... waarom heb ik toen in het ziekenhuis niet doorgedramd! waarom heeft de gyneacoloog haar toch niet in de couveuse gelegd, als ze het dan met medische zorg niet had gered, had ik er meer vrede mee kunnen hebben als dat ik nu heb. nu loop ik met de gedachte....... zie je wel, er was een hele kleine kans geweest, een hele kleine kans maar dan hadden we binnenkort heel misschien haar tweede verjaardag kunnen vieren. ik heb me lange tijd vast gehouden aan de verklaring van mijn gyneacoloog, toen ik vroeg hoe het kon dat er gevallen bekend waren van baby's die zo vroeg geboren waren en het wel overleefd hebben, waarop ze zei, dat zijn succesverhalen m.n. uit amerika maar ze laten nooit zien hoe het 10 à 15 jaar later met die kinderen gaat, die dan vaak meervoudige handicaps hebben. sorry, maar hier geloof ik dus niet meer zo in gezien de reacties op het bericht in de telegraaf. pfffff, het is een heel verhaal geworden, meer als dat mijn bedoeling was, maar moest het ff kwijt. weer ff in een verdrietig dipje
Nienke! Dit moet inderdaad heel hard zijn om te lezen voor je.. Heel veel sterkte. Over abortus; moet je je voorstellen, dat ze gewoon al complete mensjes weghalen.. en dan niet over moord praten.. Brrrrr
Hoi Nienke, Ik wil je vanaf hier een hele dikke knuffel sturen, komt ie..................... heb je hem ? Ik kan me niet voorstellen hoe ontzettend moeilijk dit voor jullie moet zijn maar ik denk dat het een afschuwelijk gevoel is. Hopelijk klim je snel weer uit je dipje. Liefs, Bibu !
Nienke, vind het hartverscheurend jouw verhaal te lezen. 9 van de 10 keer gaat het idd 10 tot 15 jaar later niet goed met zo'n kindje. Ziek, altijd ziek, astma, hersenbeschadigen. Dit maakt de pijn niet minder bij jou, maar echt jouw specialist verteld de waarheid. Ze kunnen steeds meer in wetenschap, maar met tegen welke prijs? heel dubbel gevoel heb ik hierbij, ik zou ook willen dat ze mijn kindje zouden redden. Lieve nienke, een dikke kus voor jou!
Jezus wat is dit voor gruwelijk iets wat jij hebt meegemaakt?! Ik sloeg mijn hand voor mijn mond toen ik dit las, wat vreselijk zeg.........
Nienke, ik ben even helemaal stil van je verhaal. Wat moet dit ontzettend moeilijk voor je zijn. Een hele dikke knuffel!
Van mij ook.. ik weet werkelijk niet wat ik lees. Wat barbaars..... En een kindje wordt tegenwoordig toch vanaf 24 uur getracht in leven te houden in Nederland? Dat zeiden ze gisteren op het nieuws...... Wat een ongelofelijk l*l die gyneacoloog...
lieve meiden dank jullie wel voor de reacties en de knuffels, kon ik wel ff gebruiken! ik weet dat het barbaars klinkt maar mij werd 2 jaar terug verteld dat ze pas vanaf 26 weken een poging deden om het in leven te proberen te houden want met 24 weken had volgens hun totaal geen zin ......... misschien was dat toen ook zo, maar wat ik al zei, als ik de reacties van de telegraaf las heb je het over kinderen die al eerder in leven werden gehouden dan 2 jaar terug....... ik ga er vanuit dat de medici alles doet voor een leven maar ik krijg een nare smaak in mijn mond van mijn geval, om het zo maar te noemen....... sorry, maar misschien ben ik mezelf ff niet en kan ik het ff niet zo goed relativeren maar ik ben in ieder geval ontzettend blij met jullie reacties. dat doet me goed.
Meid, je hebt alle reden om niet jezelf te zijn. Je verhaal is verschrikkelijk. Nogmaals heel veel sterkte
Het nare is dat dat verschilt per ziekenhuis. De grens ligt overal anders, zelf ben ik ook van mening dat ze te allen tijde moeten proberen om het kindje in leven te houden als de ouders daarom verzoeken! In ons ziekenhuis is de officiele grens zelfs 28 weken, al zullen ze het natuurlijk wel per geval bekijken. Weet nog dat ik dat ontzettend naar vond om te horen.
nienke ik wens jou en je mannetje veel succes en sterkte toe! ik wou dat het bij jou ook anders waas gelopen! dikke knuff
Jeetje Nienke, wat een afgrijselijke ervaring! En dan dit soort berichten lezen, dat moet zo dubbel zijn! Sterkte hoor, want het 'werpt' je wel ff terug in de tijd! Ik sprak in het ziekenhuis een verpleegkundige die in een academisch ziekenhuis had gewerkt. Ze vertelde dat ze daar idd kindjes vanaf 24 weken aankonden MITS ze een pond wogen. Da's ook weer zo'n richtlijn...Waar ligt de grens? Vorige week sprak ik de oma van een klein engeltje waarmee vanalles mis was. ZO mis, dat er besloten is, het kindje met 22 weken geboren te laten worden, omdat de aandoeningen niet verenigbaar waren met het leven. Na de geboorte heeft het hartje van het kindje nog UREN geklopt. Dat vond ik zo ingrijpend....
Ookwij hebben een kindje gekregen die werd geboren rond de 26 ste week.Alleen is dit al bijna 11 jaar geleden. Wij hadden toen ook geen keus en ik kreeg ook geen weeenremmers toegdiend om dit niet zou kunnen.......en dan lees je een verhaal over een kindje wat geboren word met 22 weken en het wel heeft gehaald. Dit kan alleen in Amerika.....En toch heb ik mijn twijfels bij dit verhaal.....ik ben blij dat mijn kleine mannetje heel veel leed bespaard is gebleven.....inmiddels hebben we een gezondedochter van bijna 9 en een ukkie van 21 maanden en helaas een zorgenkindje....we zijn dolblij met haar maarhet kost heel veel tijd energie en gaat ookten koste van een normaal gezinds leven. Begrijp me absoluut niet verkeerd want ik zou haar voor geen goud meer kunnen en willen missen...... Wat de abortus tot 24 weken betreft......heel dubbel maar ik geloof niet dat ze hier in Nederland dit zomaar uitvoeren en hier echt een hele goede reden voor is en het blijft uiteindelijk de keus van de ouders en die hebben het met die keus vast en zeker moeilijk genoeg........ Nienke ik begrijp jou gevoel heel goed......ik hen me ook zo vaak afgevraagd wat als ze nou wel alles op alles hadden gezet.....helaas zullen we dit nooit te weten komen......Sterkte
Jeetje zeg.. wat een verhaal nienke.. Kan me heel goed voorstellen dat je een nare nasmaak hebt als je dit leest. Heel raar dat in elk zkhs de grens anders is. Een kennis heeft met 24 weken haar zoontje verloren.. hij heeft nog 2,5 uur geleeft na de geboorte. De grens hier is 26 weken. Raar dat dat per zkhs verschilt. Wel denk ik dat als je kindje zooo vroeg wordt geboren.. dat hij/zij er indd 9 van de 10 keer iets aan over houdt.
Nienke, wat een vreselijke ervaring voor jou en je mannetje, ook vanaf hier heel veel sterkte.... verder zit ik echt met mijn mond veel tanden..... ongelooflijk.