Ik begrijp het af en toe niet helemaal. Kan mezelf geen zeur of kleinzerig noemen, integendeel. Maar veel vriendinnen deden nog zoveel hoogzwanger. -Een vriendin met al drie kinderen naar een sportevenement en de hele dag staan, 38 weken zwanger. -Een ander vriendin gerust nog even een dagje Amsterdam met 36 weken. -Weer andere vriendin runt een bedrijf en werkt tot bijna de bevalling. Dan kom ik: 24 weken zwanger, werk al 50% minder. Veel harde buiken. Kan niet langer dan een uur in de stad lopen anders heb ik het gevoel dat mijn onderkant eruit valt als een baksteen, en na een uur lopen constant een harde buik. Hijg als een gek met de trappen op te lopen enz. Ik had altijd een goede conditie, deed alles per fiets, ben slank, heb nooit gerookt, eet gezond. Is mijn lichaam gewoon niet zo gemaakt om zwanger te zijn? Hebben jullie een verklaring of ervaring?
Ik herken me helemaal in wat je zegt,( ben alleen niet slank) Daarbij heb ik ook nog eens ondragelijke rugpijnen als ik teveel loop, Ik ben al sinds 20weken helemaal thuis ik had me zo anders voorgesteld. Ik had nog naar de jonge gezinnenbeurs gewild maar denk niet dat ik dat ga redden, want dan zijn we alweer ruim 4weken verder, voel me soms hoogbejaard. Greets Beeb
Elk lichaam en elke situatie is gewoon anders. Net als elke bevalling dat is Ik heb een zwangerschap zonder klachten. Maar al sinds een week of 36 voel ik me gewoon wat bejaard, moe, alles kost meer moeite. Dus geef daar lekker aan toe. Ik zie of hoor soms ook dat zwangere vrouwen nog heel actief zijn tot op het laatst. Gelukkig voor hen zou ik zeggen! Maar het maakt mij geen zeur of aansteller. Ik beleef het blijkbaar gewoon wat anders. Of misschien beleefd mijn lichaam het wat anders. En ik rook ook niet, eet gezond, ben jong & gezond....maar ook ik sta als een paard te hijgen als ik de trap op heb gelopen. Hoort er gewoon bij! Voel je vooral niet schuldig.
Inderdaad, die jonge gezinnenbeurs, hartstikke leuk, maar alleen al ernaartoe gaan met de trein, overstappen enz. Dan zou ik al kapot zijn. Daarna nog lekker slenteren, was dat maar waar
Haha nou, ik was wel eerder vermoeid hoor. En toen had ik ook al last van als een hijgend paard de trap op lopen. Maar ik zei het meer omdat je dat voorbeeld gaf van iemand van 38 weken zwanger.
Wat herkenbaar....ik zit met 20 weken al thuis vanwege rugklachten. Nu de laatste paar weken kan ik ook geen lange stukken meer lopen en verdeel ik het huishouden zoveel mogenlijk. Mijn moeder en tante's hadden allemaal probleem loze zwangerschappen. En zeggen ook tegen mij....jeetje nu al zoveel klachten en je moet nog 10 weken Ja ik weet dat ik nog 10 weken moet, maar ben allang blij dat het 'alleen maar' rugklachten zijn, en dat met de baby alles goed gaat.
nou dot ik voel me ook hartstikke snel afgepeigerd nu al... ben snel moe en uitgeput benen voelen aan als lood ik ken het gevoel en het liefst ga ik nog een uurtje slapen smiddags ook ben erg moe en snap af en toe ook niet waar anderen de energie vandaan halen. mn ijzer is goed en ik eet heel gezond maar toch moe moe moe veel sterkte shiva
voor mn zwangerschap ging ik elke dag 10 km hardlopen, Elke dinsdag zwemmen, elke zaterdag 35 kilometer wielrennen, 1 keer in de maand van Almere naar Amsterdam wielrennen en weer terug (85 km) en ik deed elke dag 100 buikspieroefeningen. Een dagje amsterdam met 35 weken was een eitje, de trap oprennen daarentegen, was ik helemaal KAPOT. Dus ik denk ook dat het ligt aan WAT voor dingen je doet, elke inspanning is anders, dus ik denk vooral aan dat het ligt aan wat je doet en niet aan je conditie.
Nou ik heb ook een conditie van 0.0 Vriendin is nu 39 weken zit nog midden in de verbouwing van d'r huis... Ongelooflijk ik was daar woensdag en stond te kijken wat ze allemaal gedaan heeft en wat ze nog moet doen....als ik dat had moeten doen had ik ter plekke overleden denk ik! Ik denk ook hoe je je instelt hoor... Ik hoef niks te doen...alles is klaar...heb weeen gehad met 30 weken dus werk ook niet meer.....doe alles op mijn eigen tempo omdat alles wat moet gebeuren gebeurd is! Conditie is mijn eigen schuld...ik heb niks meer gedaan sinds ik zwanger ben....nu werkte ik wel in de horeca dus liep 8 uur lang van hot naar her...maar als ik dan ook thuis kwam lag ik voor pampers! Naja goed...nog 8 weken...maximaal nog 10
Het geldt ook voor mij. Ik ben iemand die veel kan verzetten op een dag en tegen een flink stootje kan. Echter vanaf de 2 mnd zwangerschap is dat totaal omgeslagen. Mijn oma van 90 is actiever dan dat ik ben. Ik red het gewoon niet. Boodschappen doen; even de stad de markt op; 200 meter lopen; of wat dan ook. Ik ben echt bek en bekaf en dan idd maar niet te hebben over het trappen lopen. Een kudde hijgende paarden is er niets bij. Ik ben zeer benieuwd, hoe mijn lichaam weer zal voelen als de kleine eenmaal geboren is. Nu ben ik ook hormoon gevoelig, dus ook dat zal een hoop ongemakken geven. Maarja ... er komt zo iets moois voor terug. We zetten een nieuw persoontje op de wereld. Geweldig. Dan zal best de energie weer daar zijn en kan je je 18+ jaar nog genoeg inzettem denk ik zo! Succes allemaal.
Dat je conditie zo achteruit gaat, is waarschijnlijk niet je conditie, maar het feit dat je wat vocht achter je longen vast kunt houden. Ik herken het namelijk nogal en mijn VK legde me uit dat je last kunt hebben van wat vocht achter de longen. Dat vocht zorgt er dan voor dat de opname van zuurstof, vanuit je longen in je bloed, belemmerd wordt, waardoor je dus zo kunt lopen hijgen. Dat dat vocht daar zit, wordt dan veroorzaakt door de hormonen en daar reageert iedereen toch weer anders op. Het is dus niet gezeur dat jij minder kunt: de een kan gewoon minder dan de ander... Vervolgens scheelt het natuurlijk wel hoe je daar mee om gaat. Ik doe zelf nog vrij veel, (de hele week nog gewerkt, gisteren teamuitje en pas om half 12 thuis, vandaag zijn de kids van mijn man er, ga ik vanavond een workshop geven op een trainingsdag en morgen heb ik leiding over het zanggedeelte van de kerkdienst, waarna ik de hele week weer ga werken. Ik ben wel moe, maar als ik niks meer doe, ben ik niet veel minder moe, of -als ik wel minder moe ben- voel ik me veel minder, omdat het feit dat ik dan zoveel niet meer kan doen, me niet bijzonder blij stemt... Ik doe dus veel, maar wel die dingen die ik leuk vind. Volgende week is mijn laatste werkweek voor mijn verlof aan en onze behandelcoordinator had op het laatste moment alweer allemaal dingen die toch eigenlijk ook nog moesten. Tja: ik werk m'n normale 32 uur en alles wat binnen die uren niet meer lukt, is jammer en mogen zij oplossen, :-D Maar goed, ook ik voel me zo'n bejaarde als ik de trap oploop, of zoals nu, nu ik van vermoeidheid gewoon weer eens ouderwets last van ochtendmisselijkheid heb
Hier ook iemand die veel moet inleelveren op conditie tijdens mijn zwangerschappen. Het is frustrerend maar helaas is het niet anders. Een vriendin van mij vliegt stralend door dr zwangerschappen heen en begrijpt ook niet dat ik dat niet kan. Tja ieder lichaam is anders zeg ik dan maar. Na de bevalling van Quinn voelde ik me al snel heel veel beter moet ik zeggen. Ach het is voor een goed doel, maar wel heel frustrerend!
ik zat vanaf 16 weken thuis vanwgeen hevige bandenpijn. dit werd wel minder toen ik stopte met werken maar ober gegaan is hetniet meer. ook fietsen deed erg veel pijn van onder en kon dit niet meer en het enige wat ik veel deed was lopen. dit ging prima en voelde dan vaak pas in de avodn de pijn. mijn ribben waren gekneust van het trappen en mijn middenrif zag blauw. ook lag alciia heel lang dwars wat ook niet echt comfortabel is en zelf heel pijnlijk omdat het voelt of je buik openklapt bij elke beweging die ze maakte. al met al vond ik het wel heel mooi ondankst de pijn en kalchten en hoop dat ik het nog is mag ervaren hoe stom het ook klinkt misschien
nou dat heb ik nog nooit gehoord, alleen dat je longen minder ruimte krijgen doordat alles op je longen gaat drukken en je daarom sneller buiten adem bent.
hoi! dit is mijn tweede zwangeschap. bij de eerste voelde ik me ook in de laatste weken nog op en toppie lekker en ging nog heerlijk verjaardagen af en op visite en was lekker druk tijdens mijn verlof. Het begin van de zwangerschap was ook hardstikke makkelijk, wel af en toe wat zwaar maar had niet veel te klagen.. en deze.... pffffffffffffffff dat is alles wat er over te zeggen valt neej hoor, ik probeer nog wel te genieten, maar heb het idd ook erg zwaar.. waggel als een eendje en als ik te snel loop krijg ik ook steken, met als gevolg dat iedereen in de stad me met een zucht voorbij komt omdat ik blijkbaar niet snel genoeg loop.. (van de achterkant zie je niet dat ik zwanger ben) en ik woon 3 hoog zonder lift en sta ook elke keer te hijgen als ik boven ben.. plus alle lichamelijke pijntjes.. Werkte ook al sinds week 22 50% ivm harde buiken en rugklachten. Tja, het is deze keer toch heeeel anders als de eerste keer!
Ik had juist bijna mijn hele zw last van van alles, en moet ook al verplicht thuis zitten met 18 weken en vanaf 12 weken 50%. En vooral rust moest ik hebben wou ik mijn zw goed doorstaan. Nu loop ik op de datum en ben al een aantal weken zo actief als wat (mag gelukkig ook weer) ik kan zo een halve dag in de stad lopen, boodschappen doen zonder moeite, me huishouden iedere dag nog doen. ben zelf toen ik 38 zw was naar de wedstrijd GAE - Excelsior geweest, dat was wel niet echt verstandig want ik woon in Deventer en moest dus naar Rotterdam haha. Maar dat is dus gewoon per persoon verschillend. Miss komt het ook nog wel dat je weer actief wordt! Succes Liefs Kim
@devilschase: dat vertelde mijn VK mij toen ik al heel vroeg (en bijna buikloos) zo buiten adem liep te wezen. De laatste twee maanden is het bij mij nog eens extra erg, vanwege idd de druk die de baby zelf ook nog eens uitoefent op m'n longen, (ik MOET echt rechtop zitten... 't is in ieder geval goed voor m'n rug: eerder had ik nogal eens de neiging in te zakken met m'n rug, met de bijbehorende klachten).
Inderdaad verschillen lichamen heel erg. Vorig jaar was ik 42 jaar, diabetes, al tien jaar hoge bloeddruk, 8 jaar geleden een hernia gehad, en ik werd zwanger. We waren supersuperblij, maar ik dacht: dat zal wel liggen worden na een paar maand. Zo snel ik kon hebben we alles voor de baby in orde gemaakt, en met ruim vier maanden was alles klaar. En toen? M'n bloeddruk was opeens keurig! Wegens m'n diabetes moest ik gaan spuiten, maar dat ging ook super! Van m'n rug geen last gehad, en m'n leeftijd? Ik voelde me net een jonge meid! En tot de dag van de geboorte heb ik gewoon alles zelf gedaan! Voelde me net superwoman! Dus echt: het zegt helemaal niets, hoe je lichaam ook is, tijdens een zwangerschap kan het alle kanten op!
Ongelooflijk, Kisbaba! Nou, ik kan me toch meer aansluiten bij de TS.. Voor de zwangerschap altijd bezig, kan niet stilzitten, 2x/week volleybal. Moe, wat is dat? Gewoon doorgaan. Maar nu? In het begin van de zwangerschap 6 weken plat gelegen van de misselijkheid, kon helemaal niets meer. Daarna heel heel langzaam opgeknapt. Maar nu - ik ben niet meer misselijk (wel nog veel maagklachten) - heb ik nog steeds totaal geen energie. Ik kan wel weer wat huishoudelijke klussen en gelukkig ook weer naar de winkel. Maar als ik iets doe, voel ik de energie gewoon uit mijn lijf wegstromen. Autorijden? Na 10 minuten vallen mijn ogen dicht! Heb vanaf 6 weken niet meer gewerkt... Ik heb me nog nooit zo moe gevoeld. Ik wil zoveel, maar het lukt me gewoon niet. Alles in etappes en constant tussendoor ff gaan zitten/liggen. En ik ben nog maar 21 weken ver! Als dit de extra energie is die bij het tweede trimester hoort, dan ben ik echt bang voor de laatste loodjes... Lig ik dan weer de hele dag op bed en heb ik iemand nodig die mijn brood smeert?! Ik hoop t toch echt niet Vraag me idd ook af of er iets mis is met mijn lichaam dat ik dit niet aankan? Of dat ik me gewoon aanstel... :s Ik ben ook erg gevoelig voor hormonen, maar dit is echt bizar, toch?!