hoi hoi, ik ben in trotse bezit van 2 zoons van 5 & 3 jr en een dochtertje van bijna 3 maanden! ik weet dat ik natuurlijk niet mag zeuren met zulk groots bezit en prijs mijzelf ook elke dag gelukkig met dit rijkdom. maar....ik ben de balans even kwijt na de komst van de 3e. mijn verlof heb ik als pittig ervaren. Hormonaal denk ik dit keer meer last gehad te hebben want ik kon de drukte voor de bevalling al niet altijd even makkelijk handelen. ook de 6 weken erna waren pittig te noemen maar die zal voor iedereen denk ik erg pittig zijn. Na 6weken is ons lieve meisje veel gaan lachen en brabbelen en goed gaan slapen...echt genieten dus! Nog wel gebroken nachten van nr 2 & 3 en daarbij ben ik afgelopen maandag weer begonnen met werken. ik had gehoopt dat het me energie zou brengen, maar nee, t is me erg zwaar gevallen. Onze kids hoeven alleen maandag naar de opvang, dus dat is het niet. Mijn man doet 2 dagen en ik doe 2 dagen. Maar mijn man werkt om het weekend ook, dus om het weekend sta ik er alleen voor. Ik heb een leidinggevende functie en heb veel osv kunnen opnemen zodat ik 3 dagen kon werken de afgelopen jaren. Nu wil mijn baas dat ik 4 dagen aanwezig ben en dus maar mijn osv moet uitsmeren zodat ik 4 kortere dagen werk...thuisfront en ikzelf hebben daar natuurlijk niets aan. ben zo aan het zoeken naar een werk-prive balans... dit is me nog nooit overkomen. Toen ik moest werken na nr 1 & 2 was dat prima en heb ik nooit druk gevoeld...had het goed in balans. Maar nu met ons 3e kindje is het helemaal anders...komt misschein ook wel doordat ik mogelijk 4 dagen moet werken...maar ik heb al geen om 3 dagen te moeten werken...ook omdat er een reorganisatie aan zit te komen al jaren en het al jaren trekken aan een kar is die diep in het zand gegraven staat...Heb er gewoon geen zin meer in om er iets van te moeten maken. wie herkent dit? tips?
Ja dit herken ik wel. (Alleen dan geen 3 kids). Het klinkt alsof je zelf meer een innerlijke strijd hebt over de hoeveelheid dagen dat je moet werken. Probeer uit te zoeken wat de mogelijkheden zijn en waar jij je goed bij voelt. Je zult zien dat na een paar maanden werken je weer een ritme krijgt. Stel niet te hoge eisen aan jezelf en kijk of je voor bv huishouden hulp kan krijgen. En ik vind het met 2 kids al een hoop geregel. Dus met 3 kids is dat natuurlijk alleen maar meer, succes!
Ik herken het zeker, ik vind het combineren van 1 kind en een zware baan loodzwaar. Ik ben knettergek op mijn lieve meisje, maar mijn energiepeil was nog nooit zo laag en de balans heb ik zeler nog niet gevonden. Ik probeer niet te ver vooruit te plannen, bij de dag te leven en niet te perfectionistisch te zijn. En iedereen die roept dat de Nederlandse parttime werkende moeders lui zijn kan van mij een #$£¥%^} om z'n oren krijgen Dus ik lees mee...
Herkenbaar. De eerste was een hele makkelijke baby. Alles ging prima en onze wens was altijd snel een tweede te mogen krijgen. Dat lukte direct..! helemaal blij dus! Maar de tweede iseen stuk minder makkelijk. Ik denk niet dat het aan haar karakter ligt, maar ze heeft ergens last van. Dit beamen de manueel therapeut, de osteopaat en de fysiotherapeut. Ze krijgt nig steeds 7 voedingen en komt 1 of 2 keer per nacht voor een voeding. Ze slaapt slecht en dus raken wij ook steeds meer op. Ik vind het erg zwaar en heel rot voor haar. Dus het valt me echt tegen, hoe mooi en lief ze ook is. Ik verwacht dat we wel een ritme en meer rust krijgen als zij goed geholpen is. Daarvoor lukt dat denk ik toch niet. Maar ik herken het goed dus. Ik heb ook geen tips. Veel succes ermee iig!
Ik herken je verhaal niet omdat ik mijn eerste kindje heb, alles gaat van een leien dakje en ik heb geen baan meer.... Wel wil ik even reageren op t feit dat je 4 dagen moet gaan werken. Kanje baas je dat vragen? Als je al die tijd drie dagen gewerkt heb mag hij toch niet van je eisen dat je er ineens 4 gaat werken? Ik ben hier misschien een beetje fel in. Dat komt doordat ik met mijn voormakige baas had besproken dat ik 3 dagen kon gaan werken na de komst van mijn kindje en dat bleek later terug gedraaid te worden (en niet toegegeven dat t belofd was). Helaas konden hun dit tot op zekere hoogte maken (klein bedrijf dus andere regels) een rechtszaak aangaan zou kunnen maar kans op winst was 50/50 dus heb ik er voor gekozen dit niet te doen. Probeer je niet door je baas in een hoek te laten drukken zodat je prive leven er aan gaat. Ik kan me best voorstellen dat drie kids heavy is (daarom zou ik er zelf ook noet voor kiezen, dat en andere redenen) maar je baas denkt alleen aan zichzelf en zijn bedrijf en voor jou is jouw gezin het belangrijkst.....
hey Justy...thanks voor je reactie. We komen elkaar overal tegen he t idd de vraag; misschien sta ik wel heel sterk in de rechtszaal omdat ik al 5jr veelal 3 dagen heb gewerkt. maar ja, ik wil daar vrlp wel blijven werken (financiele zekerheid is goed voor mijn nachtrust) dus ik wil het gewoon stapje voor stapje aanpakken. ik maak eerst mijn verlofdagen op en werk dus totenmet dec 3 dagen. Als dat allemaal goed verloopt, zie ik t probleem niet. Zien hun dat nog wel, dan kan ik om de week een ochtend erbij gaan werken. vinden ze dat nog te weinig, dan zeg ik dat ik elke week een ochtend erbij kom werken. In de praktijk zal dat neerkomen op dat ik dan om de week een ochtend vrij neem...ik ben ambtenaar en heb gemiddeld 9 weken vrij per jaar...dus genoeg verlofuren. zo wil ik het alleen niet spelen....maar goed. ze mogen me zelfs een jaar uit mijn functie halen, mij hoor je niet klagen...maar ik moet voorzichtig zijn met de dingen die ik ga zeggen.... vandaag heerlijk kunnen uitslapen omdat de jongens uit logeren waren en de kleine van 04:30 tot 09:00 u ook lekker sliep. morgen weer werken, ook wel weer zin in....t begint misschien al weer een beetje te komen hahaha... misschien komt t ook omdat je thuis ook niet aan zoveel toekomt, en dat maakt ook dat ik daar onrustig en soms zelfs flink saggerijnig van kan worden...ook dat is een stuk acceptatie wat best moeilijk is..
ik hekren je gevoel. ik heb 1 zoon een makkelijk kind maar voelt je veilloos aan een onrustig persoon of emotioneel instabiel geven hem onrust. nu wilt het zo zijn dat ik sinds ik werk erg depri ben en veel onrust ervaar. dus mijn zoon is de laatste tijd ook erg onrustig. ook mijn werk verwacht meer dan ik kan. werken op woensdag(mijn vrije dag) invallen, vergaderen in de ochtenden(alleen opvang in de middagen van 13.00-18.00) ik werkte voor de bevalling 5 dagen per week: 7.30-8.30, 14.30-18.00 en daarbij was ik flexibel in het invallen kon altijd opgeroepen worden, maar nu ik een kind ben ik niet meer zo flexibel en dat kunnen ze niet accepteren. dus ik herken die 2strijd, ik denk er wel aan om thuis te moederen, maar dat kan nu niet omdat ik ook een opleiding volg vanuit mijn werk.