Herkent iemand dit en is dit een fase? Ons zoontje wordt eind van de zomer vijf. Sinds een week is ons zoontje soms ineens helemaal over zijn toeren als er iets naar zijn idee niet goed is - en herhaalt hij steeds maar wat het probleem is en luistert nauwelijks naar de reactie van ons, om dan weer te beginnen met 'maar' en dan weer zijn... probleem uit te leggen. Als je dan wilt stoppen met geduldig uitleggen en dat hij dus moet luisteren naar ons nu, dat we het er genoeg over gehad hebben, raakt hij over zijn toeren en begint heel hard te huilen, zo niet te krijsen. Ik weet niet of het een driftbui is, of dat het met paniek te maken heeft. Twee voorbeelden: al een paar nachten wil hij niet gaan slapen. Rekken denken we. Eerder nooit voorgekomen (behalve rond 1 jaar, tijdelijk) Hij moest net genoeg licht hebben of net niet en zo kon hij niet echt slapen en hij kon überhaupt niet slapen enz enz.........alles geprobeerd. Uitleg, uitgevraagd wat de reden was, consequent geweest in handelen en uitleg dus en je komt gewoon niet weg. Brullen is het. En dan niet gewoon, maar helemaal over zijn toeren. Vannacht heeft hij sinds vier jaar ineens bij ons bed geslapen, ik was helemaal op. Hij was meteen stil en sliep als een blok. Nu vanochtend, hij gaat altijd met plezier naar school, had hij een shirt aan, wat hij blijkbaar niet aan wilde. Zelfde idee als met het slapen: he-le-maal over zijn toeren en maar herhalen, herhalen en niet luisteren naar onze uitleg. Hij mocht vanmiddag een ander shirt aan. Nee, nee dat was niet goed. Krijsen buiten, leek wel paniek of een driftbui. Of een combinatie.Uiteindelijk vermoedelijk net wel/net niet te laat op school, terwijl hij altijd heel vroeg wil gaan omdat hij als eerste op de IPad wil Ik ben niet op zoek naar opvoedingsadvies, vind dat we prima kunnen opvoeden. Wel heb ik de vraag of iemand dit herkent? En dan vooral als fase zijnde? Zou dit te maken hebben met einde schooljaar, gewoon 'op' zijn, door de warmte? Ben dit gedrag helemaal niet gewend van mijn zoon, vond t ook zo sneu te zien dat hij het blijkbaar op t moment zo moeilijk heeft. Kan wel wat opbeurend commentaar gebruiken....
ik herken het een beetje. voor mij had het te maken met het ouder worden. ik begon toen zonder uitleggen dingen gewoon te vertellen. zodat hij begon op een andere manier na te denken waarom en wat. op een gegeven moment had geen zin meer om uit te leggen, hij begreep zelf wel goed waarom en wat. sindsdien leert hij gehoorzaam te zijn zonder uitleg en soms kost het hem echt moeite. 'waarom moet dat?' antwoord ik steeds 'omdat ik het zeg' . lastig hoor, maar is weer zoiets van grenzen opzoeken. volgens mij geen fase maar een teken van geestelijke zelfstandigheid en hij moet er nog aan wennen. zelf bedenken waarom. daar was de behoefte bij mijn zoon.
op een gegeven moment is hij weer Ok. en hij vraagt alleen bij de dingen waar hij zelf niet uitkomt waarom het moet. is veel aangenamer nu omdat zoontje nu verstandiger is. dus een fase in hun geestelijke ontwikkeling en zelfstandig na denken over eigen gedrag en wensen en communicatie. waar een uitleg nodig is is nu veel minder dan vroeger. een overgang dus?
ik weet t eerlijk gezegd niet. hij blijft maar doorgaan over licht teveel, te weinig, kan ECHT niet slapen en is dan echt een combinatie van verdrietig/angstig/boos als de discussie klaar is. Want hij herhaalt gewoon weer wat hij vindt. Ja maar mama/papa...........ik.......... het blijft maar in een cirkeltje ronddraaien. Sneu hoor. Ik hoop dat het zoiets is als geestelijke groei. Merk wel dat zijn hoofdje vol genoeg zit op het moment.
ik eb ook een zoon met nog altijd een vol hoofd. maar dat is een teken van groei volgens mij. want hij weet al et uitleg uit het hoofd. de argumenten van ouders kan hij zelf ook bedenken. nu moet hij argumenten bedenken waarom hij gaat gehoorzamen, voor zijn eigen welzijn. zo begon mijn zoon over eigen verantwoordelijkheid te denken. en over zijn relatie met ouders. papa was niet zo makkelijk te gehoorzamen. want hij kon de overgang niet zo goed maken. hij gaf soms een uitleg en soms niet. is verwarrend. ik onderbreek dan hun zinloze gesprekken. hij moet gewoon doen wat van hem gevraagd wordt. en met respect natuurlijk. is ook wederzijds natuurlijk. onvermijdelijk zijn zulke incidenten. ik merkte gewoon dat het meer rust gaf om niet meer uit te leggen. niet op dat moment zelf. (huilbuien krijsen)maar de volgende dag had hij goed nagedacht en was redelijker steeds. ook dat mama's geduld om steeds te praten over zulke eenvoudige basis zaken beperkt is omdat hij nu ouder is en verstandiger is. dat gaf hem ook rust. dat hij echt voor zichzelf moet verzorgen en bedenken wat voor hem goed is.(ik heb wel een zoon met ontwikkelingsvoorsprong, dus we maken de dingen mee die bij oudere kinderen horen denk ik) altijd bij opgroeien moeten ze wennen aan hun nieuwe skills. zelfstandigheidsnivoo over zelfkritiek is best lastig om te wennen. maar was ook zeer aangenaam omdat hij ineens veel betere reispartner en gezelschap in et algemeen. echt zo gezellig voor hem en voor ons. merk je dat ook tegelijkertijd?
Gaat hij niet gewoon ziek worden? Ik herken het wel, maar oudste wordt daarna dan vaak ziek. Nabijheid bieden en niet inhoudelijk in blijven gaan op het onderwerp, helpt dan het beste. Soms wel met een boos kind tot gevolg, maar goed: eindeloos doorgaan in hetzelfde cirkeltje kan nu eenmaal niet. EDIT: zat nog even na te denken, maar onze oudste heeft dit over het algemeen wel. Als ze ziek wordt, is het alleen de dagen daarvoor vaak zo heftig dat ze er echt niet meer uit komt. Ik herken in haar veel van hoogsensitiviteit. Hou niet zo van dat plakkertje, omdat ik zie dat dit vaak als diagnose gebruikt wordt, in plaats van een karaktertypering, wat hoogsensitiviteit naar mijn idee meer is. Maar mogelijk vind je nog tips als je daar wat op zoekt?
Bedankt voor jullie ervaringen, herken van beide zeker een deel. Hij wordt niet ziek denk ik. Het is echt iets..............iets wat aan de gang is. In zijn hersens. Heb t net heel kort gehouden, dat hielp wel. Heb alleen mijn twijfels bij deze aanpak voor vanavond. Blijkbaar is het nogal specifiek, zo'n 'bui' voor het naar bed gaan.
et zou een rol spelen dat het zo warm was snachts? bij ons is het meerdere graden warmer dan hij het gewend was. ik heb dan de airco aangezet 2 dagen een paar uren voor het slapen tijd. dan ging het veel beter in een afgekoelde kamer. maar snachts kan ik het niet aan laten. dus wel vroeg wakker en moe natuurlijk.
Mijn dochter is altijd zo. Kan compleet overstuur zijn over iets, en maar blijven vertellen wat. Man en ik hebben afgesproken dat we 2 of 3 keer uitleggen waarom iets wel of niet kan. (Ze wilde laatst een tshirt aan dat net uit de was kwam bijvoorbeeld) daarna vertellen we dat ze best boos/ verdrietig mag zijn, maar dat we nu niet meer uitleggen waarom het niet kan. Verder troosten we dr wel gewoon. Ik denk dat ze gewoon erg druk is in dr koppie en veel wil.
Nou mijn dochter is net vijf en ze luisterde op zich altijd wel redelijk maar de laatste maanden zeg maar van af de kerst is het pff af en toe alle zeilen bij zetten. Ze heeft duidelijk een eigen mening en die verkondigd ze dus ook stellig. Gillen krijsen als ze haar zin niet krijgt. Van de week wilde ik een rol behang plakken om haar er achter te plakken. Ze woord steeds mondiger en wil steeds meer wat andere kinderen ook willen en als dat dan niet lukt dan kan ik mij bergen. Zo is ze super lief en schattig en zo draait de bui een andere kant op ben dadelijk bij met zes weken zomer vakantie even de druk er af en ze gaat fluitend naar school ze is dol op school maar denk dat de chill modus hier wel echt nodig is even.
Gisterenmiddag thuis ging het oke, opa en oma waren er even, maar uit het niets ineens weer dikke tranen, heel verdrietig en over zijn toeren. Daarna weer prima en vrolijk. Vanochtend ook, totdat we afscheid moesten nemen, zodat hij naar school zou gaan. Brullen, dikke tranen. Op school blijkbaar ook. Allemaal kindjes om hem heen om te troosten, maar hij wil het niet, sluit zich ervan af zei mijn man. En hij 'haalt er van alles bij': teveel pictogrammen op het bord, het is oranje dag, teveel kindjes, te warm, te druk enz enz. Wat ik al dacht: het gaat niet om een shirt of slapen (of school), hij wil op dit moment helemaal niets. Geen gedoe aan zijn hoofd, is echt op zoek naar rust. Herkent iemand dit specifiek zoals ik het beschrijf? Hoort dit bij (zoals de juf zei) gewoon op zijn voor de zomervakantie. Hij heeft t sinds twee weken zo'n beetje. Zo sneu. Vanmiddag houd ik hem thuis. Gelukkig kan dat nog (hij is nog vier), juf is er ook een voorstander van als ze zo moe zijn.
Nee, dit is veel extremer dan gewoon op zijn voor de vakantie. Ik herken het wel van de oudste dus. Hoogsensitief en overprikkeld. Ik heb haar wel eens een dagje thuisgehouden om uit te rusten, als het zo was. Daar knapte ze dan vaak erg van op.
Ach gossie. Ja hij lijkt ook overprikkeld. Mijn zoontje heeft cerebrale parese in de lichtste vorm. Deze kinderen kunnen vaak al minder goed tegen prikkels/harde geluiden ed. Hoogsensitief ja, zo zou je het ook kunnen noemen misschien. Het hele jaar (na de wenperiode dan) is hij vrolijk naar school gegaan. Maar nu is alles gewoon even teveel. Vanmiddag maar lekker samen rustig aan doen.