Voor alle angsthazen..

... En voor sommige mensen is dat een bevalling waarbij ze geen pijnstilling wensen, om wat voor reden dan ook.

Wel fijn om te horen dat je je bevalling zo prettig hebt ervaren, ondanks de angst vooraf! Gefeliciteerd met jullie dochter!

 

Ik vind je opmerking heel leuk. Al die horror verhalen en stoer doenerij over de pijn vind ik alles behalve leuk! Ik ga ook resoluut voor een ruggeprik. Waarom zou ik lijden als het ook soort van aangename herinnering kan worden. Door alle vrouwen die het zonder pijnbestrijding willen doen krijg je echt de schrik van je leven. Ik hoop dat ik hier net zoals jou ook een positief verhaal kan posten binnen enkele weken! Alvast bedankt voor je positieve boodschap ik heb er zeker wat aan!

Groetjes

 

Wat een goede peptalk om een paar dagen voor m'n inleiding te lezen! Ook ik ben erg bang voor van alles. Of ik pijnbestrijding wil, wil ik pas op dat moment beslissen, maar inderdaad: er is niks mis mee en ik kenn2 vrouwelijke gynaecologen die zelf allebei voor de ruggeprik kozen. Top als het zonder kan, prima als je het toch met doet. Wij vrouwen moeten idd niet zo hard voor elkaar zijn: iedereen doet het op haar manier en een kind "bouwen" en bevallen is niet niks, hoe je het ook doet!
Stuur je positieve vibes naar mij toe dit weekend aub..!!

 

Het belangrijkste is dat je met een goed gevoel op je bevalling terug kan kijken. Als dat betekent dat je gebruik wil maken van pijnstilling, prima en wil je dat niet, ook goed!
Niemand kan voor jou beslissen hoe jij je bevalling ervaart.

 

doen waar je je goed bij voelt. ik was ook bij de eerste panisch en heb een ruggenprik gekregen. NOOIT MEER!!!
die ruggenprik word altijd maar opgehemeld maar er zitten wel degelijk grote risico's en nadelen aan.
- je moet aan toeters en bellen en bent aan bent gekluistert. ik had banden om mn buik, zuurstofmeter op mn vinger, bloeddrukmeter om mn arm, infuus voor vocht (moet standaard met een ruggenprik).
ik kon geen kant op. en dat voor 18 uur lang...
- bloeddrukslag/hart van jouw en van je kindje kan gaan veranderen. is hier dus gebeurd.
- kleine en jij kunnen koorts krijgen
- door de ruggenprik kon ik niet plassen en moest ik om de 2 uur gecatheriseert worden. dit heeft mn blaas permanent beschadigd.
- bevalling heeft langer geduurd door de ruggenprik.
- ruggenprik ging hier scheef zitten dus ik voelde het nog gedeeltelijk
- ruggenprik moet in veel ziekenhuizen uit tijdens het persen. je gaat dus van vrijwel pijnloos naar een hel van pijn. (en dan raak je pas echt in paniek).
- door de koorts kreeg ik er nog een AB-infuus bij tijdens de bevalling. kleine had ook koorts en hoefde net niet met een keizersnede gehaalt te worden omdat dr bloeddruk wisselde door de prik.
- grotere kans op kunstverlossing zoals KZ of vacuumpomp. bij mij dus vacuumpomp met alle nodige problemen.
- door de koorts mocht kleine niet bij me blijven en werd weg gehaald voor onderzoek naar andere afdeling. eigenlijk had ze daar moeten blijven.
door de koorts moesten we ook langer in het ZH blijven.
van de prik had ik nog dagenlang knallende koppijn.

nu ondertussen van meer collega's gehoord dat zij ongeveer hetzelfde hebben ervaren.

al met al dus GEEN prettige ervaring en ik zal de ruggenprik dus ook zeker niet bij voorbaat al aanraden/doen.

2e bevalling zonder pijnstilling gedaan. alleen een geboorte-tens gebruikt. ik durf te zeggen dat ik absoluut geen uren middeleeuwse pijnen hebt gehad. het was een super bevalling die heel rustig verlopen is. sterker nog, ik zou deze bevalling zo over doen.
ik zou dus iedereen ook aanraden om het gewoon op je af te laten komen en niet meteen voor een ruggenprik met de nodige risico's te kiezen. dat kan altijd nog als je de pijn niet trekt.

 

Je verwoordt het mooi!

Mijn eerste bevalling was een inleiding waarin ik van de ene weeenstorm in de andere kwam. Ik kon niet meer en ik stagneerde na 15 uur op 4 cm ontsluiting. Het werd een KS.
Achteraf denk ik, als ze mij pijnstilling (ruggenprik bijvoorbeeld) hadden gegeven was ik wellicht wel verder gekomen dan die 4 cm. Maar zeker zal niemand dat ooit weten.

Ik ben deze keer absoluut niet bang voor de pijn van de weeen. Mede omdat ik sowieso niet ingeleid word (tenzij ineens noodsituatie) en ik dus niet bang ben voor weeenstormen, maar hoop dat mijn lijf uit zichzelf gewoon normale weeen gaat maken.
En ook omdat ik sowieso een epiduraal krijg. Dit wil de gyn (en ik ook) met het oog op de mogelijkheid om snel te kunnen snijden op de OK als het toch een KS weer moet worden.
Maar het geeft mij ook rust dat k eventueel een lage dosis tijdens de weeen kan krijgen mocht ik toch voelen dat het teveel voor me wordt.
Liever een vaginale baring dankzij een dosis pijnstilling via de epidureel dan weer eindigen op de OK

 

Ik heb tijdens mijn eerste bevalling een ruggenprik gehad. Ik was toen maar 21 weken dus mijn zoontje heeft het niet gehaald en was maar 600gr. Dus wil dit niet vergelijken met een gewone bevalling. Maar zoals jij de ruggenprik omschrijft heb ik hem totaal niet ervaren. Veel hangt af van de anesthesist die hem plaatst.

 

Ik was ook stiekem wel bang voor de bevalling. Mijn kindje lag nog lekker en ik had er nog geen genoeg van. Vijf dagen overtijd begon mijn dag met weeën. Of liever gezegd krampjes.
Toen mijn VK kwam vertelde ze dat zij bij beide kinderen een ruggenprik had gekregen en als ik dat ook wilde dat zij dat zal gaan regelen. Dat stelde me behoorlijk gerust!
Uiteindelijk ging mijn bevalling te snel. Voor mijn zoon (foetale nood) en ook voor mij. Voor de ruggenprik of andere pijnstilling was het te laat!
Mensen waren blij voor me dat het zo'n korte bevalling was. Maar ik vond het wel erg heftig! Als ik de keuze had gehad had ik voor pijnstilling gekozen. Ik voel me niet stoer dat ik het zonder pijnstilling heb gedaan. Eerder zielig Pijnstilling is geen falen, nee!!

 

Bedankt voor het delen van je goede ervaring! Dat kon ik wel gebruiken na het lezen van al die 'horrorverhalen'.
Moet er wel bij zeggen, veel vrouwen mogen heel graag vertellen hoe ontzettend zwaar het was en dikken het zo nodig nog wat aan ook nog. Dat is niet echt bevorderend voor mijn angst, maar jouw verhaal doet me goed.

 

Ik heb het thuis gedaan , zonder verdoving,
ja het was pijnlijk, ik heb gezegd ik ga dood
weeën tijdens het liggen kwamen maar niet , lopend wel,of baarkruk.
als ik een ruggeprik had gehad was een bevalling dus helemaal niks geworden.

waar ik me aan vast heb gehouden was dat iedereen zei als die eruit is voel je niks meer.
en warempel het was nog waar ook

 

Ik heb tijdens mijn zwangerschap geroepen dat ik absoluut geen ruggenprik wou. Dit omdat ik sowieso een bloedhekel heb aan prikken en ik de eventuele bijwerkingen van een ruggenprik ook maar niks vond.
Totdat ik van vrijdagochtend 06:00 uur tot zaterdag op zondagnacht 02:30 uur (voor)weeën heb gehad en dit maar tot 1 cm ontsluiting leidde.
Om 08:30 zondagochtend had ik pas 2 cm ontsluiting en zijn mijn vliezen gebroken. Om 11:00 ben ik omdat DL in het vruchtwater had gepoept naar de verloskamers gereden. Toen had ik 3 cm ontsluiting. Ik was doodop, want heb vanaf die vrijdagochtend nauwelijks geslapen en al veel pijn gehad. Omdat ontsluiting niet vorderde kreeg ik weeënopwekkers. Ik had alleen maar rugweeen. Artsen zagen aan mij dat dit teveel zou worden en ik uiteindelijk echt geen kracht meer zou hebben om te moeten persen. Toen hebben we gezamenlijk besloten dat een ruggenprik in deze situatie echt het beste was.
Op dat moment heb ik alles over mijn eigen heen laten komen wat betreft de ruggenprik zetten. Ja, het was pijnlijk, ook omdat het de eerste keer niet lukte. Kan gebeuren helaas.
Toen ruggenprik uiteindelijk was gezet, daalde mijn bloeddruk dus werd ik even flink misselijk en viel ik bijna flauw. Ook dit werd zo opgelost door extra medicijnen. Ook dit hoort er helaas bij, en nam ik voor lief.
Eenmaal terug op de verloskamers had ik geen pijn en voelde ik mijn eigen best goed. Voelde alleen een druk van de weeën.
Ik heb goed kunnen rusten en even kunnen slapen.
Alleen toen de prik uitgezet werd en de weeenopwekkers nog wel volle bak aan stonden, deed dat heel erg pijn en ben ik ff in paniek geraakt.
Heb uiteindelijk maar 22 min hoeven persen voordat DL werd geboren.
Ik heb helaas wel koorts gekregen dus DL ook. Maar moesten sowieso door het poepen in t vruchtwater in het ZH blijven.
DL had het hartstikke goed gedaan tijdens de hele bevalling en had ook een perfecte apgar score.
Ik heb de ruggenprik niet als vervelend ervaren en was op dat moment gewoon de beste optie.
Denk alleen niet dat ik er bij een eventuele 2e bevalling er meteen 1 zou vragen. Wie weet gaat die bevalling veel anders dan deze.
Maar ieder zijn eigen ding.

 

Tja ik vind dus persoonlijk de risico's/nadelen niet opwegen tegen de voordelen van een ruggenprik. Maar goed, ik heb ook 2 geweldige bevallingen gehad en nooit het idee gehad dat ik het niet kon/angstig was.
Dus doe vooral waar je je goed bij voelt, maar ook zonder ruggenprik kan het een ervaring zijn waarvan je hebt genoten.

 

Dit.

 

Ik denk dat het heel persoonlijk is! Ik heb nooit begrepen waarom vrouwen er zo'n wedstrijd van kunnen maken om de gene te zijn die het zonder pijnstilling kan doen. Echt, geen flauw idee waarom dat blijkbaar zo belangrijk is voor sommige mensen. Elke vrouw en elke bevalling is zo anders, waarom zou je dat überhaupt met elkaar vergelijken?

Mijn eerste bevalling was van een sterrenkijkertje, en de ontsluiting ging heel langzaam. Ik was ook erg gespannen, dus toen ik met 3/4 cm een ruggenprik kreeg, had ik ruim 2 uur later een baby in m'n armen. Eindelijk ontspanning, en achteraf werkte het voor mij niet eens geweldig want het werkte maar aan 1 kant (in het begin wel beter, maar al heel snel voelde ik die ene kant nog). Ook had ik wat last van hoofdpijn na die tijd. Verder vond ik het niet vervelend.

Pethidine heb ik ook gehad, das pas vervelend! Ruggenprik was veel rustiger

 

Mooi he Als je Een fijne bevalling hebt gehad?! Ik heb ook Een super bevalling gehad! Mijn dochter is wel pre En dysmatuur geboren maar Ik kijk super terug op mijn bevalling!! Op Een gegeven moment kreeg Ik zo'nnnnnnn stekende pijn dat Ik bang werd en schreeuwde om Een ruggenprik maar Ik bleek volledige ontsluiting te hebben!! Ik heb dus uiteindelijk geen ruggenprik gehad en DE rest van de bevalling daarvoor heb Ik niet eens Als zo vreselijk pijnlijk ervaren...en nee niet om Stoer te Praten maar Ik meen het echt!!! Ik zei meteen: bevallen is gaaf!

 

Heb niet alles gelezen, wil alleen even benadrukken dat een bevalling zonder pijnstilling gelukkig ook gewoon een hele fijne bevalling kan zijn. Ik heb ook heel erg genoten van mijn bevalling zonder pijnstilling en vond de pijn goed te doen. Een bevalling zonder pijnstilling hoeft absoluut geen horrorbevalling te zijn. Juist voor alle angshazen lijkt het me fijn om te benadrukken dat de pijn soms echt best wel meevalt.

Wat betreft stoer of niet: voor mij ben je stoer als je durft te gaan voor de bevalling die jij zelf wilt. Of dat nou in het ziekenhuis of thuis en met of zonderpijnstilling is maakt helemaal niets uit. Laat je door niemand and niets iets aanpraten en ga lekker van jezelf uit (en dan bedoel ik dus echt van jezelf en niet van je angsten).

 

Tja, denk dat het voor iedereen persoonlijk is.
Ik ben niet bang voor naalden, maar wel panisch voor een ruggenprik en alle gevolgen die de ruggenprik kan hebben. Was daarom ook heel opgelucht dat ik natuurlijk mocht bevallen.
Zag zelf ook helemaal niet op tegen de bevalling en de pijn. Bevallen is zo iets natuurlijks, en je lichaam weet daar zelf mee om te gaan. Ben helemaal geen zweverig type, maar vertrouw wel op m'n eigen lichaam. Ja het doet pijn, maar ergens vind ik de pijn erbij horen.
Nu zwanger van de tweede, en ik zit niet op tegen een natuurlijke bevallig, hopelijk mag ik die ook gewoon doen (eerst in stuit geboren, tweede ligt ook weer in stuit), want ben nog steeds bang voor die ruggenprik.

 

Ik ben zwanger van ons vijfde kindje.
Ik heb de eerste keer geen ruggenprik gehad (te laat in het ziekenhuis) en de andere 3 keren wel.
Ik vond mijn eerste bevalling echt hels. De laatste 3 waren ook pijnlijk door de ruggenprik heen.

Om zeker te zijn van pijnbestrijding heeft de gynaecoloog mij deze zwangerschap aangeboden om voor inleiding te kunnen kiezen, zodat ik zeker ben van pijnbestrijding en niet vol in de weeën richting ziekenhuis moet.

Ik denk dat je een ander niet kunt veroordelen. Als je tijdens mijn weeën mijn vingers had afgeknipt had ik het niet gevoeld..
Volgens de gynaecoloog is elke vrouw fysiologisch anders, waar de een weinig pijn ervaart gaat de ander door een hel, dit heeft te maken met de baarmoeder gevoeligheid. Sommige vrouwen voelen het zetten van een spiraaltje niet, anderen gaan knockout van de pijn.. er is gewoon verschil! Dat heeft niets met mentale gesteldheid of kracht te maken.

TS: dank voor het delen. Ik ben het met je eens. Als je nog nooit bevallen bent, probeer het dan vooral eerst zonder pijnstilling, misschien ben je wel een van de gelukkige die het vindt meevallen. Zo niet, dan is er gelukkig een alternatief, een martelgang is niet perse nodig. Daar is geen schaamte of gevoel van falen bij, je bent vind ik gewoon dapper als je je kwetsbaar durft op te stellen, en voor jezelf durft op te komen.
Je hoeft ook je tanden niet uit je mond te laten boren zonder verdoving, waarom moet er dan zo'n heisa worden gemaakt over de ruggenprik?

Zoals iemand eerder ook al omschreef: Het belangrijkste is dat je zelf een goed gevoel overhoudt aan de bevalling, hoe die ook is verlopen.
Ik hoop heel erg dat ik dat over een paar maanden ook kan zeggen