Wat ik nu zo k*t vind aan scheidingen? Dat de familie ook mee moet in de nieuwe vrienden en vriendinnen... Je schoonzus wordt ineens je ex-schoonzus en je hebt het maar te accepteren. Weg schoonzus, weg schoonbroer (mijn man zijn zus ook uiteen met haar vriend). En je wordt verwacht de nieuw vlam met open armen te accepteren. En die nieuw vlam blijft dan ook niet en de volgende dient zich aan. Pffff.... Hoeveel vlammen er zo al niet op foto's van verjaardagsfeestjes van mijn kinderen, op onze trouwfoto's, foto's van vlak na de bevalling (toen de familie voor het eerst kennis maakte). En na de zoveelste vlam neem je afstand. Met alle respect voor die nieuwe vlam maar voor mij doet het ook pijn, iedere keer dat afscheid... Hoe gaan jullie hier mee om? Ik wil heel graag contact houden met mijn schoonzus, ze is de meter van mijn jongste. Maar zelf zegt ze dat ze gedwongen afstand wil nemen. Gedwongen omdat mijn broer niet wil dat ze nog op feestjes komt waar hij met zijn nieuw vlam ook komt.
Herkenbaar. Mijn zwager heeft een periode van 'seriële monogamie' gehad. Gelukkig hadden wij toen nog geen kinderen. Ik werd er ook niet blij van. Eén of twee jaar een relatie en dan weer exit. Nu zal ik heel eerlijk zijn: één keer was ik er wel blij mee dat we afscheid mochten nemen van een schoonzus. . Inmiddels is hij alweer een paar jaar getrouwd en ze hebben samen een kind. Laten we er maar vanuit gaan dat het een blijvertje is. Ik heb op een gegeven moment trouwens wel gezegd: dat jij iemand in ons leven hebt gebracht, betekent niet dat je het recht hebt om die persoon ook weer 'af te pakken'. Wij hebben inmiddels ook een band opgebouwd. Dat wordt ook van ons verwacht. Je kunt dan niet verwachten dat we het gelijk maar weer afbreken. Maar toch, in de praktijk... bij verjaardagen e.d. nodig je ze dan toch niet meer uit. Als het pijnlijk is om ze beide te laten komen, dan gaat eigen familie toch voor. Met sommige exen hebben we nog wel een tijdje contact gehad. Maar uiteindelijk is het toch steeds doodgebloed. Al vraag ik me af hoe dat zou gaan als de huidige relatie zou eindigen (wat ik niet hoop!!) Met mijn huidige schoonzus heb ik jarenlang een goede band. Ze is ook de moeder van ons nichtje. En de tante van onze kinderen. Wat mij betreft zou die band die zij met onze kinderen heeft absoluut niet mogen lijden onder een eventuele breuk. Maar hoe dat nu in de praktijk zou gaan...?? Ik hoop er niet achter te komen. Verjaardagen zou je haar later of eerder misschien kunnen laten komen. En op andere momenten tussendoor ook eens afspreken. Nu is de breuk nog vers. Over een poosje kunnen ze misschien wel weer samen in 1 ruimte.
Tja, om heel eerlijk te zijn zou ik dus wel tegen mijn broer zeggen dat ik zélf uitmaak met wie ik omga. Dat je je ex-schoonzusje misschien niet op de verjaardag zelf uit nodigt omdat je broer komt met zijn vlam, wil nog niet zeggen dat zij de dag erna niet mag komen. Zéker wanneer zij peettante is van jullie kind. Ik weet niet hoe oud hij/zij is, maar als zij beiden peetouders zijn, vind ik dat ze bij bijv communie/vormsel etc beiden welkom moeten zijn. Daar moet je broer zich maar overheen zetten: zij hebben destijds beiden ja gezegd in de kerk en hebben van te voren moeten denken over evt consequenties en zij blijft peettante van jullie kind. Is overigens wel de reden dat wij bij de 2 jongsten hun doop, alleen familie als peetouders hebben gevraagd, dus geen aangetrouwde familie.
Wie er bij ons over de vloer komen bepalen wij. Volwassen mensen kunnen zich gedragen naar elkaar. Als ik soms hoor ja due van zo tot zo laat. En dan stress als iemand eerder komt. Kom op je bent volwassen en gedraag je. Je hoeft geen vriendjes te worden maar in een zelfde kamer zitten kan prima...
Dit zwager gaat echt niet voor mij bepalen wie er in mijn huis komt. Dan blijft hij zelf maar weg. Als ik een goede band had met mijn schoonzus houd een scheiding dat niet tegen