Hoe is het Baby1798? Kunnen jullie bijna van start gaan? Hier voor de 2e keer ongesteld, wel wat heftiger dan de 1e keer. Heb 5 dagen van tevoren bruin/bloedverlies gehad voor het echt begon.
Hoi hoi, We gaan ws pas over 3 maanden starten. Het zit niet echt mee, er zijn wat privé omstandigheden waardoor we al besloten hadden een maandje uit te stellen en nu heeft mijn vriend 2 weken geleden nierstenen gehad waarvoor hij ook ab moest gaan gebruiken. Ws zit het er dus niet anders op dan weer 3 maanden te wachten. Ben op het moment zelf ook erg moe en nu starten is sowieso geen optie. Baal ervan maar het is niet anders.. Als we er nu voor gaan wil ik er voor 100% voor kunnen gaan want het gaat al zwaar genoeg worden. Dus toch weer een beetje dat bruinverlies. Hier hetzelfde, week ervoor al begonnen, nu ongesteld. Zou bij mij ook van de stress kunnen komen dat het weer wat ontregeld is... Ik ga toch nog even door met de tarwekiemolie, misschien voor jouw ook een optie om te proberen?
Och, ja, het is balen maar als er momenteel dingen spelen waardoor jullie er niet 100% voor kunnen gaan dan is het beter om inderdaad even uit te stellen, niets aan te doen. Jullie zullen al je energie nodig hebben voor het traject. Hopelijk kun je nu wat opladen, om zo daarna met nieuwe energie te starten! Tsja, stress kan idd ook invloed hebben.. ik denk dat ik nog even wacht tot alles wat regelmatiger wordt, maar dan zou de tarwekiemolie zeker het proberen waard zijn! Heel veel succes en sterkte met jullie 'wachtmaanden'!
Wat een vreemde wereld momenteel, ik vind het surrealistisch.. Ik ga ermee slapen en sta ermee op. Probeer niet teveel vooruit te kijken.. Wat betreft het tussentijds bloedverlies, gaat het redelijk, vorige cyclus 'maar' 5 dagen bruinverlies van tevoren! En hoe gaat het met jou? Jullie hebben nog pauze wat betreft de start in Gent, toch? Of is het door de corona crisis helemaal op de lange baan geschoven?
Nou hè.. Het is een beetje onwerkelijk allemaal. Bij ons in het ziekenhuis ligt ook eigenlijk alles een beetje stil, alles draait om de corona crisis. Ik hoop dat snel wat rustiger wordt. We zouden ip over een week of 4 gaan starten maar ik ben bang dat dit uitgesteld gaat worden. Daar stel ik me dan ook maar op in. Na alle tegenslagen die we dit jaar al gehad hebben ga ik nergens meer vanuit. Ik hoop dat we van de zomer kunnen starten in Gent. We moeten het maar afwachten.. Het is hier erg wisselend qua bloedverlies. Vorige maand een goede maand gehad en nu al weer een paar dagen na mijn menstruatie bruinverlies. We wachten het maar af. Ik probeer het maar een beetje los te laten, ik kan het toch niet veranderen. Hoe gaat het met de kleine? Gaat alles nog steeds goed? Al gewend aan jullie nieuwe leven als ouders? En hoe is het op je werk, zijn jullie dicht of werk je nog?
Ja bij jou op het werk zal het ook apart zijn allemaal., vooral omdat je in een ziekenhuis werkt! Bij ons in de huisartsenpraktijk is het ook allemaal anders, alle reguliere spreekuren zijn afgezegd, de assistenten hebben het smoordruk met telefoontjes en de huisartsen hebben een speciaal spreekuur voor corona verdachte patienten. Ik werk zelf ook nog, probeer zoveel mogelijk telefonisch te doen. Het is inderdaad lastig om vooruit te kijken, hoe lang dit allemaal gaat duren.. ik snap dat je sceptisch bent over of jullie over 4 weken wel kunnen starten. Het is ongelooflijk hoeveel pech jullie hebben gehad. Hopelijk gaat het allemaal niet te lang duren! Het tussentijds bloedverlies dus ook nog aanwezig Vind het knap dat je het wat los kunt laten! Met de kleine gaat het goed! Hij is druk aan het kruipen en kan nu ook zitten, dus we hebben nu ook een fietszitje gekocht! Het is een heerlijk vrolijk ventje! We zijn al helemaal gewend aan ons leven met hem, al moet ik er soms nog steeds om denken om soms niet teveel te willen naast werk en thuis, ook omdat de nachten nog gebroken zijn Soms bevat ik het nog steeds niet, het is zo'n ongelooflijk wonder! Ik hoop zo dat jullie het ook zo snel mogelijk mee mogen maken
Fijn dat alles goed gaat! Wel vervelend dat je nachten nog zo gebroken zijn.. Hopelijk worden de nachten snel beter. Ik snap dat je het soms nog niet echt kan bevatten, jullie hebben er ook aardig wat moeite voor moeten doen. Maar het resultaat was het waard! Ik hoop dat het ons ook ooit gegund wordt. Ik hoop nog steeds op een wonder. Ik hoop dat het snel wat rustiger wordt. Dan kunnen we ons gaan richten op Gent en een plan gaan maken. We wachten het maar af..
Ik duim nog steeds voor jullie, ik gun het jullie zo!! En nu met het nieuwe plan hebben jullie weer goede kansen! Inderdaad nu eerst die corona crisis maar achter de rug.. Mag ik vragen of jullie er nu ook nog 'bewust' mee bezig zijn? Of laat je het nu even helemaal los?
Nee eigenlijk niet. Stiekem hoop je dat het misschien toch spontaan lukt maar na 4 jaar heb ik die hoop wel opgegeven.. Hopelijk wordt het snel rustiger, ik hoop dat we iig de zomer kunnen starten *hard duimen*
Hoi dames, Allereerst wil ik zeggen dat ik ongelooflijk veel respect heb voor jullie allemaal. Ik lees al een lange tijd mee, maar ik wilde jullie niet tot 'last' zijn met mijn verhaal. Toch heb ik ervoor gekozen om nu toch een berichtje te plaatsen, omdat het - vooral in deze onzekere tijden - fijn is om contact te hebben met lotgenoten. Hopelijk hebben jullie er geen bezwaar tegen dat ik hier even mijn hart kom luchten, want ik heb het gevoel dat ik hier misschien meer op begrip kan rekenen voor mijn situatie. Meer hoef ik ook echt niet.. Mijn vriend en ik zijn nu ook een tijdje bezig voor ons 1e kindje. Daarvoor heb ik 10 jaar de pil geslikt. Toen ik met de pil stopte, waren we beiden ontzettend hoopvol. Bij mij begon de ellende (als ik het zo mag noemen) al na twee weken; bloedverlies, bruinverlies, dan weer veel, dan weer weinig. Ik werd er gek van, maar ik dacht dat het misschien wel hoorde bij het ontpillen. Het is/was zo erg, dat er zelfs geen sprake was van een herkenbare cyclus. Er was bijv. 1 week geen bloedverlies en 3 weken wel. Op een gegeven moment begon ik maar met ovulatietesten, om te zien of er uberhaupt wel íets gebeurde in m'n lichaam. Ik kwam erachter dat ik (waarschijnlijk) een heel late eisprong heb, wat op zich geen probleem is, maar wat wel heel opvallend was is dat het bloed/bruinverlies gelijk de dag na de positieve test begint en aanhoudt totdat het weer een keer vanzelf ophoudt (een week voor de volgende positieve ovulatietest). Omdat ik het maar raar vond, ben ik in januari bij de HA geweest, die me voor de zekerheid heeft doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar kon ik gelukkig redelijk snel terecht en werden de 'standaard' onderzoekjes gedaan (pap, soa-test, echo, bloed). Bloed was in orde (?) en op de echo was niets te zien, dus de gyn vond het ook maar een rare situatie. Ze vond het bruinverlies te veel en te langdurig voor een ovulatiebloeding, dus heeft ze mij - wegens onze kinderwens - doorverwezen naar de fert.afdeling. Daar zou ik 26 maart mijn intake hebben gehad, maar dat ging niet door wegens Corona. Omdat het bloedverlies me echt te veel werd, heeft de huisarts me uiteindelijk (in overleg met de gyn) een hormoonkuur van 10 dagen meegegeven (Primolut N, misschien zegt dat iets). Ik moest de maximale dosis innemen (3x per dag), maar zelfs dát hielp niet, want na 6 dagen begon het bloed/bruinverlies weer. Gelukkig kwam er dit keer wel een iets duidelijkere menstruatie op gang, maar 3 dagen na het stoppen begon de ellende toch weer. Inmiddels zit ik in mijn 'schone' week en heb ik nog steeds geen positieve ovulatietest gehad. Gek genoeg ben ik daar blij mee, want zolang er geen pos. ovulatietest is, zal er voorlopig ook geen bruinverlies zijn. Ik vind het zo gek om zo te denken, omdat we net als de meesten hier een heel sterke kinderwens hebben. Daarom nogmaals: ik heb ontzettend veel respect voor jullie en hoe jullie omgaan met deze situatie. Het is soms zó moeilijk om positief te blijven denken en de woorden van de gyn te geloven dat het bruinverlies niet zorgt voor 'verminderde vruchtbaarheid'. Pff, het is zo moeilijk om mezelf niet gek te maken, maar ik merk nu meer dan ooit dat deze situatie zoveel invloed heeft op hoe ik me voel en op mijn hele mindset. Hoe dan ook, ik wens iedereen hier - en met name onze dames in de zorg - veel sterkte, kracht en positiviteit toe de komende tijd...
Wat vervelend dat je ook last hebt van het bloed/bruinverlies. Ook lastig dat je geen duidelijk cyclus hebt. Ik heb de 'mazzel' dat ik mijn eisprong voel en dat ik dus precies weet hoever ik in mijn cyclus zit. Bij mij komt het bloed/bruinverlies meestal al een week voor mijn menstruatie. En na mijn menstruatie meestal 2 dagen niks en dan meestal weer een dag of 3 wat bruinverlies. Ik heb veel onderzoeken gehad vanwege ons onverklaarbare fertiliteitsprobleem en mijn tussentijdse bloedverlies. Het enige hoe ze het bloedverlies konden verklaren is dat mijn bms snel bloed. Progesteron (Utrogestan) hielp bij mij goed, maar dit moet je 3x dgs vaginaal inbrengen, geen pretje dus. Geven ze ook niet zomaar.. Ik heb het in mijn iui/ivf/icsi traject mogen gebruiken. Nu in onze wachtweken ben ik begonnen met tarwekiemolie. De ene maand werkt het beter dan de andere maand. Ik zou het zeker aanraden om is te proberen. Het maakt de bms dikker waardoor de bloedingen mogelijk minder worden (met name in de lutale fase). Mag ik vragen hoelang jullie al 'bezig' zijn om zwanger te worden?
In de wachtmodus.. Hopelijk is deze crisis snel voorbij. We hopen in mei of juni te kunnen starten maar is even afwachten. Jij bent zwanger zie ik, gefeliciteerd!
Wij zijn nu iets meer dan 1,5 jaar bezig. In aug '18 ben ik de eerste keer gestopt met de pil, maar kreeg na 10 maanden zonder zichtbare verbetering het advies van de HA om weer tijdelijk te starten met de pil. Dat advies heb ik (helaas) opgevolgd en in dec '19 ben ik weer gestopt in de hoop dat het dit keer weg zou blijven. Helaas was het twee weken na het stoppen met de pil weer raak en bleef het bloed- en bruinverlies wekenlang aanhouden zonder dat er een duidelijke menstruatie volgde. Tot op de dag van vandaag, inmiddels bijna 6 maanden later, is het bruinverlies nog steeds in dezelfde mate (soms zelfs meer) aanwezig. Het is dat ik d.m.v. ovulatietesten zo nu en dan een LH-piek kan opsporen, want voor de rest er bij mij zelfs geen duidelijke cyclus te herkennen. Eind maart heb ik dus ook een tiendaagse hormoonkuur gehad, maar dat heeft niets geholpen. Verder heb ik een tijdje ook middeltjes als teunisbloemolie, tarwekiemolie en Vitex Agnus Castus geprobeerd, maar die hebben ook geen zichtbaar effect gehad op mijn ''cyclus''.. Het enige positieve punt is dat ik deze keer na 2 maanden al door de HA werd verwezen naar de gyn, maar zij heeft na allerlei onderzoekjes geen oorzaak kunnen vinden. Vanwege onze kinderwens heeft de gyn ons gelukkig wel weer meteen doorgestuurd naar de fertiliteitspoli voor uitgebreider onderzoek, maar dat wordt naar alle verwachting pas in juni opgepakt. Ik vind het zó ontzettend moeilijk om het bruinverlies maar te ''accepteren'' en te geloven dat het geen kwaad kan. Het voelt gewoon zo onnatuurlijk en dat is het natuurlijk ook...
Ik snap je volkomen. Ik heb precies hetzelfde gevoel al moet ik zeggen dat het bij mij wel iets minder wordt. Je leert er op een gegeven moment mee te 'leven'. Mijn vriend weet dat ik dit heb en soms baal ik er nog steeds van als ik een slechte maand heb maar het is niet anders.. Ik denk wel dat als ik geen zwangerschap wens meer heb dat ik er iets aan wil laten doen.. Of de prikpil proberen of het hele handeltje eruit (zal wel niet zo makkelijk zijn om dat voor elkaar te krijgen..). Hopelijk hoef ik daar voorlopig nog niet over na te denken. Ik hoop dat wij in mei/juni kunnen starten in Gent. Afwachten maar.. Sterkte in ieder geval met het bloedverlies!