Ik ben gewoon even benieuwd hoe anderen ermee omgaan.. Ik heb een bevalling gehad van bijna 48 uur. Direct begonnen met weeen om de 5 minuten en uiteindelijk geeindigd in het ziekenhuis ivm meconiumhoudend vruchtwater. Daar aan de weeenopwekkers en uiteindelijk nog een ruggenprik. Eigenlijk wil ik er niet meer aan denken, ik vond het op dat moment vreselijk! (De bevalling), vooral omdat het zo lang duurde. Ik probeer het telkens nuchter te benaderen en op mezelf in te praten dat ik het al bijna vergeten ben en dat iedereen die een kind baart een bevalling moet doorstaan.
Bij mij ging het snel. zes uur totaal waarvan 6 min. persen. Ik dacht er niet veel meer aan. Maar na een paar maand ineens wel weer, het lijkt me nu vreselijk terwijl het echt wel mee viel.. Zie er erg tegenop als ik nog een zou moeten, terwijl het me juist meeviel! Gek he. Nu denk ik er wel minder aan.
Wat rot dat je zo'n zware bevalling heb gehad! Wanneer ben je bevallen? Ik ben 10 weken geleden bevallen en ik denk er nog elke dag aan. Wel op een andere manier dan jij, want ik kijk er eigenlijk heel goed op terug. Ondanks de 6 dagen hele heftige voorweeën voordat ze in gingen leiden, vond ik het een bijzonder mooie ervaring. Ik heb het nog vaak over mijn bevalling. Vooral met mijn vriend. Ik kijk ook vaak de foto's terug. Een paar dagen na de bevalling heb ik mijn bevallingsverhaal opgeschreven, dit lees ik ook regelmatig terug. Hopelijk slijten de vervelende gevoelens voor jou. Iedere bevalling is weer anders, neem je tijd om het te verwerken!
Ik denk nog heeeel vaak aan de bevalling (nu 4,5 mnd geleden) zeker nu er in 1 week tijd 2 mensen (vriendin + collega) zijn bevallen. Hoewel de bevalling niet heel erg vlot verliep (meisje zat vast vacuumverlossing) mag ik niet klagen en vind ik het een geweldige ervaring, hoop het echt nog een keer mee te mogen maken. De kraamweek (en eerste 3mnden) echter vind ik echt langs me heen gegaan en daar ben ik weleens erg verdrietig om. Denk idd dat het tijd nodig heeft, snap heel goed dat je het een nare ervaring vind zo'n heftige bevalling, maar denk maar zo je hebt het mooi wel geflikt daar mag je hartstikke trots op zijn!!!
De eerste paar maanden wel, maar nu egenlijk bijna nooit meer.. Hopelijk kan je het snel een plekje geven en lekker gaan genieten..
Ja nog vaak. Het is gelukkig wel een stuk minder geworden. Heb een zware bevalling met complicaties gehad en ben nog niet volledig hersteld.
Hoi, Ik ben 9 weken geleden ook bevallen. Duurde 48 uur!!! S avonds vliezen gebroken en vanaf die tijd om het kwartier weeen.. Twilde niet doorzetten, dus volgende dag om 8.00 uur naart ziekenhuis om in te leiden. Ik had toen ondertussen al 3 cm. .We dachten dat hij dr zo zou zijn, niet dus! Ruim 6 uur later gingen ze weer kijken, 4 cm!! En ik had vanaf 9 uur om de 2 min een wee! Kdacht datk gek werd! Daarna hebben ze ruggeprik gedaan.. Wat heerlijk is dat! En uiteindelijk is onze zoon pas om 9.00 savonds geboren... Lijkt wel een beetje op jouw verhaal!! Ik denk er ook nog wel eens aan terug.. Vooral dat het niet opschoot.. pff, zo spannend allemaal!! Ons kindje heeft nog een paar dagen in couveuse gelegen ivm evt. infectie.. Had jij dat ook?? Ze hebben m gelijk meegenomen, omdat hij koorts had. Later bleek dit van de ruggeprik te komen.. Nu genieten we er volop van.. lfs
Ja en nu dagelijks denk ik er aan terug.. zie er ook erg tegenop, maar heb nu keuze in evt pijnbestrijding..
Tot aan zijn eerste verjaardag dacht ik er zeker dagelijks aan terug. En nu toch nog wel geregeld, hoewel ik rond zijn verjaardag wel een hoop heb afgesloten op dat gebied. Mijn bevalling was vreselijk. 09 okt begonnen om kwart voor 1 's nachts (gebroken vliezen en meteen weeën) 11 okt om 8 uur aan het infuus gegaan om eindelijk de weeën regelmatig te krijgen 11 okt om 15.30 bevallen (gevolgd door een tripje naar de OK omdat de placenta niet kwam) SAMENVATTING: van gebroken vliezen tot kind op buik: ong. 63 uur! Het was echt serieus een nachtmerrie. Ruim 1800 cc bloed verloren, kind de eerste uren niet gezien, vanwege OK - genoeg om door geraumatiseerd te zijn Het blijft een ervaring die me van minuut tot minuut bijzonder helder voor de geest staat en die ik ook nooit meer zal vergeten. Ik merk gelukkig wel dat ik er langzaamaan steeds minder vaak aan denk (inmiddels is het eens in de paar dagen, vaak getriggerd door pijn in het litteken van de knip), maar vergeten zal ik het nooit en ik denk niet dat de tijd snel zal komen dat ik er nooit meer aan denk.........
ik denk ook nog vaak aen mijn bevalling ruim 5 maanden geleden. In een vogelvlucht: Ik had een zware bevalling, 2nachten en 2dagen niet geslapen daardoor. Ik wilde thuis bevallen maar met 9cm ontsluiting toch naar het ziekenhuis gegaan, ik kon echt niet meer. Naderhand heel veel bloedverlies en mede daardoor en uitputting flauwgevallen. Dat bloedverlies kwam door een niet goed loskomende placenta, ze twijfelde over een operatie maar uiteindelijk kwam hij met wat getrek en gewrik toch..... Door een cathter in het zhuis kreeg ik blaasontsteking en dus een antibioticakuur. 3 weken na mn bevalling kreeg ik ineens hoge koorts van 40graden en ontzettende buikpijn. En door een met spoed gemaakte inwendige echo bleek dat er placentaresten in mn baarmoeder zaten. Dit zou in een dagbehandeling verwijderd worden door curettage. Die dagbehandeling werden 3 dagen en gingen gepaard met 1,5liter bloedverlies, dubbele hoeveelheid antibiotica voor een baarmoederontsteking en hoge koorts. Na een week weer blaaontsteking, dus weer antibiotica... Ik ben volledig thuis... alles is te snel gegaan, ik wil er niet meer aan denken maar ik kan er niks aan doen... het komt gewoon steeds terug, droom ervan zelfs... En indd bij het vrijen is het gevoelig,net alsof het verkeerd dicht gemaakt is ( had ook een knip) Onderzoek in het zhuis levert niks op. Alles is in orde daar beneden wordt gezegd.... Ik ben altijd "flink" geweest na mn bevalling en dat placentarest verhaal zo van het komt wel goed, ik heb gewoon pech gehad, de volgende gaat vast beter enz. En zo probeerde ik het op de achtergrond te houden, maar alles is me gaan inhalen nu. Ik zit niet lekker in mn vel en ben onder behandeling van een psycholoog. Meid alsjeblieft, als het je niet lekker zit, probeer er toch over te praten want vanzelf komt het een keer bovendrijven net als hier ! En nu komt het 3x zo hard aan! Liefs Sassie (Ps voor het hele verhaal of voor info of iets pb me maar)
Wat fijn om jullie verhalen te lezen en hoe jullie ermee omgaan! Bedankt voor deze reacties. Ik heb besloten op nacontrole te gaan bij mijn verloskundige om het er nog even over te hebben. Ik heb 2 keer gehad dat ik er 's nachts steeds aan moest denken wat ik niet wou, raakte een beetje in paniek. Waar ik best wel verdrietig over ben is dat de kraamweken totaal aan mij voorbij zijn gegaan, al mijn energie is uitgegaan naar borstvoeding wat totaal niet liep. Mijn bevalling is overigens 7 weken geleden.
Wat heftig 6 dagen voorweeen. Maar wat mooi dat je met een goed gevoel terug kan kijken, dat is heel wat waard! Wel een idee om een bevallingsverhaal te gaan schrijven. Ik kan me overigens ook wel wat mooie momenten herinneren van de bevalling. Zoals het persen dat vond ik best goed gaan.
De kraamweek (en eerste 3mnden) echter vind ik echt langs me heen gegaan en daar ben ik weleens erg verdrietig om. Denk idd dat het tijd nodig heeft, snap heel goed dat je het een nare ervaring vind zo'n heftige bevalling, maar denk maar zo je hebt het mooi wel geflikt daar mag je hartstikke trots op zijn!!![/QUOTE] Dank je ik had het ook niet willen missen. Als vrouw wil je het gewoon ook meemaken om te ervaren hoe het is om te bevallen. Kan me goed voorstellen dat je verdrietig bent over de weken / maanden die langs je heen zijn gegaan. Bij mij zijn de eerste 4 weken ook langs me heen gegaan. Maar nu is het echt genieten!
Hey Emmely Een bevalling is op zich een hele grote impact al helemaal als het een aantal uren duurd dat je denkt JEMIGGGGGGGGG... Maar het is normaal hoor het moet even verwerken wel goed van je dat je het bij de verloskundige gaat aangeven hoe of wat. Voor mijn gevoel is mijn bevalling heel snel gegaan op 2 dingen na kijk ik er niet negatief tegen aan. Toch moet ik er wekelijks aan denken en af en toe wordt ik er nog wel aan herinnerd (aambeien). Mijn bevalling begon snachts om 03:23 met een weeén storm van heb ik jou daar om de drie a 4 min. Kreeg ook niet echt een moment rust ertussen en we moesten ook nog is met de taxi naar het ziekenhuis OH MY G*D schaamde me kapot maar goed. Eenmaal in het ziekenhuis ging het zooooooooo ontzettend langzaam voor mijn gevoel voordat ik mocht persen om 15:10 mocht ik en dat luchte op...om 15:43 kwam onze mooie zoon ter wereld. Wat gepaard ging met een prikken en knippen waarbij de zuster ook nog zei: dat ze volgens mij een botte schaar te pakken had (en dat hoorde ik). Hij had het ook heel moeilijk in zijn vruchtwater gepoepeld en ik moest op me zij bevallen. Maar goed al met al was ik gelijk klaarwakker van de adreline en heb ook echt 3 nachten niet geslapen. Bij mij ging de kraamdagen helemaal niet langs me voorbij en vindt het ook jammer voor je dat je er niet echt bewust van heb kunnen genieten en er terug op kan kijken. Probeer er wel zoveel mogelijk over te praten en niet opkroppen dat je denkt ze vinden me een zeikerd. Ja je heb je forum hier met de meiden en dat helpt ook zeker. Maar kijk uit dat je er niet te depressief op terug kijkt ondanks hoe zwaar het ook was. Je kan de dagen die voorbij zijn niet meer terug halen dus probeer positief te blijven denken. Succes en sterkte en let us know wat de VK zei
Het was inderdaad heel heftig. Toch kan ik moeilijk terug halen hoe het voelde. Wat fijn dat je toch ook mooie momenten hebt gehad tijdens je bevalling! Hopelijk helpt het iets als je je bevallingsverhaal uit schrijft. Succes!
In het begin dacht ik er nog vaak aan. Maar ook vooral omdat het kraambezoek er ook vaak naar vroeg. (Hoewel ik niet snap dat je dat wilt weten, haha. Maar ik vond het wel prima, want op de één of andere manier wilde ik het verhaal ook wel kwijt.) Maar nu denk ik er niet zo veel meer aan.
JAAA!! ik denk er vaak aan als ik mn kindje de borst geef 'savonds...het was zo'n snelle bevalling...4uur 15 min waarvan half uur persen...maar ik vond het echt zo gaaf en ik heb er bijna zin in om het weer te doen!! ook omdat ik zo graag al snel een 2e wil!!!
Ik denk er ook nog wel vaak aan terug.. Mijn bevalling duurde 27,5 uur, en ik moest naar het ziekenhuis omdat mijn ontsluiting niet door wou zetten.. Na 20 uur weeen (rug en buikweeen, zonder pauzes ertussen, was vrij heftig) had ik nog maar 1 cm, en toen moest ik naar het ziekenhuis, omdat ze bang waren dat als het zo door ging mijn lichaam het persen niet meer aan zou kunnen.. In het ziekenhuis ging het een stuk sneller, ze hebben me aan de morfine gelegd, en na zeven uur mocht ik persen.. Daar was ik zooooo aan toe hahaha.. Ik denk er echt nog veel aan terug, maar ik heb de bevalling, en de momenten daarna zo in een roes beleeft dat het net is alsof ik het niet zelf heb meegemaakt, dat het een film is waar ik naar gekeken heb ofzo.. Heel apart, en dat vind ik ontzettend jammer... Zijn er meer die dat hebben?
ik denk er vaak aan terug, ik vond de bevalling best wel leuk Ondanks dat het veel te vroeg was (12 wk te vroeg) en dus ook erg spannend, maar ik `vergat` dat tijdens de bevalling. hoe mooi kan je geest zich aanpassen. Mijn bevalling duurde maar 2 uurtjes. Wat balen is is dat mijn man niet op tijd kon zijn omdat ik ver van huis ben bevallen.(dat is het nadeel van snel bevallen) ik vond het prachtig! Klinkt vast wel raar.
Onze dochter is al weer bijna 4 maanden. Onze oudsts is 5 jaar.(een zoon) De bevalling van onze zoon was een drama. Maar de bevalling van onze dochter was een nachtmerrie. Ingeleid, 20 uur an het bevallen geweest, halverwege een rugge prik die niet werkte, en 2 x 1,5 uur liggen persen, uiteindelijk een keizersnede. Ik droom er nog steeds van en ik denk niet dat ik nog een kindje wil. Hoe oud is jou kindje??