Hallo allemaal, Ik zit met iets... Mijn moeder is pas geleden overleden, ik had er geen contact meer mee, een jaar of 3 a 4 niet meer. Met mijn vader trouwens ook niet meer. Inmiddels is het contact tussen mijn vader en mijn weer redelijk goed. Mijn moeder is begraven, mijn broer houdt het graf ontzettend netjes en keurig bij. Hij gaat er elke dag heen om de plantjes water te geven, en alles schoon te maken de beeldjes enzo. Hij zegt dat dat zijn rouwverwerking is, oké prima! Mijn zoon(9) vroeg aan mij pas geleden: mag ik de plantjes een keertje water geven? Ik zei: ja is goed, doen we de volgende keer wel. Die plantjes die er staan zijn van mijn broer. Dus ik had gezegd tegen mijn broer: dat hij graag de plantjes een keertje water wilde geven. Een paar dagen daarna is mijn zoon samen met mijn broer naar het graf geweest om de plantjes water te geven. Helemaal prima! Een keer daarna stonden we bij het graf mijn vader stond er ook, en mijn zoon vroeg het dus aan zijn opa of hij de plantjes water mocht geven. Dus mijn vader zeg: ja is goed. Komt mijn broer en schoonzus ook aan, dus ik zeg tegen mijn broer netjes dat mijn zoon al de plantjes water gegeven heeft. Krijg ik later via de app een berichtje van mijn broer. Lief van je zoon dat hij de plantjes water heeft gegeven, maar ik doe het liever zelf, ivm rouwverwerking. Tja.... tuurlijk hij staat in zijn recht, het zijn zijn plantjes dus hij mag zeggen dat hij dat zelf wil doen. Maar eerlijk vind het een beetje sneu en zeuren. Het is een kind van 9, misschien wil hij het 3 keer doen, en dan vind ie het misschien ook niet meer leuk.. Gisteren vroeg mijn zoon dus of hij weer met ons naar de begraafplaats mocht om de plantjes weer water te geven, dus heb eerlijk gezegd dat mijn broer dat liever zelf doet, hij werd ontzettend boos en kwaad. En moest ontzettend huilen. We hebben nu gezegd dat hij zelf een plantje mag neerzetten. Hij zei gelijk: maar dan mag jouw broer er ook niet aan komen... tja... heeft ie wel een punt! Wat vinden jullie hiervan?
Ik zou je zoon een plant voor in de tuin laten zoeken, die mag hij dan elke dag water geven als hij daar behoefte aan heeft. En een "happy stone" ofzo (heb ik met G gedaan voor bij het naamplaatje van mn vader die uitgestrooid is) met hem maken of een plantje bij het graf uit laten zoeken die een beetje bij de rest past en die hij water geeft (zolang als je zoontje dat wilt). Rouwverwerking is een raar ding en iedereen is anders. Of die plantjes nu een beetje water meer of minder hebben gehad maakt natuurlijk geen bal uit. Dat weet je rationeel gezien zelf ook wel en je broer ook. Je broer houdt zich vermoedelijk vast aan zijn manier van "zorgen voor" en als dat "afgenomen" wordt ben je ineens geconfronteerd met een stukje "verlies"en dat doet zeer. Denk dat dit een soort van "outlash" is maar dat is moeilijk inschatten. Neem het met wat zout en zorg dat je zoontje zijn ding kan doen. Weet dat mensen ookal zijn ze groot, moeite hebben met verlies van iemand die dichtbij hen stond en daar best knorrig over kunnen reageren.
Ik vind het allemaal overdreven eigenlijk. Een kind van 9 wat ontzettend gaat huilen omdat hij die dag geen plantjes kan water geven? En je broer, tsja... Iedereen dealt anders met rouw dus dat zal het dan wel zijn. Ik ga zelf zelden naar het graf van mijn vader omdat ik ook niet het gevoel heb dat mijn vader daar nog is. Wellicht dat ik er daarom weinig begrip voor op kan brengen.
Ik denk dat je een goede oplossing hebt gevonden door te zeggen dat jullie zelf een plantje neerzetten wat hij water mag geven. Je kunt er van alles van vinden van je broer en zijn reactie maar ik zou dat loslaten. Het is zijn manier van rouwen en met alles omgaan. Hij heeft de plantjes geregeld en wil er graag voor zorgen. Laat dat dan ook bij hem zou ik zeggen. Misschien vind je zoontje het ook fijn om nog iets anders te doen. Iets knutselen of iets anders op het graf plaatsen. Het hoeft natuurlijk niet perse een plantje te zijn.
Ik begrijp je broer goed, ik zou dat aan hem laten en ik vind het ook netjes dat hij dat later aangeeft aan jou ipv waar je zoon bij was. En als jouw zoon ook graag water wil geven, zou ik er namens hem ook een plantje neerzetten.
Ik kan je broer wel begrijpen. Als dit zijn verwerking is, hij geeft het netjes aan. Koop een paar plantjes voor je zoontje, zet die bij het graf en stuur je broer een berichtje van; Wij hebben ook wat plantjes gekocht voor bij het graf, omdat .. ook graag de plantjes wil water geven. Als jij nou je eigen plantjes water geef doen wij onze eigen plantjes.
Had je zoon nog wel veel contact met je moeder de afgelopen jaren? Gaat het voor je zoon om rouwen of plantjes water geven? De reactie van je zoon is echt enorm heftig voor het feit dat hij niet op de begraafplaats plantjes mag water geven, zit daar nog veel verdriet en gemis van oma achter? Kan je zoon in jullie tuin plantjes water geven? En kijk hoe je je zoon kan helpen bij de rouwverwerking Ik snap je broer prima. Hij geeft het ook heel netjes aan. Ik zou dat respecteren. Iedereen rouwt op zijn of haar manier. Je zoon zou ik begeleiden in zn rouw, ik denk niet dat plantjes water geven echt je zoon daarbij helpt, zeker niet omdat jezelf aangeeft hij er snel mee klaar te is. Dan zou ik dit voor thuis bewaren en kijken naar hoe je zoon begeleiding en hulp nodig heeft met rouwen.
Ik begrijp je broer heel goed en hij geeft het heel netjes aan. De reactie van je zoontje daarentegen vind ik erg bijzonder. Laat hem zelf een plantje neerzetten en deze zelf verzorgen.
Even als extra informatie… kende je zoon oma wel? Want ik kan me voorstellen dat het voor hem dan ook rouwverwerking is. Maar als een 9 jarige heel boos wordt en gaat huilen omdat hij een keer plantjes niet water mag geven vind ik dat wel heftig (ik heb zelf een 9 jarige en die kan ik prima dingen uitleggen) En ik denk dat je broer het verder prima doet toch. Heeft je zoon meegenomen om plantjes water te geven en geeft nu aan dat dit wat teveel nog voor hem is. Ik zou je zoon een eigen plantje geven.
Ook als zoon zijn oma niet goed kende, kan dat voor hem moeilijk zijn omdat bv vriendjes het over hun oma hebben, maar hij dat niet zo heeft gehad en nu ook niet meer zal hebben met deze oma. Dat is ook een soort rouw en dat mag er ook zijn. Hij heeft net zo goed recht op een manier vinden om met het verlies om te gaan als zijn oom, maar ik zou dat dus zo begeleiden dat hij zijn eigen ding heeft. Dus een eigen plantje bijvoorbeeld. Een kind van 9 kinderachtig noemen omdat hij emotioneel reageert op iets rondom het verlies van zijn oma, vind ik heel bijzonder.
Dat geeft niet. Ik vind deze hele reactie namelijk bijzonder. Maar we zijn niet allemaal gelijk en dat is prima. Ik sta er duidelijk gewoon anders in.
Geen contact gehad de laatste jaren dus wat heeft het voor zin om nu te gaan.? Dagelijks of wekelijks. En waarom zoon ook mee elke keer? En ga je langs omdat het zo hoordt? Je broer wil het met alle liefde verzorgen, laat hem dit dan ook doen. Ik ben nogal hard hier in maar mochten mijn ouders dood neervallen dan zou ik uit fatsoen langs gaan 1 x om mijn ongenoegen te uiten of zo en dan klaar. En alleen.
Mij valt in eerste plaats op dat je zoon zijn oom ‘jouw broer’ noemt. - hoe is de relatie tussen hun twee? Voor je broer is het blijkbaar heel belangrijk om het graf van jullie moeder te verzorgen. Dat wil hij best samen doen met zijn neefje maar hij wil wel de leiding blijven houden hierin. Ik vind dat je dat moet respecteren. Ik zou tevens overleggen met je broer of hij het fijn vind als er extra plantjes worden neergezet omdat zijn neefje plantjes wil water geven. Hoe close was jouw zoon met zijn oma? Gaat het echt om zorgen voor zijn oma na de dood, zoals jouw broer, of gaat het je zoon om plantjes water geven? Als het je zoon echt gaat om oma, dan zou ik overleggen of jullie ook een plantje mogen neerzetten. Maar gaat het jullie zoon om tuinieren dan zou ik het niet eens vragen want ik persoonlijk zou dat respectloos vinden naar je broer. Plant dan zelf een plantje. sterkte!
Hoe goed kende je zoontje zijn oma? Zijn reactie kan heel goed voorkomen uit rouw natuurlijk. Eerlijk gezegd weet ik niet of je wel een plantje erbij moet zetten ook. Het is echt een verwerking voor je broer: een soort therapie en hij geeft dat ook netjes aan. Ik zou het juist voelen als een onderlinge vete tussen jou en je broer waarin zoon ‘ingezet’ wordt wie nou een plantje water mag geven, al is het zijn eigen plantje. Plant een plantje in je eigen tuin (of zet het op je balkon) en laat je zoon een mooie steen beschilderen. Later, als de tijd eroverheen gaat, zal het misschien wat anders gaan voelen voor iedereen maar laat die plantjes nu het projectje van je broer zijn.
Ik zou de verzorging van de planten volledig bij jouw broer laten. Het lijkt alsof jouw zoon (wellicht onbewust) aan het stoken is omdat hij dan een eigen plantje wil waar jouw broer dan niet aan mag komen. Er zijn vast andere manieren voor jouw zoon om dit te verwerken. De ideeën van de steen die ik hier las, vind ik een mooi voorbeeld. Waar komt de behoefte vandaan om nu zo vaak naar het graf te gaan terwijl het contact met jouw moeder al jaren verbroken was? Als dit een stukje verwerking is van een moeder die je eigenlijk al eerder bent kwijt geraakt dan snap ik dat wel, want daar zal vast ook veel pijn zitten. Maar ik vind het wel ongepast om na het overlijden dan te gaan bemoeien met het onderhoud van het graf. Die snap ik niet helemaal. Ik zou dat laten gaan.
Oh ja, inderdaad, ik zou er bv ook enkel een plant voor zoon neerzetten met goedvinden van broer. Op zich zou je daar geen toestemming voor moeten vragen natuurlijk, maar de context is hier wel zodanig dat ik dat dus wel zou doen. En anders eventueel geen plant voor zoon maar iets anders. Of bv thuis een klein plekje maken met een plantje ‘voor oma’ bijvoorbeeld.